Σήμερα στις 8:46 π.μ.

ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

Του Γεωργίου  Φωτ.  Παπαδόπουλου

 

            Εδώ και αρκετό καιρό ήθελα να γράψω δυο λόγια για κάποιες εκ των πράξεων του Οικουμενικού μας Πατριάρχη, κ. Βαρθολομαίου, μιας και αποτελεί ιερό όφλημα κάθε πιστού χριστιανού να έχει λόγο για τα τεκταινόμενα στο χώρο της Εκκλησίας (και για να μην παρεξηγηθώ, ξεκαθαρίζω: όσον αφορά πνευματικά ζητήματα και όχι ζητήματα διοίκησης-κοσμικής εξουσίας).  Δεν το αποτολμούσα, όμως, για τον λόγο ότι, το στόμα και η γραφίδα μας πρέπει να κηρύττει Ιησού Χριστό και μάλιστα Εσταυρωμένο και Αναστάντα εκ νεκρών και όχι να διχάζει. Το ιερό κήρυγμα οφείλει να φέρνει τον άνθρωπο στον δρόμο του Θεού και όχι να τον απομακρύνει. Γι΄αυτό και είναι αξιοκατάκριτοι εκείνοι που, με πράξεις και λόγια, σκανδαλίζουν τους πιστούς και απομακρύνουν τον άνθρωπο από την Εκκλησία. Αλλοίμονο σ΄ εκείνους, Κληρικούς και λαϊκούς ιεροκήρυκες, εν ημέρα κρίσεως…

            Τι γίνεται, όμως, όταν άνθρωποι της Εκκλησίας παρεκτρέπονται και πράττουν διαφορετικά όσων η Αγία Γραφή, οι Πατέρες της Εκκλησίας και η Ορθόδοξη παράδοση μας έχουν θεσμοθετήσει και διδάξει ? Πρέπει να σιωπούμε, μήπως κατηγορηθούμε ότι σκανδαλίζουμε και αντιμιλάμε σε πνευματικούς ανθρώπους ? Όχι. Όταν αδικούμαστε προσωπικά μπορούμε να υπομείνουμε την ταπείνωση εφόσον αυτή θα αποβεί ψυχοσωτήριος. Αλλά για ζητήματα πίστεως και δόγματος ή και παράδοσης της Εκκλησίας μια τέτοια σιωπή αποτελεί προδοσία της πίστεως ή -στην καλύτερη των περιπτώσεων- αδιαφορία που δεν αρμόζει με το ήθος και τις πράξεις των θαρραλέων αγωνιστών του Χριστού. Όπως αναφέρει γνωστός αγωνιστής θεολόγος της πίστεώς μας <<Στην Εκκλησία θέλουμε συνειδητούς χριστιανούς και όχι ευλαβείς βλαμμένους οι οποίοι δέχονται αδιακρίτως ότι τους πει κάθε ένας δήθεν πνευματικός… ή κάθε θεολόγος ΄΄αθεολόγητος΄΄>>.

            Έτσι, εδώ και καιρό διαπιστώνουμε, μετά λύπης, την εμμονή του Οικουμενικού Πατριάρχη μας να συναναστρέφεται και να συμπροσεύχεται με μια σειρά αιρετικών. Παπικοί, προτεστάντες, μορμόνοι και διάφοροι άλλοι συγκεντρώνονται και συμπροσεύχονται με τελετουργικό τυπικό, οι δε επικεφαλής τους (Πάπας, κλπ) αποκαλούνται από τον Πατριάρχη αγιώτατοι, ιερώτατοι, κλπ. Δηλαδή ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναγνωρίζει ή όχι ιεροσύνη και αποστολική διαδοχή στις αιρέσεις αυτές ? Αναγνωρίζει ή όχι Μυστήρια ? Διότι, ερωτώ εγώ, εάν αναγνωρίζει στους παπικούς ιεροσύνη –πράγμα αδύνατο και ανήκουστο για την Ορθοδοξία και το Κανονικό δίκαιο της Εκκλησίας– τότε πως π.χ. δεν αναγνωρίζει στους παλαιοημερολογίτες που είναι και Ορθόδοξοι ? (Εδώ είναι λεπτό το ζήτημα διότι μπορεί πολύς κόσμος να χαθεί εάν δεν γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα. Ειδικά σε χώρους όπου κινούνται αρκετοί ΄΄τσαρλατάνοι΄΄. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν αναφέρομαι σε όλους αλλά κάποιους).

            Η πλευρά του Οικουμενικού Πατριαρχείου αποφαίνεται ότι όλα αυτά γίνονται διότι η Ορθοδοξία πρέπει να γνωστοποιεί τον λόγο Της σε όλο τον κόσμο, ακόμη και στα άλλα δόγματα. Μάλιστα. Όμως αυτό, έχει καμία σχέση με αυτά που κάνει ο Πατριάρχης ? Έχει καμία σχέση με το να αναγνωρίζει και να αποκαλεί τις αιρέσεις και τα σχίσματα ΄΄Εκκλησίες΄΄, τους εκπροσώπους τους ΄΄αγιώτατους΄΄, να συμπροσεύχεται μαζί τους, να συνλέγουν το σύμβολο της πίστεως μας στη σωστή του εκφορά και ακολούθως διαστρεβλωμένο, να συμμετέχουν Ορθόδοξοι Ιεράρχες σε τελετές ετεροδόξων, κλπ. ?

            Η Αγία Γραφή μας δίδει την απάντηση για το πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε έναντι των ανθρώπων αυτών (των αλλοδόξων- ετεροδόξων). Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει <<Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξεστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ων αυτοκατάκριτος>>(Τιτ. Γ΄, 10). Θα μιλήσεις μία με τον αιρετικό, θα μιλήσεις δύο, θα μιλήσεις τρεις φορές. Εάν δεις ότι εμμένει στην πλάνη του, οφείλεις να διακόψεις. Διότι ο άνθρωπος αυτός έχει εγωισμό εωσφορικό που δεν τον αφήνει να αναγνωρίσει την πλάνη του και να διορθωθεί. Επίσης, ο ίδιος Απόστολος αναθεματίζει εκείνους οι οποίοι διαστρεβλώνουν τον λόγο του Θεού και κηρύττουν πράγματα αντίθετα από την Αγία Γραφή. Από την άλλη, οι Άγιοι Απόστολοι: Ιάκωβος ο Αδελφόθεος και Ιωάννης ο Θεολόγος (και Ευαγγελιστής) αναφέρουν ότι, στους αιρετικούς, που δεν μετανοούν και δεν αναγνωρίζουν την αίρεσή τους, οφείλουμε ούτε ΄΄καλημέρα΄΄ να μην έχουμε μαζί τους (Β΄ Ιωαν. Α΄, 10), διότι η χαλαρή συναναστροφή μπορεί να αλλοιώσει τα χρηστά ήθη του ανθρώπου (Α΄ Κορινθ. ΙΕ΄, 33). Να αναφέρουμε τι είπαν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας για όλα τούτα ? Να αναφέρουμε τι είπαν ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, ο Άγιος Γερμανός Κων/πολεως, ο Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης, οι κολλυβάδες πατέρες, ο Άγιος Μάρκος Ευγενικός, ο Άγιος Κοσμάς Αιτωλός, ο Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας, ο Άγιος Νεκτάριος, οι υπό των Λατίνων και Ουνιτών τελειωθέντες μυριάδες των Αγίων μαρτύρων της Ορθοδοξίας, κ.