Σάββατο 29 Αυγούστου 2015

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΙΜΗΤΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ Ἐπί τῇ Εὐλογητῇ Ἐπισκέψει εἰς ΧΙΟΝ τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κυρίου Κυρίου ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ἀπό τῆς 11ης ἕως τῆς 14ης Σεπτεμβρίου 2015

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΙΜΗΤΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ Ἐπί τῇ Εὐλογητῇ Ἐπισκέψει εἰς ΧΙΟΝ τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κυρίου Κυρίου ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ἀπό τῆς 11ης ἕως τῆς 14ης Σεπτεμβρίου 2015
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2015
17.00 Ὑποδοχή τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κυρίου Κυρίου ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ καί τῆς τιμίας Συνοδείας Αὐτοῦ εἰς τόν Ἀερολιμένα Χίου «ΟΜΗΡΟΣ».
Μετάβασις εἰς τήν πλατεῖαν «Βουνακίου» τοῦ Δήμου Χίου.
17.45 Ὑποδοχή τῆς Α.Θ. Παναγιότητος ὑπό τοῦ κ. Δημάρχου Χίου.
Προσφώνησις ὑπό τοῦ Δημάρχου Χίου κ. Ἐμμανουήλ Μ. Βουρνοῦ.
Ἀντιφώνησις τῆς Α. Θ. Παναγιότητος.
18.30 Δ ο ξ ο λ ο γ ί α, ἐπί τῇ εὐλογητῇ ἐλεύσει εἰς Χίον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς τόν Ἱερόν Μητροπολιτικόν Ναόν Ἁγίων Μηνᾶ,    Βίκτωρος καί Βικεντίου.
Προσφώνησις ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Χίου κ. Μάρκου.
Ἀντιφώνησις τῆς Α. Θ. Παναγιότητος.
20.00 Ἐπίσκεψις εἰς τό Διοικητήριον καί γνωριμία μετά τῶν Ἀρχῶν τοῦ Νομοῦ.

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2015

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Χίου κ. Μᾶρκος ἐδώρησεν εἰς τόν Δῆμον Οἰνουσσῶν τήν Ἑλληνικήν Σημαίαν διαστάσεων 120 τετραγωνικῶν μέτρων.
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μᾶρκος μετέβη τήν 12ην Αὐγούστου 2015 εἰς Οἰνούσσας, ὅπου ἐτέλεσε τήν Ἱ. Παράκλησιν εἰς τόν Ἱ. Καθεδρικόν Ναόν Ἁγίου Νικολάου Οἰνουσσῶν, τήν δέ ἑπομένην ἐλειτούργησε εἰς τόν αὐτόν Ἱ. Ναόν καί ἐδώρησεν εἰς τόν Δῆμον Οἰνουσσῶν τήν Ἑλληνικήν Σημαίαν διαστάσεων 120 τετραγωνικῶν μέτρων.

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2015

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Εὔκοσμος ὤφθης κόσμος, ὦ Κοσμᾶ μάκαρ,
Κόσμον λόγοις σοῖς αἵμασι τ᾽ αγλαΐσας.

Βιογραφία
Ο Άγιος Κοσμάς υπήρξε φωτοφόρος απόστολος του Ευαγγελίου, στα μαύρα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς. Η Εκκλησία του Χριστού, για να τιμήσει τον αγώνα και την προσφορά του, τον ονόμασε Ισαπόστολο.

Ο Άγιος Κοσμάς γεννήθηκε στο χωριό Ταξιάρχης της επαρχίας Αποκούρου που βρίσκεται κοντά στο χωριό Μεγάλο Δένδρο Ναυπακτίας, το 1714 μ.Χ., από γονείς ευσεβείς, που τον ανέθρεψαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Είκοσι χρονών μετέβη στο Άγιο Όρος, για να σπουδάσει στο εκεί νεοσύστατο σχολείο του Βατοπεδίου. Ο Ο Άγιος Κοσμάς, ονομαζόταν αρχικά Κωνσταντίνος και μετά την αποφοίτηση του, πήγε στη Μονή Φιλόθεου, όπου έγινε μοναχός (1759 μ.Χ.) και κατόπιν Ιερομόναχος και έλαβε το όνομα Κοσμάς.

Ο Άγιος γνωρίζοντας ότι το Έθνος κινδύνευε, δεν ησύχαζε και φλεγόταν νύχτα-μέρα από τον πόθο να βγει και να διδάξει στους σκλαβωμένους Έλληνες τα Άγια Γράμματα. Όμως, θεωρούσε τον εαυτό του ταπεινό και αδύνατο να επωμισθεί τέτοιο φορτίο. Με θεία αποκάλυψη, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνάντησε τον αδελφό του Χρύσανθο, που ήταν δάσκαλος. Αυτός του έκανε μερικά μαθήματα ρητορικής, που θα βοηθούσαν τον Κοσμά στο κήρυγμα. Έπειτα, αφού πήρε την άδεια του Πατριάρχη Σεραφείμ, όργωσε στην κυριολεξία την Ελλάδα, διδάσκοντας στους «ραγιάδες» το λόγο του Θεού.

Έτσι, ο Άγιος Κοσμάς, αρχικά κήρυξε στην Κωνσταντινούπολη και στην συνέχεια μετέβη στην Αιτωλοακαρνανία. Με νέα άδεια περιήλθε τα Δωδεκάνησα και το Άγιο Όρος. Ακολούθως περιόδευσε στην Θεσσαλονίκη, Βέροια, σε ολόκληρη την Μακεδονία, έφθασε στην Χειμάρα, επέστρεψε στην Νότιο Ήπειρο και από εκεί κατέληξε στη Λευκάδα και την Κεφαλληνία. Πήγε ακόμη στη Ζάκυνθο, Κέρκυρα και ξανά στην Βόρειο Ήπειρο.

Απ' οπού περνούσε, έκτιζε σχολεία, εκκλησίες, και πλήθος λαού συνέρεε και «ρουφούσε» το «νέκταρ» της αγίας διδασκαλίας του.

Τελικά, ο φθόνος των Εβραίων, σε συνεργασία με τους Τούρκους, είχε σαν αποτέλεσμα τον απαγχονισμό του Αγίου στο Κολικόντασι, στα χώματα της Βορείου Ηπείρου το 1779 μ.Χ. Το λείψανο του το έριξαν στα νερά του πόταμου Άψου. Παρά την πέτρα που του είχαν δέσει στον λαιμό, το λείψανο επέπλεε. Βρέθηκε από τον ιερέα Μάρκο κι ενταφιάσθηκε στη μονή της Θεοτόκου Αρδονίτσας Β. Ηπείρου, όπου και ανευρέθη.

Η κανονική πράξη της αναγνωρίσεως του ως αγίου έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 20 Απριλίου 1961 μ.Χ. Ακολουθία και βίο του έγραψαν ο Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο Σαπφείριος Χριστοδουλίδης, ο Θωμάς Πασχίδης και ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης. Πολλοί νεώτεροι συγγραφείς ασχολήθηκαν με τον βίο και το έργο του μεγάλoυ αγίου. Πλήθος εικόνων, χαλκογραφιών, ζωγραφιών και σχεδίων φανερώνουν την τιμή και την ευγνωμοσύνη του Γένους για τον λαμπρό αστέρα του Αγίου Όρους.

Τα λόγια του ήταν προφητικά, γεμάτα θεία χάρη και απλότητα. Κάποτε είπε στους κατοίκους κάποιου χωριού: «Ήρθα στο χωριό σας και σας κήρυξα. Δίκαιο είναι λοιπόν να με πληρώσετε για τον κόπο μου. Με χρήματα μήπως; Τι να τα κάνω; Η πληρωμή η δική μου είναι να βάλετε τα λόγια του Θεού στην καρδιά σας, για να κερδίσετε την αιώνια ζωή».


Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τὸν ταφον σου Σωτὴρ.
Τὸν μέγαν ἀθλητήν, ὀρθοδόξων τὸ κλέος, Χριστοῦ τὸν μιμητὴν καὶ διδάσκαλον θεῖον, Κοσμᾶν τὸν ἰσαπόστολον, Αἰτωλίας ἀγλάϊσμα, τὸν παιδεύσαντα τὸ δοῦλον Γένος ἐνθέως καὶ συντρέξαντα εἰς τὴν ἀνάστασιν τούτου ἐν ὕμνοις τιμήσωμεν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Μέγαν εὔρατο ὲν τοῖς κινδύνοις.
Κόσμον ηὔγασας Πνεύματι θείῳ, κόσμον ἤνεγκας τῇ ᾿Εκκλησίᾳ, κόσμημα θεῖον, πιστῶν τὸ προπύργιον, ταῖς διδαχαῖς σὺ τὸ Γένος ἐφώτισας καί τῆς δουλείας τὰ σκότη διέλυσας, Κοσμᾶ ῞Αγιε· τῶν ᾿Αποστόλων ὁμότροπε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε κοσμῆσαι τὰς ψυχὰς τῶν ἀνυμνούντων σε.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Μέγαν εὔρατο ὲν τοῖς κινδύνοις.
Θεῖον κόσμημα ᾿Ορθοδοξίας καὶ ἀγλάϊσμα τῆς ᾿Εκκλησίας ἀνεδείχθης, Κοσμᾶ ἰσαπόστολε· διὰ πυρὸς διελθών τε καὶ ὕδατος, ἀναψυχὴν σὺ ἐκτήσω δι’ αἵματος. Εὐκοσμώτατε, διδάχων τοῦ Γένους κόσμημα, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε κοσμῆσαι ἀρεταῖς καὶ τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τὴν εὔηχον σάλπιγγα Εὐαγγελίου Χριστοῦ, Προφήτην τὸν πύρινον καὶ μιμητὴν ᾿Ηλιοῦ, Κοσμᾶν τὸν ᾿Ισαπόστολον, πάντων τῶν ὀρθοδόξων ὁδηγὸν καὶ προστάτην, δήμων τῆς Αἰτωλίας καὶ τυράννου τὸ σέβας, ὕμνοις καὶ ἐγκωμίοις ἀθρόως τιμήσωμεν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, διδασκαλία, κατεκόσμησας, τὴν Ἐκκλησία, ζηλωτὴς τῶν Ἀποστόλων γενόμενος καὶ κατασπείρας τὰ θεία διδάγματα, μαρτυρικῶς τὸν ἀγῶνα ἐτέλεσας. Κοσμᾶ ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμιν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ὡς φωστὴρ νεόφωτος τὴν Ἐκκλησίαν, καταυγάζεις ἅπασαν, Εὐαγγελίου διδαχαῖς, Κοσμᾶ Χριστοῦ Ἰσαπόστολε· διὸ ἀξίως γεραίρει τὴν μνήμην σου.

Μεγαλυνάριον
Χαίροις Ἀποστόλων ὁ μιμητής, Κοσμᾶ Θεοφόρε, εὐσεβείας ὑφηγητά, τοῦ Εὐαγγελίου ὁ θεηγόρος κῆρυξ, καὶ τῶν πιστῶν ἁπάντων, θεῖον ἀγλάϊσμα.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Κόσμον φέρων θεῖον τῶν ἀρετῶν καὶ τοῦ μαρτυρίου τὸ διάδημα τὸ σεπτόν, κόσμησον εὐχαῖς σου ἀεὶ τὴν ᾿Εκκλησίαν καὶ σὺν παντὶ τῷ κόσμῳ, Κοσμᾶ μέγιστε.



Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής / agiosdimitrioskouvaras.blogspot.com

Τρίτη 18 Αυγούστου 2015

Προσευχή στην Κοίμηση της Θεοτόκου

Παναγία μας, γλυκειά Μητέρα του Θεού μας, στην ιερή γιορτή της Κοιμήσεώς σου, νιώθουμε ιδιαίτερη την ανάγκη να μιλήσουμε μαζί σου. Όχι μόνο επειδή γιορτάζεις, αλλά κυρίως γιατί με το θάνατό Σου δεν εγκατέλειψες τον κόσμο μας.

