Πάσχα, Κυρίου Πάσχα Θὰ ψάλουμε καὶ φέτος στοὺς φωτόλουστους Ναούς μας μὲ ὕμνους πανηγυρικοὺς τὸ Πάσχα τοῦ Κυρίου. Θὰ τὸ ὑμνήσουμε μὲ πολλὰ χαρακτηριστικὰ ἐπίθετα. Πάσχα «ἱερόν», «ἄμωμον», «ἅγιον», Πάσχα «πανσεβάμιον» καὶ «τερπνόν», Πάσχα «καινόν», «μέγα» καὶ «μυστικόν». «Πάσχα, Κυρίου Πάσχα»! Ἀλλὰ τί εἶναι αὐτὸ τὸ Πάσχα;

Πάσχα, Κυρίου Πάσχα

Θὰ ψάλουμε καὶ φέτος στοὺς φωτόλουστους Ναούς μας μὲ ὕμνους πανηγυρικοὺς τὸ Πάσχα τοῦ Κυρίου. Θὰ τὸ ὑμνήσουμε μὲ πολλὰ χαρακτηριστικὰ ἐπίθετα. Πάσχα «ἱερόν», «ἄμωμον», «ἅγιον», Πάσχα «πανσεβάμιον» καὶ «τερπνόν», Πάσχα «καινόν», «μέγα» καὶ «μυστικόν». «Πάσχα, Κυρίου Πάσχα»!

Ἀλλὰ τί εἶναι αὐτὸ τὸ Πάσχα;

Πάσχα σημαίνει πέρασμα, διάβαση. Τὸ Πάσχα τῶν Ἰουδαίων ἦταν τὸ πέρασμα, ἡ διάβαση τῆς Ἐρυθρᾶς Θαλάσσης. Καὶ κατ’ ἐπέκτασιν ἦταν ἡ πορεία, τὸ πέρασμα ἀπὸ τὴ γῆ τῆς Αἰγύπτου στὴ γῆ τῶν πατέρων, στὴ Χαναάν.

Τὸ Πάσχα τῶν χριστιανῶν εἶναι ἡ ἔν­δοξη Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἡ νίκη κα­τὰ τοῦ θανάτου, ποὺ ὁ Κύριος τὴ χαρίζει σ’ ὅλους μας. Ἑπομένως γιὰ μᾶς Πάσχα εἶναι ἡ διάβαση ἀπὸ τὰ πρόσ­καιρα στὰ αἰώνια, ἀπὸ τὰ ἐπίγεια στὰ οὐράνια, ἀπὸ τὸν κόσμο τῆς ματαιότητος στὴν ἄνω πατρίδα, στὸν Παράδεισο τοῦ Θεοῦ, στὸν οὐράνιο, ἅγιο καὶ πνευματικὸ Παράδεισο, ποὺ εἶναι πολὺ ἀνώτερος ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ χάσαμε, ἀπὸ τὸν παράδεισο τῆς Ἐδέμ. Αὐτὸ εἶναι τὸ Πάσχα τὸ «μέγα», τὸ «ἅγιον», τὸ «μυστικόν».

«Μέγα»· διότι δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη πορεία ἀπὸ αὐτὴν ποὺ ὁδηγεῖ ἀπὸ τὴ γῆ στὸν οὐρανό.

«Ἅγιον»· διότι δὲν ὑπάρχει ἁγιότερη κίνηση ἀπὸ αὐτὴν ποὺ παίρνει τὸν ἄν­θρωπο ἀπὸ τὸν μάταιο κόσμο καὶ τὸν ὁδηγεῖ στὸν κόσμο τοῦ Θεοῦ.

«Μυστικόν»· διότι δὲν γνωρίζουμε ἀκρι­βῶς ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ κόσμος. Ὅσο καὶ ἂν ἀποκαλύπτεται ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέσα στὴν Ἐκκλησία μας, στὴν πληρότητά του παραμένει ἀφανής, κρυμμένος, μυστικός, ἄγνωστος. Καὶ αὐτὸ εἶναι πολὺ καλύτερο ἀπὸ ὅ,τι ἂν τὸν γνωρίζαμε. Διότι τὸ γεγονὸς ὅτι ὑπερβαίνει πολὺ τὴν ἀντιληπτική μας δυνατότητα, φανερώνει τὸ ὑπερθαύμαστο μέγεθος, τὴν ἀνυπολόγιστη ἀξία, τὴν ἀνυπέρβλητη ὡραιότητα καὶ τὸν πλοῦτο του.

Εἴμαστε «ἐν πορείᾳ». Εἴμαστε ὁδίτες, ὄχι πολίτες αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Πορευόμεθα στὴ χώρα τοῦ φωτός. Ὅλη ἡ ζωή μας εἶναι ἕνα Πάσχα, μιὰ διάβαση. Κάθε βῆμα ποὺ κάνουμε στὸν κόσμο αὐτὸ μας ὁδηγεῖ στὸν ἄλλον. Κάθε στιγμὴ ποὺ περνάει στὴ ζωή μας αὐτὴ μᾶς παραπέμπει στὴν αἰωνιότητα. Κάθε κίνησή μας ἐδῶ μᾶς κατευθύνει ἐκεῖ, στὸν κόσμο τοῦ Θεοῦ, ὅπου δὲν ὑπάρχει πόνος, λύπη καὶ στεναγμός, ἀλλὰ εἰρήνη, φῶς καὶ χαρὰ καὶ ζωὴ ἀτελεύτητος.

Τὸ Πάσχα, ἑπομένως, γιὰ τὸν χριστιανὸ δὲν διαρκεῖ μιὰ ἑβδομάδα, ὅπως στοὺς Ἰουδαίους, οὔτε σαράντα μέρες, ἀλλὰ «πᾶς ὁ χρόνος ἑορτῆς ἐστι καιρὸς τοῖς χριστιανοῖς διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῶν δοθέντων ἀγαθῶν», ὅπως λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος.

Ἀλλὰ τὸ Πάσχα γιὰ μᾶς δὲν εἶναι μόνο μιὰ μεγάλη καὶ διαρκὴς ἑορτή. Οὔτε ἁπλῶς ἕνα συγκλονιστικὸ γεγονός. Εἶναι ἕνα πρόσωπο. Τὸ θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Λυτρωτοῦ μας Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Πάσχα Χριστὸς ὁ Λυτρωτής». Πάσχα καὶ στοὺς Ἰουδαίους δὲν ὀνομαζόταν μόνον ἡ ἑορτή, ἀλλὰ καὶ ὁ πασχάλιος ἀμνὸς τὸν ὁποῖο θυσίαζαν.

Ὁ Χριστὸς διαρκῶς μᾶς συνοδεύει στὴν πορεία τῆς ζωῆς μας. Ἡ ζωντανὴ παρουσία Του στὸν ἀγώνα μας εἶναι ἡ πιὸ τρανὴ ἀπόδειξη τῆς Ἀναστάσεώς Του.

Κάθε μας κίνηση στὸν κόσμο αὐτὸ δὲν μᾶς πηγαίνει μόνο ἕνα βῆμα μπροστά. Μᾶς ἀνεβάζει συγχρόνως ἕνα σκαλοπάτι ψηλότερα. Καὶ αὐτὸ γιατὶ ὁ Χρι­στὸς εἶναι δίπλα μας καὶ μᾶς ἀνασταίνει. Μᾶς ἀνεβάζει. Κάθε στιγμὴ ποὺ περνᾶ, μποροῦμε νὰ εἴμαστε λιγότερο γήινοι. Νὰ γινόμαστε πιὸ οὐράνιοι. Καὶ αὐτὸ δὲν τὸ κατορθώνουμε μόνοι μας. Κάποιος ἄλλος τὸ κάνει γιὰ μᾶς. Αὐτὸ τὸ θαῦμα ἀποδεικνύει περισσότερο ἀπὸ ὁτιδήποτε ἄλλο τὴν Ἀνάστασή Του. Δὲν μπορεῖ ἕνας νεκρὸς νὰ ἀνασταίνει τοὺς ἄλλους. Δὲν μπορεῖ κάποιος ποὺ θάφτηκε στὴ γῆ καὶ μένει ἀκόμη ἐκεῖ, νὰ ὁδηγεῖ ἄλλους στὸν οὐρανό. Μόνο ὁ ἀναστημένος Χριστὸς ἀνασταίνει τὸν κόσμο. Μόνο στὸν αἰώνιο Νικητὴ τοῦ θανάτου μπορεῖ νὰ στηρίζεται ἡ νίκη κάθε ἀνθρώπου.

Δὲν ὑπάρχει πιὸ ὑπέροχη πραγματικότητα ἀπὸ τὸ νὰ βλέπεις τὴ ζωή σου νὰ περνᾶ καὶ ἐσὺ νὰ αἰσθάνεσαι πιὸ νέος. Ἡ ζωὴ νὰ προχωρεῖ, καὶ ἐσὺ νὰ μὴν ὁδηγεῖσαι στὸ θάνατο. Καὶ νὰ καταλαβαίνεις ὅτι αὐτὸ Κάποιος ἄλλος τὸ ἐργάζεται μέσα σου. Ποὺ εἶναι πάντα κοντά σου ἀναστημένος, ἀληθινός. Ὁ αἰώνιος Χριστός. Τὸ αἰώνιο Πάσχα τῶν πιστῶν.

Τὸ βράδυ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου περνοῦμε ἀπὸ τὸν πόνο καὶ τὰ δάκρυα στὸ θρίαμβο καὶ στὴ χαρά. Ἀπὸ τὸν θάνατο στὴ ζωή. Ἀπὸ τὸ σκοτάδι στὸ φῶς. Ἀπὸ τὸν Σταυρὸ στὴν Ἀνάσταση. Αὐτὸ εἶναι τὸ Πάσχα!

Τὸ Πάσχα μποροῦμε νὰ τὸ ζοῦμε κάθε στιγμή. Ὅταν ὅλα γύρω μας εἶναι σκοτεινά, καὶ μεῖς ἀνάβουμε τὴ λαμπάδα τῆς Πίστεως. Ὅταν τὸ σκοτάδι ἀπειλεῖ τὴν ψυχή μας, καὶ μεῖς δὲν ἀφήνουμε τὴ φλόγα τῆς Χάριτος, ποὺ ἄναψε ὁ Θεὸς μέσα μας, νὰ σβήσει. Ὅταν ὁ σκοτεινὸς διάβολος ζητεῖ νὰ σκορπίσει τὸν θάνατο παντοῦ καὶ μέσα μας, καὶ μεῖς ζητοῦμε τὴ βοήθεια τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ κερδίζει ἡ δική Του ζωὴ ἔδαφος στὴν ψυχή μας.

Πάσχα μυστικό, Πάσχα ἅγιο. Πάσχα διαρκὲς καὶ αἰώνιο. «Πάσχα, Κυρίου Πάσχα»!

Πηγή: Ο Σωτήρ