Παρασκευή, 6 Δεκεμβρίου 2013
Πρότυπό τής συζυγίας ὁ Χριστὸς
[...] Ὁ Γάμος γιὰ νὰ καταξιωθεῖ, νὰ ἐπιτύχει καὶ νὰ σωθεῖ, πρέπει νὰ περάσει μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ ζεῖ μέσα στὴν ἱερὰ ἀτμόσφαιρά της, τὴ μυστηριακὴ καὶ πνευματικὴ ζωή, ὅπου ἐκεῖ κανεὶς καθαρίζεται ἀπὸ τὰ πάθη, φωτίζεται, καὶ ἁγιάζεται.
Πρέπει ὁ Γάμος καὶ γενικὰ ἡ συμβίωση νὰ ὑπερβεῖ τὸν βιολογικό, τὸν φυσικὸ χαρακτήρα του καὶ νὰ γίνει ἕνα ἐκκλησιαστικὸ γεγονός, τὸ ὁποῖο πραγματοποιεῖται κυρίως διὰ τῆς μετοχῆς στὸ κατ' ἐξοχὴν Μυστήριον τῆς Θ. Εὐχαριστίας. Διὰ τοῦ Μυστηρίου αὐτοῦ ὁ ἄνθρωπος ἑνώνεται μὲ τὴ ζωοποιὸ Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τοῦ Θεοῦ μὲ τὰ ὑπόλοιπα μέλη τῆς οἰκογένειας. Ἡ σχέση τῶν μελῶν τῆς οἰκογένειας, πλέον, δὲν εἶναι μόνο σαρκικὴ καὶ συναισθηματική, μία σχέση ἀνθρώπινη, ἀλλὰ μία πραγματικὴ - ὀντολογικὴ σχέση μὲ ἰσχυρὸ καὶ ἀκλόνητο σύνδεσμο τὴν πνευματικὴ ζωή. Δυστυχῶς, πολλοὶ ἄνθρωποι θεωροῦν τὸν γάμο καὶ τὰ οἰκογενειακὰ βάρη καὶ φροντίδες ὡς ἐμπόδια γιὰ νὰ ἐκκλησιάζονται καὶ νὰ ἐκκλησιοποιοῦνται. Ὅταν ἡ ζωὴ τῆς οἰκογένειας συνδεθεῖ μὲ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας γίνεται εὐλογημένος ὁ γάμος. Ἐπειδὴ εἶναι ἀναπόφευκτο νὰ βιώσει ἡ οἰκογένεια προβλήματα, ἀσθένειες, πειρασμοὺς καὶ ἀντιξοότητες, ἡ μετοχὴ στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ἐλαφρώνει τὸ βάρος καὶ ἀφήνει ἄνοιγμα γιὰ νὰ περάσει ὁ Θεὸς στὴ ζωή μας, νὰ τὴν ἀνακαινίσει, νὰ τὴ στηρίξει καὶ νὰ τὴ βοηθήσει νὰ ὑπερβεῖ τὶς πολυποίκιλες δυσκολίες. Ἔρχεται ὁ Θεός, ἢ καλύτερά του δίνουμε ἐμεῖς τὴ δυνατότητα νὰ κάνει ὅσα δὲν μποροῦμε ἐμεῖς ὡς ἄνθρωποι νὰ κάνουμε.
Ὅλοι πρέπει νὰ ζοῦν τὴν ἑνότητα μὲ τὸν Χριστό, μιμούμενοι ἀφ' ἑνὸς τὴ ζωή Του καὶ ἀφ' ἑτέρου ζωντας τὴ μυστηριακὴ ἕνωση. Ὅπως ὁ Χριστὸς ἀγαπᾶ τὴν Ἐκκλησία, ἔτσι καὶ οἱ σύζυγοι πρέπει νὰ ἀγαποῦν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο.
α) Ὁ Χριστὸς δὲν καταργεῖ τὸν ἄνθρωπο. Ὅταν ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ προσέλαβε τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ τὴν ἕνωσε μὲ τὴ θεία Τοῦ φύση, δὲν τὴν κατήργησε. [...] Τὴ σάρκα ποὺ προσέλαβε ὁ Θεὸς τὴν ἔκανε δική Του σάρκα χωρὶς νὰ τὴν καταργεῖ ἢ μετατρέπει σὲ κάτι ἄλλο. Στὸ πρόσωπό Του ἔχουμε τὴν τελεία ἕνωση. Τὸ ἴδιο καλοῦνται νὰ κάνουν καὶ οἱ σύζυγοι μέσα ἀπὸ τὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου. Νὰ προσλάβει ὁ ἕνας τὸν ἄλλο χωρὶς νὰ τὸν καταργεῖ. Χωρὶς νὰ θέλει νὰ τὸν κάνει νὰ σκέπτεται, νὰ συμπεριφέρεται, νὰ ἐνεργεῖ ὡς νὰ εἶναι κάποιος ἄλλος. Ὅπως ὁ Χριστὸς προσέλαβε τὴν ἀνθρώπινη φύση, γιὰ νὰ τὴν ἑνώσει μὲ τὴ θεία Του, μὲ σκοπὸ νὰ τὴ θεραπεύσει καὶ νὰ τὴν καταστήσει ἁγία καὶ ἄμωμη, ἔτσι καὶ οἱ σύζυγοι πρέπει νὰ προσλαμβάνουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο γιὰ νὰ τὸν θεραπεύσει καὶ βοηθήσει νὰ φθάσει στὴν πνευματικὴ ὁλοκλήρωση.
