14 Ἰουλίου 2013 - Κυριακή Ἁγίων Πατέρων ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ
ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ἀριθμός 24
Κυριακή Ἁγίων Πατέρων
14 Ἰουλίου 2013
(Τίτ. γ΄ 8 – 1 5)
«Μανθανέτωσαν οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων
προΐστασθαι...ἵνα μή ὦσιν ἄκαρποι»
προΐστασθαι...ἵνα μή ὦσιν ἄκαρποι»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Τήν ἔλλειψι δημιουργικότητας καί τήν ἀπουσία καλῶν ἔργων ἀπό τή ζωή τῶν ἀνθρώπων, ὁ θεῖος Ἀπόστολος τήν παρομοιάζει μέ τήν ἀκαρπία τῶν δένδρων. Ἡ ἀκαρπία στά δένδρα καί στή φύσι θεωρεῖται γενικά σάν κατάρα. Στήν ζωή ὅμως πολλῶν ἀνθρώπων ἡ ἔλλειψις δημιουργικότητας καί ἡ ἀπουσία καλῶν ἔργων θεωρεῖται δυστυχῶς φυσικό πρᾶγμα.
Ρίξτε μιά ματιά στή ζωή μερικῶν ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς μας. Δέν ἔχουν καμμιά διάθεσι νά κινηθοῦν, νά δημιουργήσουν κάτι. Ὑπάρχουν μάλιστα καί ἐκεῖνοι πού ἀρνοῦνται θεληματικά νά ἀναμιχθοῦν σέ ἔργα προσφορᾶς καί δημιουργίας. Ὅλοι αὐτοί μοιάζουν μέ δένδρα πού ἔχουν ἀρνηθῆ στόν ἑαυτό τους τό δῶρο τῆς καρποφορίας καί γι’αὐτό παραμένουν ξηρά καί ἄκαρπα.
Νά μερικά παραδείγματα. Ὑπάρχουν μερικοί μεγάλοι καί δυνατοί, πού τό ποτάμι τοῦ πλούτου τους τό ἀφήνουν νά τρέχει μόνο στά κανάλια τοῦ ἀτομισμοῦ τους, χωρίς νά ἐπιτρέπουν οὔτε μία σταγόνα νά πέσει στά διψασμένα χείλη τῶν συνανθρώπων τους. Ἄλλοι πάλι πού ἔχουν θέσεις καί ἀξιώματα, ἀρκοῦνται στήν προσωπική τους καταξίωση καί μέ αὐτοθαυμαστική ἀδιαφορία δέν κάνουν τίποτε γιά τήν ἐπίλυσι τῶν προβλημάτων τῶν ἀδυνάτων. Στήν ἴδια κατηγορία ἀνήκουν δυστυχῶς καί οἱ σύζυγοι ἐκεῖνοι πού ἀρνοῦνται τήν καρποφορία τῆς ἀγάπης τους καί διαγράφουν τή χαρά τῶν παιδιῶν ἀπό τή ζωή τους...
Ὑπάρχουν ὅμως καί οἱ ἄλλοι, οἱ «καλοί», μέ τίς σωστές ἀντιλήψεις ἄνθρωποι. Αὐτοί ἀποφεύγουν κάθε κακό, δέν κάνουν ὅμως τό ἀποφασιστικό βῆμα τῆς δημιουργίας. Ἀρκοῦνται συνήθως στίς διαπιστώσεις καί τίς εὐχές «γιά τή βελτίωσι τῶν κοινωνικῶν προγμάτων». Αὐτοί μοιάζουν μέ τή συκιά τοῦ Εὐαγγελίου πού δέν εἶχε παρά φύλλα μόνο.
Γι’ αὐτό καί ἡ προτροπή τοῦ Ἀποστόλου εἶναι σαφής: Οἱ χριστιανοί πρέπει νά πρωτοστατοῦν στά καλά ἔργα. Νά εἶναι καρποφόροι καί ὄχι ἄκαρποι.
Οἱ χριστιανοί δέν ἔχουν κἄν τό δικαίωμα νά εἶναι ἄκαρποι. Γιατί πίσω τους ἔχουν μιά παράδοση ἐκπληκτικῆς καρποφορίας. Ὁ Κύριος, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ πρῶτοι χριστιανοί, οἱ Πατέρες τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τήν μνήμη τῶν ὁποίων ἑορτάζουμε σήμερα, καθώς καί οἱ ζωντανοί πιστοί ὅλων τῶν ἐποχῶν ὑπῆρξαν δημιουργικοί καί καρποφόροι. Πλούσιοι καί δυνατοί στήν καρδιά, σκόρπισαν τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου καί χάρισαν τή χαρά τῆς λυτρώσεως σέ ἔθνη καί λαούς۠ ἄνοιξαν δρόμους ζωῆς καί πολιτισμοῦ۠ ὀμόρφηναν τή ζωή τῶν ἀνθρώπων μέ τά ἔργα τῆς ἀγάπης καί τῆς καλωσύνης. Ὅπου ὑπῆρχε τό μῖσος ἔφεραν τήν ἀγάπη۠ ὅπου ὑπῆρχε ἡ ἀδικία, τή δικαιοσύνη۠ ὅπου ἡ ἀμφιβολία, τήν πίστη۠ ὅπου ἡ ἀπελπισία, τήν ἐλπίδα۠ ὅπου τό σκοτάδι, τό φῶς۠ ὅπου ἡ λύπη, τή χαρά.
Τήν πολύτιμη αὐτή κληρονομία τῆς καρποφορίας καλοῦνται νά συνεχίσουν καί οἱ σημερινοί χριστιανοί: Μέ τή δημιουργική καί καρποφόρο παρουσία τους ἡ ἔρημη, ἄγονη καί στεῖρα ἐποχή μας «θά γεμίση λουλούδια καί πλούσια βλάστησι» (Ἡσ. 35, 1-2). Ὅπου τούς ἔχει φυτεύσει ἡ ἀγάπη τοῦ Δημιουργοῦ: μέσα στήν οἰκογένεια, τήν ἐκπαίδευση, τίς ἰδιωτικές ἤ δημόσιες ὑπηρεσίες, τά μέσα ἐνημερώσεως, τούς ἐπιστημονικούς, πολιτιστικούς, κοινωνικούς, οἰκονομικούς καί πολιτικούς κύκλους, παντοῦ νά φέρουν τούς γλυκούς καρπούς τῶν καλῶν ἔργων.
Γιά τούς χριστιανούς δέν ὑπάρχουν περίοδοι καρποφορίας καί ἀκαρπίας. Πάντοτε εἶναι καί πρέπει νά εἶναι καρποφόροι. Ἄς τό προσέξωμε αὐτό ἰδιαίτερα τώρα τό καλοκαίρι. Γιατί πολλοί ταυτίζουν τήν περίοδο τῶν διακοπῶν τοῦ καλοκαιριοῦ μέ τήν ἀργία καί τήν ἀπραξία. Τήν πραγματική ὅμως ξεκούρασι δέν θά τή βροῦμε στήν ἀργία ὅσο στίς δημιουργικές ἀπασχολήσεις. Νά μή στειρέψει ἡ καρδιά ἀπό τά αἰσθήματα τῆς ἀγάπης. Μιά καρδιά πού ἀγαπάει ἀληθινά, δέν σταματάει ποτέ, ὅπως καί ἡ καρδιά τοῦ Οὐρανίου Πατέρα μας. ΑΜΗΝ!
Ρίξτε μιά ματιά στή ζωή μερικῶν ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς μας. Δέν ἔχουν καμμιά διάθεσι νά κινηθοῦν, νά δημιουργήσουν κάτι. Ὑπάρχουν μάλιστα καί ἐκεῖνοι πού ἀρνοῦνται θεληματικά νά ἀναμιχθοῦν σέ ἔργα προσφορᾶς καί δημιουργίας. Ὅλοι αὐτοί μοιάζουν μέ δένδρα πού ἔχουν ἀρνηθῆ στόν ἑαυτό τους τό δῶρο τῆς καρποφορίας καί γι’αὐτό παραμένουν ξηρά καί ἄκαρπα.
Νά μερικά παραδείγματα. Ὑπάρχουν μερικοί μεγάλοι καί δυνατοί, πού τό ποτάμι τοῦ πλούτου τους τό ἀφήνουν νά τρέχει μόνο στά κανάλια τοῦ ἀτομισμοῦ τους, χωρίς νά ἐπιτρέπουν οὔτε μία σταγόνα νά πέσει στά διψασμένα χείλη τῶν συνανθρώπων τους. Ἄλλοι πάλι πού ἔχουν θέσεις καί ἀξιώματα, ἀρκοῦνται στήν προσωπική τους καταξίωση καί μέ αὐτοθαυμαστική ἀδιαφορία δέν κάνουν τίποτε γιά τήν ἐπίλυσι τῶν προβλημάτων τῶν ἀδυνάτων. Στήν ἴδια κατηγορία ἀνήκουν δυστυχῶς καί οἱ σύζυγοι ἐκεῖνοι πού ἀρνοῦνται τήν καρποφορία τῆς ἀγάπης τους καί διαγράφουν τή χαρά τῶν παιδιῶν ἀπό τή ζωή τους...
Ὑπάρχουν ὅμως καί οἱ ἄλλοι, οἱ «καλοί», μέ τίς σωστές ἀντιλήψεις ἄνθρωποι. Αὐτοί ἀποφεύγουν κάθε κακό, δέν κάνουν ὅμως τό ἀποφασιστικό βῆμα τῆς δημιουργίας. Ἀρκοῦνται συνήθως στίς διαπιστώσεις καί τίς εὐχές «γιά τή βελτίωσι τῶν κοινωνικῶν προγμάτων». Αὐτοί μοιάζουν μέ τή συκιά τοῦ Εὐαγγελίου πού δέν εἶχε παρά φύλλα μόνο.
Γι’ αὐτό καί ἡ προτροπή τοῦ Ἀποστόλου εἶναι σαφής: Οἱ χριστιανοί πρέπει νά πρωτοστατοῦν στά καλά ἔργα. Νά εἶναι καρποφόροι καί ὄχι ἄκαρποι.
Οἱ χριστιανοί δέν ἔχουν κἄν τό δικαίωμα νά εἶναι ἄκαρποι. Γιατί πίσω τους ἔχουν μιά παράδοση ἐκπληκτικῆς καρποφορίας. Ὁ Κύριος, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ πρῶτοι χριστιανοί, οἱ Πατέρες τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τήν μνήμη τῶν ὁποίων ἑορτάζουμε σήμερα, καθώς καί οἱ ζωντανοί πιστοί ὅλων τῶν ἐποχῶν ὑπῆρξαν δημιουργικοί καί καρποφόροι. Πλούσιοι καί δυνατοί στήν καρδιά, σκόρπισαν τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου καί χάρισαν τή χαρά τῆς λυτρώσεως σέ ἔθνη καί λαούς۠ ἄνοιξαν δρόμους ζωῆς καί πολιτισμοῦ۠ ὀμόρφηναν τή ζωή τῶν ἀνθρώπων μέ τά ἔργα τῆς ἀγάπης καί τῆς καλωσύνης. Ὅπου ὑπῆρχε τό μῖσος ἔφεραν τήν ἀγάπη۠ ὅπου ὑπῆρχε ἡ ἀδικία, τή δικαιοσύνη۠ ὅπου ἡ ἀμφιβολία, τήν πίστη۠ ὅπου ἡ ἀπελπισία, τήν ἐλπίδα۠ ὅπου τό σκοτάδι, τό φῶς۠ ὅπου ἡ λύπη, τή χαρά.
Τήν πολύτιμη αὐτή κληρονομία τῆς καρποφορίας καλοῦνται νά συνεχίσουν καί οἱ σημερινοί χριστιανοί: Μέ τή δημιουργική καί καρποφόρο παρουσία τους ἡ ἔρημη, ἄγονη καί στεῖρα ἐποχή μας «θά γεμίση λουλούδια καί πλούσια βλάστησι» (Ἡσ. 35, 1-2). Ὅπου τούς ἔχει φυτεύσει ἡ ἀγάπη τοῦ Δημιουργοῦ: μέσα στήν οἰκογένεια, τήν ἐκπαίδευση, τίς ἰδιωτικές ἤ δημόσιες ὑπηρεσίες, τά μέσα ἐνημερώσεως, τούς ἐπιστημονικούς, πολιτιστικούς, κοινωνικούς, οἰκονομικούς καί πολιτικούς κύκλους, παντοῦ νά φέρουν τούς γλυκούς καρπούς τῶν καλῶν ἔργων.
Γιά τούς χριστιανούς δέν ὑπάρχουν περίοδοι καρποφορίας καί ἀκαρπίας. Πάντοτε εἶναι καί πρέπει νά εἶναι καρποφόροι. Ἄς τό προσέξωμε αὐτό ἰδιαίτερα τώρα τό καλοκαίρι. Γιατί πολλοί ταυτίζουν τήν περίοδο τῶν διακοπῶν τοῦ καλοκαιριοῦ μέ τήν ἀργία καί τήν ἀπραξία. Τήν πραγματική ὅμως ξεκούρασι δέν θά τή βροῦμε στήν ἀργία ὅσο στίς δημιουργικές ἀπασχολήσεις. Νά μή στειρέψει ἡ καρδιά ἀπό τά αἰσθήματα τῆς ἀγάπης. Μιά καρδιά πού ἀγαπάει ἀληθινά, δέν σταματάει ποτέ, ὅπως καί ἡ καρδιά τοῦ Οὐρανίου Πατέρα μας. ΑΜΗΝ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου