Προσευχή για την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα Κύριε, αξίωσέ μας τούτη την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα: να μπούμε μαζί Σου στον κήπο της Γεθσημανή, να μη φοβηθούμε τον φόβο των Ιουδαίων να Σε ακολουθήσουμε ως το Σταυρό χωρίς να Σε αρνηθούμε, να είμαστε μαζί με όλους τους μαθητές, όταν θα εμφανισθείς Αναστημένος, για να Σε προσκυνήσουμε ζώντα Θεό μας. Πηγή: Χαρούμενοι Αγωνιστές

Προσευχή για την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα

Κύριε,
αξίωσέ μας τούτη την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα:
να μπούμε μαζί Σου στον κήπο της Γεθσημανή,
να μη φοβηθούμε τον φόβο των Ιουδαίων
να Σε ακολουθήσουμε ως το Σταυρό χωρίς να Σε αρνηθούμε,
να είμαστε μαζί με όλους τους μαθητές, όταν θα εμφανισθείς Αναστημένος,
για να Σε προσκυνήσουμε ζώντα Θεό μας.

---

Πηγή: Χαρούμενοι Αγωνιστές

Πώς να ζήσουμε πνευματικά τις γιορτές Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης – Γέροντα, πώς μπορεί να ζήση κανείς πνευματικά τις γιορτές; – Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις άγιες ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες. Να σκεφτώμαστε τα γεγονότα της κάθε άγιας ημέρας (Χριστούγεννα, Θεοφάνεια, Πάσχα κ.λπ.) και να λέμε την ευχή δοξολογώντας τον Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολλή ευλάβεια κάθε γιορτή.

Πώς να ζήσουμε πνευματικά τις γιορτές

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

– Γέροντα, πώς μπορεί να ζήση κανείς πνευματικά τις γιορτές;

– Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις άγιες ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες. Να σκεφτώμαστε τα γεγονότα της κάθε άγιας ημέρας (Χριστούγεννα, Θεοφάνεια, Πάσχα κ.λπ.) και να λέμε την ευχή δοξολογώντας τον Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολλή ευλάβεια κάθε γιορτή.

Οι κοσμικοί ζητούν να καταλάβουν τα Χριστούγεννα με το χοιρινό, το Πάσχα με το αρνί, τις Αποκριές με το κομφετί. Οι αληθινοί μοναχοί όμως κάθε μέρα ζουν τα θεία γεγονότα και αγάλλονται συνέχεια. Κάθε εβδομάδα ζουν την Μεγάλη Εβδομάδα. Κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή ζουν την Μεγάλη Τετάρτη, την Μεγάλη Πέμπτη, την Μεγάλη Παρασκευή, δηλαδή τα Πάθη του Χριστού, και κάθε Κυριακή το Πάσχα, την Ανάσταση. Τι, θα πρέπη να έρθη η Μεγάλη Εβδομάδα, για να θυμηθή κανείς τα Πάθη του Χριστού;

Πρέπει να έρθη το Πάσχα με το αρνί, για να καταλάβω το «Χριστός ανέστη» σαν τους κοσμικούς; Ο Χριστός τι είπε; «Έτοιμοι γίνεσθε» είπε. Δεν είπε, «ετοιμασθήτε τώρα!» Από την στιγμή που λέει ο Χριστός, «έτοιμοι γίνεσθε», πρέπει ο άνθρωπος, και ιδίως ο μοναχός, να είναι έτοιμος συνέχεια. Να μελετάη και να ζη τα θεία γεγονότα συνέχεια. Όταν κανείς μελετάη τα γεγονότα της κάθε γιορτής, φυσιολογικά θα συγκινηθή και με ιδιαίτερη ευλάβεια θα προσευχηθή. Έπειτα στις Ακολουθίες ο νους να είναι στα γεγονότα που γιορτάζουμε και με ευλάβεια να παρακολουθούμε τα τροπάρια που ψάλλονται. Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ζη τα γεγονότα ο άνθρωπος, και έτσι αλλοιώνεται.

Στην γιορτή, για να νιώση κανείς το γεγονός, δεν πρέπει να δουλεύη. Την Μεγάλη Παρασκευή λ.χ., εάν θέλη να νιώση κάτι, δεν πρέπει να κάνη τίποτε άλλο εκτός από προσευχή. Στον κόσμο οι καημένοι οι κοσμικοί την Μεγάλη Εβδοβάδα έχουν δουλειές. Μεγάλη Παρασκευή να δίνουν ευχές. «Χρόνια πολλά! Να ζήσετε! Με μια νύφη!»… Δεν κάνει! Εγώ την Μεγάλη Παρασκευή κλείνομαι στο Καλύβι. Όπως και μετά το Αγγελικό Σχήμα η εβδομάδα της ησυχίας που ακολουθεί, βοηθάει, γιατί ποτίζει η θεία Χάρις την ψυχή και καταλαβαίνει ο μεγαλόσχημος τι έγινε, έτσι και στις γιορτές η ησυχία πολύ βοηθάει. Μας δίνεται περισσότερη ευκαιρία να ξεκουρασθούμε λίγο, να μελετήσουμε και να προσευχηθούμε. Θα έρθη ένας καλός λογισμός, θα εξετάσουμε τον εαυτό μας, θα πούμε λίγο την ευχή και θα νιώσουμε έτσι κάτι από το θείο γεγονός της ημέρας.

από το βιβλίο: Λόγοι Γέροντος Παΐσίου, τόμος Α’

Την Μεγάλη Εβδομάδα κάθε χρόνο, για να συμμετέχει περισσότερο στα Πάθη του Χριστού, διάβαζε τα Ευαγγέλια των Παθών. Από την σύλληψη του Χριστού ως την Αποκαθήλωση, δηλαδή από την Μ. Πέμπτη την νύχτα ως την Μ. Παρασκευή εσπέρας, ούτε καθόταν, ούτε κοιμόταν, ούτε έτρωγε. Μάλιστα έλεγε ότι αξίζει περισσότερο να βιάσουμε τον εαυτό μας σε ασιτία αυτό το διήμερο (Μ. Παρασκευής, Μ. Σαββάτου) παρά το τριήμερο (της Καθαράς Εβδομάδος). Μόνο έπινε λίγο ξύδι, για να θυμηθεί το Δεσποτικό όξος. Αυτές τις μέρες δεν άνοιγε σε κανέναν. Έμενε κλεισμένος στο Κελί του και ούτε του έκανε καρδιά να ψάλει. «Πρώτη φορά ένιωσα μια τέτοια κατάσταση», είπε τελευταία στην “Παναγούδα”.

 

---

Πηγή:  (από ΤΟ ΤΥΠΙΚΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.

Από το βιβλίο: Βίος Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, του ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΙΣΑΑΚ.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ), Αντέχουμε...

Δόξα! Τὸ τέλος τῆς θυσίας καὶ τοῦ σταυροῦ Παράξενος πολὺ ὁ κόσμος γύρω μας. Καὶ ἡ ζωή μας σὲ ὅλες τὶς ἐκφάνσεις της. Γεννᾶ καθημερινὰ μέσα ἀπὸ τὰ πολυποίκιλα προβλήματά της βασανιστικὰ καὶ ἀναπάντητα ἐρωτήματα. Ἐρωτήματα γύρω ἀπὸ τὸν πόνο, τὶς δοκιμασίες καὶ τὶς κακουχίες τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλὰ καὶ ἐρωτήματα ποὺ ἀφοροῦν στὸ Σταυρὸ τοῦ Κυρίου καὶ τὸν φοβερὸ Γολγοθᾶ. Ἀλήθεια, πόσες φορὲς δὲν σκάλωσε ἡ σκέψη μας ἀτενίζοντας τὸν Σταυρό Του; Πόσες φορὲς δὲν ἀπορήσαμε γιὰ τὸ τέλος τοῦ ὄντως δικαίου καὶ ἀναμαρτήτου Ἰησοῦ Χριστοῦ; Πόσο δίκιο εἶχε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν ἔγραφε ὅτι ὁ Σταυρός Του ἦταν «σκάνδαλο» γιὰ τοὺς Ἰουδαίους καὶ «μωρία» γιὰ τοὺς Ἕλληνες (Α΄ Κορ. α΄ 23). Ἀλλὰ παρόμοια ἐρωτήματα γεννῶνται καὶ σχετικὰ μὲ τὶς δοκιμασίες καὶ τὰ παθήματα ὅλων ἐκείνων ποὺ πάσχουν καὶ ὑποφέρουν.

Δόξα! Τὸ τέλος τῆς θυσίας καὶ τοῦ σταυροῦ

Παράξενος πολὺ ὁ κόσμος γύρω μας. Καὶ ἡ ζωή μας σὲ ὅλες τὶς ἐκφάνσεις της. Γεννᾶ καθημερινὰ μέσα ἀπὸ τὰ πολυποίκιλα προβλήματά της βασανιστικὰ καὶ ἀναπάντητα ἐρωτήματα. Ἐρωτήματα γύρω ἀπὸ τὸν πόνο, τὶς δοκιμασίες καὶ τὶς κακουχίες τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλὰ καὶ ἐρωτήματα ποὺ ἀφοροῦν στὸ Σταυρὸ τοῦ Κυρίου καὶ τὸν φοβερὸ Γολγοθᾶ. Ἀλήθεια, πόσες φορὲς δὲν σκάλωσε ἡ σκέψη μας ἀτενίζοντας τὸν Σταυρό Του; Πόσες φορὲς δὲν ἀπορήσαμε γιὰ τὸ τέλος τοῦ ὄντως δικαίου καὶ ἀναμαρτήτου Ἰησοῦ Χριστοῦ; Πόσο δίκιο εἶχε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν ἔγραφε ὅτι ὁ Σταυρός Του ἦταν «σκάνδαλο» γιὰ τοὺς Ἰουδαίους καὶ «μωρία» γιὰ τοὺς Ἕλληνες (Α΄ Κορ. α΄ 23). Ἀλλὰ παρόμοια ἐρωτήματα γεννῶνται καὶ σχετικὰ μὲ τὶς δοκιμασίες καὶ τὰ παθήματα ὅλων ἐκείνων ποὺ πάσχουν καὶ ὑποφέρουν. Ἕως πότε λοιπὸν ἡ ἀδικία θὰ κυριαρχεῖ καὶ θὰ ἐπιβάλλεται; Ἕως πότε ὁ ἐνάρετος θὰ παραμερίζεται καὶ θὰ διώκεται; Ἕως πότε ὁ τίμιος θὰ ἀδικεῖται, καὶ ὁ ἀνέντιμος θὰ δικαιώνεται καὶ θὰ ἐπιπλέει; Ἕως πότε ἡ ἀλήθεια θὰ συσκοτίζεται καὶ θὰ διαστρέφεται καὶ τὸ ψέμα θὰ θριαμβεύει;

Γιὰ νὰ φθάσει πλέον κατ’ εὐθείαν τὸ ἐρώτημά μας στὸν ἴδιο τὸν Θεό: Ἕως πότε λοιπὸν Σύ, «ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καὶ ἀληθινός» (Ἀποκ. ς΄ 10), θὰ παραβλέπεις τὴν ἀδικία καὶ θὰ ἀρνεῖσαι νὰ παρέμβεις δυναμικὰ γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τῆς δικαιοσύνης;

Ἴδιος ὁ ἄνθρωπος διαχρονικά. Πανομοιότυπα καὶ τὰ ἐρωτήματά του. Ὁλόϊδιες καὶ οἱ ἀπορίες τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου μας, ὅταν βρισκόταν στὴ γῆ: Γιατί ὁ θεῖος Διδάσκαλος νὰ ἐμπαίζεται, νὰ ἐμπτύεται, νὰ κολαφίζεται, νὰ μαστιγώνεται, νὰ σταυρώνεται; Κι ἐμεῖς ἐλπίζαμε. Ἐλπίζαμε... Τώρα ὅμως ἐξανεμίστηκαν οἱ ἐλπίδες μας. Διαψεύσθηκαν. Καὶ ἡ ἀπελπισία ἔχει καταπλακώσει τὶς καρδιές μας. Διότι Αὐτὸς στὸν Ὁποῖο ἐλπίζαμε βρίσκεται στὸ μνῆμα. Αὐτὸς ποὺ μᾶς εἶπε ὅτι εἶναι ἡ Ἀνάσταση καὶ ἡ ζωὴ πέθανε πάνω στὸ Σταυρό. Κι οἱ ἐλπίδες μας θάφτηκαν μαζί Του. Σκεπάστηκαν μὲ τὴν πέτρα ποὺ ἔκλεισε καὶ σφράγισε τὸ μνημεῖο Του.

Ἀποροῦν οἱ μαθητὲς γιὰ τὶς νεκρωμένες ἐλπίδες τους. Ἀλλὰ ἀπορεῖ κοντά τους καὶ ὁ Χριστός. Στὴν ἀπορία τους ἀπαντᾶ μὲ ἀπορία: Γιατί ἄφησαν νὰ διαψευσθοῦν οἱ ἐλπίδες τους; «Οὐχὶ ταῦτα ἔδει παθεῖν τὸν Χριστὸν καὶ εἰσελθεῖν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ;» (Λουκ. κδ΄ [24] 26). Δὲν ἔπρεπε ὅλα αὐτὰ νὰ τὰ πάθει ὁ Χριστὸς καὶ δι’ ὅλων αὐτῶν τῶν παθημάτων νὰ εἰσέλθει στὴ δόξα Του;

Εἶναι σὰν νὰ τοὺς λέει: Ἀπορεῖτε; Καὶ Ἐγὼ ἀπορῶ μὲ σᾶς! Διότι αὐτὰ ποὺ γεννοῦν σ’ ἐσᾶς ἀμφιβολίες καὶ σκανδαλισμό, δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὰ σημεῖα τῆς δόξας μου. Αὐτὰ ποὺ διαψεύδουν τὶς ἐλπίδες σας, εἶναι ἀκριβῶς αὐτὰ ποὺ ἔπρεπε νὰ τὶς στηρίζουν. Χωρὶς τὸ Πάθος δὲν ὑπάρχει Ἀνάσταση, δὲν ὑπάρχει δόξα.

Γιὰ νὰ ἀναστηθεῖ κανεὶς πραγματικά, πρέπει πρῶτα νὰ σταυρωθεῖ.

Πέρασαν ἀπὸ τότε 2.000 χρόνια! Ἑορτάζουμε καὶ φέτος τὰ Ἄχραντα Πάθη καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

Ἔχουμε ἀλήθεια συνειδητοποιήσει ὅτι ἡ σταυρική Του θυσία κάθε ἄλλο παρὰ ἀμφιβολίες γεννᾶ περὶ τῆς θεότητός Του; ὅτι ἡ σταυρική Του θυσία εἶναι ἡ τρανότερη ἀπόδειξη ὅτι ὁ Χριστὸς ἦταν ὁ Μεσσίας;

Ἂν πράγματι αὐτὸ τὸ ἔχουμε καταλάβει, τότε μαζὶ μὲ αὐτὸ ἀσφαλῶς θὰ ἔχουμε ἐννοήσει ὅτι καὶ οἱ θλίψεις τῶν δικαίων δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ ἀποδείξεις ὅτι αὐτοὶ εἶναι γνήσια παιδιὰ τοῦ Θεοῦ.

Θὰ ἔχουμε καταλάβει ὅτι ὁ δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ στὴ δόξα τῆς Βασιλείας Του, περνᾶ ἀπὸ τὸ καμίνι τῆς θυσίας τοῦ σταυροῦ καί τοῦ πόνου.

Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν θὰ σκανδαλιζόμαστε γιὰ τὶς δοκιμασίες τῆς ζωῆς μας, οὔτε ἀπογοητευμένοι θὰ ἀποροῦμε. Μόνο θὰ ἀτενίζουμε τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ μας. Θὰ σπουδάζουμε τὴ δική Του ὑπομονὴ καὶ καρτερία, γιὰ νὰ ἀναπτερώνουμε τὴν ἐλπίδα μας σ’ Αὐτὸν ποὺ θὰ μᾶς χαρίζει καὶ τὴ βεβαιότητα τῆς νίκης. Θὰ Τὸν παρακαλοῦμε, Αὐτὸν ποὺ ἄδικα ἔπαθε, νὰ μᾶς δίνει τὴ δύναμη νὰ ὑπομένουμε καὶ τὶς δικές μας κακουχίες, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι τὸ τέλος ὅλων αὐτῶν τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν θλίψεων δὲν θὰ εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ Αὐτὸς ὁ Ἴδιος, στὴ Βασιλεία Του τὴν αἰώνια.

Πηγή: Ο Σωτήρ

Αγ. Μακάριος 23-4-16 ΠΗΓΗ simantrochios.gr

Αγ. Μακάριος 23-4-16

ΠΗΓΗ  simantrochios.gr

Ο ΧΙΟΥ ΜΑΡΚΟΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΜΑΣΤΙΧΟΠΑΡΑΓΩΓΩΝ

Ο ΧΙΟΥ ΜΑΡΚΟΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΜΑΣΤΙΧΟΠΑΡΑΓΩΓΩΝ

 

Ἐν Χίῳ τῇ 20^ῇ Ἀπριλίου 2016

 Μνήμη Θεοδώρου ὁσίου τοῦ Τριχινᾶ

            Πρωτ. 910

Ἀ­ριθμ.

             Δι­εκπ. 547

Πρός

Τὸν Ἀξιότιμον

κ. Γεώργιον Τοῦμπον

Πρόεδρον τῆς Ἑνώσεως Μαστιχοπαραγωγῶν Χίου

Ἐνταῦθα

Ἀξιότιμε,

Μὲ τὴν παροῦσα ἐπιστολή ἐπιθυμοῦμε νὰ ἐκφράσουμε τὴν πατρική μας ἀγωνία ὅσον ἀφορᾶ στὶς ἐξελίξεις τοῦ ζητήματος τῆς διατηρήσεως τῆς ἀναγκαστικότητας τῆς Ἑνώσεως Μαστιχοπαραγωγῶν Χίου. Δηλώνουμε τὴν ἀμέριστη συμπαράστασή μας σὲ ὅλους τοὺς μαστιχοπαραγωγούς τῆς Χίου καὶ τὸν ἀγώνα τους γιὰ τὴ μαστίχα. Ἡ λειτουργία τῆς Ἕνωσης Μαστιχοπαραγωγῶν Χίου διασφαλίζει τὰ δικαιώματα καὶ τὰ συμφέροντα τῶν παραγωγῶν, τοὺς ὁποίους ὅλοι σεβάστηκαν καὶ στήριξαν διαχρονικῶς.

Λίγα μέρη στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ παγκοσμίως, εἶναι τόσο συνδεδεμένα μὲ ἕνα προϊόν, ὅπως εἶναι ἡ Χίος μας μὲ τὴν περίφημη μαστίχα της. Στὴν ἱστορικὴ διαδρομὴ πολλῶν αἰώνων, ἡ μαστίχα ἔχει γίνει «συνώνυμη» μὲ τὴ Χίο, τὴν χαρακτηρίζει καὶ τὴν κάνει διεθνῶς γνωστή. Εἶναι ἕνα ἀπόλυτα ἑλληνικὸ προϊόν, μοναδικό, τὸ ὁποῖο ἀξίζει νὰ τὸ ὑποστηρίξουμε, καὶ μέσω αὐτοῦ, νὰ ὑποστηρίξουμε τοὺς παραγωγοὺς καὶ τὴν τοπικὴ οἰκονομία τοῦ νησιοῦ μας.

Ἡ μαστίχα ἀποτελεῖ βασική πηγή βιοπορισμοῦ πολλῶν κατοίκων τοῦ ἀκριτικοῦ μας νησιοῦ. Ἀναδεικνύει τὸν πολιτισμό μας καὶ προβάλλει τὴν ἱστορία μας. Ἄς σεβαστοῦμε τὴν ἀπόφαση τῶν μαστιχοπαραγωγῶν νὰ καλλιεργοῦν, νὰ παράγουν, νὰ ἐπεξεργάζονται καὶ νὰ ἐμπορεύονται τὴν μαστίχα μέσα στὰ πλαίσια τοῦ ἀναγκαστικοῦ νόμου, ποὺ οἱ ἴδιοι ἐπέβαλαν στὸν ἑαυτό τους, καθιστώντας ἑαυτοὺς νοικοκύρηδες στὸ βιὸς καὶ στὸν τόπο τους.

Γιὰ μία ἀκόμη φορά δεχθεῖτε τὴν στήριξή μας στὰ δίκαια αἰτήματά σας. Εὐχόμεθα ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, μὲ τὶς πρεσβεῖες τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Ἰσιδώρου, νὰ φωτίσει τοὺς ἁρμοδίους, ὥστε νὰ πράξουν ὀρθά, γιὰ νὰ μὴ θιγεῖ ἡ ἀναγκαστικότητα τῆς Ἑνώσεως.

Μὲ πατρικές εὐχές

† Ο ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ  ΜΑΡΚΟΣ

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ 

Ρηνούλα Ρηνούλα, ήλθε ο Χριστός να με πάρει με όλα τα τάγματα των Αγίων Του…

Ρηνούλα Ρηνούλα, ήλθε ο Χριστός να με πάρει με όλα τα τάγματα των Αγίων Του…

Ἡ Βασιλική Μαλλιαροῦ μετά τό Εὐχέλαιο δέχθηκε κοντά της τόν οὐράνιο κόσμο.

~ Στήν Μονή μας, τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου ἔζησε τά τελευταῖα του χρόνια ὁ μοναχός Ἐμμανουήλ Νεοσκητιώτης, ὁ ὁποῖος ἦταν ἀδελφός τοῦ πρώην Μητροπολίτου Μηθύμνης Ἰακώβου Κλεόμβροτου.

Εἶχε καί δύο ἀδελφές, οἱ ὁποῖες ἔζησαν ἀσκητικό βίο μέσα στόν κόσμο, χωρίς ποτέ νά φορέσουν τό μοναχικό σχῆμα. Θά ἀναφερθοῦμε στήν Ὁσία Ψυχή, τήν Βασιλική, ὅπως μᾶς διηγήθηκε ὁ π. Ἐμμανουήλ γά τίς τελευταῖες ἡμέρες τῆς ζωῆς της.

«Τώρα θά σοῦ εἰπῶ, ὅ,τι θυμᾶμαι ἀπό τήν ζωή καί τό ὁσιακό τέλος τῆς Βασιλικῆς».

῾Η ἀδελφή μου Βασιλική, ὅπως εἴπαμε, ζοῦσε αὐστηρή ἀσκητική ζωή. ῾Υπηρετοῦσε μέ τήν ἀδελφή της τόν πατέρα μας, τόν ἀδελφό μας, τόν Δεσπότη ἐναλλάξ ὡς οἰκιακή βοηθός. ῞Ολη σχεδόν τήν ἑβδομάδα ἐνήστευε καί ζοῦσε μέ τό ἀντίδωρο καί τόν ἁγιασμό. Κάθε Σάββατο καί Κυριακή ἔτρωγε μαζί μέ τόν Δεσπότη. Πρός τό τέλος τῆς ζωῆς της, ἐγώ εὑρισκόμουν στήν Ἀθήνα, ὅταν πληροφορήθηκα τό γεγονός. Ἐπῆγα ἀμέσως στήν Μυτιλήνη καί ἐπί 4 ἡμέρες δέν ἔφυγα καθόλου ἀπό κοντά της.

Στίς 30 Ἰανουαρίου 1965, εἶχε πολύ ἐπιδεινωθῆ ἡ κατάστασίς της. Τότε εἶχαν συμπληρωθῆ 40 ἡμέρες ἀπό τότε πού ἡ Παναγία τήν εἶχε πληροφορήσει, ὅτι θά ἀναχωρήσῃ γιά τίς αἰώνιες Μονές. ῞Οταν ἡ ἴδια ἄκουσε τούς ἰατρούς νά προτείνουν ἐπίμονα τήν μεταφοράν της στό Νοσοκομεῖο, ἐκείνη ἀντέδρασε λέγοντας:

 ῎Οχι ὄχι στό Νοσοκομεῖο. ῾Η Παναγία θά μέ πάρῃ σέ λίγο. ῏Ηλθε ἡ ὥρα μου. Νά μοῦ κάνετε μόνο τό Εὐχέλαιο καί ὅτι εἶναι θέλημα τοῦ Θεοῦ θά γίνη. Ἔγινε τό Εὐχέλαιο ἀπό τόν Δεσπότη τόν ἀδελφό μας καί ἡ Βασιλική καθόταν εἰρηνική στό κρεββάτι της. Ἀπέναντί της εἶχε τό εἰκονοστάσι πρός τό ὁποῖο συνεχῶς ἐνατένιζε. Ξαφνικά μέ συγκρατημένη ἀναπνοή, μέ ἐκστατικά τά μάτια της καί τό φαιδρό πρόσωπό της, ἔβλεπε τούς πολίτες τῆς Οὐρανίου Ἐκκλησίας νά κατέρχωνται κατά τάγματα καί ὁμίλους ἐνώπιόν της. Πρῶτοι οἱ Προφῆται, μετά οἱ Ἀπόστολοι, Μάρτυρες, ῾Ιεράρχαι, ῞Οσιοι, ῎Αγγελοι μετά ἡ Θεοτόκος καί τέλος ὁ Χριστός, κατέβαινε μέ πολλή δόξα καί ἀνέκφραστη ὡραιότητα. Στό ἀντίκρυσμά Του, ἕνα δυνατό ἐπιφώνημα θαυμασμοῦ καί ἐκπλήξεως ἄφησε νά ξεφύγῃ ἀπό τά χείλη της: «Ρηνούλα Ρηνούλα (ἡ ἀνιψιά της) ἦλθε ὁ Χριστός νά μέ πάρῃ μέ ὅλα τά τάγματα τῶν ῾Αγίων Του….».  Μέ τά λόγια αὐτά ὁ Χριστός, ἐπῆρε τήν ἁγία ψυχή της καί ἀνέβηκε στούς Οὐρανούς, ἐνῶ τό κεφάλι της ἔγειρε στά χέρια μου.

Ποτέ, ἀδελφέ μου, ἔλεγε ὁ Γέρο Ἐμμανουήλ, δέν ἐπερίμενα νά καταδεχόταν ὁ Χριστός νά κατέβῃ σ᾿ ἕνα τόσο μικρό καί ταπεινό  κελλάκι νά παραλάβῃ τήν ψυχήν τῆς ἀοιδίμου ἀδελφῆς μου.

Ἐφώναξα ἀμέσως νά ἔλθουν μερικές εὐσεβεῖς γυναῖκες νά τήν ἐνδύσουν. Καθώς τίς ἄλλαζαν τά ροῦχα, εἶδαν ὅτι κατάσαρκα φοροῦσε ἡ εὐλογημένη, ἕνα κοντό σαμαροσκούτι, ἀπ᾿ αὐτό δηλαδή πού βάζουν στά σαμάρια τῶν ζώων. Ἀπ᾿ ἔξω ἀπ᾿ αὐτό φοροῦσε ἁλυσίδες σταυρωτά, πού τίς εἶχαν καταφάγει τίς σάρκες της.Ἐμεῖς κυττάζαμε ἔκθαμβοι, διότι δέν ἐγνωρίζαμε τί κρυφούς ἀγῶνας ἔκανε.Τίς νύκτες, κοιμόταν λίγο στό πάτωμα καί ἀντί γιά προσκέφαλο εἶχε ἕνα ξύλο, ἐνῶ τά τριήμερα καί πενθήμερα τῶν νηστειῶν της δέν τά παρέλειπε ποτέ.

῾Ο Θεός, θέλοντας νά δείξῃ τήν εὐαρέσκειά του γιά τήν ἁγιότητά της, ἐπέτρεψε καί ἔγιναν θαύματα στό κρεβάτι της καί μετά καί εἰς τόν τάφο της. ῾Ο ἀδελφός μου ὅμως ὁ Δεσπότης, μᾶς ἀπηγόρευσε νά δημοσιεύσωμε κάτι ἀπ᾿ αὐτά γιά νά μή παραξηγηθοῦμε, ὅτι τό κάνουμε γιά ἐκμετάλλευσι καί ἀπόκτησι αἰσχροῦ κέρδους, λόγῳ τοῦ ὅτι εἴμαστε ἀδέλφια.

Μά ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ δέν ἔπαυσε νά ἀντιδοξάζῃ τούς ῾Αγίους του. Ἐπάνω στό φέρετρό της, ἦλθε καί στάθηκε μία φωτεινή στήλη ἀΰλου πυρός, ἡ ὁποία πρός τό μέρος τοῦ στήθους της ἐκάμπτετο πρός τά ἄνω γιά νά μή σκεπάζῃ τό πρόσωπό της. Αὐτή ἡ στήλη ἐστέκετο μισό μέτρο ἐπάνω ἀπό τό σκήνωμά της, καί ἐστάθη ἐκεῖ μέχρι τήν ὥρα τοῦ ἐνταφιασμοῦ. Αὐτή ἡ στήλη φωτός φωταγωγοῦσε μέρα καί νύκτα ὅλο τό χῶρο.

Αὐτή ἡ Ψυχή, ἡ ἀδελφή μου Βασιλική, ἁγίασε μέ τήν ὑπακοή της στόν Θεό στόν Πνευματικό της καί στόν Δεσπότη τόν ἀδελφό μας ταπεινώθηκε καί ἔφθασε στά μέτρα τῆς ἀπαθείας. Κοιμήθηκε σέ ἡλικία 55 ἐτῶν.

---

Πηγή: (Από το βιβλίο: «Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΑΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ» – Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου (ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ 2010)), †ο Σταυρουδάκι

Κύριε... Κύριε, Θεέ μου, ύψωσε την ψυχή μου Απ' αυτό το σκοτάδι μέσα στο Φως Σου Τύλιξε την ψυχή μου μέσα στην Ιερή Σου Καρδιά.

Κύριε...

Κύριε, Θεέ μου, ύψωσε την ψυχή μου

Απ' αυτό το σκοτάδι μέσα στο Φως Σου

Τύλιξε την ψυχή μου μέσα στην Ιερή Σου Καρδιά.

Θρέψε την ψυχή μου με το Λόγο Σου

Μύρωσε την ψυχή μου με το Άγιο Όνομά Σου

Ετοίμασε την ψυχή μου ν' ακούσει το κήρυγμά... Σου.

Φύσηξε τη γλυκιά Σου ευωδία

Πάνω στην ψυχή μου, αναζωογονώντας την.

Σαγήνεψε την ψυχή μου προς τέρψιν της Ψυχής Σου.

Πατέρα, ομόρφυνέ με, το παιδί Σου

Στάζοντας πάνω μου το αγνό Σου μύρο.

Mε πήρες στην Ουράνια Αυλή Σου, όπου κάθονται όλοι οι Εκλεκτοί...

Με έδειξες ολόγυρα στους αγγέλους Σου, αχ, τι περισσότερο ζητάει η ψυχή μου;

Tο Πνεύμα Σου μου έδωσε Ζωή κι Εσύ, που είσαι ο Ζωντανός Άρτος, παλινόρθωσες τη ζωή μου.

Mου πρόσφερες το Αίμα Σου να πιω, για ν' αξιωθώ να μοιραστώ αιώνια μαζί Σου τη Βασιλεία Σου

Και να ζήσω στους αιώνες των αιώνων.

Δόξα στον Ύψιστο!

Δόξα στον Άγιο των Αγίων

Δοξασμένο κι ευλογημένο το Όνομα του Κυρίου μας

Γιατί το Έλεος Tου και η Αγάπη Tου απλώνεται από γενεά σε γενεά και στους αιώνες των αιώνων.

Αμήν. ΠΗΓΗ www.agiosdimitrioskouvaras.blogspot.com

ΚΑΤΑΡΤΙΣΙΣ ΤΕΥΧΟΣ 27 ΚΑΤΑΡΤΙΣΙΣ ΤΕΥΧΟΣ 27ον ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2016 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ & ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ ΔΙΜΗΝΙΑΙΟ ΔΕΛΤΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΡΤΙΣΕΩΣ ΧΙΟΣ ΠΗΓΗ simantrochios.gr

ΚΑΤΑΡΤΙΣΙΣ ΤΕΥΧΟΣ 27

                                                                       ΚΑΤΑΡΤΙΣΙΣ
                                                     

ΤΕΥΧΟΣ 27ον ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2016

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ & ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΔΙΜΗΝΙΑΙΟ ΔΕΛΤΙΟ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΡΤΙΣΕΩΣ

ΧΙΟΣ

ΠΗΓΗ  simantrochios.gr

Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΤΟΥ ΝΟΤΑΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΛΙΜΑΣΙΑ ΧΙΟΥ ΠΗΓΗ simantrochios.gr

Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΤΟΥ ΝΟΤΑΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΛΙΜΑΣΙΑ ΧΙΟΥ

ΠΗΓΗ  simantrochios.gr

Προσευχή στον Κύριο - Προσευχή μετά από την Ιερά Εξομολόγηση Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης Εὐχαριστῶ Σοί κατά πολλά, ὤ γλυκύτατε Ἰησοῦ, Λυτρωτά μου φιλανθρωπότατε, καί ἰατρέ πολυέλεέ του ἀνθρωπίνου Γένους, διατί μέ τό πολυτίμιτον Βάλσαμον τοῦ ζωοποιοῦ σου Αἵματος ἰάτρευσες ταῖς πληγαῖς τῆς Ψυχῆς μου, καί μέ ἐκαθάρισες ἀπό τήν λέπραν τῶν ἁμαρτιῶν μου.

Προσευχή στον Κύριο - Προσευχή μετά από την Ιερά Εξομολόγηση

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Εὐχαριστῶ Σοί κατά πολλά, ὤ γλυκύτατε Ἰησοῦ, Λυτρωτά μου φιλανθρωπότατε, καί ἰατρέ πολυέλεέ του ἀνθρωπίνου Γένους, διατί μέ τό πολυτίμιτον Βάλσαμον τοῦ ζωοποιοῦ σου Αἵματος ἰάτρευσες ταῖς πληγαῖς τῆς Ψυχῆς μου, καί μέ ἐκαθάρισες ἀπό τήν λέπραν τῶν ἁμαρτιῶν μου.

Γνωρίζω τήν θείαν Σου Εὐσπλαχνίαν, μέ τήν ὁποίαν ἀνέμεινες νά ἔλθω εἰς μετάνοιαν, ἐγώ ὁ τρισάθλιος ἁμαρτωλός, εἰς καιρόν ὁπού τόσοι ἄλλοι δοκιμάζουν τώρα τήν ὀργήν τῆς δικαιοσύνης Σου εἰς τόν Ἅδην.

Δέξαι, λοιπόν, σέ παρακαλῶ, Κύριέ μου, διά πρεσβειῶν τῆς ἀειπαρθένου Σου Μητρός, καί Θεοτόκου Μαρίας, καί πάντων Σου τῶν Ἁγίων ταύτην μου τήν Ἐξομολόγησιν καί ἄν ἐστάθη ἐλλειπῆς, ἤ ἀτελής εἰς κανένα τῆς περιστατικόν, ἄς ἀναπληρώση εἰς τοῦτο ἡ θεία Εὐσπλαχνία Σου καί φιλανθρωπία, διά μέσου της ὁποίας κάμε, σέ παρακαλῶ νά εἶμαι τελείως συγχωρημένος, νά διορθώσω τά ἤθη μου, κάμνωντας καρπούς ἀξίους της μετανοίας, καί τοιουτοτρόπως μένωντας στερεός εἰς τό καλόν εἰς τήν παροῦσαν ζωήν μέ τήν θείαν Σου χάριν, νά ἀξιωθῶ εἰς τήν ἄλλην νά ἀπολαύσω τήν Οὐράνιον δόξαν Σου.

---

Πηγή: Δάκρυα Μετανοίας

ΔΙΔΑΧΗ (ομιλία κ. Σταύρου Στείρου κατά την Ακολουθία του Κατανυκτικού Εσπερινού της Ε' Κυριακής των Νηστειών στον Ι. Καθεδρικό Ναό Αγίου Γεωργίου Βροντάδου Χίου)

ΔΙΔΑΧΗ (ομιλία κ. Σταύρου Στείρου κατά την Ακολουθία του Κατανυκτικού Εσπερινού της Ε' Κυριακής των Νηστειών στον Ι. Καθεδρικό Ναό Αγίου Γεωργίου Βροντάδου Χίου)

Σεβασμιότατε ποιμενάρχη μας
Αγαπητοί μου ενορίτες του Αγίου Γεωργίου και των άλλων ενοριών του Βροντάδου, ο Καθεδρικός μας ναός τελεί με θρησκευτική ευλάβεια από πολλών δεκαετηρίδων πάνδημο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των απ’ αιώνος κεκοιμημένων γονέων και αδελφών Βρονταδουσίων, κατά τη διάρκεια του κατανυκτικού εσπερινού της Ε΄ Κυριακής των  Νηστειών.
Η όλη εκκλησιαστική εκδήλωση καθώς και το θείο κήρυγμα πριν από το μνημόσυνο, ονομάζεται ΔΙΔΑΧΗ και κατ΄ άλλους των αδελφών τα κόλλυβα όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του ναού. ‘Όπως γράφει ο  Kοσμάς ο Aιτωλός κράτησε με θρησκευτική ευλάβεια τις διδαχές του πατέρα του. Για την αποψινή διδαχή σκέφτηκα να γίνουμε κοινωνοί μερικών σκέψεων πάνω στο θέμα της Παράδοσης στη ζωή της Εκκλησίας.
Η Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας αποτελεί αλάθητη έκφραση των ενεργειών του Θεού, και δεν είναι διάφορη και ανεξάρτητη από την Αγία Γραφή, η οποία αποτελεί μέρος αυτής και καμία αντίθεση δεν υπάρχει στη διδασκαλία τους. Η Εκκλησία βέβαια ποτέ δεν ξεχώρισε αυτές τις δύο πηγές.
Σύμφωνα με την ερμηνεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, υπάρχουν στην Κ.Δ. αρκετά, σαφή χωρία, που καθιστούν ισότιμη την Ιερά Παράδοση και την Αγία Γραφή:
"Αδελφοί στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις, ας εδιδάχθητε, είτε διά λόγου, είτε δι' επιστολής ημών" (Β' Θεσ. 2,15)
"Επαινώ δε υμάς αδελφοί, ότι πάντα μου μέμνησθε, καθώς παρέδωκα υμίν, τας παραδόσεις κατέχετε" (Α' Κορ. 11,2)
"Εγώ γαρ παρέλαβον από του Κυρίου, ό και παρέδωκα υμίν" (Α' Κορ. 11,23)
"Ω Τιμόθεε την παρακαταθήκην φύλαξον" (Α' Τιμ. 6,20)
"Το λοιπόν ουν αδελφοί, ρωτώμεν υμάς και παρακαλούμεν εν Κυρίω Ιησού, καθώς και παρελάβετε παρ' ημών το πως δει υμάς περιπατείν και αρέσκειν Θεώ " (Α' Θεσ. 4,1-2)
Ιερά Παράδοση, Αποστολική Παράδοση ή και απλώς Παράδοση, στην Ορθόδοξη Θεολογία αποκαλείται η διδασκαλία που προέρχεται από το προφορικό κήρυγμα του Χριστού και των Αποστόλων, μια διδασκαλία που φυλάχθηκε στη ζωή και τη συνείδηση της Εκκλησίας, υπό την επιστασία του Αγίου Πνεύματος.
«α και... παρελάβετε... ταύτα  πράσσετε»
Αυτό μας βεβαιώνει σήμερα ο Απ. Παύλος: «Όσα εμάθετε, και παρελάβετε, και ακούσατε, και είδατε σε μένα, αυτά να πράσσετε». Καλώντας ο Απόστολος τους Φιλιππησίους και όχι μόνο να ακολουθούν εκείνα, που με όλους τους δυνατούς τρόπους προσλήψεως πήραν από αυτόν, υπογραμμίζει κατά τον πληρέστερο τρόπο την έννοια της Παραδόσεως, στην ζωή της Ορθοδοξίας.
Είναι σημαντικό, ότι ο Απόστολος Παύλος δεν συνιστά να διαφυλάξουν απλώς οι αναγνώστες της επιστολής του αυτά, που πήραν από εκείνον, αλλά ζητεί και να τα εφαρμόσουν. Μιλεί για πράξη, για ζωή. Τους προτρέπει να τα ζήσουν. Γιατί αυτό ακριβώς είναι η Εκκλησία ως Ορθοδοξία. Μια αδιάκοπη συνέχεια ζωής, που εκφράζεται με τον όρο παράδοση. Η πορεία της Εκκλησίας, ως Σώματος Χριστού, μέσα στους αιώνες δεν συνιστά μετάδοση σε κάθε επερχόμενη γενεά μιας άψυχης μαρτυρίας, που περιορίζεται σε μερικά «ομολογιακά» κείμενα. Είναι η μετάδοση μιας εμπειρίας, μέσα στην οποία «παρατείνεται», η Ζωή του Χριστού. Με την σάρκωσή Του ο Λόγος του Θεού και την είσοδό Του στην ιστορία έφερε ένα νέο τρόπο ζωής στον κόσμο. Καλεί δε κάθε άνθρωπο να ενταχθεί στο Σώμα Του, στην Εκκλησία, για να ζει μέσα στην εν Χριστώ κοινωνία, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και σε αγάπη και ειρήνη με τους αδελφούς του. Γιατί, όπου υπάρχει αυτός ο τρόπος ζωής, «ο Θεός της ειρήνης» -μας βεβαιώνει ο Απόστολος- είναι μαζί μας.
Τούτο εκφράζεται συμβολικά, αλλά συνάμα και ρεαλιστικά, σ’ ένα κεντρικότατο γεγονός της εκκλησιαστικής ζωής, την χειροτονία του Πρεσβυτέρου. Μετά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων ο Επίσκοπος παραδίδει στον νεοχειροτονημένο τον καθαγιασμένο «Άγιον Άρτον» και του λέγει: «Λάβε την παρακαταθήκην ταύτην και φύλαξον αυτήν, έως της παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού» Πιο κατανοητή έκφραση του γεγονότος της παραδόσεως δεν μπορεί να υπάρξει. Ο Χριστός, ως πίστη - λατρεία -ζωή, πρέπει να μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο και από γενεά σε γενεά, για να σώζεται σε κάθε εποχή μέσα στην Εκκλησία ο κόσμος.
Παράδοση γνήσια υπάρχει, λοιπόν, όπου υπάρχουν και Άγιοι, οι αληθινοί και αυθεντικοί φορείς της. Αλλά τούτο δεν μπορεί να συμβεί έξω από την Μία Εκκλησία, την Εκκλησία των Αγίων. Ο άγ. Ειρηναίος  (β’ αι.), γνωστός, ως «Θεολόγος της παραδόσεως» διδάσκει, ότι μόνο στη Μία Εκκλησία -και όχι στις κάθε λογής αιρέσεις- βρίσκεται η «παράδοση του Χριστού και των Αποστόλων Του», αφού η ίδια η Εκκλησία είναι η Παράδοση. Και μέσα στην Εκκλησία, τα Πρόσωπα (Επίσκοποι -Πρεσβύτεροι) συνιστούν, πάνω από κάθε κείμενο, την αμετακίνητη εγγύηση για την γνησιότητα της παραδόσεώς της. Όπου υπάρχει στον κόσμο η Μία Εκκλησία (η Ορθοδοξία), υπάρχει και ενότητα παραδόσεως, που εκφράζεται ως ενότητα πίστεως, λατρείας και ζωής. Την ενότητα αυτή καμμιά εξωτερική διαφορά (γλώσσα, έθιμα, πολιτισμός) δεν είναι δυνατόν να καταστρέψει.
