Δευτέρα, 18 Νοεμβρίου 2013
Στόν οἶκο τοῦ Υἱοῦ μου δέν παίζουν
Ἕνας συγγενής μου, μοῦ διηγήθηκε τό ἕξης περιστατικό:
Ἕνας φίλος του γιατρός, ὅταν ἦταν μικρός, ὅπως ὅλα τα παιδάκια, ποῦ γελᾶνε καί μετακινοῦνται ἄσκοπα μέσα στόν Ναό, χωρίς νά καταλαβαίνουν, ἔτσι κι αὐτός, μαζί μέ ἕνα ξαδελφάκι τοῦ γελοῦσε καί πείραζε τά ἄλλα παιδάκια, πότε ἔτρεχε ἀπό δῶ καί πότε ἔτρεχε ἀπό κεῖ. Τελείωσε ἤ ἐκκλησία, πῆραν τό Ἀντίδωρο, ὁ κόσμος ἔφυγε, ἀλλά αὐτά τά δυό παιδάκια, ὁ γιατρός μέ τόν ξάδελφό του, ἄρχισαν πάλι νά ἀτακτοῦν μέσα στόν Ναό.
Τότε λοιπόν ἀκούγεται μία αὐστηρή ἀλλά γλυκεία γυναικεία φωνή νά τούς λέγει:
- Στόν οἶκο τοῦ Υἱοῦ μου δέν παίζουν! Δέν τρέχουν ἀπό δῶ κι ἀπό κεῖ. Προσεύχονται, κοινωνοῦν, μεταλαμβάνουν τό Σῶμα καί τό Αἷμα Του. Τό Αἷμα τοῦ Υἱοῦ μου!
Καί ...φράπ! τά ἁρπάζει ἀπό τόν σβέρκο καί ἐν ριπή ὀφθαλμοῦ εὑρέθησαν καί τά δύο παιδάκια ἔξω, στό προαύλιο τοῦ Ναοῦ!
Καί λέει ὁ γιατρός: «Σέ μένα νά 'ἔρθουν νά ποῦν ἄν ὑπάρχει ἤ δέν ὑπάρχει Θεός, Σέ μένα μίλησε ὁ Θεός διά μέσου της Ὑπεραγίας Θεοτόκου!»
«Ἐμπειρίες κατά τήν Θεία Λειτουργία» - π. Στεφάνου Ἀναγνωστόπουλου
Πηγή: Ἁγιορείτικο Βῆμα KAI AGIOSDIMITRIOSKOUVARA.BLOGSPOT.COM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου