Αποφάσεις 1ης, 2ης και 3ης Συνεδρίας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος

Πρώτη Συνεδρία της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος
Συνήλθε σήμερα Τρίτη, 25 Φεβρουαρίου 2014, σε έκτακτη Συνεδρία η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, στην Αίθουσα Συνεδριών της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας.

Προ της Συνεδρίας ετελέσθη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη, ιερουργούντος του νεωτέρου τη τάξει Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αργολίδος κ. Νεκταρίου.

Περί την 9η πρωινή, στη μεγάλη Αίθουσα των Συνεδριών της Ιεράς Συνόδου, εψάλη η Ακολουθία για την έναρξη των εργασιών της Ιεράς Συνόδου. Αναγνωσθέντος του Καταλόγου των συμμετεχόντων Ιεραρχών, διεπιστώθη η απουσία των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών : α) Μεγάρων και Σαλαμίνος κ. Βαρθολομαίου, β) Ιωαννίνων κ. Θεοκλήτου, γ) Γρεβενών κ. Σεργίου, δ) Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου κ. Ιεροθέου, ε) Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Κωνσταντίνου, στ) Κασσανδρείας κ. Νικοδήμου και ζ) Πολυανής και Κιλκισίου κ. Εμμανουήλ, οι οποίοι απουσίασαν ητιολογημένα.

Ακολούθως, συνεκροτήθη η Επιτροπή Τυπου από τούς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο, Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας και Μήλου κ. Δωρόθεο, και Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρα.

Στη συνέχεια ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος ως Πρόεδρος του Σώματος της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας προσεφώνησε τα Μέλη Αυτής και ευχαρίστησε τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες για την παρουσία τους. Στην ομιλία του, μεταξύ άλλων, είπε :

«Με τη Χάρη του Θεού συνέρχεται σήμερα σε συνοδική σύνθεση η Ιεραρχία της Εκκλησίας μας. Ο θεσμός αυτός έχει καθιερωθεί να λαμβάνει χώρα δύο φορές τον χρόνο, είναι όμως απαραίτητο να καλλιεργείται όσο συχνότερα γίνεται, ώστε να εμβαθύνουμε στην μεταξύ μας επικοινωνία και να αναπτύσσουμε τους προβληματισμούς μας επί καιρίων θεμάτων. Μας καλεί και σήμερα να αναβαπτιστούμε στη σχέση της μεταξύ μας αγάπης και αλληλεγγύης, της ενότητος της Εκκλησίας και του εν Χριστώ αδελφικού δεσμού• να πορευθούμε εκ νέου και από κοινού την οδό της πίστεως με τη γνησιότητα και τη θέρμη της δημιουργικότητος, η οποία κατηύθυνε τις ψυχές των Αγίων Πατέρων μας που εικονίζονται στους τοίχους αυτής της αίθουσας. Στην εποχή μας, τούτο το γεγονός αποκτά ιδιαίτερη σημασία, όταν μετά τόσους αιώνες αυτονόητα πνευματικά αγαθά και αξίες δοκιμάζονται δεινώς και απαξιώνονται.
… … …
Ἡ παρούσα Σύνοδος της Ιεραρχίας συνέρχεται σε περίοδο κρίσεως, η οποία χαρακτηρίζεται από δύο γεγονότα:
Το πρώτο είναι η ανάληψη της Ευρωπαϊκής Προεδρίας από τη χώρα μας, για τέταρτη φορά στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Το γεγονός αυτό μας παρέχει την ευκαιρία να προβληματιστούμε για την πορεία της Ενωμένης Ευρώπης και τον ρόλο της Εκκλησίας. Αν προβούμε σε σύγκριση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως του χθες και του σήμερα, θα διαπιστώσουμε ότι η σημερινή εικόνα δυστυχώς δεν θυμίζει σε πολλά το όραμα και τις προσδοκίες των πατέρων της. Στα κείμενα των θεμελιωτών αυτής της ιδέας γίνεται λόγος για αδελφοσύνη, για συνεργασία, για αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών. Κατά πόσο όμως αυτές οι αρχές και το αρχικό όραμα των προδρόμων της Ενωμένης Ευρώπης ανταποκρίνονται στη σημερινή πραγματικότητα; Οι πρώτοι αυτοί πολιτικοί οραματιστές δεν θα αντίκριζαν σήμερα κάποια προσπάθεια προς την ποθητή ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αλλά μάλλον μία καθαρά οικονομική σύνθεση που πόρρω απέχει από το αρχικό όραμα. Αυτό το μεγάλο δώρο του Θεού που είναι η μεταξύ μας ενότητα, σήμερα παρατηρούμε ότι κλονίζεται. Τα οφέλη που προσφέρει η Ενωμένη Ευρώπη πλέον αμφισβητούνται και τίθεται εν αμφιβόλω η διατήρηση της συνοχής της.
… … …
Υπό αυτό το πρίσμα, η Εκκλησία μας διατηρεί ιδιαίτερη σημασία και δυναμική, καθώς ο χριστιανισμός αντιπροσωπεύει θεμελιώδη πυλώνα στη βάση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, σε συνδυασμό με το κλασικό πνεύμα και το ρωμαϊκό δίκαιο. Η κρίση αυτή μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για μία καλύτερη και πιο ανθρώπινη Ευρώπη, που δεν θα εξαντλείται στα οικονομικά μεγέθη, αλλά θα σέβεται την αξία του ανθρωπίνου προσώπου.
… … …
Το δεύτερο σημαντικό γεγονός που σηματοδοτεί αυτή την περίοδο είναι η σύγκληση, την επομένη εβδομάδα, στην έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της Συνάξεως των αδελφών Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ανταπεκρίθη θετικώς στην πρόσκληση της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος και η Εκκλησία μας πρόκειται ασμένως να συμμετάσχει στη σημαίνουσα αυτή πρωτοβουλία, σε περίοδο που χρειάζεται περισσότερο από ποτέ την κοινή μαρτυρία των Ορθοδόξων. Είναι γεγονός ότι έχουν αναφυεί πολλά προβλήματα που διχάζουν τις Ορθόδοξες Εκκλησίες και επιβάλλεται να παραμείνουμε ενωμένοι. Χρέος μας είναι να υπερκεράσουμε τα εμπόδια που ενδεχομένως ορθώνονται μεταξύ μας και να υπερβούμε ενωμένοι τις δυσκολίες για το καλό των πιστών, δίδοντας την «καλήν μαρτυρίαν» για το καλό της χώρας μας και την κοινή ωφέλεια της Εκκλησίας. Η ενότητα των Ορθοδόξων, και κυρίως η πνευματικότητα που πηγάζει από την ορθόδοξη διδασκαλία, προσφέρει σημαντικό μήνυμα και δείκτη πορείας προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση».

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρυστίας και Σκύρου κ. Σεραφείμ, ως αντιπρόεδρος της Ιεραρχίας, αντεφώνησε εκ μέρους των Σεβασμιωτάτων Ιεραρχών.
Μετά ταύτα, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ, ανέπτυξε την εισήγησή του σύμφωνα με την Ημερήσια Διάταξη, η οποία είχε ως τίτλο: «Ενημέρωσις περί του νέου προτεινομένου μεταλυκειακού προγράμματος εκπαιδεύσεως εις τα Εκκλησιαστικά Λύκεια».

Επί της εισηγήσεως έγινε διεξοδική συζήτηση, στην οποία εκφράσθηκαν οι απόψεις των Σεβασμιωτάτων Συνέδρων και ενεκρίθη κατ ἀρχήν το αναγνωσθέν σχέδιο, που αφορά στον μεταδευτεροβάθμιο κύκλο διετών σπουδών ιερατικής μαθητείας και αποφασίσθηκε να παραπεμφθούν στην Διαρκή Ιερά Σύνοδο το ανωτέρω σχέδιο μαζί με τις προτάσεις των Σεβασμιωτάτων Ιεραρχών, για περαιτέρω μελέτη και υλοποίηση των αποφασισθέντων.

Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας θα συνεχίσει τις εργασίες Της αύριο.

Η Επιτροπή Τύπου της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας 

 

Δεύτερη Συνεδρία της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος

Συνήλθε σήμερα Τετάρτη, 26 Φεβρουαρίου 2014, στην δεύτερη έκτακτη Συνεδρία της, η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, στην Αίθουσα Συνεδριών της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας.

Μετά την προσευχή ανεγνώσθη ο Κατάλογος των συμμετεχόντων Ιεραρχών και διεπιστώθη η απουσία των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών : α) Μεγάρων και Σαλαμίνος κ. Βαρθολομαίου, β) Ιωαννίνων κ. Θεοκλήτου, γ) Γρεβενών κ. Σεργίου, δ) Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου κ. Ιεροθέου, ε) Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Κωνσταντίνου, στ) Κασσανδρείας κ. Νικοδήμου και ζ) Πολυανής και Κιλκισίου κ. Εμμανουήλ, οι οποίοι απουσίασαν ητιολογημένα.

Κατόπιν επικυρώθηκαν τα Πρακτικά της χθεσινής Συνεδρίας.

Ακολούθησε η επεξεργασία των θεμάτων της Ημερησίας Διατάξεως, με την ανάγνωση από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κ. Εφραίμ της εισηγήσεώς του, με θέμα «Νέαι δυνατότητες αξιοποιήσεως της Εκκλησιαστικής Περιουσίας εν σχέσει προς τα της δεινής οικονομικής καταστάσεως των ευαγών Ιδρυμάτων της Εκκλησίας ημών».

Επί της ενημερωτικής αυτής εισηγήσεως έγινε διεξοδική συζήτηση, στην οποία εκφράσθηκαν οι απόψεις των Σεβασμιωτάτων Συνέδρων στις πρόσφατες νομοθετικές αλλαγές ως προς την διοίκηση, διαχείριση, αξιοποίηση, προστασία και καταγραφή της εκκλησιαστικής περιουσίας, για την ωφέλεια των Φιλανθρωπικών Ιδρυμάτων της Εκκλησίας μας και του Λαού.

Κωλυομένου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου, για την ανάπτυξη της εισηγήσεως με θέμα: «Παρουσίασις της προτάσεως της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου περί ιδρύσεως προσωποπαγούς Ιεράς Μητροπόλεως Φαρσάλων, αποσπωμένης εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων», ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος, με την σύμφωνη γνώμη του Σώματος της Ιεραρχίας, πραγματοποίησε την ανωτέρω εισήγηση. Μετά την συζήτηση που ακολούθησε, έγινε ψηφοφορία για την ίδρυση της προσωποπαγούς Ιεράς Μητροπόλεως Φαρσάλων. Γενομένης της διαλογής των ψηφοδελτίων ευρέθησαν 21 ναι, 47 όχι και 2 λευκά.

Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας θα συνεχίσει τις εργασίες Της αύριο.

Η Επιτροπή Τύπου της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας

Τρίτη Συνεδρία της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος

Συνήλθε σήμερα Πέμπτη, 27 Φεβρουαρίου 2014, στην τρίτη Έκτακτη Συνεδρία της, η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, στην Αίθουσα Συνεδριών της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας.

Μετά την προσευχή ανεγνώσθη ο Κατάλογος των συμμετεχόντων Ιεραρχών και διεπιστώθη η απουσία των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών : α) Μεγάρων και Σαλαμίνος κ. Βαρθολομαίου, β) Ιωαννίνων κ. Θεοκλήτου, γ) Γρεβενών κ. Σεργίου, δ) Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου κ. Ιεροθέου, ε) Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Κωνσταντίνου, στ) Κασσανδρείας κ. Νικοδήμου και ζ) Πολυανής και Κιλκισίου κ. Εμμανουήλ, οι οποίοι απουσίασαν ητιολογημένα. Κατόπιν επικυρώθηκαν τα Πρακτικά της χθεσινής Συνεδρίας.

Στη συνέχεια άρχισε η ψηφοφορία περί του τρόπου πληρώσεως της κενής Μητροπολιτικής Έδρας Κίτρους και Κατερίνης. Επί ψηφισάντων 73, η πρόταση δι ἐκλογής έλαβε 67 ψήφους και η πρόταση δια καταστάσεως 6 ψήφους. Έτσι η Ιεραρχία απεφάνθη υπέρ της πληρώσεως της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους και Κατερίνης δι ἐκλογῆς.

Ακολούθησε η διαδικασία της πληρώσεως της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους και Κατερίνης δι ἐκλογῆς. Για την κατάρτιση του τριπροσώπου επί συνόλου 74 ψηφισάντων έλαβαν :

1) Ἀρχιμανδρίτης κ. Γεώργιος Χρυσοστόμου, ψήφους 57.
2) Ἀρχιμανδρίτης κ. Δαυίδ Τζιουμάκας, ψήφους 48.
3) Ἀρχιμανδρίτης κ. Ιγνάτιος Σωτηριάδης, ψήφους 20.

Επί της δευτέρας ψηφοφορίας, και γενομένης της διαλογής των ψήφων, ανεδείχθη Μητροπολίτης Κίτρους και Κατερίνης ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Γεώργιος Χρυσοστόμου, με 56 ψήφους, επί συνόλου 74 ψηφισάντων, ενώ ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Δαυίδ Τζιουμάκας έλαβε 18 ψήφους.

Μετά την ολοκλήρωση των Ψηφοφοριών, η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας συνέχισε τις εργασίες της, κατά την Ημερήσια Διάταξη και ασχολήθηκε με την ψήφιση Κανονισμών και περάτωσε τις Εργασίες Της.

Μετά το πέρας της Συνεδριάσεως, ακολούθησε το Μικρό Μήνυμα του νεοεκλεγέντος Μητροπολίτου.

Έπειτα και κατά την κρατούσα Εκκλησιαστική Τάξη, ο εψηφισμένος Μητροπολίτης Κίτρους και Κατερίνης κ. Γεώργιος, έδωσε το Μέγα Μήνυμα εντός του Καθολικού της Ιεράς Μονής Πετράκη, χοροστατούντος του Μακαριωτάτου Προέδρου, Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, επί παρουσία πολλών Ιεραρχών, Κληρικών και Λαϊκών Χριστιανών.

Η χειροτονία του Εφηψισμένου Μητροπολίτου Κίτρους και Κατερίνης κ. Γεωργίου θα τελεσθεί το Σάββατο 1 Μαρτίου ε.ε., στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου Αθηνών.

Η Επιτροπή Τύπου της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Πως πρέπει να μελετά κανείς και να προσεύχεται δια μέσου των αγγέλων και όλων των αγίων

Δυό τρόπους μπορείς να μεταχειρισθής για να δεχθής την βοήθεια και προστασία των επουρανίων Αγίων.

Ο ένας είναι να στραφής προς τον Ουράνιο Πατέρα και να του δείξης την αγάπη με την οποία αγαπάται και τους αίνους με τους οποίους υμνείται από όλους τους αγίους του ουρανού, και τους αγώνες και τα βάσανα που υπέφεραν αυτοί οι άγιοι πάνω στη γη για την δόξα του· και έτσι με την δύναμι αυτών των πραγμάτων να ζητήσης από την Μεγαλειότητά του εκείνο που χρειάζεσαι.

Ο άλλος είναι να προστρέξης σ αυτά τα ίδια τα πνεύματα των Αγγέλων και των Αγίων, διότι εκείνα επιθυμούν όχι μόνο την επίγεια σωτηρία μας και τελειότητα, αλλά και την δόξα μας στους ουρανούς και να ζητήσης να σε βοηθήσουν εναντίον όλων των κακιών των εχθρών σου και να σε προστατέψουν ακόμη κατά την ώρα του θανάτου σου. Σκέψου καμμία φορά και τις πολλές και εξαιρετικές χάριτες που δέχθηκαν από τον Θεό αυτοί οι Άγιοι του ουρανού, διεγείροντας και ανάβοντας μέσα σου μία δυνατή χαρά και αγάπη γι αυτούς, γιατί είναι πλουτισμένοι με τόσα υπερφυσικά χαρίσματα τα οποία να τα υπολογίζης σαν να είναι δικά σου.

Μάλιστα, αν είναι δυνατόν να χαίρεσαι περισσότερο γιατί τα έχουν αυτοί και όχι εσύ, διότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού, που είναι αινετός και ευλογημένος. Και για να κάνης αυτή την άσκησι με ευκολία και τάξι, διαίρεσε τα τάγματα των Αγίων της ημέρας με την εξής τάξι: Τήν Δευτέρα να παρακαλής τα εννέα Τάγματα των Αγγέλων· την Τρίτη τον Τίμιο Πρόδρομο· την Τετάρτη τους Πατριάρχας και Προφήτας· την Πέμπτη τους Αποστόλους· την Παρασκευή τους μάρτυρες· το Σάββατο τους Ιεράρχες με τους άλλους Αγίους· την Κυριακή τις Παρθένες με τις άλλες Αγίες.

Αλλά καθημερινά μη σταματήσης να προστρέχης στην Θεοτόκο, την Βασίλισσα όλων των Αγίων, στον Άγγελο τον φύλακά σου, στον Αρχάγγελο Μιχαήλ και σε όλους τους Αγίους τους συνηγόρους και βοηθούς σου. Να παρακαλής καθημερινά την Αειπάρθενο Μαρία, τον Υιό της, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και τον ουράνιο Πατέρα του, για να σε αξιώσουν της χάριτος αυτής· δηλαδή για να σου δώσουν για κύριο και καθολικό σου συνήγορο και υπερασπιστή τον δίκαιο Ιωσήφ τον μνήστορα.

Και κατόπιν πρόστρεχε σ αυτόν τον ίδιο τον Ιωσήφ με δεήσεις και θάρρος για να σε δεχθή στην προστασία του. Διότι αναρίθμητες ήταν οι ευεργεσίες που δέχθηκαν από αυτόν εκείνοι που τον είχαν σε ευλάβεια και πρόστρεξαν σ αυτόν, όχι μόνον όταν είχαν πνευματικές ανάγκες, αλλά και υλικές, και ιδιαίτερα να τους καθοδηγή Πως πρέπει να προσεύχωνται και να μελετούν σωστά.

Γιατί αν τους άλλους Αγίους τους αγαπά ο Θεός επειδή τον τίμησαν και υποτάγησαν σ αυτόν, πόσο περισσότερο πρέπει να πιστεύουμε ότι αγαπά τον ταπεινότατο αυτόν και άγιο; και πόσο ισχύουν οι παρακλήσεις του ενώπιον του Θεού, αφού είχε τόση τιμή από τον ίδιο τον Θεό, όταν σωματικά ήταν στη γη, που θέλησε να υποτάσσεται σ αυτόν και να τον υπακούει ως Πατέρα του, όπως αναφέρει το ιερό Ευαγγέλιο (Λουκ. 2,51),και να τον υπηρετή σε ό,τι ήταν ανάγκη, όπως καθαρά αποδεικνύει στα Ασκητικά του ο Μέγας Βασίλειος.

Πηγή: Εξομολογεῖσθε τῶ Κυρίῳ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ : agios.dimitrios.kouvaras.blogspot.com

Πρόσκληση για τον εορτασμό της Κυριακής της Ορθοδοξίας στην Ιερά Νέα Μονή και στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Χίου

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Τέλεση Μεγάλου Αποδείπνου από τον Σεβ. Μητροπολίτη Χίου κ. Μάρκο στην Αγία Μαρκέλλα την Καθαρά Δευτέρα.    

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Την Καθαρά Δευτέρα, 3 Μαρτίου 2014 και ώρα 15.30, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Μάρκος θα τελέσει το Μέγα Απόδειπνο στο Ιερό Προσκύνημα της Αγία Μαρκέλλας. Παρακαλούνται και προσκαλούνται οι ευσεβείς χριστιανοί να προσέλθουν σε συμπροσευχή.

Εκ του Ιερού Προσκυνήματος

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Κυριακές της Απόκρεω και της Τυρινής:

ΠΡΟΣ  ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΣΤΕΣ  ΚΑΙ  ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΟΥΣ…

Του  Γεωργίου  Φωτ.  Παπαδόπουλου – Κήρυκα  του  Θείου  Λόγου

 

            Ως  γνωστόν,  η  Αγία  μας  Εκκλησία,  μέσα  από  Αποφάσεις  τόσο  Οικουμενικών  Συνόδων  όσο  και  από  μια  σειρά  άλλων,  έχει  καταδικάσει  τις  πράξεις  και  τα  έθιμα  εκείνα  που  έλκουν  την  προέλευσή  τους  από  τα  χρόνια  της  ειδωλολατρίας  (προ  Χριστού  κυρίως,  αλλά  και  μεταγενέστερα),  ως  ασυμβίβαστες  με  την  χριστιανική  ιδιότητα  και  δη  την  Ορθοδοξία.

            Παρά  ταύτα   υπάρχουν  ακόμη  και  στις  μέρες  μας  άνθρωποι  βαπτισμένοι  χριστιανοί  Ορθόδοξοι  οι  οποίοι,  όχι  μόνον  δεν  τηρούν  τα  όσα  έχουν  δεσμευτεί  να  τηρούν  ως  χριστιανοί,  αλλά  - απεναντίας – προβάλλουν  και  ως  έθιμα  ειδωλολατρικά  ήθη  και  δρώμενα,  ουδεμία  σχέση  έχοντα  με  την  κατά  Χριστόν  βιωτή.

            Τα  δρώμενα  αυτά  (καρναβάλια,  μεταμφιέσεις,  οινοποσίες,  κ.α.)  που  αποτελούσαν  μίμηση  και  ευχαριστία  προς  τον  ανύπαρκτο, ειδωλολατρικό – σημειωτέον,  επίσης,  πόρνο,  άδικο  και  μέθυσο – θεό  Διόνυσο  αναβιώνονται  στον  τόπο  μας,  την  μαρτυρική  Ελλάδα,  με  έμφαση  το  διήμερο  του  Σαββατοκύριακου  των  Απόκρεω  και  της  Τυρινής  όπου – τι  τραγική  ειρωνεία,  Θεέ  μου – ο  Απόστολος  και  το  Ευαγγέλιο  των  Κυριακών  εκείνων  μας  μιλούν  για  την  Δευτέρα  Παρουσία,  την  κρίση  του  Θεού,  τη  νηστεία  και  την  εξορία  των  Πρωτοπλάστων  από  τον  Παράδεισο  εξαιτίας  της  παρακοής  τους  προς  το  θείο  θέλημα.

            Εξόριστοι  ο  Αδάμ  και  η  Εύα  την  Καθαρά  Δευτέρα  (υπ΄ όψιν  ότι  ονομάζεται  έτσι  διότι  αποτελεί  την  πρώτη  ημέρα  που  οι  πιστοί  καλούνται  να  <<καθαρίσουν>>  εαυτούς  από  την  αμαρτία,  ώστε  αξίως  να  εορτάσουν  τα  σεπτά  Πάθη  και  την  ένδοξη  Ανάσταση  του  Κυρίου)  κι  εμείς  χορεύουμε,  τρώμε,  και  πίνουμε  στην  υγειά  του  …΄΄θεού΄΄  καρνάβαλου… !

            Μιλά  ο  Απόστολος  Παύλος  τις  ημέρες  εκείνες  λέγοντας  <<Πάντα  μοι  έξεστιν  αλλ΄ ου  πάντα  μοι  συμφέρειν.  Πάντα  μοι  έξεστιν  αλλ΄ εγώ  ουκ  εξουσιασθήσομαι  υπό  τινος>>(Α΄ Κορινθ.  ΣΤ΄, 12).  <<Τα  πάντα>>,  λέει,  <<μπορώ  να  κάνω  αλλά  δεν  μου  συμφέρει  (πνευματικά)  να  τα  κάνω.  Τα  πάντα  μπορώ  να  κάνω  αλλά  εγώ  δεν  θα  επιτρέψω  τον  εαυτό  μου  να  τον  εξουσιάσει-κατευθύνει- ποδηγετήσει  κανένας>>.  Είναι  τούτα  τα  ιερά  λόγια  μια  απάντηση  σε όλους  εκείνους  οι  οποίοι  μεταξύ  του  λόγου  της  Εκκλησίας  και  του  λόγου  της  λαϊκής  παράδοσης  επιλέγουν  τον  δεύτερο  να  τηρούν  στη  ζωή  τους.

            Συνεχίζει  ο  ιερός  Απόστολος  <<ει  βρώμα  σκανδαλίζει  τον  αδελφόν  μου,  ου  μη  φάγω  κρέα  εις  τον  αιώνα  ίνα  μη  τον  αδελφόν  μου  σκανδαλίσω>> (Α΄ Κορινθ.  Η΄,  13).  Εάν,  δηλαδή,  όσα  διαπράττω  (το  βρώμα  δεν  έχει  μόνο  την  έννοια  του  φαγητού- της  σωματικής  τροφής – αλλά  συμβολίζει  οτιδήποτε  αφομοιώνει  ψυχικά  και  πνευματικά  ο  άνθρωπος).  <<Πρώτον  καταλλάγηθι  τοις  σε  λυπούσι,  έπειτα  θαρρών  μυστικήν  βρώσιν  φάγε>>  αναφέρει  ο  Άγιος  Συμεών  ο  Μεταφραστής  στην  Ακολουθία  της  Θείας  Μεταλήψεως.  <<Πρώτα  να  συμφιλιωθείς  με  όσους  σε  λύπησαν  και  τους  λύπησες  και  έπειτα  να  αποτολμήσεις  να  μεταλάβεις  της  Θείας  Ευχαριστίας.  <<Μυστική  βρώση>>  είναι  το  Σώμα  και  το  Αίμα  του  Κυρίου  το  οποίο  <<καθαρίζη  ημάς  από  πάσης  αμαρτίας>> (Ά  Ιωάνν.  Α΄,  7).

            Δεν  θα  πράξω,  λοιπόν,  κάτι  το  οποίο  αντιστρατεύεται  τον  λόγο  του  Θεού  και  σκανδαλίζει- προκαλεί  τον  συνάνθρωπό  μου  (φανταστείτε  πόσοι  σκανδαλίζονται  καθημερινά  από  τα  κάθε  λογής  καμώματα  τριγύρω  μας,  με  όσα  γίνονται  από  πολιτικούς,  ανθρώπους  της  κοσμικής  νύχτας,  αλλά  και  άμυαλους  και  ΄΄απνευμάτιστους΄΄  συνανθρώπους  μας).

            Αναφορικά  με  τούτο  το  ζήτημα  ο  ίδιος  ο  Κύριος  μίλησε  και  ήταν  κατηγορηματικός:  <<Προτιμότερο  είναι  να  κρεμάσει  κάποιος  μια  πέτρα  στο  λαιμό  του  και  να  πάει  να  πνιγεί,  παρά  να  σκανδαλίσει  έναν  συνάνθρωπό  του>>  (Μαρκ.  Θ΄,  42).  Στο  σημείο  αυτό  πρέπει  να  επισημάνουμε  ότι  και  ο  Απόστολος  των  Εθνών,  Παύλος, ο  <<πρώτος  μετά  τον  Ένα  (τον  Κύριο)>>  κατά  την  παράδοση  της  Εκκλησίας  μας,  μιλά  για  τήρηση  και  αναβίωση της  παράδοσης.  <<Στήκετε  και  κρατείτε  τας  παραδόσεις>> (Β΄ Θεσσαλ. Β΄,  15).  Αλλά  ποια  παράδοση  ?  Την  <<άπαξ  τοις  αγίοις  παραδοθείσαν  πίστιν>> (Ιουδ., 3).  Την  παράδοση  που  μαρτυρεί  ο  λόγος  του  Θεού  και  η  Αγία  Γραφή,  όχι  η  παράδοση  κάθε  κράτους.  Διότι  μια  τέτοια  παράδοση  (π.χ.  Ιουδαϊκή,  προτεσταντική,  Ρωμαιοκαθολική,  Χιλιαστική,  Μουσουλμανική,  ειδωλολατρική, κ.ο.κ.)  εφόσον  αντίκειται  στην  ιερή  παράδοση – που  μας  έχει  διασωθεί  και  δοθεί  ως  ιερή  παρακαταθήκη – δεν  γίνεται  σεβαστή  και  αποδεκτή.  <<Συ  δε  μένε  εν  οίς  έμαθες  και  επιστώθης,  ειδώς  παρά  τινος  έμαθες  και  ότι  από  βρέφους  τα  ιερά  γράμματα  οίδας  τα  δυνάμενά  σε  σοφίσαι  εις  σωτηρίαν  δια  πίστεως  εν  Χριστώ  Ιησού>> (Β΄ Τιμοθ.  Γ΄,  14)  αναφέρει  ο  Απόστολος  Παύλος  στον  νεαρό  Απόστολο  Τιμόθεο. 

            Αποδεκτή  είναι  η  παράδοση  που  φωτίζει  και  σώζει,  όχι  που  τυφλώνει  και  μας  φέρνει  πίσω  στις  εποχές  του  σκότους.  Αποδεκτή  είναι  η  παράδοση  που,  μέσω  της  πίστης  στην  Αγία  μας  Εκκλησία,  την  Ορθοδοξία,  μας  καθοδηγεί  <<εις  νομάς  σωτηρίους>>,  σε  μέρη  σωτήρια.  Όχι  η  οποιαδήποτε  παράδοση. Ο  Κύριος  ζήτησε  από  τους  Μαθητές  Του  να  κηρύξουν  το  Ευαγγέλιό  Του  και  να  κατηχήσουν  τους  ανθρώπους  σε  ολόκληρο  τον  κόσμο:  <<πορευθέντες  μαθητεύσατε  πάντα  τα  έθνη>> (Ματθ.  ΚΗ΄,  19).  Και  τόνισε  ότι  <<ο  μεν  πιστεύσας  σωθήσεται,  ο  δε  απιστήσας  κατακριθήσεται>>(Μαρκ.  ΙΣΤ΄,  16).  Η  παράδοση  της  Εκκλησίας  μας  είναι  υπεράνω  κάθε  άλλης,  εθνικής  και  λαϊκής,  παράδοσης.

            Εκτός  όλων  αυτών,  την  ημέρα  που, ανόητοι  άνθρωποι,  πονηροί  και  γόητες  <<προκόπτουν  επί  το  χείρον,  πλανώντες  και  πλανώμενοι>> (Β΄ Τιμοθ.  Γ΄,  13)  και  που  έχρησαν  την  ευμάρεια  ως  κύριο  σκοπό  και  στόχο  της  ζωής  τους,  χαιδιεντίζοντας,  μπεκροπίνοντας,  βωμολοχώντας, ευρισκόμενοι εκτός  εαυτού,  την  ίδια  εκείνη  ημέρα – την  Καθαρά  Δευτέρα  το  απόγευμα – κτυπά  η  καμπάνα  και  ξεκινούν  τα  Μεγάλα  Απόδειπνα.  Βρέθηκα  πριν  από  χρόνια  σε  ένα  χωριό  της  νότιας  Χίου  και  στις  5  το  απόγευμα  χτύπησε  η  καμπάνα.  Οι  καρναβαλιστές  ακόμη  χόρευαν  στην  παρακείμενη  του  Ναού  πλατεία  ενώ  ακριβώς  τότε  γινόταν  το  Μεγάλο  Απόδειπνο  και  ο  Ιερέας  διάβαζε  την  Ευαγγελική  περικοπή  της  ημέρας:  <<Αμήν  αμήν  λέγω  υμίν  ότι,  αρθήσεται  αφ΄ υμών  η  βασιλεία  του  Θεού  και  δοθήσεται  έθνει  ποιούντι  τους  καρπούς  αυτής>> (Ματθ.  ΚΑ΄,  43).  <<Αλλοίμονο  σας>>,  με  δυο  λόγια,  <<θα  σας  βγάλω  έξω  από  τη  βασιλεία  του  Θεού,  το  επουράνιο  πολίτευμα  της  Εκκλησίας  μας,  και  θα  βάλω  λαό  που  σέβεται  τον  νόμο  του  Θεού,  που  υπακούει  στον  νόμο  του  Θεού,  που  τηρεί  το  θέλημα,  τον  νόμο  του  Θεού,  που  παράγει  πλούσιους  πνευματικούς,  ψυχωφελείς  καρπούς>>.

            Πόσοι  τα  άκουσαν  και  πόσοι  τα  κατάλαβαν  τα  λόγια  αυτά ?  Οι  άφρονες,  αναφέρει  η  Εκκλησία  μας,  <<ελάτρευσαν  την  κτίσιν  παρά  τον  Κτίσαντα>> (Καταβασίες  Θεοτόκου).  Οι  άφρονες  προσκύνησαν  τα  δημιουργήματα,  εφήμερα  και  φθαρτά,  αντί  τον  μόνο  αιώνιο,  αθάνατο,  αληθινό  Δημιουργό- Θεό.

            Και  οι  άνθρωποι  του  καρναβαλιού  και  της  αποκριάς,  ηθελημένα  ή  άθελα,  έκλεισαν  τ΄ αυτιά  τους  στην  Ευαγγελική  περικοπή  του  Κυρίου:  <<αρθήσεται  αφ΄ υμών  η  βασιλεία  του  Θεού  και  δοθήσεται  έθνει  ποιούντι  τους  καρπούς  αυτής>>  (Ματθ.  ΚΑ΄,  43),  που  λεγόταν  δίπλα  απ΄ εκεί  που  χόρευαν  ξέφρενα,  έχοντας  παραμερίσει  και  αγνοήσει  τον  Θεό  και  έχοντας  παραδοθεί  στα  δεσμά  του,  ανθρωποκτόνου,  Μισόκαλου.

            Καλή  και  Ευλογημένη  Αγία  και  Μεγάλη  Τεσσαρακοστή,  με  Χριστό  στη  ζωή  μας.-

 

Γεώργιος  Φωτ.  Παπαδόπουλος

Κήρυκας  του  θείου  λόγου              

Εφ' όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ. κε' 40)

Εφ' όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ. κε' 40)

Ομιλία την Κυριακή των Αποκρέω

 π.ΓΕΩΡΓΙΟΣ   ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ

1. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή έρχεται να μας υπενθυμίσει μια μεγάλη αλήθεια. Την περασμένη Κυριακή μίλησε το ιερό Ευαγγέλιο για την αγαθότη­τα του Θεού- Πατέρα, που περιμένει το πλάσμα του να επιστρέψει. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας κάμει να ξεχάσουμε και την δικαιοσύνη Του.
Ο Θεός δεν είναι μονάχα στοργικός Πατέρας. Είναι και δίκαιος Κριτής. «Ούτε ο έλεος αυτού άκριτος, ούτε η κρίσης ανελεήμων» λέγει ο Μ. Βασίλειος. Θα κρίνει τον Κόσμο, μας λέγει το Ευαγγέλιο, και μάλιστα όχι αυθαίρετα, αλλά σύμφωνα με τα έργα μας. Μας φέρνει, λοιπόν, η σημερινή περικοπή ενώπιον του γεγονότος της κρίσε­ως. Και λέμε «γεγονότος», γιατί η παγκόσμια κρίση αποτελεί για την πίστη μας εσχατολογική βεβαιότητα και πραγματικότητα, που ομολογείται σ' αυτό το Σύμ­βολο μας ως εκκλησιαστική πίστη: «Και πάλιν ερχόμενον κρίναι ζώντας και νεκρούς...». Καλούμεθα, λοιπόν, σήμερα να συνειδητοποιή­σουμε τρία πράγματα.

 Πρώτον, ότι Κριτής μας θα είναι ο Ι. Χριστός, ως Θεός. Σωτήρ ο Χριστός αλλά και Κριτής. Αν την πρώτη φορά ήλθε ταπεινός στη γη, «ίνα σώση τον κόσμον», τώρα θα έλθει «εν τη δόξη αυτού», ίνα κρίνη τον κόσμον. Αυτός που έγινε για μας «κατάρα» πάνω στον Σταυρό, έχει κάθε δικαίωμα να μας κρίνει, αν αφήσαμε να μείνει μέσα μας και στην κοινωνία μας ανενέργητη η θυσία Του. 

 Δεύτε­ρον θα κρίνει όχι μόνο τούς Χριστιανούς, ούτε μόνο τούς εθνικούς, όπως πίστευαν οι Εβραίοι για την κρί­ση του Θεού. Θα κρίνει όλους τούς ανθρώπους, χρι­στιανούς και μη, πιστούς και απίστους. 

Τρίτον βάση της κρίσεως, το κριτήριο, θα είναι η αγάπη. Η στάση μας δηλαδή απέναντι στους συνανθρώπους μας. Καθο­λική - παγκόσμια η κρίση, καθολικό - παγκόσμιο και το κριτήριο. Ο παγκόσμιος νόμος της ανθρωπιάς, στον όποιο συναντώνται όλοι, χριστιανοί και μη. Και όσοι εγνώρισαν τον Χριστό και όσοι δεν μπόρεσαν να τον γνωρίσουν και γι' αυτό έμειναν μακριά από το Ευαγγέλιό Του. Στο νόμο αυτό, δεν υπάρχει χώρος για προφάσεις και δικαιολογίες. Η πείνα, η δίψα, η γύ­μνια, η αρρώστια, η φυλακή βοούν, δεν μπορούν να μείνουν κρυφά, για να έχει το δικαίωμα να ισχυρισθεί κάποιος πώς δεν τα πρόσεξε... Δεν μπορεί να τ' αγνοή­σει κανείς, χωρίς προηγουμένως να παύσει να έχει συναισθήματα ανθρώπου, αν δεν έχει τελείως «αχρειώσει», εξαθλιώσει, την εικόνα του Θεού μέσα του. 

 2. Το συγκλονιστικό μεγαλείο και την φρικτότητα της ώρας της Κρίσεως ζωγραφίζουν με υπέροχα χρώ­ματα οι ύμνοι της ημέρας. «Ω, ποία ώρα τότε! όταν... τίθωνται θρόνοι και βίβλοι ανοίγωνται, και πράξεις ε­λέγχωνται και τα κρυπτά του σκότους δημοσιεύον­ται»! Είναι φρικτή και η απλή σκέψη της ώρας της κρίσεως, γιατί όχι μόνο υπενθυμίζει την ανετοιμότητά μας να εμφανισθούμε μπροστά στο βήμα του φοβερού Κριτού, αλλά και διότι αποκαλύπτει την τραγικότητα της ζωής μας, την οποία δαπανάμε μέσα σε έργα μα­ταιότητος, που δεν αντέχουν στο φως της αιωνιότητος. Δεν δικαιούμεθα ενώπιον του κριτού μας για όσα ο κόσμος θεωρεί μεγάλα και σπουδαία: γνώσεις, θέ­σεις, τίτλους, αξιώματα, πλούτο, δόξα. Αυτά όλα είναι δυνατό μάλιστα να οδηγήσουν στην καταδίκη μας. Κρινόμεθα βάσει της έμπρακτης εφαρμογής της αγά­πης μας. Όχι ως άτομα δηλαδή, αλλά ως μέλη της αν­θρώπινης κοινωνίας. Ο Θεός δεν έπλασε άτομα, αυτό­νομα και ανεξάρτητα. Μάς έπλασε, για να γίνουμε πρόσωπα και κοινωνία προσώπων. Και οι μεγαλύτε­ρες αρετές, αν μείνουν απλώς ατομικές, είναι μετοχές χωρίς αντίκρυσμα ενώπιον του Μεγάλου Κριτού. Για­τί δεν βρήκαν την πραγμάτωση τους μέσα στην αν­θρώπινη κοινωνία. Δεν καταξιώθηκαν σε διακονίες. Έτσι λ.χ. η γνώση είναι θεία ευλογία, όταν όμως θηρεύεται για χάρη του συνανθρώπου, για την διακονία του πλησίον. Το ίδιο και η εγκράτεια και η ευλάβεια, και η νηστεία και σύνολη η άσκησή μας. Αν όλα αυ­τά γίνονται για μια ατομική δικαίωση και όχι ως δια­κονία των αδελφών, των πλησίον, μας ελέγχει η φωνή του Θεού: «Έλεον θέλω και ου θυσίαν» (Ματ. θ΄ 13)! Αγάπη θέλω και όχι την θρησκευτικότητα, που αποβλέπει στην αυτοέξαρση και την αυτοπροβολή. Πού βλέπει τον τύπο ως πεμπτουσία της ευσέβειας. 

3. Ο κόσμος έχει μάθει να εξαγοράζει τα πάντα, ακόμη και τις συνειδήσεις. Στο χώρο όμως της πίστε­ως δεν ισχύει ο νόμος αυτός. Η ατομική ευσέβεια δεν μπορεί να εξασφαλίσει θέση στην βασιλεία του Θεού, αν δεν γίνει πρώτα εκκλησιαστική, αν δεν συνοδεύε­ται δηλαδή από τα έργα της αγάπης. Ο στίβος του χριστιανού είναι και η κοινωνία και όχι μόνο το «ταμιείον». Εις το ταμιείον του καταφεύγει ο Χριστια­νός για τον πνευματικό του ανεφοδιασμό. Ποτέ όμως δεν εξαντλείται η πολιτεία του στο στενό χώρο της α­τομικότητας του. Αν η πνευματικότητα μας είναι ορ­θή, θα οδηγεί σε ανιδιοτελή αγάπη. Ας το ακούσουμε μια για πάντα: Το επιχείρημα των γλυκανάλατων χρι­στιανών της ανευθυνότητος και του «λάθε βιώσας» δεν έχει καμμιά δύναμη: «Κύτταξε την ψυχή σου» δεν σημαίνει τίποτε περισσότερο από δειλία και υποχώ­ρηση, αν δεν συνοδεύεται και από το στίβο: «Πάλευσε για να φτιάξεις τη χριστιανική σου κοινωνία». Διαφορετικά είμασθε κατά λάθος ανάμεσα σε χριστια­νούς. Η θέση μας είναι κάπου στην Άπω Ανατολή, στη νέκρωση του νιρβάνα. 

4. Αισθάνομαι όμως την ανάγκη να προλάβω στο σημείο αυτό μια απορία. Αν κρινόμασθε βάσει της έμπρακτης αγάπης μας, τότε που πηγαίνει η πίστη; Ποια σημασία έχει ο υπέρ της πίστεως και της καθαρότητος του δόγματος αγώνας; Αν δεν έχει διαστά­σεις αιώνιες, τότε γιατί να γίνεται; Κατά την ώρα της κρίσεως η πίστη, και ως αφο­σίωση και ως διδασκαλία, δεν αποκλείεται, όπως πι­στεύουν εν πρώτοις πολλοί. Προϋποτίθεται. Κριτής μας είναι Ο ΧΡΙΣΤΟΣ. Μας σώζει η μας κατακρίνει η συμπεριφορά και στάση μας απέναντι του. Γιατί μας διευκρινίζει ότι στο πρόσωπο Του αναφέρεται κάθε πράξη μας προς τον συνάνθρωπό μας, καλή ή κακή. Ηθικά αδιάφορες πράξεις δεν υπάρχουν. Αν τονίζει σαν κριτήριο την αγάπη, δεν σημαίνει πώς θέλει ν' αποκλείσει την πίστη. Θέλει να προλάβει ακριβώς την καταδίκη της πίστεως εκ μέρους μας σ' ένα σύνολο θεωρητικών αληθειών χωρίς ανταπόκριση και εφαρ­μογή στη ζωή μας. Όπως ο κεκηρυγμένος άθεος και ο συνειδητός αρνητής της πίστεως μεταφράζει την α­θεΐα και απιστία του σε αντίθεα έργα, έτσι και ο πιστός πρέπει να κάμει την πίστη του κινητήρια δύναμη της ζωής του. Γιατί «η πίστις χωρίς των έργων» (Ιακ. β΄ 20) της α­γάπης, είναι νεκρά. 

Δεν αποκλείει, λοιπόν, την πίστη, αφού αυτή είναι η προϋπόθεση του ορθού βίου και της σωτηρίας. Αλλά και κάτι περισσότερο
.Όχι μόνο «ο μη πιστεύσας» (εις τον Χριστό) δεν σώζεται, αλλά και ο μη ορθώς πιστεύσας. 
Ο Θεός δεν είναι μόνο α­γάπη, είναι και αλήθεια (Ιωαν. ιδ' 6· Α' Ιωαν. δ' 8· δ' 16· ε' 6) και μάλιστα Αυτοαλήθεια. Όποιος προδίδει την αλήθεια προδίδει και την αγάπη. Η αγάπη του Χριστού «συγχαίρει δε τη αληθεία» (Α΄ Κορ. ιγ΄ 6) συζεί δηλαδή και συνευδοκιμεί με την αλήθεια, δεν υπάρχει χωρίς αυ­τήν. Να λοιπόν πώς καταξιώνεται ο αγώνας για την καθαρότητα του δόγματος. Γιατί είναι αγώνας για την αγάπη, είναι η μεγαλύτερη εκκλησιαστική διακονία. Είναι αγώνας πρώτιστα κοινωνικός, γιατί γίνεται χά­ριν του Λαού του Θεού, για να μείνει ανεπηρέαστος α­πό την πλάνη, που είναι πραγματική αυτοκτονία. 

 Αδελφοί μου!
 Όταν ο Χριστός μας ανέφερε την παραβολή της Κρίσεως, οι λόγοι του μπορούσαν να νοηθούν όχι μό­νο σε συνάρτηση προς τούς συγχρόνους του, αλλά και προς όσους έζησαν πριν απ' Αυτόν. Όσοι δεν γνώρισαν τον Χριστό, μπορούν να έχουν λόγους να κριθούν μόνον για την αγάπη τους, μολονότι αγάπη χωρίς πίστη στον Θεό δεν είναι ποτέ δυνατόν να υπάρχει. Όποιος ειλικρινά ασκεί την αγάπη «δέχεται» τον Θεό, έστω και αν τον αγνοεί. Ο άπιστος δεν δύνα­ται να έχει παρά μόνο φαινομενικά αγάπη. Και μόνο εκεί, που υπάρχει βάπτισμα και «άγιο Πνεύμα», είναι δυνατό να υπάρξει «τελεία αγάπη», αγάπη χριστιανι­κή. Το ζήτημα όμως πρέπει, νομίζω, να τεθεί κατ' άλ­λο τρόπο. Όταν εμείς σήμερα ακούμε την παραβολή, δύο χιλιάδες χρόνια μετά την σάρκωση του Υιού του Θεού, πώς είναι δυνατόν να χωρίσουμε από την αγά­πη μας την (ορθή) πίστη; Το Ευαγγέλιο λέγει καθαρά: «ο… μη πιστεύων ήδη κέκριται, ότι μη πεπίστευκεν εις το όνομα του μονογενούς υιού του Θεού» (Ιωαν. γ' 18). Μετά την ένσαρκη δηλαδή οικονομία η κρίση εί­ναι συνέπεια της στάσης κάθε ανθρώπου έναντι του Χρίστου. Κριτήριο μένει η αγάπη. Αγάπη όμως που προϋποθέτει την εις Χριστόν πίστη. Γιατί αυτή είναι η μόνη αληθινή. Αυτή μονάχα δικαιώνει και σώζει... 

 πηγή:(ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ«Κηρύγματικές σκέψεις στα ευαγγελικά αναγνώσματα», Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη" Θεσσαλονίκη