2 Ἰουνίου 2013 - Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

2 Ἰουνίου 2013 - Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀριθμός  19

Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος

2  Ἰουνίου 2013

(Πράξ. ια΄ 19 – 30 )

«Χρηματίσαι πρῶτον ἐν Ἀντοχείᾳ τούς μαθητάς Χριστιανούς»

Σύμφωνα μέ τήν Ἁγία Γραφή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τό ὄνομα ἐκφράζει συνήθως τόν ρόλο καί τόν προορισμό, πού ἔχει στή ζωή ὁ ἄνθρωπος πού τό φέρει. Τό ὄνομα «Χριστιανός» ἀποτελεῖ ἐπίθετο πού ἀποδόθηκε στούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ σάν χαρακτηρισμός, «ὁ Χριστιανός ἄνθρωπος», ὁ πιστός δηλαδή ὀπαδός τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό σημαίνει, ἑπομένως, ὅτι ὁ ἄνθρωπος πού ὀνομάζεται «Χριστιανός» ἀποκτᾶ καινούργιο ρόλο καί ἀναλαμβάνει τήν ἀποστολή τοῦ Χριστιανοῦ.

Καί πραγματικά! Ὁ Χριστιανός εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού πίστευσε στόν Χριστό καί ἔτσι ἔδωσε καινούργιο νόημα στήν ὕπαρξί του. Εἶναι ἄνθρωπος πού δέν πῆρε μόνο τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί προσανατόλισε τή ζωή του πρός τήν ἀποστολή τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι χαρακτηριστικό, ὅτι, πρίν πάρει τό χριστιανικό του ὄνομα ὁ βαπτιζόμενος, βλέπει πρός τή δύσι, πού συμβολίζει τό σκοτάδι τῆς ἄγνοιας καί τή νύχτα τοῦ θανάτου. Ὅταν, ὅμως, ὀνομασθῆ «Χριστιανός», τότε στρέφεται πρός τήν ἀνατολή, πρός τό φῶς δηλαδή τῆς ἀλήθειας καί τόν ἥλιο τῆς δικαιοσύνης, τόν Χριστό. Ὁ συμβολισμός αὐτός εἶναι ἐνδεικτικός. Εἶναι ἕνας προσανατολισμός τῆς ζωῆς πρός τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως κάι τῆς νίκης.

Ὅταν, λοιπόν, ὁ ἄνθρωπος παίρνει τό ὄνομα «Χριστιανός» γίνεται πραγματικά νέος ἄνθρωπος. Ὁ ρόλος του καί ἡ ἀποστολή του ταυτίζονται πιά μέ τόν ρόλο καί τήν ἀποστολή τοῦ Χριστοῦ. Γι’αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία κατά τήν ὥρα τοῦ Βαπτίσματος ὑποδέχεται τόν νέο «Χριστιανό» μέ τά λόγια τοῦ ἀποστ. Παύλου: «Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε» (Γαλ. γ΄ 27).

Στήν Ἁγία Γραφή βλέπομε, ἐπίσης, ὅτι ὁ Θεός ἀλλάζει μερικές φορές τό ὄνομα τῶν ἐκλεκτῶν Του γιά νά φανερώσει μέ αὐτό, ὅτι Τοῦ ἀνήκουν καί ὅτι εἶναι δικοί Του πιά ἄνθρωποι (Γεν. ιζ΄ 5). Τό ἴδιο ἰσχύει καί στήν περίπτωσι τοῦ Χριστιανοῦ. Ὁ ἄνθρωπος, πού παίρνει τό ὄνομα «Χριστιανός», δέν ἀνήκει πιά στόν ἑαυτό του. Ἀνήκει στόν λυτρωτή καί εὐεργέτη του Χριστό, τοῦ ὁποίου τό ὄνομα φέρει. Ὁ Ἀπόστ. Παῦλος τονίζει ἰδιαίτερα τήν κατάστασι αὐτή. «Δέν ἀνήκετε πιά στόν ἑαυτό σας. Διότι ἐξαγορασθήκατε μέ τό ἀτίμητο αἷμα τοῦ Χριστοῦ, πού σᾶς λύτρωσε» (Α΄Κορ. στ΄20). Ὁ Χριστιανός εἶναι αἰχμάλωτος τῆς ἀγάπης τοῦ λυτρωτοῦ του. Εἶναι τό θήραμα πού τό ἔχει διαπεράσει τό βέλος τοῦ θείου Κυνηγοῦ καί τό ἔχει κάνει δικό του. Ἕνα ἀνέκδοτο ἀναφέρει, ὅτι ἕνα ἐλάφι κυκλοφοροῦσε ἐλεύθερο καί κανείς δέν τολμοῦσε νά τό πειράξει, γιατί ἔφερε στό λαιμό μιά πινακίδα πού ἔγραφε:«Εἶμαι τοῦ Καίσαρα»!

Τό ὄνομα «Χριστιανός» σημαίνει ὅτι ἀνήκω στόν Χριστό! Τί τιμή - ἀλλά καί τί ἀσφάλεια! Κανείς δέν μπορεῖ ν’ἁπλώσει βέβηλο χέρι ἐπάνω στό Χριστιανό, στό πρόβατο αὐτό τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος δήλωσε κατηγορηματικά, ὅτι «κανείς δέν θά μπορέση νά ἁρπάξει τά πρόβατά μου, ἀπό τήν ἀγκαλιά μου» (Ἰω. ι΄ 28).

Συνηθίσαμε νά λεγώμαστε χριστιανοί καί δέν μᾶς κάνει μεγάλη ἐντύπωσι τό ὑπέροχο αὐτό ὄνομα. Φέρομε τό ἱερό ὄνομα χωρίς νά γνωρίζωμε τήν μεγάλη σημασία του, χωρίς νά νοιώθωμε τήν μεγάλη τιμή, ὅτι χάρις σ’αὐτό πολιτογραφήκαμε στά Βιβλία τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Τό ὄνομα «Χριστιανός» μᾶς δόθηκε γιά νά μᾶς ὑπενθυμίζει παντοῦ καί πάντα τήν μεγάλη ἀλλαγή πού ἔγινε στήν ὕπαρξί μας γιά νά φανερώνει τόν καινούργιο ρόλο καί τό νέο προσανατολισμό τῆς ζωῆς μας γιά νά μᾶς βοηθεῖ νά ἐκπληρώνωμε τήν χριστιανική ἀποστολή μας μέσα στόν κόσμο. ΑΜΗΝ!