Στη Δύση, η αλλοίωση της παραδόσεως μέσα στο φραγκικό - περιβάλλον, οδήγησε στο σχίσμα Ανατολής - Δύσεως. Κατά τους αγίους μας Πατέρες, όπου εμφανίζεται αίρεση, εκεί έχει προηγηθεί αλλοίωση της παραδόσεως.Τα βιβλία της Καινής Διαθήκης άρχισαν να γράφονται είκοσι περίπου έτη μετά την Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, το τελευταίο από αυτά συγγράφηκε περί το 90 μ.Χ..  Έως ότου λοιπόν γραφούν όλα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης και αποτελεσθεί ο Κανόνας (η συλλογή των βιβλίων) της Κ. Διαθήκης, η διδασκαλία του Κυρίου και των Αποστόλων παραδιδόταν από στόμα σε στόμα προφορικά. Επιπλέον στα Ευαγγέλια και τα άλλα βιβλία της Κ. Διαθήκης δεν γράφτηκαν όλα όσα δίδαξε και είπε και έκανε ο Κύριος. Όπως γράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης Είναι  τόσο πολλά αυτά που έκανε και είπε ο Ιησούς Χριστός, ώστε, εάν γράφονταν ένα-ένα λεπτομερώς δεν θα χωρούσαν όλα τα βιβλία του κόσμου. Γραπτώς αλλά και προφορικώς λοιπόν παραδόθηκαν από τους αγίους Αποστόλους στους διαδόχους τους και από εκείνους στους δικούς τους διαδόχους και έφθασαν μέχρι σε μας αυτές οι διδασκαλίες. Τοιουτοτρόπως η Ιερά Παράδοση βάσει πάντοτε της Αγίας Γραφής και της Αποστολικής Παραδόσεως και της λατρευτικής ζωής της ολοένα αναπτυσσομένης Εκκλησίας ολοκληρώθηκε και συμπληρώθηκε τον όγδοο αιώνα με την έβδομη Αγία και Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 787 μ.Χ.. Έτσι σύμφωνα με τη ζωή της Εκκλησίας και τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής και της Αποστολικής. Παραδόσεως απαρτίσθηκε η ιερή Εκκλησιαστική Παράδοση, η οποία περιλαμβάνει και μερικά τα οποία δεν αναφέρονται μεν συγκεκριμένα στην Αγία Γραφή, είναι όμως σύμφωνα με τη διδασκαλία της.
Η Ιερή Παράδοση περιέχει ό,τι διδάσκει και η Αγία Γραφή, αλλά και μερικά που, όπως και παραπάνω είπαμε, δεν τα έχει η Αγία Γραφή. Να αναφέρουμε μερικά παραδείγματα προς κατατόπισή μας. Το να κτίζουμε τις εκκλησίες μας και να προσευχόμαστε κατά Ανατολάς καθώς και το τι να λέμε στις προσευχές μας δεν το λέει η Γραφή, είναι της Παραδόσεως. Ομοίως το να κάνουμε το σημείο του Σταυρού όταν περνάμε μπροστά από εκκλησία να φυλάμε το χέρι του ιερέα και αυτό της Παραδόσεως είναι. Η τέλεση του Βαπτίσματος, όπως γίνεται, η ευλογία του ύδατος της ιερής κολυμβήθρας, ο νηπιοβαπτισμός, η χρίση του βαπτιζομένου με άγιο έλαιο, η τριττή κατάδυση στο νερό της κολυμβήθρας, η χρίση και σφράγιση του βαπτισθέντος με το Άγιο Μύρο, της Παραδόσεως είναι και αυτά. Να μάθουμε να πηγαίνουμε από μικρά παιδιά στην εκκλησία , να φορένουμε  να πιάνουμε τα εξαπτέρυγα και αργότερα τα λάβαρα στις περιφορές και τις λιτανείες η μητέρα μας και η γιαγιά μας μας το έμαθε. Από την Παράδοση επίσης είναι ο τρόπος, κατά τον οποίο τελείται η θεία Λειτουργία, όπως και οι διάφοροι λειτουργικοί τύποι, οι ευχές μυστικά ήεκφώνως της αγίας Αναφοράς και του καθαγιασμού των Τιμίων Δώρων, ο τρόπος της κοινωνίας των πιστών. Ακόμα πότε πρέπει να κτυπούν ή πλέον να κτυπιούνται οι καμπάνες, πότε να τοποθετείται το μανουάλι μπροστά από το Χριστό ή την Παναγία, πότε ο ιερέας να φέρει έμπροσθεν στο Ευαγγέλιο την Ανάσταση ή την Σταύρωση. Ακόμη οι νεκρώσιμες ακολουθίες, τα μνημόσυνα, τα μνημονεύματα ζώντων και τεθνεώτων και άλλα. Όλα αυτά τα διδασκόμαστε από την άγραφη, όπως ήταν στην αρχή, Παράδοση. Αυτή λοιπόν η Ιερή Παράδοση, η οποία περιλαμβάνει την Αποστολική Παράδοση και την Εκκλησιαστική Παράδοση, είναι η δεύτερη πηγή της Ορθοδόξου πίστεως. Σαν επίλογος και επισφράγιση της Ιερής Παραδόσεως τέθηκαν από την έβδομη Οικουμενική Σύνοδο οι εξής λόγοι: «Οἱ προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν… ὁ Χριστός ὡς ἐβράβευσεν, οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν… Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τήν οἰκουμένην ἐστήριξε».
Πράγματι κοντεύει η δική μας γενιά να βρεθεί στην πρώτη γραμμή του ενεργούς ή όχι ποιμνίου της εκκλησίας. Οι μεγαλύτεροι φεύγουν και όσα προλάβαμε να μάθουμε από αυτούς  το μάθαμε. Πλησιάζει η ώρα που θα πρέπει και μείς τώρα να μεταφέρουμε και να παραδώσουμε στα παιδιά μας στους μαθητές μας ότι κληρονομήσαμε. Είμαστε όντως τυχεροί που κάποιοι συμπολίτες μας κατέγραψαν τις παραδόσεις όπως τις έμαθαν και τις βίωσαν οι ίδιοι. Ωστόσο ένα βασικό στοιχείο της παράδοσης είναι να μεταφέρεται από γενιά σε γενιά προφορικά. Η παράδοση όσο και αν μας φαίνεται περίεργο γράφεται σε περιόδους παρακμής  της πολιτιστικής και εκκλησιαστικής μας συνέχειας και όχι σε περίοδο ακμής. Γιατί να γράψομε κάτι αφού μπορούμε ανά πάσα στιγμή να βρούμε έναν μεγαλύτερο και πρώτα απ’ όλα τους γονείς και τους παππούδες μας για να μας το θυμίσει και να μας κατατοπίσει σε οτιδήποτε μας διαφεύγει; Όταν όμως οι μεγαλύτεροι φεύγουν τότε νοιώθουμε  μετέωροι και το έδαφος να υποχωρεί κάτω από τα πόδια μας.
Έχουμε λοιπόν οι νεότεροι χρέος  έναντι των παιδιών και των μαθητών μας να τους παραδώσουμε ανόθευτα όσα μάθαμε κι εμείς από τους γονείς μας και τους παππούδες μας ώστε μεγαλώνοντας να μη μας κατηγορήσουν ότι τους αφήσαμε χωρίς βιώματα και παραδείγματα.                                                                                          
Σταύρος Στείρος