β) Σέβεται τὴν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου, δὲν τὸν πνίγει, τοῦ ἀφήνει χῶρο, τὸν ἀλληλοπεριχωρεῖ. Ἡ τελευταία αὐτὴ λέξη ἔχει μεγάλη σημασία. Σημαίνει ὅτι ὁ ἕνας μπαίνει μέσα στὸν ἄλλο καὶ ταυτόχρονα μιλοῦν, σκέπτονται καὶ ἐνεργοῦν μὲ τέτοιο τρόπο, ποὺ ὁ ἕνας ἀναπαύει τὸν ἄλλο. Τοῦ κάνει χῶρο νὰ αἰσθάνεται ἄνετα καὶ νὰ κινεῖται ἄνετα. Εἶναι τέτοια ἡ σχέση τους ποὺ ὁ ἕνας λαχταρᾶ νὰ εἶναι μαζὶ μὲ τὸν ἄλλο.
γ) Συγχωρεῖ. Τὸ νὰ λέει ὁ ἕνας στὸν ἄλλο συγγνώμη καὶ νὰ μὴ κρατεῖ μέσα του κακία γιὰ τὰ λάθη ποὺ γίνονται δὲν εἶναι ἔνδειξη ἀδυναμίας, ἀλλὰ πνευματικῆς δύναμης καὶ ἐσωτερικῆς εὐγένειας καὶ ἀνωτερότητας, ποὺ προλαβαίνει καὶ θεραπεύει ὅλα τα προβλήματα, μὲ πνευματικὸ καὶ ὄχι ἀνθρώπινο τρόπο.
δ) Τρέφει τοὺς πιστούς. Τὸ ἴδιο καὶ οἱ σύζυγοι, ὁ ἕνας τρέφει καὶ διατηρεῖ στὴ ζωὴ τὸν ἄλλο μὲ τὴ φροντίδα, μὲ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἀνοχή του.
ε) Δὲν θέλει τὴν τιμωρία τους, ἀλλὰ τὴ σωτηρία τους. Ὅταν γίνεται κάποιο λάθος, ποὺ εἶναι ἀναπόφευκτο νὰ γίνουν λάθη, πρέπει νὰ προσπαθοῦμε νὰ τὰ διορθώσουμε καὶ ὄχι νὰ ἀναζητοῦμε εὐθύνες καὶ τιμωρία. Κάτι τὸ ὁποῖο ἔγινε ἀποτελεῖ τετελεσμένο γεγονὸς καὶ ὅσο καὶ ἂν ἀναζητοῦμε τὰ γιατί δὲν διορθώνεται. Ἡ αἰτία τῆς διάσπασης τῆς οἰκογένειας φρονῶ ὅτι εἶναι τὰ πολυποίκιλα γιατί. Γιατί νὰ τὸ πεῖ. Γιατί νὰ τὸ κάνει. Γιατί νὰ πάει ἐκεῖ. Γιατί νὰ μιλήσει ἔτσι... γιατί... γιατί... γιατί... Ἡ θεραπεία τῶν προβλημάτων ἐπιτυγχάνεται μέσα ἀπὸ τὴν ταπείνωση, τὴν ἀνοχή, τὴν ἀναζήτηση τῶν βαθύτερων αἰτιῶν τους καὶ κυρίως μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ὁ σκοπὸς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι, μέσα ἀπὸ ὅλες τὶς ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς του, νὰ ἀποκτήσει τὴ Χάρη τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ σωθεῖ. Καὶ ὁ Γάμος μὲ τὴν οἰκογενειακή του ζωὴ εἶναι ἕνα πεδίο καὶ μέσο γιὰ νὰ φθάσει κάποιος μέσα ἀπὸ τὴν πνευματικὴ συμβίωση στὴν τελειότητα καὶ τὴ θέωση. [...]
Ἐπίσκ. Καρπασίας Χριστοφόρου
kai agios.dimitrios.kouvaras.blogspot.com
