Κυριακή 1η Σεπτεμβρίου 2013 /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Σάββατο, 31 Αυγούστου 2013

Κυριακή 1η Σεπτεμβρίου 2013 /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀριθμός 31

Κυριακή 1η Σεπτεμβρίου 2013

(Α΄ Τιμ. β΄, 1 -7)

Σήμερα πρώτη Σεπτεμβρίου, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι ἡ ἀρχή τοῦ νέου Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ἡ ἀρχή τῆς Ἰνδίκτου, ὅπως σημειώνει τό Ἐκκλησιαστικό ἡμερολόγιο. Τά τροπάρια πού ψάλλονται στήν Ἐκκλησία μας σήμερα εἶναι σχετικά μέ τήν ἀρχή τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους καί τήν ἐπίκληση στό Θεό νά εὐλογήση τόν «νέον ἐνιαυτόν» τῆς χρηστότητός Του.

Ὁ ἱερός ὑμνῳδός, μέ ἀφορμή τό νέο χρόνο, ἀνάγεται στήν ἀρχή τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου καί ἔρχεται νά ὑμνήση τόν Χριστό σάν τόν προαιώνιο Λόγο τοῦ Πατρός, ὁ ὁποῖος τήν σύμπασα κτίσι ἐδημιούργησε, «παραγαγών ἐκ μή ὄντων εἰς τό εἶναι» καί νά Τόν παρακαλέση νά εὐλογήση καί τή νέα χρονική περίοδο, τήν ὁποία βλέπει ὡς ἔκφραση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο.

Τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἔρχεται νά μᾶς βοηθήση νά δοῦμε τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά περαιώσουμε μέ τρόπο ὠφέλιμο γιά μᾶς τόν χρόνο πού ὁ Θεός ἔχει δώσει στόν καθένα μας.

Στό ἀνάγνωσμα αὐτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος παραγγέλλει στόν Τιμόθεο καί μέσῳ αὐτοῦ στούς πιστούς νά προσεύχωνται γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους καθώς, ἐπίσης, καί γιά τούς ἄρχοντες καί γενικότερα αὐτούς πού βρίσκονται σέ ὑψηλές θέσεις, γιά νά ζοῦν καί οἱ ὑπόλοιποι ἄνθρωποι βίο ἤρεμο καί ἥσυχο μέ κάθε εὐσέβεια καί σεμνότητα. Τονίζει μάλιστα ὅτι αὐτή ἡ προσευχή εἶναι πολύ ἀρεστή στό Θεό, ὁ Ὁποῖος θέλει ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νά σωθοῦν καί νά γνωρίσουν τήν ἀλήθεια.

Ὁ ἱερός Ἀπόστολος καί σέ ἄλλο σημεῖο παραγγέλλει στούς πιστούς νά ἐξαγοράσουν τόν καιρό τους, γιατί οἱ ἡμέρες εἶναι πονηρές. Ὁ τρόπος αὐτῆς τῆς ἐξαγορᾶς, προκειμένου ὁ χρόνος νά γίνει μέσο σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ἡ προσευχή. Ἡ καθημερινή, ζωντανή καί ἀδιάλειπτη προσευχή εἶναι ὁ κατ’ἐξοχήν τρόπος καθαγιασμοῦ τοῦ χρόνου καί φωτισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου κατά τήν ἐπίγεια πορεία του. Μάλιστα ἡ παραγγελία τοῦ Ἀποστόλου γιά προσευχή γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους προσανατολίζει τόν πιστό γιά τήν κατεύθυνση τῆς ζωῆς του.

Κατ’ ἀρχήν ἡ προσευχή διατηρεῖ ζωντανή τήν σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό. Ἑνώνει τόν ἄνθρωπο μέ τόν Θεό. Ἡ προσευχή εἶναι δρόμος ἑνώσεως, κοινωνίας καί παραμονῆς στόν Θεό. Δέν προσευχόμεθα μόνο καί μόνο γιά νά ζητήσουμε κάτι ἀπό τό Θεό. Προσευχόμεθα γιατί θέλουμε τήν ἀληθινή ζωή. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος θεωρεῖ τήν προσευχή σάν τήν ἀναπνοή τῆς ψυχῆς καί τονίζει ὅτι εἶναι πιό ἀπαραίτητο νά προσευχώμεθα παρά νά ἀναπνέουμε.

Ὁ ἄνθρωπος πού ἀγαπᾶ τό Θεό προσεύχεται καί μάλιστα προσεύχεται πολύ. Ἡ προσευχή εἶναι ἡ ζωή του. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σέ ἄλλο σημεῖο παραγγέλει «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε». Ὅλος ὁ ἄνθρωπος γίνεται προσευχή καί δέν ἐμποδίζεται ἀπό τήν καθημερινότητα ἡ προσευχή του. Ὅταν ἡ προσευχή μᾶς κουράζει, ὅταν τήν θεωροῦμε καθῆκον ἤ καί κατά κάποιον τρόπο «ἀγγαρεία», αὐτό φανερώνει ὅτι ἔχει παγώσει ἡ ἀγάπη μας γιά τόν Χριστό. Ἄν μᾶς κουράζει ἡ προσευχή, ἄν τήν ἀντιμετωπίζουμε ὡς ὑποχρέωση, αὐτό φανερώνει ὅτι μᾶς λείπει καί ἡ ἀγάπη γιά τό Θεό καί ἡ ταπείνωση. Ὁ ἐγωϊστής ἄνθρωπος δέν νιώθει τήν ἀνάγκη τοῦ Θεοῦ καί πιστεύει ὅτι εἶναι ἀρκετός ὁ ἑαυτός του.

Ἡ προσευχή εἶναι τό ὅπλο γιά τήν κάθαρση τῆς ψυχῆς ἀπό τά πάθη, τό μέσο γιά τήν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν τοῦ Χριστοῦ, τό μέσο τῆς συνεχοῦς παραμονῆς μας στό Θεό.

Γιά τό πῶς θά πρέπει νά προσευχώμεθα, νά θυμηθοῦμε ὅσα οἱ Πατέρες καί οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μᾶς λέγουν. Πρῶτα – πρῶτα εἶναι ἡ προσπάθεια καί ὁ ἀγώνας μας νά εἶναι ζωντανή ἡ προσευχή μας, νά εἴμεθα παρόντες στήν προσευχή μας. Ὁ νοῦς μας εὔκολα διασπᾶται. Πολλές φορές διαπιστώνουμε ὅτι ἐνῶ προσευχόμεθα, ὁ νοῦς μας ἔχει φύγει μακρυά. Νά μήν ἀποκάνουμε, νά μαζεύουμε καί πάλι τό νοῦ μας.

Ἀνάγκη ἀκόμα νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἡ προσευχή εἶναι πρῶτα τρόπος καί μετά λόγος. Νά ἀφήσουμε στήν ἄκρη ὅλα τά ἄλλα, νά σταματήσουμε ἀπό τίς ποικίλες, ἀκόμα καί τίς καλές, ἀσχολίες μας, νά εἰσέλθουμε στό «ταμιεῖον» μας, στό νοῦ μας, ἀφήνοντας ἔξω ὅλα τά ἄλλα καί νά ἔχουμε τήν αἴσθηση ὅτι εἴμαστε μόνοι «μόνῳ Θεῷ».

Πρακτικότερα γιά τήν ἀτομική μας προσευχή, πού καταχρηστικά τή λέμε ἀτομική γιατί τίποτα μέσα στήν ἐκκλησία δέν εἶναι ἀτομικό, οἱ προσευχές τῆς Ἐκκλησίας μας προσφέρονται σέ καθημερινή χρήση. Ἡ χρησιμοποίηση, ἐπίσης, τῆς εὐχῆς «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με» εἶναι ἕνα ἰσχυρότατο πνευματικό ὅπλο, γι’αὐτό καί οἱ Ἅγιοί μας μᾶς συμβουλεύουν ۠ «ὀνόματι Ἰησοῦ μάστιζε πολεμίους». Ὅμως ὁ κάθε πιστός γιά νά μήν πλανηθῆ, ἐπειδή ὁ πονηρός χρησιμοποιεῖ τεχνάσματα, ἔχει ἀνάγκη ἀπό πνευματικό πατέρα, πού θά παρακολουθῆ συστηματικά τήν πνευματική του πορεία καί θά τοῦ δώση καί τόν κατάλληλο κανόνα προσευχῆς.

Ἡ προσευχή εἶναι βασική λειτουργία τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Γι’αὐτό ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει πάθος κατά τοῦ ἀδελφοῦ του, δέν μπορεῖ νά προσευχηθῆ μέ καθαρότητα στό Θεό. Δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει ἀληθινή προσευχή χωρίς ἀγάπη, ἀλλά καί ἡ οὐσιαστικότερη ἔκφραση τῆς ἀγάπης γιά τόν ἀδελφό εἶναι ἡ προσευχή γι’αὐτόν. Ἡ προσωπική προσευχή δέν μπορεῖ νά ἀντικαταστήσει τή λειτουργική τῆς Θ. Λειτουργίας καί τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, ὅπως καί ἡ λειτουργική προσευχή δέν καταργεῖ τήν προσωπική προσευχή τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἄνθρωπος πού στό χρόνο τῆς ζωῆς του βάζει τήν προσευχή σάν τό κύριο συστατικό του, θά μπορέση νά διαφυλάξη τή ζωή του καί νά ἐξαγοράση τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. ΑΜΗΝ!

Την Παρασκευή 30 Αυγούστου συνέρχεται η Δ.Ι.Σ. /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Τετάρτη, 28 Αυγούστου 2013

Την Παρασκευή 30 Αυγούστου συνέρχεται η Δ.Ι.Σ. /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Συνέρχεται, την Παρασκευή 30 Αυγούστου ώρα 9 π.μ., η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, της 156ης Συνοδικής Περιόδου, για να ασχοληθεί με θέματα της Ημερησίας Διατάξεως. Η Συνεδρία θα συνεχισθεί και το απόγευμα της ιδίας ημέρας ώρα 5,30 μ.μ.

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος θα τελειώσει τις εργασίες της με την Συνεδρία του Σαββάτου 31 Αυγούστου 2013.

Εκ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΕΝ ΤΩ ΙΕΡΩ ΝΑΩ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΡΟΝΤΑΔΟΥ /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Ο ΑΓΙΟΣ ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ ΚΑΙ Η ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑ/ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ /ΠΗΓΗ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΧΙΟΥ

Δευτέρα, 26 Αυγούστου 2013

Ο ΑΓΙΟΣ ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ ΚΑΙ Η ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑ/ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ /ΠΗΓΗ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΧΙΟΥ  

Άγιος Φανούριος

Ένας άγνωστος άγιος στις αγιολογικές πηγές, για τον οποίο δεν γνωρίζουμε ούτε τον τόπο της καταγωγής του, ούτε τα ονόματα των γονέων του, ούτε τη χρονολογική περίοδο, που έζησε, γίνεται γνωστός και καθιερώνεται στη συνείδηση των ορθοδόξων από την εύρεση της εικόνος του τον 14ο αιώνα στη Ρόδο. Ο λόγος για τον Άγιο Φανούριο, τον λαοφιλή και νεοφανή αυτό άγιο της Εκκλησίας μας, του οποίου την εύρεση της εικόνος από τον Μητροπολίτη Ρόδου Νείλο, εορτάζουμε κάθε χρόνο στις 27 Αυγούστου. Η εικόνα αυτή έφερε την επιγραφή «Άγιος Φανούριος» και απεικόνιζε τον άγιο με στρατιωτική στολή περιστοιχιζόμενο από δώδεκα σκηνές του βίου του. Μετά τη Ρόδο η τιμή του νεοφανούς αυτού Αγίου της Εκκλησίας μας μεταφέρεται στην Κρήτη, όπου γίνεται ιδιαίτερα γνωστός μετά το θαύμα της απελευθέρωσης τριών Κρητικών ιεροδιακόνων από τους Αγαρηνούς, που τους συνέλαβαν αιχμάλωτους και τους μετέφεραν στη Ρόδο. 

Τα δύο αυτά γεγονότα, δηλαδή η εύρεση της εικόνος του Αγίου στη Ρόδο και το επιτελεσθέν θαύμα συνέβαλαν στην καθιέρωση της τιμής του όχι μόνο στη Ρόδο και την Κρήτη, αλλά και σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, ώστε να συγκαταλέγεται ως ένας από τους πιο δημοφιλείς αγίους της Ορθοδοξίας. Εκτός όμως από τα δύο αυτά γεγονότα, τίποτα άλλο δεν μας είναι γνωστό για τον Άγιο Φανούριο. 

Για να καλυφθεί το κενό για περισσότερες πληροφορίες για τον άγνωστο στα συναξάρια άγιο, δημιουργήθηκαν από τη λαϊκή πίστη διάφορες φανταστικές ιστορίες και ανευλαβή μυθεύματα, τα οποία όχι μόνο δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, αλλά είναι και ασυμβίβαστα προς την ορθόδοξη πίστη και λατρεία του λαού μας, όπως χαρακτηριστικά τονίζει στο ευσύνοπτο βιβλίο του «Πλάνες και η Αλήθεια» ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ηλείας κ. Γερμανός. Το αρνητικό βέβαια σ’ αυτή την περίπτωση είναι ότι πολλά από αυτά καλλιεργήθηκαν και παγιώθηκαν δια μέσου των αιώνων σε τέτοιο βαθμό και με τέτοιο τρόπο, ώστε να θεωρούνται ως ιστορικά τεκμηριωμένα γεγονότα, που προσβάλλουν τόσο την αξιοπιστία της ορθόδοξης πνευματικής ζωής όσο και τη νοητική αντίληψη των χριστιανών. 

Για παράδειγμα από την παρετυμολογία του ονόματος Φανούριος, που έχει να κάνει με το ρήμα φανερώνω, δημιουργήθηκε η μυθώδης αντίληψη, ότι ο Άγιος Φανούριος είναι ειδικός στην ανεύρεση των χαμένων αντικειμένων. Γι’ αυτό τον λόγο όσοι έχουν χάσει κάποιο αντικείμενο ή οι ανύπαντρες κοπέλες, που ψάχνουν να βρουν γαμπρό, φτιάχνουν μία πίτα, την επονομαζόμενη φανουρόπιτα, την οποία μοιράζουν επικαλούμενοι το όνομα του Αγίου. Στην πραγματικότητα όμως πουθενά στον βίο του Αγίου δεν έχουμε αναφορά για ανεύρεση χαμένων αντικειμένων ή για φανέρωση προσώπων ή για παρασκευή πίτας από τον Άγιο ή προς τιμήν του Αγίου. Παρόλα αυτά κατ’ οικονομία μπορούμε να αποδεχθούμε μέσα στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας την παρασκευή πίτας προς τιμήν του νεοφανούς Αγίου Φανουρίου από ευλάβεια στον Άγιο και μόνο, όπως κατά τον ίδιο τρόπο συνηθίζουμε να παρασκευάζουμε και να προσφέρουμε άρτους και κόλλυβα προς τιμήν των εορταζομένων αγίων. Γι’ αυτόν τον σκοπό άλλωστε υπάρχει και η σχετική ευχή της Εκκλησίας μας. 

Άγιος Φανούριος

Αυτό όμως που ξεπερνά κάθε φαντασία και αποτελεί μια ανιστόριστη και μυθώδη δοξασία είναι η παρασκευή της φανουρόπιτας για τη συγχώρηση της ψυχής της αμαρτωλής μητέρας του Αγίου. Σύμφωνα μάλιστα με τη λαϊκή πίστη η μητέρα του υπήρξε αφιλόδωρη και αμαρτωλή και βασανιζόταν στην κόλαση. Γι’ αυτό τον λόγο ο Άγιος Φανούριος παρακάλεσε τους χριστιανούς να προσεύχονται για την ψυχή της και να φτιάχνουν πίτα για τη συγχώρησή της. Η λαϊκή αυτή δοξασία, όταν μάλιστα συνδυάζεται και με την επίκληση του ονόματος της μητέρας του Αγίου, προσβάλλει την ορθόδοξη πίστη και λατρεία του λαού μας, αλλά και τον ίδιο τον Άγιο, αφού η προσφερόμενη φανουρόπιτα δεν προορίζεται για τον νεοφανή Άγιο Φανούριο, αλλά για την ψυχή της μητέρας του, για την οποία σύμφωνα με τις υπάρχουσες πηγές δεν γνωρίζουμε απολύτως τίποτα. 

Οι λαϊκές δοξασίες για τον Άγιο Φανούριο, αλλά και για άλλους αγίους της Εκκλησίας μας, έχουν βέβαια ένα ιδιαίτερο λαογραφικό ενδιαφέρον για τον λαϊκό πολιτισμό της πατρίδος μας και την επιστήμη της λαογραφίας, αφού καταδεικνύουν τον τρόπο, με τον οποίο ο ευσεβής ελληνικός λαός έχει αγκαλιάσει τους αγίους και τους έχει βάλει στην καθημερινή ζωή και τα προβλήματά του. 

Είναι όμως και επιτακτική ανάγκη να διαχωρίσουμε την πράγματι ενδιαφέρουσα για κάθε φιλίστορα μελετητή λαογραφική προσέγγιση των αγίων του τόπου μας από την υγιή και αληθινή ελληνορθόδοξη παράδοση και πίστη του λαού μας, η οποία θα πρέπει να είναι απαλλαγμένη από την αρρωστημένη θρησκοληψία, τις μαγικές προλήψεις και τις λαϊκές δοξασίες και δεισιδαιμονίες. 

Ας ευχηθούμε ολόψυχα ο Πανάγαθος Θεός δια πρεσβειών του Αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Φανουρίου του νεοφανούς και θαυματουργού να μας αποκαλύψει στο μέλλον θαυμαστά σημεία και γεγονότα από τον βίο του λαοφιλούς αυτού Αγίου της Εκκλησίας μας. 

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος 

Εκπαιδευτικός 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 

•  Παρασκευοπούλου Γερμανού, Μητροπολίτου Ηλείας, Πλάνες και η Αλήθεια, Αποστολική Διακονία, Β΄ Έκδοση, Αθήνα 2001. 
•  Χατζηφώτη Ι.Μ., Ορθοδοξία και λαϊκές δοξασίες, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1996.

Πηγή: Σύνδεσμος Κληρικών Χίου

 ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ

(Σκλαβιά, 24 Αυγούστου 2013)

 

<<Ως δ΄αν ποιήση και διδάξη, ούτος μέγας κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών>>.

 

          Σεβασμιώτατε πάτερ και Δέσποτα, Αγαπητοί Αδελφοί,

 

Χρέος ιερό και μνήμη νοσταλγική μας οδηγούν στον φιλόξενο τούτο χώρο των θερινών κατασκηνώσεων του Τμήματος Χίου της Πανελληνίου Ενώσεως Γονέων <<Η Χριστιανική Αγωγή>>, όπου η αγάπη και ο κατά Θεόν ζήλος ευλαβών αδελφών ανήγειραν τον απέρριτο μα περικαλλή Ναό του Αγίου Ιερομάρτυρος Κοσμά του Αιτωλού, του οποίου τη μνήμη σήμερα επιτελούμε.

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, που γεννήθηκε το 1714, υπήρξε ο μεγαλύτερος φωτιστής του ελληνικού Γένους στους χρόνους της λεγόμενης περιόδου του Διαφωτισμού. Κινούμενος από τα ιερά αισθήματα που πηγάζει το χρέος έναντι της Εκκλησίας και της πατρίδας, έννοιες απόλυτα συνυφασμένες και σφιχταγκαλιασμένες, άρρηκτα συνδεδεμένες με τον αγώνα των Ελλήνων στα χρόνια του υπόδουλου Γένους, διήνυσε βίο ασκητικό αλλά και παράλληλα ιεραποστολικό, εν τέλει δε μαρτυρικό. Πόσα και πόσα έπραξε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός για τους Χριστιανούς, για τους Έλληνες Χριστιανούς ! Και πόσα υπέστη ένεκα τούτων !

Καταρχήν υπήρξε ενάρετος Μοναχός. Ολόκληρη η ζωή του διαπνέετο από το άρωμα της Ορθόδοξης βιοτής. Υπήρξε λαμπρός ιεραπόστολος. Δεν θα ήταν υπερβολή να τον συγκρίνουμε, ως Ιεραπόστολο, ακόμη και με τον Απόστολο Παύλο. Ο ίδιος πραγματοποίησε τέσσερις περιοδείες, καλύπτοντας εκτάσεις και πληθυσμό που σήμερα διακρίνεται σε πέντε κράτη: Ελλάδα, Τουρκία, Αλβανία, Βουλγαρία, πρώην Γιουγκοσλαβία. Υπήρξε αποστολικός Ιεροκήρυκας και Διδάσκαλος, πρότυπο των Ιεροκηρύκων. Πελοπόννησος, Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα, Ήπειρος, Ιόνιο, Μακεδονία, Βόρειος Ήπειρος, Θράκη, Αιγαίο, υπήρξαν σταθμοί του κηρύγματος του πατρό- Κοσμά. Ο λόγος του σωτήριος. Η αλήθεια του Ευαγγελίου να καταστεί γνωστή, να γίνει κτήμα ακόμη και στον πιο απλό, τον πιο αμόρφωτο (κατά κόσμον), τον πιο απόμακρο χριστιανό. Πάντοτε ανέφερε ότι τέσσερα είναι τα αναγκαία που οδηγούν στη σωτηρία: Εξομολόγηση, Αγάπη, Εκκλησιασμός, Ελεημοσύνη. Υπήρξε φωτιστής του υπόδουλου Γένους. Στον αντίποδα εκείνων που μιλούσαν αλλού για την θύραθεν, την κοσμική παιδεία και τη σχέση της με την απελευθέρωση του υπόδουλου Γένους, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μίλησε για την μόρφωση του ανθρώπου που προέρχεται από την χριστιανική παιδεία, ως επάξιος συνεχιστής του έργου των Τριών Ιεραρχών και των Πατέρων της Εκκλησίας μας οι οποίοι μιλούσαν για μόρφωση και παιδεία που, όμως, επίκεντρό της έχει τον Χριστό, την Ορθοδοξία, όχι το άθεο πνεύμα της δύσης που στηριζόταν στην αδυναμία της στείρας γνώσης και μόνον. Και επαληθεύθηκε πλήρως ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός σε όσα έλεγε και δίδασκε. Διότι τα γεγονότα που επακολούθησαν απέδειξαν ότι ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός στηριζόταν στην αθεΐα και μοναδικό δίδαγμα είχε την γνώση. Όμως, κατά τον Μέγα Βασίλειο <<γνώσις άνευ αρετής κοσμουμένη, πανουργία εστί>>. Η γνώση που δεν έχει λουστεί μέσα στο φως του Χριστού, καταντά πανάκεια, στείρα γνώση, ενίοτε δε καταστρεπτική για έθνη και πολιτισμούς. Κανένας άλλος διδάσκαλος της σύγχρονης, νεοελληνικής ιστορίας δεν προσέφερε στο Γένος μας όσα ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Τα δημοτικά σχολεία που ίδρυσε εκατοντάδες, τα γυμνάσια δεκάδες, οι Ναοί που ανήγειρε, επίσης δεκάδες. Όλα ανιδιοτελώς, όλα προς δόξαν Χριστού, όλα για τη σωτηρία των ανθρώπων, των συνανθρώπων του. Έτσι έβλεπε και έτσι λειτουργούσε ο πατρό- Κοσμάς στην ιερή του αυτή διακονία. Υπήρξε λαμπρός Προφήτης. Κανένας άλλος Πατέρας της Εκκλησίας μας στους σύγχρονους καιρούς δεν έδωσε τόσα σημεία (προφητείες) όσα ο Άγιος Κοσμάς. Επαληθεύτηκε τριάντα, πενήντα, εκατό, εκατόν πενήντα χρόνια μετά την προς Κύριον μαρτυρική του εκδημία, επαληθεύεται και στις ημέρες μας με όσα συμβαίνουν. Εάν αναζητήσει κάποιος τις προφητείες του και τις μελετήσει θα διαπιστώσει του λόγου το αληθές. Τέλος δε, υπήρξε ένδοξος Ιερομάρτυρας. Κι αν ο ίδιος, ιεραποστολικά κινούμενος, κατόρθωσε πολλά για τη μεταστροφή του αγνοούντος τις Ευαγγελικές αλήθειες λαού, με το μαρτύριο του -υπέρ πίστεως αλλά και πατρίδος- πέτυχε περισσότερα. Δεν δειλίασε στιγμή, δεν λιποψύχησε, δεν εγκατέλειψε τον αγώνα του, αν και θα μπορούσε. Η ιερή του αποστολή επισφραγίστηκε με τον στέφανο του μαρτυρίου στις 24 Αυγούστου του έτους 1779, όταν οι τύραννοι τον οδήγησαν στην αγχόνη, κοντά στο χωριό Κολικόντασι της Βορείου Ηπείρου.

Αναρίθμητα όσα μπορεί κανείς να πει για τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. Στεκόμαστε σε λίγα: Ο ίδιος, ακτινοβόλησε από όπου πέρασε την αγάπη του, μέσα από έργα ευποιίας και αρετής. Ακολουθώντας το παράδειγμα του Αποστόλου των Εθνών, Παύλου, ο οποίος προέτρεπε τον μαθητή του Τίτο <<Μανθανέτωσαν και οι ημέτεροι καλών έργων προίστασθαι εις τας αναγκαίας χρείας ίνα μη ώσιν άκαρποι>>(Τιτ. Γ΄, 14). Ο Άγιος Κοσμάς είχε σπλάχνα πατρικά. Πονούσε, συνέπασχε με τον λαό του Κυρίου που βρισκόταν σε καθημερινό μαρτύριο υπό τυραννικό καθεστώς. Αισθανόταν τις ανάγκες των χριστιανών, ηθικές και υλικές και με τον λόγο του Θεού συγκινούσε, καλώντας σε σωτηρία, αλλά και σε φιλανθρωπία υπέρ εκείνων που στερούνταν βασικές ανάγκες της ζωής. Προκαλούσε τη συμπάθεια αλλά και διήγειρε τα φιλάνθρωπα αισθήματα, με την δύναμη της θείας χάριτος, ωθώντας τον λαό σε έργα κοινής ωφελείας.

Πρώτο χαρακτηριστικό παράδειγμα: Στα παλάτια των Τούρκων πασσάδων υπηρετούσαν νεαρές χριστιανές γυναίκες οι οποίες γαλουχούσαν τα παιδιά των τυράννων και κινδύνευαν να παρασυρθούν στη διαφθορά και να χαθούν. Ό Άγιος Κοσμάς κατόρθωσε να πείσει πολλούς Τούρκους να απομακρύνουν τις γυναίκες αυτές λέγοντάς τους ότι, λόγω της ακολασίας, θα επισύρουν την οργή του Ουρανού και η φυλή τους θα εξαλειφθεί από προσώπου γης. ‘Έτσι, κατά τον ιστορικό Ζώτο Μολοττό, συγγραφέα του λεξικού των Αγίων Πάντων, κατόπιν ενεργειών του Αγίου Κοσμά σώθηκαν περί τις 1.500 χριστιανές γυναίκες από την ακολασία και απελευθερώθηκαν.

Δεύτερο παράδειγμα: Στα περισσότερα χωριά Ηπείρου, Μακεδονίας και Αλβανίας δεν υπήρχαν κολυμβήθρες, με αποτέλεσμα η βάπτιση των νηπίων να γίνεται εσφαλμένα. Ό Άγιος έφριξε για την σοβαρή αυτή ατέλεια και έπεισε τους πλουσίους ομογενείς της Κωνσταντινούπολης και των Ιωαννίνων να κατασκευάσουν με δαπάνες τους κολυμβήθρες. Έτσι, 4.000 κολυμβήθρες κατασκευάστηκαν και εστάλησαν σε όλες τις ενορίες των χωριών που δεν είχαν.

Τρίτο παράδειγμα: Χιλιάδες ορφανά περιφέρονταν στους δρόμους, νηστικά, γυμνά, άπλυτα, ρακένδυτα. Οι γονείς τους είχαν σκοτωθεί από τους τυράννους. Ό Άγιος, σε όλα του τα κηρύγματα έκανε λόγο για υιοθεσία των παιδιών αυτών, ιδιαιτέρως από γονείς που στερούντο τέκνων. Πολλοί τον άκουσαν και σώθηκαν εκατοντάδες ορφανά από την πείνα αλλά και την εκμετάλλευση.

Τέταρτο παράδειγμα: Περιερχόμενος ο Άγιος Κοσμάς τα χωριά της υπαίθρου διαπίστωνε ότι οι γνωρίζοντες γράμματα, γραφή, ανάγνωση και αριθμητική ήσαν ελάχιστοι. Μιλά με μεγάλη θέρμη προς τον λαό για την αξία των γραμμάτων, την αναγκαιότητα της Χριστιανικής παιδείας και ανατροφής της νέας γενιάς, η οποία αργότερα δημιούργησε το θαύμα της επανάστασης του 1821. Ένα θαύμα που όσο κι αν επιχειρούν κάποιοι να αποδώσουν στη σοφία και την κοσμική μόρφωση αδυνατούν να αποτυπώσουν την ιστορική αλήθεια η οποία διακηρύσσει στους αιώνες, μαζί με τον πατρό-Κοσμά ότι όλα έγιναν <<πρώτα για του Χριστού την πίστη την Αγία κι έπειτα για της πατρίδος την ελευθερία>>. <<Ανοίξατε σχολεία- κήρυττε ο Άγιος-να σπουδάζετε και εσείς, αδελφοί μου, να μανθάνετε γράμματα, όσον μπορείτε. Και αν δεν εμάθατε οι πατέρες, να σπουδάζετε τα παιδιά σας να μανθάνουν τα Ελληνικά, διότι και η Εκκλησία μας είναι εις την Ελληνικήν. Και αν δεν σπουδάσεις τα Ελληνικά, αδελφέ μου, δεν μπορείς να καταλάβεις εκείνα που ομολογεί η Εκκλησία μας. Καλύτερον, αδελφέ μου, να έχεις Ελληνικόν σχολείον εις την χώραν σου, παρά να έχεις βρύσες και ποτάμια, και ωσάν μάθει το παιδί σου γράμματα, τότε λέγεται άνθρωπος. Το σχολείον ανοίγει τας εκκλησίας, το σχολείον ανοίγει τα Μοναστήρια>>.  Με τις ενέργειες του Αγίου κτίστηκαν 210 Ελληνικά σχολεία (δηλαδή Γυμνάσια) και 1.100 Δημοτικά άρχισαν να λειτουργούν, στα οποία μάθαιναν ανάγνωση και γραφή. Ποιος άλλος φώτισε, βοήθησε, μόρφωσε τόσο τους υπόδουλους Έλληνες όσο ο Άγιος Κοσμάς ? Επάξια έχει χαρακτηριστεί Ισαπόστολος και Διδάσκαλος του Γένους μας.  Θα ρωτήσει κάποιος: <<Και που έβρισκε ο Άγιος τα χρήματα να τα κάνει όλα αυτά ?>>. Αυτός ο ίδιος χρήματα δεν είχε. Ήταν υλικά φτωχός, ακτήμων όπως ο Χριστός. <<Εγώ, αδελφοί μου, -έλεγε-με την χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού του Εσταυρωμένου και Θεού δεν έχω μήτε σακούλα, μήτε σπίτι, μήτε κασσέλα, μήτε άλλο ράσο από αυτό που φορώ, αλλ΄ακόμη παρακαλώ τον Κύριο μου μέχρι τέλους της ζωής μου να με αξιώσει να μην αποκτήσω σακούλα, διότι ωσάν κάμω αρχήν να παίρνω άσπρα (δηλαδή χρήματα) ευθύς έχασα τους αδελφούς μου και δεν ημπορώ και τα δύο, ή τον Θεόν ή τον διάβολον>>. Πώς, λοιπόν, κατόρθωσε να φτιάξει σχολεία ? Ό Άγιος Κοσμάς, κατά τις περιοδείες του, έβλεπε ότι οι γυναίκες των εύπορων οικογενειών αγαπούσαν την πολυτέλεια και τους στολισμούς με ακριβά δακτυλίδια, βραχιόλια, σκουλαρίκια, καδένες από χρυσές λίρες και φλουριά, κ.α. Στολισμός ματαιότητας. Από αυτά, με την πειθώ του κηρύγματος, μα πάνω από όλα τη χάρη του Θεού, κατόρθωσε να τις πείσει να τα διαθέσουν για αυτό τον ιερό σκοπό. Από τον θησαυρό αυτό κτίστηκαν τα 210 σχολεία και σιτίστηκαν χιλιάδες παιδιά.

Θα περατώσουμε τον σύντομο λόγο μας, με ένα πέμπτο παράδειγμα, επίκαιρο σήμερα όσο ποτέ άλλοτε. Σήμερα που, άθεοι, υλιστές και ξενοκίνητοι πολιτικοί επιχειρούν να καταργήσουν την θεοίδρυτη αργία της Κυριακής ημέρας, ο Άγιος Κοσμάς έρχεται να δώσει την απάντηση που πρέπει και που διεκήρυξε πρώτα εκείνος πριν από δυόμιση αιώνες. Με την πύρινη διδασκαλία του κατόρθωσε να καταργήσει τα παζάρια της Κυριακής και να μεταφέρει τη δραστηριότητα αυτή την ημέρα του Σαββάτου. Για τούτο και τον μίσησαν θανάσιμα οι Εβραίοι. Δίδαξε όσο κανένας άλλος την αξία της Κυριακής και καυτηρίασε όσους βεβηλώνουν την ημέρα αυτή. <<Εκείνο το κέρδος οπού γίνεται την Κυριακήν είναι αφορισμένο και κατηραμένο και βάζετε φωτιά στο σπίτι σας και όχι ευλογία. Την φυλάγετε την Κυριακήν ? Αν είστε χριστιανοί, να την φυλάγετε>> διεκήρυττε. Ασφαλώς συνιστούσε την εργασία. Ήθελε όλοι οι χριστιανοί να αγαπούν την εργασία, να καλλιεργούν εντατικά τη γη, ιδίως να φυτεύουν δέντρα. <<Όσοι δεν αγαπούν τα δέντρα και τα φυτά θα ζουν φτωχικά>> έλεγε. Και με τη δική του συμβολή, δεκάδες χιλιάδες άγρια δέντρα μπολιάστηκαν και έγιναν καρποφόρα.

 

Σεβασμιώτατε,

Αυτός ήταν, επιγραμματικά, ο Άγιος Ιερομάρτυρας Κοσμάς ο Αιτωλός, του οποίου τη μνήμη εορτάζουμε.

Δεηθείτε, η μορφή και το έργο του λαμπρού αυτού αγωνιστή του Χριστού μας, της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, να εμπνεύσει σήμερα τους συνέλληνες, τώρα που το παράδειγμά του είναι άξιο μίμησης όσο ποτέ άλλοτε. Μέσα στην κρίση των αξιών και των Αρχών που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος, η μνήμη του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού έρχεται να δείξει τον ορθό δρόμο για τη σωτηρία μας, ως έθνους, ως λαού, ως ψυχών που ελπίζουν και θαρρεύουν έχοντας πίστη στον Κύριο της δόξης. Και που γνωρίζουν ότι, της όποιας οικονομικής ή κοινωνικής κρίσης προηγείται η ηθική.

Εύχεσθε ! –

 

Γεώργιος  Φωτ.  Παπαδόπουλος

Κήρυξ  του  θείου  λόγου

 

            

Πηγές- Βοηθήματα:

(+) Επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου- Μητροπολίτου Φλωρίνης

<<Ο  ΑΓΙΟΣ  ΚΟΣΜΑΣ  Ο  ΑΙΤΩΛΟΣ>>

Έκδοση (Λ΄-30^η) Ιεραποστολικής Αδελφότητος <<ΣΤΑΥΡΟΣ>>, Αθήνα 2010

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΘΕΡΜΟΤΑΤΑ ΤΟΝ Κ.Γ.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΟΜΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΘΕΑΡΕΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ

25 Αὐγούστου 2013 - Κυριακή Θ' /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Παρασκευή, 23 Αυγούστου 2013

25 Αὐγούστου 2013 - Κυριακή Θ' /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀριθμός 30

Κυριακή Θ΄

25 Αὐγούστου 2013

(Α΄ Κορ.. γ΄, 9 - 17)

«Ἕκαστος βλεπέτω πῶς ἐποικοδομεῖ»

Κτίζουν σήμερα οἱ ἄνθρωποι. Οἰκοδομοῦν σπίτια, καταστήματα, ἐργοστάσια. Ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα βρίσκεται σέ ἕναν οἰκοδομικό ὀργασμό. Ὅλη ὅμως αὐτή ἡ προσπάθεια θά ἀποδειχθῆ μάταιη, ἄν οἱ ἄνθρωποι δέν μάθουν πρῶτα νά οἰκοδομοῦν τή ζωή τους. Γι’αὐτό καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καλεῖ σήμερα τούς οἰκοδόμους τοῦ σύγχρονου πολιτισμοῦ νά προσέξουν ἰδιαίτερα τό κτίσιμο τῆς ζωῆς. Καί σάν «σοφός ἀρχιτέκτων», στό σημερινό ἀνάγνωσμα, δίνει τίς προδιαγραφές γιά ἕνα ἔργο πνευματικῆς οἰκοδομήσεως τῆς ζωῆς.

Ὅπως καί σέ κάθε οἰκοδόμημα, ἔτσι καί στό οἰκοδόμημα τῆς ζωῆς χρειάζονται γερά θεμέλια.

Στίς πάσης φύσεως οἰκοδομές, θεμέλιο εἶναι ἕνας γερός βράχος ἤ σταθερά καί ἀμετακίνητα ἀγκωνάρια. Ἐπάνω σ’αὐτά στηρίζεται συνήθως ὁλόκληρο τό οἰκοδόμημα.

Τό θεμέλιο ὅμως τῆς ζωῆς εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, τονίζει σήμερα ὁ Ἀπόστολος. Αὐτός εἶναι τό θεμέλιο τῆς ζωῆς καί τῆς εὐτυχίας κάθε ἀνθρώπου. Τό θεμέλιο τῆς χαρᾶς καί τῆς ἐλπίδας του. Τόν Κύριο Ἰησοῦ δέν Τόν ἀνεγνώρισαν καί δέν Τόν ἀναγνωρίζουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι σάν θεμέλιο τῆς ζωῆς. Παρ’ ὅλη ὅμως αὐτή τήν ἀντίδρασι καί τήν πολεμική ἐναντίον τοῦ Ἰησοῦ, ὁ Θεός τελικά ἀνέδειξε τόν Κύριο μοναδικό θεμέλιο τῆς ζωῆς καί τῆς ἱστορίας τῆς ἀνθρωπότητος. Ἔτσι ἐφαρμόσθηκε καί ἡ προφητεία τοῦ Δαβίδ γιά τόν Ἰησοῦ. «Ἡ πέτρα πού θεώρησαν ἀκατάλληλη οἱ κτίστες, ἔγινε τελικά τό ἀκρογωνιαῖο λιθάρι (=θεμέλιο) ὁλόκληρης τῆς οἰκοδομῆς» (Ματθ. κα΄, 42).

Πάνω στό αἰώνιο αὐτό θεμέλιο, τόν Ἰησοῦ Χριστό, στήριζε καί σύ, ἀδελφέ μου, τό οἰκοδόμημα τῆς ζωῆς σου. Πολλοί βέβαια γύρω σου προσπαθοῦν νά θεμελιώσουν τή ζωή τους πάνω στήν ἄμμο τοῦ χρήματος, μέσα στούς βάλτους τῆς πολύμορφης κακίας, πάνω στά σαπισμένα δοκάρια τῶν διαφόρων ἰδεολογιῶν καί θεωριῶν...Οἱ οἰκογένειες ὅμως πού διαλύονται, οἱ σταδιοδρομίες πού καταρρέουν καί οἱ ὑπολήψεις πού ἀνατινάσσονται, ἄς σέ πείσουν γιά τό μεγάλο λάθος τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν...

Διάλεξε, λοιπόν, τόν αἰώνιο βράχο, τόν Ἰησοῦ, καί ζήτησε πάνω σ’Αὐτόν νά στηρίζης τίς ἐπιδιώξεις καί τά σχέδιά σου, τούς πόθους καί τούς ὁραματισμούς σου, ὁλόκληρη τή ζωή σου. Στήριζε τήν ἀτομική, οἰκογενειακή καί ἐπαγγελματική σου ζωή στό νόμο τοῦ Εὐαγγελίου, στήν ἀγάπη, στή δικαιοσύνη. Ἐξάρτησε ὁλόκληρη τήν ὕπαρξί σου ἀπό τόν Χριστό. Στηρίξου ἐπάνω Του μέ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη. Καί θά βγῆς κερδισμένος. Θά κτίσης γερό τό οἰκοδόμημα τῆς ὑπάρξεώς σου, πού θά μένη ἀσάλευτο στίς θύελλες καί καταιγίδες τῆς ζωῆς, ὅπως βεβαίωσε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος (Ματθ. ζ΄, 24-27).

Τό οἰκοδόμημα τῆς ζωῆς κάθε ἀνθρώπου πρέπει νά εἶναι ἕνα γερό καί ὄμορφο οἰκοδόμημα. Γι’αὐτό πρέπει νά κτισθῆ μέ ἀκριβά καί πολύτιμα ὑλικά. Καί ἕνα τέτοιο οἰκοδόμημα κτίζεται μέ τά πολύτιμα οἰκοδομικά ὑλικά τῶν ἀρετῶν. «Ἡ ἀγάπη, ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη, ἡ μακροθυμία, ἡ χρηστότης, ἡ ἀγαθωσύνη, ἡ πίστις, ἡ πραότης, ἡ ἐγκράτεια» (Γαλ. ε΄, 22-23) καί «ὅσα ἐστίν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά...εἴ τις ἀρετή καί εἴ τις ἔπαινος» (Φιλ. δ΄, 8) εἶναι τά πολύτιμα δομικά ὑλικά , μέ τά ὁποῖα οἰκοδομεῖται τό οἰκοδόμημα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς.

Ἡ ὡραία αὐτή διδασκαλία τοῦ Ἀποστόλου, ἄς μᾶς κάνει σοφούς ἀρχιτέκτονες τῆς ζωῆς μας. ΑΜΗΝ!

Από τη δραστηριότητα-προσφορά της Ιματιοθήκης της Αγάπης. /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Πέμπτη, 22 Αυγούστου 2013

Από τη δραστηριότητα-προσφορά της Ιματιοθήκης της Αγάπης. /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ  Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Η οικογένεια της Ιματιοθήκης της αγάπης, στο Μερσινίδι /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Πέμπτη, 22 Αυγούστου 2013

Η οικογένεια της Ιματιοθήκης της αγάπης, στο Μερσινίδι /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Μετά από σχετική επικοινωνία, εκπροσώπου των Γιατρών του Κόσμου, που βρίσκονται κοντά στο κέντρο υποδοχής λαθρομεταναστών, στο Μερσινίδι. Η οικογένεια της Ιματιοθήκης ανταποκρινόμενη στο αίτημα για την άμεση ανακούφιση των 80 φιλοξενουμένων συνανθρώπων μας, παρέδωσε 4 δέματα με γενικό ιματισμό, κλινοσκεπάσματα και υποδήματα. Η Χίος της προσφοράς κοντά στον καθένα μέσω της Ιματιοθήκης!

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ - ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΙΣ ΕΙΣ ΑΓΙΟΝ ΜΑΡΚΟΝ ΒΡΟΝΤΑΔΟΥ /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ - ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΙΣ ΕΙΣ ΑΓΙΟΝ ΜΑΡΚΟΝ ΒΡΟΝΤΑΔΟΥ /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Ἀρ. Πρωτ.: 1930
Ἀρ. Διεκπ.: 742
’Εν Χίῳ τῇ 5ῃ Αὐγούστου 2013 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Διά τοῦ παρόντος, γνωρίζομεν ὑμῖν, ὅτι τήν Πέμπτην 5ην Σεπτεμβρίου ἐ.ἔ., θέλει τελεσθῆ Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγ. Μάρκου Βροντάδου, μετά τό πέρας τῆς ὁποίας θά πραγματοποιηθῇ ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΙΣ, καθ’ ἥν θά ὁμιλήσμέ θέμα: ῃ ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μᾶρκος «Μετ’ αἰδοῦς καί εὐλαβείας» (Ἡ Θεία Λειτουργία), καί παραγγέλομεν ὑμῖν, ὅπως προσέλθητε καί συμμετάσχητε εἰς τήν ἐν λόγῳ Σύναξιν

Ἐντολῇ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Ο ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΛΟΣ
Αρχιμανδρίτης
Γεώργιος Κ. Λιαδής

18 Αὐγούστου 2013 - Κυριακή Η΄ Ἐπιστολῶν /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Παρασκευή, 16 Αυγούστου 2013

18 Αὐγούστου 2013 - Κυριακή Η΄ Ἐπιστολῶν /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀριθμός 29

Κυριακή Η΄ Ἐπιστολῶν

18 Αὐγούστου 2013 

(Α΄ Κορ.. ιδ΄, 10-17)

«Παρακαλῶ...ἵνα τό αὐτό λέγητε πάντες καί μή ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα»

Τό πρῶτο καί βασικό ἀποτελεσματικό μέσο γιά τήν χριστιανική ἑνότητα πού ὑποδεικνύει στό σημερινό ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι νά σκεπτώμαστε αὐτά πού μᾶς ἑνώνουν.

Τά παιδιά μέσα στήν οἰκογένεια τά ἑνώνει ἡ κοινή καταγωγή, τό ἴδιο ὄνομα. Ἔχουν τόν ἴδιο πατέρα καί μητέρα. Εἶναι ὅλα ἀδέλφια. Τούς πολίτες μιᾶς χώρας τούς ἑνώνει ἡ κοινή πίστη, ἡ κοινή γλῶσσα, ἡ κοινή ἱστορία, οἱ θυσίες, οἱ ἀγῶνες τῶν πατέρων τους.

Στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἑνώνουν «τό ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ», «ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ», τό ἅγιο Βάπτισμα, ἡ κοινή πίστη.

Εἴμαστε καί λεγόμαστε χριστιανοί. Ἀνήκουμε στήν ἴδια πνευματική οἰκογένεια, τήν Ἐκκλησία. Μᾶς ἑνώνει ἡ θυσία καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ, μᾶς συνδέει ἡ κοινή γλώσσα τῆς ἀγάπης. Μέσα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδέ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδέ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ, πάντες...εἷς ἐσμεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. γ΄, 28).

Μήπως τό ἴδιο δέν συμβαίνει καί σέ μικρότερες ἑνότητες τῶν ἀνθρώπων; Πολύ περισσότερα εἶναι ὅσα ἑνώνουν τούς κατοίκους ἑνός χωριοῦ, τά μέλη μιᾶς Κοινότητος ἤ ἑνός Συλλόγου, τούς ἐνορίτες μιᾶς Ἐνορίας ἀπ’ ὅσα τούς χωρίζουν, ὅπως εἶναι λ.χ. οἱ ἐγωϊσμοί καί τά μικροσυμφέροντα. Ἡ ἑνότητα στίς ἀνθρώπινες ὁμάδες διατηρεῖται, ὅταν βλέπουμε ὅλοι αὐτά πού μᾶς ἑνώνουν καί ἀποφεύγουμε αὐτά πού μᾶς χωρίζουν.

Τί ἦταν ἐκεῖνο πού προκάλεσε τίς ἔριδες καί τά σχίσματα τῶν χριστιανῶν τῆς ἀρχαίας Κορίνθου; Ἡ προσκόλλησις στά πρόσωπα τῶν Ἀποστόλων, τό πεῖσμα, ὁ φανατισμός καί τά συμφέροντα, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Ἀπόστολος: «Ἐγώ εἶμαι μαθητής καί ὀπαδός τοῦ Παύλου», ἔλεγε ὁ ἕνας. «Ἐγώ εἶμαι θαυμαστής τοῦ Ἀπολλώ ἤ ἀκόλουθος τοῦ Πέτρου», καυχόταν ὁ ἄλλος. Γι’αὐτό καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τούς συμβουλεύει, στή συνέχεια τῆς περικοπῆς, νά ἀποφεύγουν τήν προσκόλλησι στά πρόσωπα τῶν διδασκάλων τους. Ὁ ἴδιος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔλεγε: «Ἐμᾶς τούς Ἀποστόλους νά μᾶς θεωρῆτε σάν ὑπηρέτες τοῦ Χριστοῦ καί σάν διαχειριστές τῶν πνευματικῶν θησαυρῶν πού μᾶς ἀποκάλυψε ὁ Θεός» (Α΄Κορ. δ΄, 1).

Ὁ σύνδεσμος τῶν πιστῶν μέ τόν Σωτῆρα Χριστό πρέπει νά εἶναι στενός καί ἀπόλυτος. Καί ὁ σύνδεσμος αὐτός σφυρηλατεῖται μέ τήν προσευχή καί τή συμμετοχή στήν λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Τούς διδασκάλους καί τούς ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νά τούς ἀγαπᾶμε καί νά τούς τιμᾶμε. Ποτέ ὅμως δέν πρέπει νά τούς ὑψώνουμε τόσο πολύ, ὥστε νά κρύβουν τό πρόσωπο καί τή θέσι τοῦ Χριστοῦ μέσα στήν Ἐκκλησία.

Σέ δύσκολους καιρούς ζῆ σήμερα ὁ κόσμος. Ποιός θά καθοδηγήση καί ποιός θά σώση τόν σύγχρονο κόσμο; Μόνο μιά κοινή προσπάθεια ὅλων τῶν χριστιανῶν τοῦ κόσμου γιά νά λάμψη τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου στίς καρδιές καί τή ζωή τῶν συγχρόνων ἀνθρώπων. ΑΜΗΝ!

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ Ένας ένδοξος νεομάρτυς του Χριστού από το Πήλιο /ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ /ΠΗΓΗ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΧΙΟΥ

Παρασκευή, 16 Αυγούστου 2013

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ Ένας ένδοξος νεομάρτυς του Χριστού από το Πήλιο /ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ /ΠΗΓΗ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΧΙΟΥ

Εικόνα 1

Μέσα στο πολυπληθές νέφος των νεομαρτύρων, οι οποίοι θυσίασαν την ίδια τους τη ζωή για τη χριστιανική πίστη κατά τη διάρκεια της σκοτεινής περιόδου της Τουρκοκρατίας και διδάσκουν τους σημερινούς νεοέλληνες με το αγωνιστικό τους φρόνημα και τη θαρραλέα ομολογία τους στον Ιησού Χριστό, συγκαταλέγεται και ο Άγιος νεομάρτυς Σταμάτιος από το χωριό Άγιος Γεώργιος Νηλείας του Πηλίου, ο οποίος μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη στις 15 Αυγούστου του 1680. Πληροφορίες για τον βίο και το μαρτύριο του Αγίου μας παρέχουν ο Ιωάννης Καρυοφύλλης, ο οποίος συνέγραψε σύντομο μαρτύριο του ενδόξου νεομάρτυρος, το Νέο Μαρτυρολόγιο, το οποίο όμως αναφέρει λανθασμένα την ημερομηνία του μαρτυρίου του και ο Αγιορείτης μοναχός Ιάκωβος Κωφός ο Νεοσκητιώτης, ο οποίος μαζί με το μαρτύριο εποίησε και ασματική ακολουθία προς τιμήν του.

Ο Άγιος Σταμάτιος γεννήθηκε στο χωριό Άγιος Γεώργιος Νηλείας, το οποίο βρίσκεται κτισμένο σε υψόμετρο 620μ. στη βορειοδυτική πλευρά του Πηλίου. Ο ακριβής χρόνος γέννησής του δεν μας διεσώθηκε, αλλά σύμφωνα με την τοπική παράδοση υπήρξε απόγονος της μεγάλης οικογένειας των Σταματόπουλων. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, ότι οι κάτοικοι του χωριού Άγιος Γεώργιος Νηλείας επιδεικνύουν μέχρι σήμερα ερείπια παλαιού σπιτιού, το οποίο θεωρείται ως το πατρικό σπίτι του Αγίου, αλλά και παλαιά βρύση, η οποία φέρει την ονομασία «του Σταματόπουλου ή του Αγίου Σταματίου η βρύση». 

Εικόνα 2

Γύρω στο 1680 έφτασε στην πατρίδα του Αγίου Σταματίου ένας αγάς ως εκπρόσωπος του Σουλτάνου για να μαζέψει τους βασιλικούς φόρους. Ο αγάς είχε τόσο μεγάλη αυταρχικότητα και ήταν τόσο παράλογες οι απαιτήσεις του, ώστε οι κάτοικοι αποφάσισαν να αποστείλουν στην Κωνσταντινούπολη ομάδα κατοίκων με επικεφαλής τον Σταμάτιο για να υπάρξει δίκαια κρίση και ελάφρυνση από τους δυσβάστακτους φόρους. Φτάνοντας στην Κωνσταντινούπολη ο Σταμάτιος με την αντιπροσωπεία των κατοίκων, απευθύνθηκαν στον βεζύρη, ο οποίος ήταν ο επίτροπος του Σουλτάνου. Όμως η προσπάθεια να βρουν ανταπόκριση και λύση στο πρόβλημά τους όχι μόνο δεν έφερε κανένα απολύτως αποτέλεσμα, αλλά απεναντίας προκάλεσε την οργή των Τούρκων, οι οποίοι τους καταδίωξαν με ξυλοδαρμούς και άγριες μαστιγώσεις. Μάλιστα ο Σταμάτιος ως επικεφαλής της αντιπροσωπείας επέδειξε ιδιαίτερη γενναιότητα και τόλμη στην προσπάθειά του να σταματήσει η βάναυση μεταχείριση και η ανεπίτρεπτη αδικία σε βάρος των συμπατριωτών του. Η θαρραλέα όμως στάση του, εξόργισε τόσο πολύ τον αγά, ώστε τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον βεζύρη με την κατηγορία ότι ήταν μουσουλμάνος, κάποια δε στιγμή αρνήθηκε τον μωαμεθανισμό και ασπάσθηκε τη χριστιανική θρησκεία. Ο Σταμάτιος επέδειξε ξεχωριστή γενναιότητα και με παρρησία ομολόγησε ότι ουδέποτε υπήρξε μουσουλμάνος. 

Στη θαρραλέα επιμονή του Αγίου ο βεζύρης τον παρέπεμψε στον ιεροδικαστή, στον οποίο και πάλι ο Σταμάτιος αρνήθηκε τη συκοφαντική κατηγορία ότι ήταν αρχικά μουσουλμάνος και έγινε μετά χριστιανός. Μάλιστα του προτάθηκε να ασπασθεί τώρα τον μωαμεθανισμό και του υποσχέθηκε την απόλαυση μεγάλων τιμών, αλλά και πλούτου και δόξας, αν ανταποκριθεί θετικά σ’ αυτό το κάλεσμα. Ο Σταμάτιος παρέμεινε όμως σταθερός και ακλόνητος στη χριστιανική του πίστη και με παρρησία ομολόγησε τον Ιησού Χριστό ως τον μόνο αληθινό Θεό. Η σταθερή επιμονή του Αγίου προκάλεσε τον εγκλεισμό του στη φυλακή, ενώ υποβλήθηκε σε πλήθος βασανιστηρίων. Μετά από μερικές ημέρες οδηγήθηκε και πάλι στον βεζύρη πιστεύοντας ότι θα έχει καμφθεί το αγωνιστικό του φρόνημα και η ακλόνητη πίστη του στον Χριστό. Για να επιτύχει μάλιστα τον σκοπό του, του υποσχέθηκε ακόμη μεγαλύτερες τιμές και δόξες. Όμως ο Σταμάτιος ομολόγησε τη χριστιανική του πίστη με ακόμη μεγαλύτερη γενναιότητα, δηλώνοντας ότι είναι αποφασισμένος και πρόθυμος να μαρτυρήσει για τον Χριστό. 

Η θαρραλέα ομολογία πίστεως από τον Σταμάτιο προκάλεσε τόσο πολύ την οργή του βεζύρη, ώστε αποφάσισε να θανατώσει τον ένδοξο αθλητή και ομολογητή της πίστεώς μας. Έτσι δόθηκε αμέσως η εντολή να παραδοθεί ο Άγιος στον έπαρχο και στη συνέχεια να αποκεφαλισθεί. Ο Σταμάτιος σύρθηκε με βιαιότητα και οδηγήθηκε μπροστά στο βασιλικό παλάτι, το οποίο βρισκόταν δίπλα στην Αγία Σοφία, όπου στις 15 Αυγούστου του έτους 1680 έλαβε χώρα ο αποκεφαλισμός του. Μ’ αυτό τον τρόπο ο γενναίος αθλητής του Χριστού έλαβε τον αμάραντο στέφανο της δόξας για να λάμπει παντοτινά ως φαεινός αστέρας μέσα στο πνευματικό στερέωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. 

Εικόνα 3

Οι αθλητικοί αγώνες και η θαρραλέα ομολογία πίστεως υμνούνται και γεραίρονται και μέσα από τις δύο ασματικές ακολουθίες, που συντάχθηκαν προς τιμήν του ενδόξου νεομάρτυρος. Η πρώτη ακολουθία εποιήθη το 1860, δηλαδή 180 χρόνια μετά το μαρτύριο του Αγίου, από τον Αγιορείτη μοναχό Ιάκωβο Κωφό τον Νεοσκητιώτη και εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1991 με δαπάνη του θεολόγου - συγγραφέως κ. Αποστόλου Ζαχαρού. Η δεύτερη ακολουθία εκδόθηκε το 1924 με δαπάνη του Γεωργίου Ιω. Παππόπουλου, ο οποίος και τη συνέθεσε, εκφράζοντας μ’ αυτόν τον τρόπο την τιμή και την ευλάβειά του στον Άγιο νεομάρτυρα Σταμάτιο. 

Η μνήμη του Αγίου Σταματίου τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας την επομένη του μαρτυρίου του, δηλαδή στις 16 Αυγούστου, λόγω του ότι η ημέρα της μαρτυρικής τελειώσεώς του συμπίπτει με τη μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου. Με απόφαση του αειμνήστου Μητροπολίτου Δημητριάδος και Αλμυρού κυρού Χριστοδούλου (του και μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος) ορίστηκε να τιμάται η μνήμη του Αγίου Σταματίου στην Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος την πρώτη Κυριακή μετά τις 15 Αυγούστου. Η απόφαση αυτή ελήφθη, διότι στις 16 Αυγούστου εορτάζεται πανηγυρικά στο χωριό Άγιος Λαυρέντιος του Πηλίου ο Άγιος Απόστολος ο Νέος, ο οποίος μαρτύρησε δι’ αποκεφαλισμού στην Κωνσταντινούπολη στις 16 Αυγούστου του 1686. Το γεγονός αυτό και σε συνδυασμό με το Νέο Μαρτυρολόγιο, στο οποίο ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης τοποθετεί το μαρτύριο του Αγίου Σταματίου στις 16 Αυγούστου, ημέρα μαρτυρίου του Αγίου Αποστόλου του Νέου, οδήγησε για πολλά χρόνια στην εσφαλμένη ταύτιση των δύο νεομαρτύρων Σταματίου και Αποστόλου, δεδομένου ότι και οι δύο μαρτύρησαν δι’ αποκεφαλισμού στην Κωνσταντινούπολη με διαφορά μιας μόνο ημέρας, επιπλέον δε κατάγονταν και από γειτονικά χωριά του Πηλίου. 

Επίκεντρο των λατρευτικών εκδηλώσεων προς τιμήν του Αγίου Σταματίου αποτελεί ο νεόδμητος ενοριακός ναός του Αγίου Γεωργίου στο χωριό Άγιος Γεώργιος Νηλείας, στον οποίο έχει αφιερωθεί παρεκκλήσιο προς τιμήν του νεομάρτυρος. Επίσης παρεκκλήσιο επ’ ονόματι του Αγίου υπάρχει και στην Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών Νηλείας Πηλίου, όπου φυλάσσεται και μικρό τεμάχιο ιερού λειψάνου του. 

Εικόνα 4

Ο Άγιος Σταμάτιος τιμάται επίσης με ξεχωριστή ευλάβεια και στον ενοριακό ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου στην κωμόπολη Γυμνό της Εύβοιας, αλλά και στο ακριτικό αιγαιοπελαγίτικο νησί της Χίου, όπου στη θρησκευτική συνείδηση των κατοίκων οι φέροντες τα ονόματα Σταμάτιος και Σταματία εορτάζουν στις 16 Αυγούστου. Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός, ότι στις 16 Αυγούστου 1992 τελέσθηκαν από τον αοίδιμο Μητροπολίτη Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κυρό Διονύσιο τα εγκαίνια του περικαλλούς παρεκκλησίου του Αγίου Σταματίου, το οποίο ανεγέρθηκε με δαπάνη του εφοπλιστού κ. Σταματίου Φαφαλιού δίπλα από τον ιερό ναό της Ευαγγελιστρίας (Παναγίας Μουτσαίνης) στην κωμόπολη του Βροντάδου. Ο λαοφιλής στη Χίο Άγιος Σταμάτιος τιμάται επίσης στον ιερό ενοριακό ναό του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου πόλεως Χίου, όπου το αριστερό κλίτος είναι αφιερωμένο στη μνήμη του, και στο εξωκκλήσιο του Αγίου Γεωργίου -Αγίου Σταματίου στο χωριό Βερβεράτο της Χίου, όπου τελείται πανήγυρις με μεγάλη προσέλευση πιστών από όλο το νησί. 

Με τη διάδοση της τιμής του Αγίου Σταματίου και πέρα από τα γεωγραφικά όρια του Πηλίου και της Μαγνησίας δίδεται η ευκαιρία στους φιλάγιους χριστιανούς να οικοδομηθούν πνευματικά από την άθληση και το μαρτύριο του Αγίου και να ομολογήσουν με παρρησία το μεγαλείο της χριστιανικής πίστεως στους δύσκολους και απαιτητικούς καιρούς μας. 

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος 

Εκπαιδευτικός 

Βιβλιογραφία 

· Ζαχαρού Αποστόλου Ν., Ο Άγιος νεομάρτυρας Σταμάτιος ο εξ Αγίου Γεωργίου Νηλείας - Βόλου, Βόλος 1991.

Εικόνες

1. Φορητή εικόνα του Αγίου στον Ιερό Ναό Αγίου Μακαρίου Βροντάδου Χίου

2. Φορητή εικόνα του Αγίου Σταματίου λαϊκής τεχνοτροπίας. Ανήκει σε χιακή οικογένεια. Στο πάνω μέρος απεικονίζεται το Άγιον Μανδήλιο, που συνεορτάζει με τον Άγιο Σταμάτιο στις 16 Αυγούστου. Στο κάτω μέρος αριστερά απεικονίζεται ο επίσης τιμώμενος στις 16 Αυγούστου Άγιος Διομήδης, ενώ δεξιά απεικονίζεται ο αποκεφαλισμός του Αγίου Σταματίου. 

3. Η παλαιότερη σωζόμενη εικόνα του Αγίου Σταματίου. Φιλοτεχνήθηκε το 1860 και ανήκει σε ιδιωτική συλλογή χιακής οικογένειας.

4. Το παρεκκλήσιο του Αγίου Σταματίου δίπλα από τον Ιερό Ναό της Παναγίας Μουτσαίνης Βροντάδου Χίου.

Πηγή: syndesmosklchi.blogspot.gr

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΥΡΙΠΟΥ (1510 -1590) Ο εκ Καλάμου Αττικής σοφός ιεράρχης του Ευρίπου, θεοφόρος κτίτωρ της Μονής Πεντέλης και σπηλαιώδης ασκητής της Κέας /ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ /ΠΗΓΗ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΧΙΟΥ

Πέμπτη, 15 Αυγούστου 2013

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΥΡΙΠΟΥ (1510 -1590) Ο εκ Καλάμου Αττικής σοφός ιεράρχης του Ευρίπου, θεοφόρος κτίτωρ της Μονής Πεντέλης και σπηλαιώδης ασκητής της Κέας /ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ /ΠΗΓΗ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΧΙΟΥ

Στα δύσκολα και σκοτεινά χρόνια της Τουρκοκρατίας έλαμψαν μέσα στο πνευματικό στερέωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας ευλογημένες μορφές, οι οποίες διακρίθηκαν για τον ένθεο ζήλο, την πλούσια πνευματική δράση και το θαυματουργικό τους χάρισμα. Μέσα στη σεπτή χορεία των πνευματικών αυτών αστέρων που αποτελούν τους πολύτιμους μαργαρίτες της ορθοδόξου πίστεως μας χάρη στην απαστράπτουσα αρετή και την ακτινοβόλο βιοτή τους, εξέχουσα θέση κατέχει ο τιμώμενος στις 16 Αυγούστου Άγιος Τιμόθεος Αρχιεπίσκοπος Ευρίπου ο θαυματουργός, ο θείος δομήτωρ της περιωνύμου και παλαιφάτου Μονής Πεντέλης, ο πράος και ανεξίκακος ησυχαστής της Βραυρώνος, ο ασκητικώς διαλάμψας στη νήσο Κέα με την αδιάλειπτη ψυχοτρόφο άσκησή του, ο αναδειχθείς σε τηλαγεύστατο αστέρα και σε νεόφωτο φωστήρα της Ελλάδος σε χρόνους δυσοίωνους για το Έθνος και την Εκκλησία. 

Ο Άγιος Τιμόθεος γεννήθηκε το 1510 στον Κάλαμο Αττικής. Σύμφωνα με την παράδοση ο πατέρας του ήταν ιερέας και από αυτόν διδάχθηκε τα πρώτα χριστιανικά γράμματα, γεγονός που τον κατέστησε ευσεβή και ενάρετο. Γι’ αυτό και από την παιδική του ηλικία διακρινόταν για την πίστη και ευλάβειά του στον Θεό, το ήθος, τη σεμνότητα και την ευφυΐα του. Οι σπάνιες αρετές, με τις οποίες ήταν κεκοσμημένος, προκαλούσαν τον θαυμασμό και την καύχηση των γονέων και συγχωριανών του, ενώ από νωρίς συνδέθηκε πνευματικά με τον επίσκοπο Ωρεών της Εύβοιας, ο οποίος διαβλέποντας τη βαθιά πίστη και τα σπάνια πνευματικά του χαρίσματα, τον έστειλε με δική του δαπάνη για σπουδές στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια των σπουδών διακρίθηκε μεταξύ των συμμαθητών του για τον ενάρετο βίο, τη σύνεση και την οξύνοια του πνεύματός του. Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση των σπουδών του πήγε στους Ωρεούς της βόρειας Εύβοιας κοντά στον επιχώριο επίσκοπο που ήταν για τον Τιμόθεο ο προστάτης και ο πνευματικός του πατέρας και αφού τον έκειρε πρώτα μοναχό, στη συνέχεια τον χειροτόνησε διάκονο. Ο διάκονος Τιμόθεος επιδόθηκε με ιδιαίτερο ζήλο στη διακονία του Θεού, εργαζόμενος ακαταπόνητα στον αμπελώνα του Κυρίου και έχοντας πάντα δίπλα του ως πνευματικό καθοδηγητή τον επίσκοπο Ωρεών, ο οποίος του ενέπνευσε μεταξύ άλλων το αίσθημα της φιλοπατρίας, αλλά και την αυτοθυσιαστική αγάπη και συμπαράσταση προς τον δοκιμαζόμενο λαό. Στη συνέχεια ο Τιμόθεος έχοντας ήδη ασκηθεί στην προσευχή, τη νηστεία και τη μελέτη του λόγου του Θεού, χειροτονήθηκε από τον επίσκοπο Ωρεών πρεσβύτερος και έκτοτε έγινε ο πολύτιμος και αχώριστος συνεργάτης του στη διαποίμανση της επισκοπής του. 

Μετά την κοίμηση του επισκόπου Ωρεών ο λαός και ο κλήρος της επαρχίας υπέδειξαν ομόφωνα τον πρεσβύτερο Τιμόθεο ως τον πλέον άξιο και κατάλληλο διάδοχό του. Έτσι το 1553 εξελέγη επίσκοπος Ωρεών και χάρη στον ένθεο ζήλο και τις πολλαπλές αρετές του ετέθη ως «λύχνος ἐπί τήν λυχνίαν», εκπέμποντας παντού φως Χριστού και ακτινοβολώντας με το θεάρεστο έργο του. Η φωταυγής επισκοπική του παρουσία τον οδήγησε σε σύντομο χρονικό διάστημα σε υψηλότερη θέση εκκλησιαστικής διακονίας. Έτσι προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο Ευρίπου με έδρα τη Χαλκίδα, διαδεχόμενος πιθανότατα τον μητροπολίτη Ευρίπου Ιωάσαφ, ο οποίος αρχιεράτευσε μεταξύ των ετών 1546 -1555. Ο Άγιος Τιμόθεος αναδείχθηκε σοφός και θεόληπτος ιεράρχης με ανεπανάληπτο πνευματικό έργο, το οποίο αφύπνιζε τις ταλαιπωρημένες ψυχές κάτω από τις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες της σκοτεινής περιόδου της Τουρκοκρατίας. Κατέστη φιλόστοργος ποιμένας, πεφωτισμένος διδάσκαλος, αλλά και προάγγελος της αναστάσεως του Γένους, αφού κύριο μέλημά του ήταν να κρατήσει ο χειμαζόμενος ελληνικός λαός ζωντανή την εθνική του συνείδηση, ενώ με το πύρινο κήρυγμά του μεταλαμπάδευε στις ψυχές των χριστιανών τη φλόγα της ελευθερίας. 

 

Κατά τη διάρκεια όμως της ευδοκίμου αρχιερατείας του σοφού και θεοπρόβλητου ιεράρχου του Ευρίπου, Αγίου Τιμοθέου, ο οποίος αναδείχθηκε «τῆς Εὐβοίας ὁ φωστήρ καί ποιμήν θεόληπτος Εὐρίπου», εξεδόθη επί των ημερών του Σουλτάνου Σελίμ Β΄ (1566 -1574) και του Πατριάρχου Ιερεμίου Β΄ (1572-1595) σουλτανικό φιρμάνι, το οποίο επέβαλε τη μετατροπή των χριστιανικών εκκλησιών σε τζαμιά. Ο Άγιος Τιμόθεος διαμαρτυρήθηκε έντονα για την απόφαση αυτή, ασκώντας μάλιστα και δριμύτατη κριτική. Το γεγονός αυτό τον έφερε σε άγρια σύγκρουση με τον χριστιανομάχο τουρκαλβανό πασά του Ευρίπου, ο οποίος κινούμενος από φθόνο λόγω του κύρους και της ευεργετικής επισκοπικής παρουσίας του λαοφιλούς Αγίου Τιμοθέου τόσο στον χριστιανικό λαό της Εύβοιας όσο και σε πολλούς οθωμανούς της επαρχίας του, επιθυμούσε την εκδίωξη και εξόντωσή του. Όμως η εκδίωξη του Αγίου οφειλόταν και στο θλιβερό γεγονός ότι ο ηγούμενος της Μονής του Αγίου Νικολάου Γαλατάκη Ευβοίας είχε έρθει σε πλήρη ρήξη με τον Άγιο Τιμόθεο, που ήταν και ο επιχώριος Μητροπολίτης, για τον βυζαντινό ναό της Παναγίας Περιβλέπτου πλησίον του χωριού Πολιτικά, τον οποίο διεκδικούσαν τόσο το χωριό Πολιτικά όσο και η Μονή Γαλατάκη. Τότε ο Άγιος με γράμμα του προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο υπερασπίσθηκε τη διεκδίκηση του ναού και της κτηματικής του περιουσίας από τους κατοίκους του χωριού Πολιτικά, γεγονός που τον έφερε σε ρήξη με τις κτητικές βλέψεις του ηγουμένου της Μονής Γαλατάκη, ο οποίος όμως κατόρθωσε να προσελκύσει με το μέρος του τον διακείμενο ήδη εχθρικά απέναντι στον Άγιο, πασά του Ευρίπου. 

 

Στην άκρως επικίνδυνη για τη ζωή του Αγίου περίοδο αυτή της αρχιερατείας του, η σύζυγος του πασά που ήταν κρυπτοχριστιανή, ενημέρωσε τον ενάρετο και σοφό ιεράρχη ότι η ζωή του κινδυνεύει άμεσα, τον προέτρεψε δε να εγκαταλείψει κρυφά την Εύβοια, ενώ του απέστειλε και ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Τότε ο Άγιος Τιμόθεος θεώρησε την προτροπή της γυναίκας του πασά ως σχέδιο της θείας Πρόνοιας για τη σωτηρία του, αλλά και για την αφιέρωσή του στον Θεό ως ασκητής, αφού η μοναχική ζωή πάντα τον προσέλκυε. Έτσι μία νύχτα του 1572 εγκατέλειψε την Εύβοια και αναχώρησε με μία μικρή συνοδεία, αποτελούμενη από τον διάκονό του και έναν ιερέα, για την απέναντι ακτή της Αττικής, όπου βρισκόταν και ο Κάλαμος, η ιδιαίτερη του πατρίδα. Στην περιοχή του Καλάμου φιλοξενήθηκε για κάποιο χρονικό διάστημα στην ιδρυθείσα περί τον 6ο μ.Χ. αιώνα Μονή Μεταμορφώσεως Σωτήρος Καλολιβαδίου, την οποία αναδιοργάνωσε και αναζωογόνησε πνευματικά. 

 

Η αναζήτηση του Αγίου για έναν περισσότερο ησυχαστικό τόπο τον οδήγησε στο γεμάτο από ασκητήρια και κελιά Πεντελικό όρος, το οποίο ήδη από τους βυζαντινούς χρόνους ονομαζόταν «ὄρος τῶν Ἀμώμων». Στο βουνό αυτό της Αττικής που ήταν για αιώνες τόπος ασκήσεως και λατρείας του Θεού και διέθετε θαυμάσια φύση, αποφάσισε ο Άγιος Τιμόθεος να ασκητεύσει και να περάσει το υπόλοιπο της επίγειας θεοφιλούς βιοτής του. Η γνωριμία του Αγίου με τους ασκητές του Πεντελικού όρους, οι οποίοι διέθεταν αρετή και ήθος, του δημιούργησε έναν τέτοιο ενθουσιασμό και μία τόσο μεγάλη έλξη για τον τόπο αυτό, ώστε αποφάσισε να ιδρύσει εκεί το μοναστήρι του. Αρχικά ασκήτευσε για κάποιο διάστημα στην περιοχή Καλλίσια του Πεντελικού όρους, όπου περί τα μέσα του 16ου αιώνα ιδρύθηκε η Μονή του Αγίου Νικολάου Καλλισίων, ενώ στη συνέχεια εγκαταβίωσε στην εγκαταλελειμμένη σκήτη της Αγίας Τριάδος «τοῦ Νεροῦ», όπου μέχρι σήμερα σώζεται ο ευρισκόμενος στην κεντρική πλατεία της περιοχής ομώνυμος ναός του 15ου -16ου αιώνα, ο οποίος αποτελεί μετόχιο της Μονής Πεντέλης. Στην προσπάθεια αναζήτησης μαζί με τη συνοδεία του κατάλληλης τοποθεσίας, όπου θα ίδρυε το μοναστήρι του, ανακάλυψε μέσα στο δάσος έναν απαστράπτοντα από τις βροχές και τον χρόνο σκελετό ενός ασκητού, πάνω στον οποίο βρισκόταν μία μικρή εικόνα της Παναγίας Γλυκοφιλούσας. Αφού ενταφίασε με σεβασμό το λείψανο του αγνώστου ασκητού, αποφάσισε να οικοδομήσει στον τόπο αυτό περιώνυμη Μονή επ’ ονόματι της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, δεδομένου ότι αυτό ήταν και το θέλημα του Θεού. Η Μονή αποπερατώθηκε το έτος 1578, κατά το οποίο θεωρείται ότι ιδρύθηκε η Μονή σύμφωνα άλλωστε και με τη διασωθείσα επιγραφή, παρόλο που η ανέγερση της Μονής είχε ξεκινήσει τουλάχιστον τρία έτη νωρίτερα, δηλαδή περί το 1575. Το αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου Καθολικό της Μονής ανακαινίσθηκε τα έτη 1768 και 1858, ενώ κατά την ανακαίνιση του έτους 1953 έλαβε τη σημερινή του μορφή. Η νεοανεγερθείσα Μονή κατέστη πόλος έλξεως για τους ασκητές της περιοχής χάρη στην απαστράπτουσα και χαρισματική προσωπικότητα του κτίτορος, Αγίου Τιμοθέου, αλλά και στην πλούσια λατρευτική ζωή της Μονής. Παράλληλα πολυάριθμοι πιστοί προσέτρεχαν στην περιώνυμη Μονή της Πεντέλης για να οικοδομηθούν πνευματικά, αλλά και για να ευεργετηθούν από τα φιλάνθρωπα αισθήματα και τη θαυματουργική δύναμη της προσευχής του εναρέτου και πεφωτισμένου πνευματικού καθοδηγητού και ασκητού επισκόπου, Αγίου Τιμοθέου, ο οποίος αναδείχθηκε υπόδειγμα ασκήσεως και εναρέτου πολιτείας με φήμη αγιότητος και μεγάλη φιλανθρωπική δραστηριότητα. Στη Μονή ο Άγιος Τιμόθεος παρέμεινε μέχρι και το έτος 1580, αναδεικνύοντας το ιστορικό αυτό μοναστήρι σε σπουδαίο πνευματικό φάρο της Αττικής με πολυάριθμους μοναχούς που έφτασαν τους ογδόντα, ενώ φρόντισε και για την απόκτηση σημαντικής κτηματικής περιουσίας με κτήματα στο Κορωπί, τον Γέρακα και τη Βραυρώνα. 

Ο διαρκής όμως πόθος του Αγίου για περισσότερη άσκηση και ησυχία τον οδήγησε στο να αποσυρθεί στο επ’ ονόματι του Αγίου Γεωργίου αγαπημένο του ησυχαστήριο στην περιοχή του Γαργηττού, αλλά η φήμη της αγιότητος που είχε αποκτήσει, τον εμπόδιζε στο να αφοσιωθεί πλήρως στον Θεό και στην ασκητική ζωή. Γι’ αυτό και αναγκάσθηκε να φύγει από τον Γαργηττό και να αναζητήσει την άσκηση στην απομακρυσμένη και ερειπωμένη σκήτη του Αγίου Γεωργίου στην περιοχή της Βραυρώνος. Εκεί ανακαίνισε το υπάρχον εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, στο οποίο σύμφωνα με πληροφορία του επιφανούς ιστοριοδίφη Δημητρίου Καμπούρογλου σωζόταν η αρχαιότερη εικονογραφική απεικόνιση του Αγίου Τιμοθέου, χρονολογούμενη στις αρχές του 17ου αιώνα. Αφού οικοδόμησε κελιά γύρω από τον ναό του Αγίου Γεωργίου, επιδόθηκε με ακόμη μεγαλύτερο ζήλο και αφοσίωση στους ασκητικούς του αγώνες που σε συνδυασμό με την αδιάλειπτη προσευχή και την πλούσια μυστηριακή ζωή, τον οδήγησαν σε υψηλότατα επίπεδα αγιοπνευματικών εμπειριών. Μάλιστα το ύψος της αρετής και της αγιότητος που είχε φθάσει ήταν τόσο υψηλό, ώστε ο Άγιος είχε αποκτήσει διά της χάριτος του Θεού το χάρισμα να θαυματουργεί. Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται περίτρανα και από το ακόλουθο θαύμα του Αγίου, όπως μας το διέσωσε η παράδοση. Σύμφωνα λοιπόν με την παράδοση μία οθωμανίδα γαιοκτήμονας, η οποία διέμενε στον ερημικό Πύργο της Βραυρώνος, κατέφυγε κλαίγοντας στον ενάρετο ασκητή Άγιο Τιμόθεο και τον παρακάλεσε να σώσει τα παιδιά της, τα οποία είχαν απαγάγει πειρατές και βρίσκονταν σε πλοία μέσα στο πέλαγος. Τότε ο θαυματουργός ιεράρχης προσευχήθηκε στον Κύριο και την Υπεραγία Θεοτόκο για τη σωτηρία και απελευθέρωση των παιδιών. Η θερμή προσευχή του Αγίου προκάλεσε αμέσως άγρια θαλασσοταραχή, η οποία ανάγκασε τα πειρατικά πλοία να επιστρέψουν στην ακτή και έτσι οι πειρατές αναγκάσθηκαν να απελευθερώσουν τα παιδιά. Μετά το επιτελεσθέν θαύμα η μητέρα έπεσε στα πόδια του Αγίου και έκλαιγε από βαθιά ευγνωμοσύνη. Μάλιστα βαπτίσθηκε χριστιανή τόσο εκείνη όσο και όλη η οικογένειά της, ενώ σε ένδειξη ευγνωμοσύνης δώρισε στον Άγιο ένα τμήμα από την ιδιοκτησία της στην περιοχή της Βραυρώνος, το οποίο ο Άγιος Τιμόθεος αφιέρωσε στην ιδρυθείσα υπό αυτού Μονή της Πεντέλης. 

 

 

Παρόλο όμως που η φωταυγής πνευματική παρουσία του Αγίου στην περιοχή επιδαψίλευσε πολλαπλές ευεργεσίες και ξεχωριστή ευλογία, υπήρξαν μερικοί κάτοικοι που αντιμετώπιζαν με καχυποψία και φόβο τον Άγιο, βλέποντας ότι αποκτά κτηματική περιουσία στην περιοχή, αλλά και φοβούμενοι ότι θα έπαιρνε πιθανόν και τα δικά τους κτήματα για να αυξήσει την περιουσία του. Έτσι οι καχύποπτοι κάτοικοι κινούμενοι από φθόνο για τον Άγιο και για να τον αναγκάσουν να εγκαταλείψει την περιοχή, έφθασαν στο σημείο να κάψουν την αλιευτική του βάρκα. Απέναντι σ’ αυτή την εχθρική και αποτρόπαια πράξη ο Άγιος Τιμόθεος επέδειξε πραότητα και ανεξικακία και συγχώρησε εκ βαθέων τους διώκτες του, ενώ αποφάσισε να εγκαταλείψει τον τόπο και να μεταβεί σε ασφαλέστερη περιοχή. Έτσι με τη σχεδόν κατεστραμμένη βάρκα του και χρησιμοποιώντας το ράσο απλωμένο πάνω στη ράβδο του αντί για ιστίο, έφτασε ο ασκητής επίσκοπος και θεοφόρος ιδρυτής της Μονής Πεντέλης γύρω στο 1582 στη νήσο Κέα, η οποία αποτέλεσε τον τόπο, όπου συνέχισε την αδιάλειπτη ψυχοτρόφο άσκησή του, φτάνοντας μάλιστα στο στάδιο των ύστατων πνευματικών του αγώνων, για να λάβει στη συνέχεια τον στέφανο της δικαιοσύνης και της αγιότητος από τον αθλοθέτη Θεό. 

Στην Κέα, γνωστή για την πλούσια ασκητική της παράδοση, εγκαταβίωσε αρχικά στην εγκαταλελειμμένη Μονή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στο επονομαζόμενο «Ελληνικό» όρος, η οποία ιδρύθηκε περί τα μέσα του 12ου μ.Χ. αιώνα από τον αυτοκράτορα Αλέξιο τον Κομνηνό. Ο Άγιος Τιμόθεος προσπάθησε να αναστηλώσει την ερειπωμένη μονή, η οποία κατέστη πόλος έλξεως για εκατοντάδες ανθρώπους που έβρισκαν εκεί την ψυχική τους ανάπαυση. Πλησίον της Μονής του Προδρόμου ανήγειρε μικρό ναό επ’ ονόματι του Αγίου Παντελεήμονος, ο οποίος μετά την οσιακή κοίμηση του Αγίου Τιμοθέου αποτέλεσε από το 1626 ομώνυμη σταυροπηγιακή μονή, η οποία όμως διαλύθηκε το 1834 επί των ημερών της βασιλείας του Όθωνος. Μάλιστα η Μονή του Αγίου Παντελεήμονος μετονόμασε την περιοχή αυτή της νήσου Κέας από «Ελληνικόν» σε «Άγιο Παντελεήμονα», όπως άλλωστε είναι γνωστή μέχρι σήμερα. Ο Άγιος Τιμόθεος αναζητώντας όμως περισσότερη ησυχία και απομόνωση, μετέβαινε τους καλοκαιρινούς μήνες σε ένα σπήλαιο στην τοποθεσία «Λούρος», το οποίο βρισκόταν σε μικρή απόσταση από τη Μονή του Προδρόμου. Στο σπήλαιο αυτό που είναι γνωστό με την προσωνυμία «σπηλιά του Καλογήρου», επιδιδόταν ο ασκητής επίσκοπος στην αδιάλειπτη προσευχή και άσκηση. Μάλιστα περίτρανη απόδειξη της ευαρέσκειας του Θεού στους ασκητικούς του αγώνες και στο ύψος της αρετής και της αγιότητος που είχε φτάσει, είναι το παράδοξο φαινόμενο να αναβλύζει άφθονο κρυστάλλινο νερό η πηγή που βρισκόταν μέσα στο σπήλαιο μόνο το καλοκαίρι που ασκήτευε ο Άγιος Τιμόθεος, ενώ το χειμώνα το νερό χανόταν τελείως. Η «σπηλιά του καλόγερου» στην τοποθεσία Λούρος αποτελεί μέχρι σήμερα για τους κατοίκους της Κέας τον σημαντικότερο τόπο που θυμίζει το πέρασμα του Αγίου από το νησί, η δε πηγή εξακολουθεί και μέχρι σήμερα τους καλοκαιρινούς μήνες να αναβλύζει νερό, το οποίο θεωρείται αγίασμα. Ο Άγιος Τιμόθεος παρέμεινε στην Κέα για δέκα περίπου έτη μέχρι που ο δικαιοκρίτης Κύριος τον κάλεσε κοντά Του για να ευφραίνεται αιώνια μέσα στη Βασιλεία των Ουρανών. Το ειρηνικό και οσιακό του τέλος έλαβε χώρα στις 16 Αυγούστου του έτους 1590 και σε ηλικία ογδόντα περίπου ετών. Το ιερό του σκήνωμα ενταφιάσθηκε με ευλάβεια μέσα στον ναό του Αγίου Παντελεήμονος μπροστά από την Αγία Τράπεζα. 

 

Όμως μετά από την οσιακή του κοίμηση και αφού είχε περάσει κάποιο χρονικό διάστημα, εμφανίσθηκε ο Άγιος Τιμόθεος στο όνειρο κάποιου μοναχού της Μονής Πεντέλης και του έδωσε την εντολή να μεταβεί στην Κέα και να μεταφέρει το ιερό του λείψανο στη Μονή, όπως και έγινε. Έτσι το ιερό και ευωδιάζον λείψανο του κτίτορος της Μονής Πεντέλης, Αγίου Τιμοθέου Αρχιεπισκόπου Ευρίπου, το οποίο κατέστη αέναος πηγή θαυματουργικών ιάσεων, επέστρεψε στο μοναστήρι που ο ίδιος ο Άγιος ίδρυσε το 1578. Το λείψανο φυλασσόταν μέσα σε μαργαριτοποίκιλτο κιβώτιο μέχρι και την περίοδο της πολιορκίας των Τούρκων (25 Απριλίου – 20 Ιουλίου 1821), αφού επί των ημερών του ηγουμένου της Μονής Πεντέλης Νεοφύτου Δέγλερη (1821 -1844) αποφασίσθηκε για λόγους ασφαλείας να μεταφερθούν τα φυλασσόμενα στη Μονή κειμήλια, μεταξύ δε αυτών και το ιερό λείψανο του Αγίου Τιμοθέου, στο χρονολογούμενο από τον 16ο αιώνα μετόχιο της Αγίας Δυνάμεως (Γενέσιον Θεοτόκου), όπου υπήρχαν υπόγειες κρυψώνες. Έτσι όλα τα πολύτιμα κειμήλια μεταφέρθηκαν εκεί μαζί και με τη βιβλιοθήκη της Μονής, η οποία όμως αργότερα μεταφέρθηκε στην Ακρόπολη. Όταν όμως στις 20 Ιουλίου 1821 εισέβαλε στην Αθήνα ο πασάς Ομέρ Βρυώνης, οι πολιορκούντες την Ακρόπολη Τούρκοι στρατιώτες ανακάλυψαν την κρυψώνα στο μετόχιο της Αγίας Δυνάμεως από μία ηλικιωμένη γυναίκα που αποκάλυψε τους κρυμμένους θησαυρούς, αφού δεν άντεξε στα βασανιστήρια των Τούρκων. Μετά την αποκάλυψη τα πολύτιμα κειμήλια λεηλατήθηκαν, ενώ τα ιερά λείψανα και τα χειρόγραφα παρεδόθηκαν στις φλόγες. Κατά θεία όμως οικονομία διασώθηκαν η τιμία κάρα του Αγίου Τιμοθέου και η κτιτορική εφέστια εικόνα της Παναγίας Γλυκοφιλούσας, η οποία όμως εκλάπη τον Απρίλιο του 1966 και έκτοτε αγνοείται η τύχη της. Η διάσωση της τιμίας κάρας του Αγίου Τιμοθέου και της εικόνος της Υπεραγίας Θεοτόκου οφείλεται στο γεγονός ότι μερικές ημέρες πριν την 20η Ιουλίου 1821 είχαν μεταφερθεί στην Ακρόπολη τα δύο αυτά ιερά κειμήλια για την τέλεση αγιασμού και λιτανείας προς αντιμετώπιση κάποιας λοιμικής επιδημίας. Μάλιστα περί τα τέλη Ιουλίου του 1821 και μετά τη λύση της πολιορκίας ο ηγούμενος Νεόφυτος Δέγλερης κατέφυγε για λόγους ασφαλείας στην Αίγινα, παίρνοντας όμως μαζί του και την τιμία κάρα του Αγίου. Με αυτόν τον τρόπο διασώθηκε η πάντιμος και θαυματόβρυτος κάρα του Αγίου Τιμοθέου, η οποία έκτοτε φυλάσσεται τεθησαυρισμένη στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Πεντέλης και συγκεκριμένα στο ομώνυμο παρεκκλήσιο, το οποίο βρίσκεται εντός του κτηριακού συγκροτήματος της περιωνύμου και παλαιφάτου αυτής Μονής της Αττικής. 

Ο Άγιος Τιμόθεος έλαβε το χάρισμα από τον Πανάγαθο Θεό να θαυματουργεί αδιαλείπτως, τόσο όσο ήταν στην επίγεια ζωή όσο και μετά την οσιακή του κοίμηση. Ενδεικτικό είναι ότι ο θεοφόρος και ταπεινός ασκητής επίσκοπος διέθετε με τη χάρη του Θεού τη θαυματουργική δύναμη να εκδιώκει τις ακρίδες, αλλά και τις λοιμικές ασθένειες και ιδιαίτερα την πανώλη, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τοιχογραφία στο Καθολικό της Μονής Πεντέλης, η οποία απεικόνιζε τον Άγιο να καταδιώκει την πανώλη και που σωζόταν μέχρι και τα τέλη του 19ου αιώνα. Σύμφωνα μάλιστα με την καταγεγραμμένη παράδοση και τις ιστορικές πληροφορίες της εποχής ο Άγιος Τιμόθεος δεν επέτρεψε ποτέ να προσβληθεί η Μονή Πεντέλης από την πανώλη, ενώ διέσωσε και την Αθήνα από τη λοιμική αυτή νόσο κατά τα έτη 1778 και 1789, αλλά και την Αίγινα, όπου μεταξύ των ετών 1821-1826 είχε ενσκύψει η φοβερή αυτή επιδημία, και προς αποφυγή του κακού μεταφέρθηκε στο νησί η τιμία κάρα του Αγίου. Αλλά ο Άγιος Τιμόθεος θαυματούργησε και κατά τα νεότερα χρόνια, αφού κατά τα έτη 1958 και 1972 έχουν καταγραφεί θαύματα του Αγίου στην περιώνυμη Μονή Πεντέλης, ενώ το ιστορικό αυτό μοναστήρι της Αττικής διασώθηκε από τη λαίλαπα των καλοκαιρινών πυρκαγιών του 1998 και του 2000 χάρη στη θαυματουργική επέμβαση και την προστασία του κτίτορος, Αγίου Τιμοθέου. Θαύματα του Αγίου έχουν καταγραφεί και στον Κάλαμο Αττικής που αποτελεί την ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου το 1952 ανεγέρθηκε Ιερός Ναός επ’ ονόματί του για να τιμάται και να γεραίρεται εσαεί η μνήμη του στις 16 Αυγούστου στον ευλογημένο αυτό τόπο, όπου το 1510 είδε ο Άγιος το φως της ζωής. Ιερός Ναός προς τιμήν του Αγίου Τιμοθέου έχει ανεγερθεί και στην Κέα και συγκεκριμένα στην περιοχή «Λούρος» μπροστά από το σπήλαιο, όπου ο Άγιος ασκήτευσε. Ο βυζαντινού ρυθμού περικαλλής αυτός ναός θεμελιώθηκε στις 13 Ιουλίου 1993 από τον αοίδιμο Μητροπολίτη Σύρου κυρό Δωρόθεο Α΄, ενώ μετά από τέσσερα έτη, στις 13 Ιουλίου 1997, τελέσθηκαν τα θυρανοίξια του ναού, ο οποίος στις 13 Ιουλίου 1999 εγκαινιάσθηκε με την πρέπουσα εκκλησιαστική λαμπρότητα από τον μακαριστό οικείο Επίσκοπο Δωρόθεο. Η μνήμη του Αγίου Τιμοθέου εορτάζεται πανηγυρικά στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Πεντέλης, στο ασκητήριο του Αγίου Τιμοθέου στον Γαργηττό Αττικής, στους ομώνυμους Ιερούς Ναούς στη νήσο Κέα και στον Κάλαμο Αττικής, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Δημητρίου Χαλκίδος και στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίου Χαραλάμπους Έξω Γωνιάς Σαντορίνης, όπου τελείται λαμπρά αρχιερατική πανήγυρη προεξάρχοντος του οικείου Επισκόπου κ. Επιφανίου. Το όνομα του Αγίου Τιμοθέου Ευρἰπου φέρει το Επικοινωνιακό, Μορφωτικό και Πολιτιστικό Ίδρυμα της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος, ενώ καλαίσθητο προσκυνητάριο επ’ ονόματι του Αγίου, ανεγερθέν με δαπάνη του Αρχιμανδρίτου π. Τιμοθέου Μανωλέα, κοσμεί τον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού Αγίου Ανδρέου Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής. 

Προς τιμήν του Αγίου Τιμοθέου Αρχιεπισκόπου Ευρίπου του θαυματουργού, του και κτίτορος της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Πεντέλης, ο οποίος αναδείχθηκε φλογερός αγωνιστής της Ορθοδοξίας και σύμβολο σθεναρής αντίστασης του σκλαβωμένου Γένους ενάντια στον τούρκο δυνάστη, πραγματοποιήθηκαν λαμπρές εορταστικές εκδηλώσεις από 14 έως και 17 Αυγούστου 1990 επ’ ευκαιρία της επετειακής συμπληρώσεως τετρακοσίων ετών από την κοίμησή του (1590-1990) και μάλιστα με τη συμμετοχή αντιπροσωπειών από όλα τα Πατριαρχεία και τις λοιπές ομόδοξες Εκκλησίες. Ο επίσημος αυτός πανορθόδοξος εορτασμός περιλάμβανε στις 16 Αυγούστου, ημέρα μνήμης του Αγίου, υπαίθρια Πανηγυρική Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία στον χώρο προ του Διορθοδόξου Κέντρου της Ιεράς Μονής Πεντέλης προεξάρχοντος του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Σεραφείμ (+10 Απριλίου 1998), ενώ στις 17 Αυγούστου μετεκομίσθηκε η τιμία κάρα του Αγίου στην Κέα, όπου στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού Θεοτόκου Χώρας Κέας τελέσθηκε Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία. Πανηγυρικός ήταν και ο κατά το έτος 2010 εορτασμός της επετείου των πεντακοσίων ετών από τη γέννηση του Αγίου Τιμοθέου (1510-2010). Οι πανηγυρικές εκδηλώσεις έλαβαν χώρα στην Κέα κατά το διήμερο 13-14 Ιουλίου 2010, όπου μετεκομίσθηκε και πάλι η τιμία κάρα του Αγίου στο νησί από τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Πεντέλης, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Θερμοπυλών κ. Ιωάννη. Στα πλαίσια του εορτασμού αυτού τελέσθηκε στις 14 Ιουλίου 2010 Δισαρχιερατική Θεία Λειτουργία συνιεργουργούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Θερμοπυλών κ. Ιωάννου και Σύρου κ. Δωροθέου Β΄ στον ομώνυμο Ιερό Ναό στην περιοχή «Λούρος» της Κέας. Επίσης λαμπρός ήταν και ο εορτασμός της επετείου των πεντακοσίων ετών από τη γέννηση του Αγίου και στον Κάλαμο Αττικής, τη γενέτειρα του Αγίου Τιμοθέου, όπου με πρωτοβουλία του ενθρονισθέντος στις 8 Ιουνίου 2010 πρώτου Μητροπολίτου της νεοσυστάτου Ιεράς Μητροπόλεως Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κυρίλλου τελέσθηκε το Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010 στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Καλάμου Αττικής Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Β΄ και συλλειτουργούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Ζακύνθου (νυν Δωδώνης) κ. Χρυσοστόμου, Σύρου κ. Δωροθέου, Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου, Ιλίου κ. Αθηναγόρου, Κηφισίας κ. Κυρίλλου και Θερμοπυλών κ. Ιωάννου, ο οποίος την Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010 μετέφερε από την Ιερά Μονή Πεντέλης την τιμία κάρα του Αγίου προς αγιασμό και ευλογία των κατοίκων της γενέτειρας του θαυματουργού Αγίου Τιμοθέου. 

Ο σοφός και σεπτός ιεράρχης του Ευρίπου Άγιος Τιμόθεος ο θαυματουργός, ο οποίος υμνείται μεγαλοπρεπώς τόσο μέσα από τις συνταχθείσες προς τιμήν του ακολουθίες κατά τον 17ο και τον 19ο αιώνα όσο και μέσα από την ποιηθείσα ακολουθία μετά Παρακλητικού Κανόνος και Χαιρετισμών περί τα μέσα του 20ου αιώνα από τον Υμνογράφο της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Γεράσιμο Μοναχό τον Μικραγιαννανίτη, έζησε με τον Χριστό, κήρυξε τον Χριστό, θαυματούργησε στο όνομά Του και εξακολουθεί να διδάσκει και να εμπνέει, αλλά και να ζει στη συνείδηση του χριστιανικού πληρώματος, γιατί υπήρξε «κανών τῶν ἀρχιερέων, φωστήρ τῶν μοναζόντων, θεμέλιος ἄσειστος τῶν Ὀρθοδόξων, ὁμόζηλος τῶν ἀγγέλων, ὁμόστιχος τῶν ὁσίων Πατέρων καί σκήνωμα ἐπιπνοίας θεϊκῆς» (Απόσπασμα από το βιβλίο του μακαριστού ηγουμένου της Ιεράς Μονής Πεντέλης Θεοκλήτου Φεφέ, Ο Άγιος Τιμόθεος και το Μοναστήρι της Πεντέλης, Αθήναι 1973). 

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος

Εκπαιδευτικός

Βιβλιογραφία 

· Ακολουθία του εν Αγίοις πατρός ημών Τιμοθέου Αρχιεπισκόπου Ευρίπου και κτίτορος της Ι. Μ. Πεντέλης του θαυματουργού, Έκδοσις Ιεράς Μονής Πεντέλης, Αθήναι 2001.

· Καρσιώτη Νεκταρίου, Αρχιμανδρίτου, Ο Άγιος Τιμόθεος Ευρίπου - Κτίτωρ της Ιεράς Μονής Πεντέλης, Έκδοση Ι.Μ. Κοιμήσεως Θεοτόκου Πεντέλης, Β΄ Έκδοση, Αθήνα 2003.

Εικόνες

[1] Ο Άγιος Τιμόθεος Αρχιεπίσκοπος Ευρίπου και κτίτωρ της Ιεράς Μονής Πεντέλης. Τοιχογραφία στο περικαλλές προσκυνητάριο του Αγίου Τιμοθέου του Ιερού Ναού Αγίου Ανδρέου Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής.

[2] Ο Άγιος Τιμόθεος Αρχιεπίσκοπος Ευρίπου ο θαυματουργός υπήρξε ο κτίτωρ της περιωνύμου και παλαιφάτου Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Πεντέλης.

[3] Η ιδρυθείσα το 1578 Ιερά Μονή Πεντέλης πανηγυρίζει στις 15 Αυγούστου επί τη εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και στις 16 Αυγούστου επί τη μνήμη του κτίτορος της Μονής, Αγίου Τιμοθέου Αρχιεπισκόπου Ευρίπου του θαυματουργού.

[4] Το ανακαινισθέν το 1953 περικαλλές Καθολικό της Ιεράς Μονής Πεντέλης.

[5] Άποψη από το Καθολικό της Ιεράς Μονής Πεντέλης. Διακρίνεται η εντοιχισμένη ψηφιδωτή απεικόνιση του κτίτορος της Μονής, Αγίου Τιμοθέου.

[6] Το εσωτερικό του παρεκκλησίου του Αγίου Τιμοθέου στην Ιερά Μονή Πεντέλης.

[7] Στην περιοχή του Γαργηττού και στους πρόποδες του Πεντελικού όρους βρίσκεται το Ασκητήριο του Αγίου Τιμοθέου, στο οποίο ο Άγιος αποσύρθηκε αναζητώντας περισσότερη ησυχία.

[8] Η είσοδος του Ιερού Ασκητηρίου του Αγίου Τιμοθέου στον Γαργηττό Αττικής.

[9] Άποψη από το εσωτερικό του Ιερού Ασκητηρίου του Αγίου Τιμοθέου στον Γαργηττό Αττικής.

[10] Ψηφιδωτή απεικόνιση του Αγίου Τιμοθέου, εντοιχισμένη στη βόρεια εξωτερική πλευρά του Καθολικού της Ιεράς Μονής Πεντέλης. Αποτελεί έργο του Κ. Βάρβογλη (1971). 

[11] Φορητή εικόνα του Αγίου στο τέμπλο του Ιερού Ναού Αγίας Δυνάμεως (Γενεσίου Θεοτόκου) οδού Μητροπόλεως Αθηνών. Ο ναός αποτελεί μετόχιο της Ιεράς Μονής Πεντέλης. 

[12] Η ευρισκόμενη εντός του Ιερού Ασκητηρίου του Αγίου Τιμοθέου Γαργηττού Αγία Τράπεζα.

[13] Τοιχογραφία με τρεις σκηνές του βίου του Αγίου Τιμοθέου στο Ιερό Ασκητήριο του Αγίου στον Γαργηττό Αττικής. Απεικονίζονται η εις επίσκοπον χειροτονία του Αγίου, ο Άγιος ως κτίτωρ της Ιεράς Μονής Πεντέλης και το ασκητήριό του στον Γαργηττό και το θαύμα της διασώσεως των αρπαγέντων τέκνων της οθωμανίδος γαιοκτήμονος στη Βραυρώνα Αττικής.

[14] Ο ιστορικός Ιερός Ναός της Αγίας Τριάδος «του Νερού». Χρονολογείται τον 15ο - 16ο αιώνα και έλαβε την ονομασία «του Νερού», διότι πλησίον του ναού ανέβλυζε πηγή με άφθονο νερό. Στον ναό εγκαταβίωσε για κάποιο χρονικό διάστημα ο Άγιος Τιμόθεος.

[15] Ο Άγιος Τιμόθεος συνδέεται με τον ιστορικό Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος «του Νερού», αφού διέμεινε στην εγκαταλελειμμένη αυτή σκήτη για κάποιο χρονικό διάστημα. Ο ναός αυτός, ο οποίος είναι μετόχιο της Ιεράς Μονής Πεντέλης, κοσμεί την κεντρική πλατεία της Παλαιάς Πεντέλης και δέχεται πολυάριθμους πιστούς στην ετήσια πανήγυρή του, τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος.

[16] Το καλαίσθητο προσκυνητάριο του Αγίου Τιμοθέου στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού Αγίου Ανδρέου Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής. Ανεγέρθηκε με δαπάνη του Αρχιμανδρίτου π. Τιμοθέου Μανωλέα.

[17] Ο χρονολογούμενος από τον 16ο αιώνα ιστορικός Ιερός Ναός της Αγίας Δυνάμεως (Γενεσίου Θεοτόκου) επί της οδού Μητροπόλεως στο κέντρο της Αθήνας. Στον ναό αυτό, ο οποίος αποτελεί μετόχιο της Ιεράς Μονής Πεντέλης, μεταφέρθηκε το 1821 για λόγους ασφαλείας το ιερό λείψανο του Αγίου Τιμοθέου.

[18] Φορητή εικόνα του Αγίου στο τέμπλο του Καθολικού της Ιεράς Μονής Πεντέλης. Ιστορήθηκε το 1954 από τον αείμνηστο Φώτη Κόντογλου.

[19] Φορητή εικόνα του Αγίου, φιλοτεχνημένη στο Άγιον Όρος το 1960.

[20] Ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου Βραυρώνος Αττικής, όπου ο Άγιος Τιμόθεος ασκήτευσε για κάποιο χρονικό διάστημα. Στον ναό αυτό σωζόταν μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα η αρχαιότερη απεικόνιση του Αγίου Τιμοθέου.

[21] Φορητή εικόνα του Αγίου στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Πεντέλης. Ιστορήθηκε το 1964 και είναι έργο του Δημητρίου Πελεκάση.

[22] Η πάντιμος και θαυματόβρυτος τιμία κάρα του Αγίου Τιμοθέου. Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Πεντέλης.

[23] Η χρονολογούμενη στις αρχές του 18ου αιώνα παλαιά λειψανοθήκη, εντός της οποίας φυλασσόταν η τιμία κάρα του Αγίου Τιμοθέου.

[24] Η φυλασσόμενη στο Μουσείο της Ιεράς Μονής Πεντέλης αριστουργηματική φορητή εικόνα του Αγίου. Ιστορήθηκε το 1861 και είναι έργο του Παντολέοντος Γ. Ζωγράφου.

[25] Η χρονολογούμενη στις αρχές του 17ου αιώνα αρχαιότερη εικονογραφική απεικόνιση του Αγίου Τιμοθέου. Σωζόταν μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Βραυρώνος.

[26] Ο θεμελιωθείς στις 13 Ιουλίου 1993 και εγκαινιασθείς στις 13 Ιουλίου 1999 Ιερός Ναός του Αγίου Τιμοθέου στην περιοχή Λούρος της νήσου Κέας.
itziamas.webnode.gr

[27] Η νήσος Κέα, όπου ο Άγιος Τιμόθεος εκοιμήθη στις 16 Αυγούστου 1590, πανηγυρίζει τη μνήμη του Αγίου στον ομώνυμο Ιερό Ναό, ο οποίος ανεγέρθηκε με ιδιαίτερη επιμέλεια μπροστά από το σπήλαιο, όπου ο Άγιος ασκήτευε τους καλοκαιρινούς μήνες.

thesvitis.blogspot.com

[28] Ο Ιερός Ναός του Αγίου Παντελεήμονος της διαλελυμένης από το 1834 ομώνυμης σταυροπηγιακής Μονής της νήσου Κέας. Εντός του Ιερού Ναού και μπροστά από την Αγία Τράπεζα ενταφιάσθηκε το ιερό σκήνωμα του Αγίου Τιμοθέου.
itziamas.webnode.gr

[29] Το διήμερο 13-14 Ιουλίου 2010 πραγματοποιήθηκαν στην Κέα εορταστικές εκδηλώσεις επ’ ευκαιρία της επετείου των πεντακοσίων ετών από τη γέννηση του Αγίου Τιμοθέου. Στα πλαίσια του εορτασμού μεταφέρθηκε στην Κέα από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Θερμοπυλών και Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Πεντέλης κ. Ιωάννη η τίμια κάρα του Αγίου.

www.amen.gr

[30] Στιγμιότυπο από την πανήγυρη του Αγίου Τιμοθέου στις 16 Αυγούστου 2012 στην Ιερά Μονή Πεντέλης.

synodoiporia.blogspot.gr

[31] Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θερμοπυλών κ. Ιωάννης, ο και Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Πεντέλης από το 1994, ιερουργών στο Καθολικό της Μονής κατά την ημέρα της εορτής της μνήμης του Αγίου Τιμοθέου.
synodoiporia.blogspot.gr

[32] Το διήμερο 22-23 Οκτωβρίου 2010 πραγματοποιήθηκαν στον Κάλαμο Αττικής, τη γενέτειρα του Αγίου Τιμοθέου, εορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο των πεντακοσίων ετών από τη γέννηση του Αγίου (1510-2010). Την εορταστική επέτειο τίμησε με την παρουσία του ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος Β’, ο οποίος και προέστη της Πολυαρχιερατικής Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Καλάμου Αττικής.

www.romfea.gr

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, υπό την προϋπόθεση της αναφοράς του συγγραφέα και του ιστολογίου πρώτης δημοσίευσης (Σύνδεσμος Κληρικών Χίου)