30 Ἰουνίου 2013 - Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Σάββατο, 29 Ιουνίου 2013

30 Ἰουνίου 2013 - Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀριθμός 22

Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων

30 Ἰουνίου 2013

(Ἑβρ. ια΄ 33 – ιβ΄2 )

 

«Δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα...»

Οἱ Ἅγιοι Πάντες, δηλαδή ὅλοι οἱ ἅγιοι, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀπό τούς Ἀποστόλους μέχρι σήμερα καί μέχρι τή συντέλεια τῶν αἰώνων, ἀποτελοῦν τήν καρποφορία τοῦ Παρακλήτου, πού ἀπό τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἐνοικεῖ καί ἐνεργεῖ μέσα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Τίποτε ἄλλο δέν ἀποδεικνύει τόσο τήν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Ἐκκλησία ὅσο ἡ ζωή τῶν Ἁγίων۠ ἡ ἄσκηση, ἡ μαρτυρία καί ἡ ἄθληση τῶν πιστῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ, πού σήμερα τιμοῦμε τή μνήμη τους.
Ὁ ἀγώνας πού κατώρθωσαν οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ εἶναι κοινός γιά ὅλους τούς πιστούς. Ὄλοι οἱ χριστιανοί εἴμαστε καλεσμένοι νά ἀγωνιστοῦμε γιά νά ἐπιτύχουμε τόν ἁγιασμό μας. Ὁ ἁγιασμός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἁγιωσύνη συνιστᾶ τό σκοπό τῆς χριστιανικῆς μας κλήσης.

Σ’ αὐτό τόν ἀγώνα δέν εἴμαστε μόνοι. Οἱ Ἅγιοι σχηματίζουν, ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, λόγῳ τοῦ πλήθους, ἕνα ὁλόκληρο σύννεφο, τό «νέφος τῶν μαρτύρων», πού μᾶς περιβάλλει τριγύρω. Οἱ Ἅγιοι μᾶς σκεπάζουν μέ τή χάρη πού ἔλαβαν. Μᾶς ἐμπνέουν μέ τό παράδειγμά τους. Μᾶς ἐνισχύουν μέ τίς πρεσβεῖες τους πρός τόν ἀγωνοθέτη Κύριο. Ἔτσι οἱ χριστιανοί δέν εἴμαστε μόνοι. Οὔτε καί άγωνιζόμαστε ἀτομικά. Ἀνήκουμε στήν Ἐκκλησία. Εἴμαστε μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ἐμπνεόμαστε ἀπό τό παράδειγμα τῶν Ἁγίων. Ἐνισχυόμαστε ἀπό τήν παρουσία, τήν ἀγάπη καί τή βοήθεια τῶν ἀδελφῶν μας. Ἡ «μνήμη τῶν προηθληκότων», κατά τό Μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου, γίνεται ἀφορμή καί γιά τή δική μας ἄθληση καί ἐτοιμασία.

Ὁ ἀγώνας γιά τόν Ἁγιασμό μας εἶναι τραχύς. Εἶναι ὄμορφος ἀλλά καί δύσκολος. Καί γιά νά ἀντέξουμε στίς δυσκολίες του, χρειάζεται νά εἴμαστε ὁπλισμένοι μέ τό ἐφόδιο τῆς ὑπομονῆς. «Δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγώνα», συμβουλεύει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ἡ ὑπομονή εἶναι γέννημα ζωντανῆς πίστης καί καρπός ἀταλάντευτης ἐλπίδας στόν Ἰησοῦ Χριστό. Ὑπομένοντας μέχρι τέλους τούς κόπους τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, τούς πειρασμούς καί τίς θλίψεις τοῦ κόσμου, γιά τίς ὁποῖες μᾶς προειδοποίησε ὁ Κύριός μας καί οἱ Ἀπόστολοί Του μποροῦμε νά ἐλπίζουμε πώς θά σωθοῦμε, ἀφοῦ «ὁ στέφανος ἔσται τοῖς ὑπομένουσι» (Ζαχ. 6,14).