Σήμερα, Άγγελοι μαζί με Αρχαγγέλους σε μεταφέρουν από τη γη στους ουρανούς. Καθώς περνάς ευλογείται ο αέρας και ο αιθέρας καθαγιάζεται. Με χαρά υποδέχεται ο ουρανός την ψυχή Σου. Σε προϋπαντούν οι ουράνιες δυνάμεις με ύμνους ιερούς και τελετή χαρμόσυνη. Είσαι Ωραία, ψάλλουν οι ουράνιες δυνάμεις. Εκπλήσσονται  τα Σεραφείμ και σε δοξάζουν, εσένα που δεν ανέβηκες μονάχα ως τον ουρανό, αλλά έφτασες μέχρις αυτόν το θρόνο του Υιού Σου και στέκεις κοντά Του με παρρησία.

Είσαι, Παναγία μας, ευλογία για όλον τον κόσμο, αγιασμός για το σύμπαν, άνεση για τους κουρασμένους, παρηγοριά για τους πενθούντες, θεραπεία για τους αρρώστους, λιμάνι για τους θαλασσοδαρμένους, συγχώρηση για τους αμαρτωλούς, παρηγοριά για τούς λυπημένους, πρόθυμη βοήθεια για όλους που σε επικαλούνται, αρχή και μέση και τέλος όλων των αγαθών που ξεπερνούν το νου μας.

Και στις ημέρες μας ιδιαίτερα που, η  Πατρίδα μας, περνά κάθε είδους κρίση Σε Σένα πάλι, γλυκειά Μητέρα μας θέλουμε να εμπιστευτούμε τους γονείς μας, τις οικογένειές μας, την πρόοδό μας, τον αγώνα μας, την ανησυχία και το μέλλον μας.

Σε ευγνωμονούμε για τις άπειρες ευεργεσίες σου μέχρι τώρα. Θέλουμε θερμά να Σε παρακαλέσουμε, να πρεσβεύεις πάντοτε στον Υιό Σου και Θεό μας να περιφρουρεί και να σώζει από κάθε προσβολή του πονηρού την Ελλάδα μας, εμάς τα παιδιά και όλο τον κόσμο. Αμήν

Πηγή: Χαρούμενοι Αγωνιστές

Τρίτη 11 Αυγούστου 2015

Η Παναγία είναι η ελπίδα των απελπισμένων


Η Παναγία είναι η ελπίδα των απελπισμένων, η χαρά των πικραμένων, το ραβδί των τυφλών, η άγκυρα των θαλασσοδαρμένων, η μάνα των ορφανεμένων.

Η θρησκεία του Χριστού είναι πονεμένη θρησκεία, ο ίδιος ο Χριστός καρφώθηκε απάνω στο ξύλο: κ' η μητέρα του η Παναγία πέρασε κάθε λύπη σε τούτον τον κόσμο.

Γι' αυτό καταφεύγουμε σε Κεiνη που την είπανε οι πατεράδες μας: «Καταφυγή»,«Σκέπη του κόσμου», «Γοργοεπήκοο», «Γρηγορούσα»,«Οξεία αντίληψη»,«Ελεούσα», «Οδηγήτρια», «Παρηγορίτισσα» και χίλια άλλα ονόματα, που δεν βγήκανε έτσι απλά από τα στόματα, αλλά από τις καρδιές που πιστεύανε και που πονούσανε.
Μονάχα στην Ελλάδα προσκυνιέται η Παναγία με τον πρεπούμενο τρόπο ήγουν με δάκρυα με πόνο και με ταπεινή αγάπη. Γιατί η Ελλάδα είναι τόπος πονεμένος,χαροκαμένος, βασανισμένος από κάθε λογής βάσανο.