α. ? Ο Άγιος Γερμανός Β΄ Κων/πόλεως (1222-1240) ανέφερε στο ποίμνιό  του: <<Εξορκίζω όλους τους λαϊκούς, όσοι είστε γνήσια τέκνα της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, να φεύγετε ολοταχώς από τους ιερείς που υπέπεσαν στην υποταγή στους Λατίνους, και μήτε σε εκκλησία να συγκεντρώνεστε μαζί τους, μήτε να παίρνετε οποιαδήποτε ευλογία από τα χέρια τους. Είναι καλύτερα να προσεύχεσθε στο Θεό στα σπίτια σας μόνοι, παρά να συγκεντρώνεστε στην εκκλησία μαζί με τους Λατινόφρονες. Ει’ δ’ άλλως, θα υποστείτε την ίδια κόλαση μ’ αυτούς>>. (Εάν αυτά τα λόγια τα χρησιμοποιήσουν σήμερα οι του παλαιού ημερολογίου, τι θα τους απαντήσουμε εμείς ?). Για να αναφερθούμε και στον ίδιο τον Κύριο ο οποίος ανέφερε ξεκάθαρα: <<Ο μεν πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται>> (Μαρκ. ΙΣΤ΄, 16). Ή όταν η Αγία Γραφή αναφέρει ότι <<και Άγγελοι να κατεβούν από τον ουρανό και να σας πουν πράγματα διαφορετικά από αυτά που σας λέγω εγώ, να μην τους πιστέψετε>> (Γαλατ. Α΄, 6-10). Που ισχύουν όλα τούτα στην περίπτωση όσων πράττει ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης ? Που ισχύουν όταν, επισκεπτόμενος Μουσουλμάνους, τους δίδει ως δώρο το Κοράνι ? Άραγε, τι θα είχε να πει ο ίδιος εάν είχε μπροστά του σήμερα τον Μητροπολίτη Χίου Πλάτωνα Φραγκιάδη, τον παπά- Σταμάτη Χαρτουλάρη, τον Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο, τις χιλιάδες των Χίων μοναχών και συμπολιτών μας που εσφάγησαν σε Άγιο Μηνά, Ανάβατο, Νεά Μονή, Μελανιός, Μονή Βρεττού ? Τι θα έλεγε εάν είχε μπροστά του έναν παπά Νικόλα Πλανά, Φιλόθεο Ζερβάκο, Ιερώνυμο Αιγίνης, Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, Αυγουστίνο Καντιώτη ? Εμείς δεν είμαστε και δεν παριστάνουμε τους ζηλωτές της πίστεως. Είμαστε αμαρτωλοί, όμως –δόξα τω Θεώ–  έχουμε συνείδηση και δεν υποκρινόμαστε. Κλαίμε για τις αμαρτίες μας και ζητούμε συγχώρεση εντός της Εκκλησίας μας για να σωθούμε. Προσδοκούμε στο αμέτρητο έλεος του Θεού, Εκείνου που έλαβε μορφή ανθρώπινη για να σώσει το ανθρώπινο γένος από τη δουλεία του εχθρού με το Τίμιο Σώμα και Αίμα Του και την λαμπροφόρο Ανάστασή Του. Δεν επιτρέπουμε, όμως, να αλλοιώνεται και η πίστη μας από οιονδήποτε κι αν είναι αυτός. Γι΄ αυτό και δεν σιωπούμε, εφαρμόζοντας το του ιερού Χρυσοστόμου <<Τους δημοσίως αμαρτάνοντας, δημοσίως θα ελέγχουμε>>. Όπως κι εμείς δεχόμαστε τα λάθη μας όταν μας υποδειχθούν με επιχειρήματα και με ειλικρίνεια. Κι αν εμείς, βέβαια, ακόμη σιωπήσουμε, <<και οι λίθοι κεκράξονται>> (Λουκ. Θ΄, 40) περί της αληθείας. Ο 45^ος Κανών των Αγίων Αποστόλων αναφέρει χαρακτηριστικά: <<Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος, μόνον, αφοριζέσθω, εί δε επέτρεψεν αυτοίς, ώς κληρικοίς ενεργήσαί τι, καθαιρείσθω>>. Κάποιοι, φαίνεται, ότι θεωρούν τους εαυτούς των ανωτέρους ακόμη και των Αγίων Αποστόλων !!!

                **********          **********          **********          **********

Βέβαια, το ποτήρι ξεχείλισε και στάθηκε η αφορμή για τη σύνταξη του παρόντος σημειώματος η πρόσφατη επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη στην φερόμενη (υποτιθέμενη) γενέθλιο και πατρική οικία του σφαγέα του ελληνισμού, αιμοδιψή και αιμοβόρου Κεμάλ Ατατούρκ, στη Θεσσαλονίκη και όσα αξιολύπητα ανέφερε εκεί ο Προκαθήμενός μας. Ανέφερε ότι <<εύχεται ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του Κεμάλ Ατατούρκ>>. Μέχρι εδώ καλά. Διότι οι χριστιανοί έχουν διδαχθεί από τον Αρχηγό και Τελειωτή της πίστεώς μας, Κύριο Ιησού, να προσεύχονται και για όσους τους μισούν, τους αδικούν, τους διώκουν. Για όλους. Ναι ! Κι έτσι, καλά έκανε και είπε ο Πατριάρχης να συγχωρήσει τον άπιστο και απάνθρωπο αυτό Τούρκο, προφανώς για όσα κτηνώδη και διαστροφικά διέπραξε στην κατά κόσμον βιοτή του. Όμως, συνέχισε λέγοντας ότι «Είμαστε χαρούμενοι που επισκεπτόμαστε την ανακαινισμένη οικία στη Θεσσαλονίκη του ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας, Ατατούρκ. Ευχόμενοι, ο Θεός να αναπαύει την ψυχή του, ικετεύουμε τον Μεγαλοδύναμο, οι μεταρρυθμίσεις του να ζουν για πάντα και ο λόγος του “Ειρήνη στη χώρα, ειρήνη στην Οικουμένη” όσο περνάει ο χρόνος να γίνεται πραγματικότητα. Με τις ευλογίες μας». Εδώ μπορεί κανείς να πει πολλά για τα λόγια του προκαθημένου της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Πρώτα –πρώτα πως είναι δυνατόν να ευλογεί τις πράξεις ενός ο οποίος έστειλε στο μαρτύριο χιλιάδες χριστιανούς. Πως είναι δυνατόν να μιλά για ειρηνικά έργα του Ατατούρκ όταν η ανεξιθρησκεία στη γείτονα χώρα είναι είδος πολυτελείας και οι χριστιανοί φοβούνται δημόσια να ομολογήσουν την πίστη τους μέχρι σήμερα (και μην βλέπετε τι γίνεται μόνο στα απέναντι παράλια, δείτε στο υπόλοιπο 98 % της Τουρκίας). Σε ποια ειρηνικά έργα προέβη ο Ατατούρκ εν σχέση με τους αλλόθρησκους και αλλόφυλους που διαβιούν στην Τουρκία και δεν είναι Μουσουλμάνοι ή Τούρκοι ? Για ποια ειρήνη, αυτή που επέρχεται δια της αγχόνης προς κάθε αλλόθρησκο ? Τέτοια λόγια μόνον ένας ανθέλληνας θα μπορούσε να πει. Έπειτα, ο κ. Βαρθολομαίος δεν επισκέπτεται προξενεία όπου πηγαίνει. Γιατί εδώ έκανε εξαίρεση ? Τόσο πολύ τον εμπνέει ο Ατατούρκ που ήθελε να υποβάλει τα σεβάσματά του στην υποτιθέμενη οικία του ? Ο Παναγιώτατος έχει λησμονήσει ότι, διπλωματία και Εκκλησία είναι δυο έννοιες αντίθετες. Δεν κάνει διπλωματία ο Πατριάρχης. Πρώτον διότι δεν είναι πολιτικός (και δεν πρέπει να είναι). Και δεύτερον εάν κάνει διπλωματία προδίδει τον Χριστό. Διότι δεν μπορεί να είναι ΄΄και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ΄΄. Αλλά και διότι διπλωματία μπορούσαν να κάνουν και οι νεομάρτυρες της Εκκλησίας μας και να μην μαρτυρήσουν υπό των Αγαρηνών γειτόνων. Μπορούσαν να συνθηκολογήσουν και να περάσουν καλά ! Όμως, εκείνοι εφάρμοσαν το του Αποστόλου <<πάντα μοι έξεστιν αλλ΄ ού πάντα συμφέρειν. Πάντα μοι έξεστιν αλλ΄ ουκ εγώ εξουσιασθήσομαι υπό τινος>> (Α΄ Κορινθ. ΣΤ΄, 12). Εκείνοι προτίμησαν να ομολογήσουν Χριστό και Ελλάδα, Ορθοδοξία και αλήθεια, και οδηγήθηκαν στην αγχόνη. Οι διπλωματίες δίδουν προσωρινές λύσεις και δεν αποφεύγουν την απώλεια. Άλλο καλή διάθεση και πρόθεση έναντι των άλλων και άλλο υποταγή και προσκύνηση.

  **********           ************          **********            **********

            Τούτα τα λόγια τα σημειώνω με πόνο ψυχής. Διότι σέβομαι τον θεσμό και το πρόσωπο του Οικουμενικού Πατριάρχη, ως πνευματικού επικεφαλή της Αγιωτάτης Εκκλησίας μας, της νοητής νηός (σκάφους) που μας οδηγεί προς τη βασιλεία των ουρανών και τη σωτηρία. Όταν, όμως, η κεφαλή παραστρατεί ο λαός δεν σιωπά. Ας διαβάσουν ιστορία (και δη εκκλησιαστική) όσοι τυχόν σκανδαλιστούν από το σύντομο τούτο άρθρο. Ο πιστός λαός τιμά τους Αγίους, ο πιστός λαός επιβραβεύει ή εξοστρακίζει πράξεις κακών ποιμένων. Επειδή θέλουμε έναν Πατριάρχη, που να εμπνέει και να οδηγεί <<εις νομάς σωτηρίους>> (τον δρόμο της αλήθειας που σώζει και οδηγεί στην Ορθοδοξία) γι΄ αυτό και σπεύδουμε να εκφράσουμε τη δυσαρέσκειά μας για όσα λαμβάνουν χώρα το τελευταίο διάστημα και που απέχουν μίλια παρασάγγας από την Ορθόδοξη ζωή και θεολογία. Χρησιμοποιώ Α΄ πληθυντικό πρόσωπο διότι είμαστε πολλοί, πάρα πολλοί, αυτοί που αγαπούμε τον Πατριάρχη και λυπούμαστε για όλα τούτα. Διότι τον θέλουμε Πατέρα του Γένους μας.     

            Εν κατακλείδι, θέλω να πω ότι, ο Παναγιώτατος πρέπει να επανεξετάσει και την περίπτωση του άδικου και παράνομου αφορισμού του εξαίρετου θεολόγου, φιλολόγου, συγγραφέα και ιεροκήρυκα κ. Νικολάου Σωτηρόπουλου, του εκλεκτότερου και γνησιότερου, πνευματικού τέκνου του μακαριστού Γέροντος, Μητροπολίτου Φλωρίνης κυρού Αυγουστίνου Καντιώτη. Πρόκειται για έναν αφορισμό ο οποίος σκανδάλισε το ποίμνιο (τη στιγμή που δεδηλωμένοι άθεοι, αιρετικοί, διεφθαρμένοι, διαστροφείς και αρνητές της Εκκλησίας δεν αφορίζονται, αφορίστηκε ένας ταπεινός και αγνός, ανιδιοτελής ιεροκήρυκας της Εκκλησίας μας), το ποίμνιο που περιμένει να δει πότε θα παύσει να υφίσταται αυτή η αδικία, την οποία –σημειωτεόν– δεν αναγνωρίζουν στη συνείδησή τους χιλιάδες χριστιανοί, αλλά και Επίσκοποι, οι οποίοι τον καλούν να κηρύξει στους Ιερούς Ναούς τους και τον κοινωνούν. Παναγιώτατε, επανεξετάσετε την περίπτωση αυτή και δώστε τόπο στην οργή. Εγωισμοί Αρχιερέων στην Εκκλησία πρέπει να εκλείψουν, πρωτίστως για το πνευματικό καλό και την -κατά Θεόν- προκοπή των ιδίων. Εφόσον πιστεύουμε στην ύπαρξη άλλου κόσμου (ζωής) και σε κρίση του Θεού, είναι περισσότερο από βέβαιο ότι, η αδικία επιστρέφει εν ουρανοίς σε εκείνον που αδίκησε τον αδελφό του επί γης.

 

                **********          **********           **********          **********

 

         Αυτά τα λίγα με αγάπη υιική και βαθύ σεβασμό στον σεπτό Προκαθήμενό μας.-