Ὅποιος ἀγωνίζεται ὀφείλει νά προσβλέπει σταθερά στό σκοπό τοῦ ἀγώνα πού διεξάγει. Νά μή χάνει ποτέ ἀπό τά μάτια του τό ἰδανικό γιά τό ὁποῖο παλεύει. Τό ἴδιο συνιστᾶ ὁ Παῦλος νά κάνουμε κι ἐμεῖς οἱ χριστιανοί. Ν’ἀγωνιζόμαστε προσηλωμένοι στό πρόσωπο τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς πίστεώς μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ ἀγωνοθέτης μας. Ἡ ἕνωσή μας μέ τόν Ἰησοῦ εἶναι ὁ σκοπός τοῦ ἀγώνα. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἡ ἀνεξάντλητη πηγή δυνάμεως καί ὑπομονῆς στόν ἀγώνα πού κάνουμε. Χωρίς, λοιπόν, αὐτή τή σταθερή προσήλωση στό θεϊκό Του πρόσωπο, χωρίς μιά στενή, προσωπική σχέση μαζί Του, ἡ χριστιανική μας ζωή χάνει τό νόημα της, καί ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νά παρεκκλίνουμε ἀπό τόν ἀληθινό προορισμό μας. Προσοχή! Ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός μᾶς προειδοποιεῖ: «Κανείς πού βάζει τό χέρι στό ἀλέτρι καί κοιτάζει πρός τά πίσω, δέν εἶναι κατάλληλος γιά τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ»(Λουκ. 9,62).

Ἡ Ἁγιότητα δέν εἶναι ἕνα ἰδανικό γιά ὁρισμένους μόνο. Εἶναι ἰδανικό ὅλων μας. Ὅλων τῶν χριστιανῶν. Οὔτε πάλι εἶναι ἕνα ἰδανικό πού ἄνθησε σέ κάποιες παλιές καλές ἐποχές καί σήμερα – στή δική μας ἐποχή – εἶναι ξεπερασμένο καί ἀνεφάρμοστο. Ἡ Ἁγιότητα ὡς πόθος τελειότητας εἶναι τό πιό βαθύ αἴτημα τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς, καί γι’αὐτό ἕνα ἰδανικό πάντοτε ζωντανό κάι πάντοτε ἐπίκαιρο. Εἶναι τό πλήρωμα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Εἶναι ἡ ζῶσα κοινωνία τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν ἀληθινό Θεό καί Πατέρα μας. Εἶναι ἡ διαμόρφωση τοῦ πλέον ὁλοκληρωμένου ἀνθρώπου, τοῦ καταρτισμένου, καθώς λέγει ὁ Ἀπόστολος, «πρός πᾶν ἔργον ἀγαθόν» (Β΄ Τιμ. 3, 17).

Τό ἴδιο ἰδανικό μᾶς καλοῦν οἱ Ἅγιοι νά πραγματοποιήσουμε κι ἐμεῖς, οἱ σημερινοί χριστιανοί. Εἶναι ἡ πιό ἐπιτακτική ἀνάγκη τῶν καιρῶν μας. Ἄν κάτι λείπει ἀπό τήν ἐποχή μας – καί ἡ ἔλλειψή του εἶναι ἰδιαίτερα αἰσθητή - , αὐτό εἶναι ἡ ἁγιότητα. Ἡ ἐποχή μας χρειάζεται ἁγίους καί εἶναι δικό μας χρέος νά τούς προσφέρουμε. Αὐτό θά ἀποδεικνύει πώς ὁ Χριστός ζεῖ καί σήμερα. Ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐξακολουθεῖ νά παραμένει στήν Ἐκκλησία. Ὅτι τό Εὐαγγέλιο εἶναι ζωή ἀληθινή καί ὄχι παρελθοντολογία. ΑΜΗΝ!