Κι' από τούτη την αιτία το έθνος μας στα σκληρά τα χρόνια βρίσκει παρηγοριά και στήριγμα στα αγιασμένα μυστήρια της ορθόδοξης θρησκείας μας, και παραπάνω από όλα στο Σταυρωμένο το Χριστό και στη χαροκαμένη μητέρα του, που πέρασε την καρδιά της σπαθί δίκοπο.

Σε άλλες χώρες τραγουδάνε την Παναγία με τραγούδια κοσμικά, σαν νάναι καμιά φιληνάδα τους, μα εμείς την υμνολογούμε με κατάνυξη βαθειά, θαρρετά μα με συστολή, με αγάπη μα και με σέβας,σαν μητέρα μας μα και σαν μητέρα του Θεού μας.

Ανοίγουμε την καρδιά μας να τη δει τι έχει μέσα και να μας συμπονέσει. Η Παναγία είναι η πικραμένη χαρά της Ορθοδοξίας, «το χαροποιόν πένθος», «η χαρμολύπη» μας, «ο ποταμός ο γλυκερός του ελέους», «ο χρυσοπλοκώτατος πύργος και η δωδεκάτειχος πόλις».


Πηγή: Ορθόδοξη Δικτυακή Παρουσία / agiosdimitrioskouvaras.blogspot.com

Δευτέρα 10 Αυγούστου 2015

9 Αὐγούστου 2015 - Κυριακή Ι΄ Ἐπιστολῶν
ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ἀριθμὸς 32
Κυριακή Ι΄ Ἐπιστολῶν
9 Αὐγούστου 2015
(Α΄ Κορινθ. δ΄ 9-16)

«Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε»

Ὅταν ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ἀδελφοί μου, κατασκευάζουμε κάτι, τό κατασκευάζουμε μέ σκοπό νά τό χρησιμοποιήσουμε γιά νά δώσουμε λύση σέ κάποιο πρόβλημα, γιά νά καλύψουμε κάποιες ἀνάγκες μας, γιά νά κάνουμε τή ζωή μας πιό εὔκολη. Τίποτα δέν κατασκευάζουμε χωρίς σκοπό. Ἄν λοιπόν κάθε ἔργο ἀνθρώπινο ἔχει κάποιο σκοπό, πῶς εἶναι δυνατόν τά ἀναρίθμητα ἔργα τῆς Θείας Δημιουργίας νά μήν ἔχουν κάποιο σκοπό;

Ἀναρωτιόμαστε πολλές φορές γιατί ὁ Θεός νά δημιουργήσει κάποια ἔντομα ἤ κάποια ζῶα ἤ κάποια πουλιά! Γιά παράδειγμα, σέ παλαιότερη ἐποχή οἱ ἄνθρωποι θεωροῦσαν ὅτι οἱ γῦπες δέν εἶχαν κανένα σκοπό, εἶναι πουλιά ἄσχημα καί προκαλοῦν ἀηδία γιά τή βρωμερότητά τους. Σήμερα ὅμως ξέρουμε πώς αὐτοί οἱ γῦπες εἶναι οἱ νεκροθάφτες τῶν ζώων. Ὅταν οἱ περιηγητές πῆγαν στά βάθη τῆς ζούγκλας τῆς Ἀφρικῆς κατάλαβαν ὅτι τά χιλιάδες ἄγρια θηρία πού ψοφοῦν ἔχουν ὡς τάφο τους τούς γῦπες πού πετοῦν ψηλά καί βλέπουν καί ὀσφραίνονται τά ψόφια ζῶα καί τά κατατρῶνε. Ἄν ἔλειπαν οἱ γῦπες τό περιβάλλον θά μολυνόταν καί φοβερές ἀρρώστιες θά παρουσιάζονταν στούς ἀνθρώπους. Ὅλα τά δημιουργήματα τοῦ πάνσοφου Θεοῦ ἔχουν τό σκοπό τους.

Καί γιά νά ἐμβαθύνουμε λίγο περισσότερο, νά σκεφτοῦμε πώς ὅσο μεγαλύτερο ἔργο, ὅσο σπουδαιότερο ἔργο κατασκευάζουμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, τόσο περισσότερη σκέψη καί μελέτες καταβάλλουμε. Χρόνια ὁλόκληρα σκέφτονταν, μελετοῦσαν καί ἐργάζονταν οἱ ἄνθρωποι γιά νά κατασκευάσουν τά μεγάλα ἔργα πού θαυμάζουμε σήμερα. Ὁ Θεός βέβαια ὅλα τά δημιούργησε μέ τό λόγο Του: «εἶπε καί ἐγεννήθησαν». Γιά τό σπουδαιότερο ὅμως δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, τήν κορωνίδα τῆς δημιουργίας, τόν ἄνθρωπο, ὁ Θεός ἐργάζεται διαφορετικά. Γιά ποιό λόγο; Διότι ὁ σκοπός τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἐντελῶς διαφορετικός ἀπό τό σκοπό τῆς δημιουργίας τῶν ὑπολοίπων δημιουργημάτων. Καί ἐδῶ μπαίνει τό ἐρώτημα: ποιός εἶναι ὁ προορισμός τοῦ ἀνθρώπου;

Ἄν ἀνοίξουμε τήν Ἁγία Γραφή θά δοῦμε, μέ τά λόγια πού χρησιμοποιεῖ, ποιά εἶναι ἡ ἀξία, ὁ προορισμός τοῦ ἀνθρώπου. Παρουσιάζεται ὁ Θεός, ὁ Τριαδικός Θεός, Πατήρ, Υἱός καί Ἅγιο Πνεῦμα καί κατά κάποιο τρόπο συσκέπτονται γιά τή δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου. «Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα ἡμετέραν καί καθ’ ὁμοίωσιν». Ὁ ἄνθρωπος εἰκόνα τοῦ Θεοῦ! Πῶς εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ; Ὁ Θεός εἶναι Πνεῦμα. Δέν ἔχει χέρια, πόδια, κεφάλι. Ὄχι, λοιπόν, σωματικά εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ἀλλά πνευματικά. Ὡς πρός τό νοῦ. Ὑπέρτατος Νοῦς πού συγκεντρώνει ὅλη τή σοφία εἶναι ὁ Θεός. Μία ἀκτίνα αὐτῆς τῆς σοφίας τοῦ νοῦ τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου. Κανένα ζῶο δέν ἔχει ἐπιδεκτικότητα μάθησης καί ἐπιστήμης ὅπως ὁ ἄνθρωπος. Χάρη στό μυαλό του κατάφερε νά γίνει κυρίαρχός τῆς φύσης, νά γίνει μικρός Θεός.

Ἀλλά ἐκτός τῆς κυριαρχίας του στόν ἐξωτερικό κόσμο, ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά κυριαρχήσει καί στόν ἐσωτερικό κόσμο. Κάνοντας καλή χρήση τῶν δώρων πού τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, τοῦ νοῦ καί τῆς ἐλευθερίας, ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά ἀναπτύξει τή θρησκευτική καί ἠθική προσωπικότητά του, νά προχωρήσει σέ ἀνώτερη πνευματική ζωή, νά πλησιάσει τήν ἁγιότητα καί τίς ἀρετές τοῦ Θεοῦ, νά γίνει ὅμοιος μέ τό Θεό. Τό «κατ΄ εἰκόνα» τό ἔχουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Ἔχουν νοῦ καί ἐλευθερία. Ἀλλά τό «καθ΄ ὁμοίωσιν» πού εἶναι ὁ τελικός προορισμός τοῦ ἀνθρώπου τό ἔχουν λίγοι. Τό ἔχουν ἐκεῖνοι πού χρησιμοποιοῦν σωστά τά δῶρα τοῦ Θεοῦ καί ἀτενίζουν τόν οὐρανό σάν τήν αἰώνια πατρίδα τους. Νά ὁμοιωθοῦμε ὡς πρός τήν ἁγιότητα μέ τό Θεό. Νά λάμπει μέσα στήν καρδιά μας ἡ ἰδέα τοῦ Θεοῦ. Νά γίνουμε ἕνας καθαρός καθρέφτης μέσα στόν ὁποῖο νὰ φαίνεται ὁ Θεός.

Ὁ Θεός πού πῆρε ἀνθρώπινη σάρκα ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, πού ἔζησε καί περπάτησε πάνω στή γῆ, πού Τόν εἶδαν, Τόν ἄκουσαν, Τόν ψηλάφησαν οἱ ἄνθρωποι. Ὁ Θεός, πού, μέ ὅσα ἔπραξε καί δίδαξε στό διάστημα τῆς παραμονῆς του στή γῆ, ἔγινε τέλειο παράδειγμα ἀρετῆς. Ἄν οἱ ἄνθρωποι τό μιμηθοῦμε, θά φτάσουμε στό «καθ’ ὁμοίωσιν». Θά πραγματοποιηθεῖ ὁ ὕψιστος προορισμός τοῦ ἀνθρώπου, ἡ θέωση. Ὁ Ἀδάμ θέλησε νά γίνει Θεός χωρίς τόν Θεό. Ὁ Χριστός μας μᾶς καλεῖ νά γίνουμε κατά χάριν θεοί μιμούμενοι Ἐκεῖνον.

Δυστυχῶς, οἱ ἄνθρωποι σήμερα μιμούμαστε ἄλλα πρότυπα. Ἀστέρες τοῦ κινηματογράφου, τραγουδιστές καί τραγουδίστριες καί ἀντιγράφουμε τήν ἁμαρτωλή ζωή τους. Καί τό κατάντημα αὐτοῦ τοῦ μιμητισμοῦ τό ζοῦμε τόσο ἔντονα μέ τήν ἔξαρση τῆς ἁμαρτίας, τῆς ἐγκληματικότητας, τοῦ κακοῦ. Μ’ αὐτόν τόν τρόπο ζωῆς ὅμως, ὁδηγούμαστε μακριά ἀπό τό Θεό, μακριά ἀπό τήν ἀγάπη καί τή ζωή. Πρέπει, λοιπόν, νά μιμηθοῦμε τό Χριστό. Ὅ,τι ἤθελε Ἐκεῖνος νά θέλουμε κι ἐμεῖς. Νά γίνουμε μικροί Χριστοί. «Μά ὁ Χριστός εἶναι Θεός, ἐνῶ ἐγώ ἄνθρωπος. Πῶς θά μπορέσω νά τόν μιμηθῶ»;

Ἀπάντηση στό ἐρώτημα, ἀδελφοί μου, εἶναι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ἄνθρωπος μέ σάρκα καί ὀστᾶ ὅπως ἐμεῖς. Ἀτελής καί ἁμαρτωλός, βλάσφημος καί διώκτης τοῦ Χριστοῦ. Μέ τήν προαίρεσή του, μέ τό μυαλό του καί τήν ἐλευθερία του, μέ τήν πίστη καί τή Χάρη τοῦ Θεοῦ ὁ Παῦλος ἔγινε ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ. Μιμήθηκε τό Χριστό καί γι’ αὐτό λέγει καί σ΄ ἐμᾶς: «Ἐγώ μπόρεσα νά μιμηθῶ τό Χριστό. Μπορεῖτε κι ἐσεῖς ἄν μιμηθεῖτε τή ζωή μου». Ἀμήν.

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Τρίτη 4 Αυγούστου 2015

2 Αὐγούστου 2015 - Κυριακή Θ΄Ἐπιστολῶν
ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ἀ­ριθ­μὸς 31
Κυριακή Θ΄Ἐπιστολῶν
2 Αὐγούστου 2015
(Α΄Κορ. γ΄ 9 - 17)

«Θεοῦ ἐσμεν συνεργοί, Θεοῦ γεώργιον, Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε»

Πολλές φορές, ἀδελφοί μου, ἀκοῦμε στίς εἰδήσεις γιά καταρρεύσεις κτηρίων πού συνοδεύονται ἀπό θανάσιμους τραυματισμούς.