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ 

ΚΑΤΑΝΥΧΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Ε΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΕΒ.Μ.ΧΙΟΥ κ.ΜΑΡΚΟΥ ΑΠΟ Ι.Μ.ΝΑΟ ΧΙΟΥ 17-4-2016 ΠΗΓΗ simantrochios.gr

ΚΑΤΑΝΥΧΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Ε΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΕΒ.Μ.ΧΙΟΥ κ.ΜΑΡΚΟΥ ΑΠΟ Ι.Μ.ΝΑΟ ΧΙΟΥ 17-4-2016

ΠΗΓΗ  simantrochios.gr

Ιερά Νέα Μονή Ακάθιστος Υμνος και Ιερά Αγρυπνία. Το φωτογραφικό υλικό είναι του κ. Γιάννη Μαρουκάκη. ΠΗΓΗ simantrochios.gr

Ιερά Νέα Μονή Ακάθιστος Υμνος και Ιερά Αγρυπνία.

Το φωτογραφικό υλικό είναι του κ. Γιάννη Μαρουκάκη.

ΠΗΓΗ  simantrochios.gr

Ὀρθοτόμησον ἡμῶν τὴν ὁδὸν Πρὸ τοῦ τέλους τῆς θείας Λειτουργίας καὶ ἀφοῦ οἱ πιστοὶ ἔχουμε κοινωνήσει τῶν «θείων, ἀχράντων, ἐπουρανίων, ζωοποιῶν, φρικτῶν Μυστηρίων», αἰσθανόμαστε ἐπιτακτικὴ τὴν ἀνάγκη νὰ εὐχαριστήσουμε τὸν Κύριο τῆς δόξης. Τὸ ἱερὸ καθῆκον τῆς εὐγνωμοσύνης μᾶς τὸ ἐκφράζει ὁ Λειτουργός, καθὼς ἀπευθύνει τὴν εὐχαριστία μας μέσα ἀπὸ τὴ σχετικὴ εὐχή: «Εὐχαριστοῦμέν σοι, Δέσποτα φιλάνθρωπε, εὐεργέτα τῶν ψυχῶν ἡμῶν...».

Ὀρθοτόμησον ἡμῶν τὴν ὁδὸν

Πρὸ τοῦ τέλους τῆς θείας Λειτουργίας καὶ ἀφοῦ οἱ πιστοὶ ἔχουμε κοινωνήσει τῶν «θείων, ἀχράντων, ἐπουρανίων, ζωοποιῶν, φρικτῶν Μυστηρίων», αἰσθανόμαστε ἐπιτακτικὴ τὴν ἀνάγκη νὰ εὐχαριστήσουμε τὸν Κύριο τῆς δόξης. Τὸ ἱερὸ καθῆκον τῆς εὐγνωμοσύνης μᾶς τὸ ἐκφράζει ὁ Λειτουργός, καθὼς ἀπευθύνει τὴν εὐχαριστία μας μέσα ἀπὸ τὴ σχετικὴ εὐχή: «Εὐχαριστοῦμέν σοι, Δέσποτα φιλάνθρωπε, εὐεργέτα τῶν ψυχῶν ἡμῶν...».

Ἡ εὐχαριστήρια αὐτὴ Εὐχὴ θυμίζει τὴν ἀντίστοιχη εὐχαριστία τῶν Μαθη­τῶν μετὰ τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο: «Καὶ ὑμνήσαντες ἐξῆλθον εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν» (Ματθ. κς΄ [26] 30). Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος σημειώνει: «Αὐτὴ ἡ Εὐχὴ τῆς θείας Λειτουργίας εἶναι σύμβολο ἐκείνης τῆς προσευχῆς. Ὁ Κύριος εὐχαρίστησε πρὶν δώσει τὸ ἅγιο Σῶμα Του στοὺς μαθητές, γιὰ νὰ εὐχαριστοῦμε κι ἐμεῖς. Καὶ ἀφοῦ τοὺς τὸ ἔδωσε, πάλι εὐχαρίστησε καὶ ὕμνησε, γιὰ νὰ κάνουμε κι ἐμεῖς τὸ ἴδιο» (ΕΠΕ 12,198).
Θερμὴ λοιπὸν ἡ εὐχαριστία πρὸς τὸν φιλάνθρωπο Δεσπότη καὶ Εὐεργέτη τῶν ψυχῶν μας, διότι καὶ τὴν παρούσα ἡμέρα μᾶς ἀξίωσε τῆς κοινωνίας τῶν ἀχράντων Μυστηρίων Του. Ἡ εὐχαριστία ὅμως αὐτὴ εἶναι συνδεδεμένη καὶ μὲ ἱκετευτικὰ αἰτήματα. Εἶναι δικαιολογημένα αὐτὰ τὰ αἰτήματα. Πῶς θὰ κρατήσουμε τὴ χάρη τοῦ Μυστηρίου, ἂν δὲν μᾶς ἐνισχύσει ὁ Κύριος;

Γι᾿ αὐτὸ καὶ Τὸν παρακαλοῦμε νὰ μᾶς διατηρήσει μέσα στὴν εὐλάβειά Του, νὰ μᾶς κρατήσει στὸ σωστὸ δρόμο Του, νὰ περιφρουρήσει καὶ νὰ ἀσφαλίσει κάθε βῆμα τῆς ζωῆς μας, νὰ στερεώσει τὰ βήματά μας.

Ἰδιαιτέρως Τὸν παρακαλοῦμε: «ὀρθοτόμησον ἡμῶν τὴν ὁδόν»· κάνε ὀρθὴ καὶ ἴσια τὴν πορεία τῆς ζωῆς μας.

Ὁ ἀείμνηστος Καθηγητὴς Παναγιώτης Τρεμπέλας στὸ πνευματικὸ σύγγραμμά του «Ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Λατρεία μας» σχολιάζει σχετικά:

«Ὁ δρόμος τῆς ἁμαρτίας δὲν εἶναι δρόμος εὐθὺς καὶ ὁμαλός. Εἶναι ὁδὸς σκολιά, δύσβατη καὶ τραχεία. Τὸ αἴτημα λοιπὸν «ὀρθοτόμησον ἡμῶν τὴν ὁδὸν» σημαίνει κάνε εὐθεία τὴ συμπεριφορά μας καὶ τὸν ὅλο τρόπο τῆς ζωῆς μας. Ἐλευθέρωσέ μας, Κύριε, ἀπὸ κάθε στρεβλότητα καὶ κακία. Εὐδόκησε νὰ συμπεριφερόμαστε πάντοτε καὶ σὲ ὅλους μὲ εὐθύτητα καὶ εἰλικρίνεια καὶ ἀπομάκρυνέ μας ἀπὸ τὴ διεστραμμένη ὁδὸ τῆς ἁμαρτίας» (σελ. 467).

Ὅλοι μας παρατηροῦμε πὼς δὲν εἶναι δύσκολο νὰ ξεφύγουμε ἀπὸ τὴν πορεία μας, νὰ χάσουμε τὸν δρόμο, ν᾿ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ τὸν Κύριο. Οἱ παγίδες τοῦ Πονηροῦ, οἱ πειρασμοὶ καὶ οἱ δυσκολίες τῆς ζωῆς μᾶς λυγίζουν, τὰ θέλγητρα, οἱ σειρῆνες τοῦ κόσμου εὔκολα μᾶς τραβοῦν. Χάνουμε τὸν δρόμο, ἀλλάζουμε πορεία, ἀπομακρυνόμαστε χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουμε. Γιʼ αὐτὸ παρακαλοῦμε θερμά: «ὀρθοτόμησον τὴν ὁδόν», κάνε μας ἴσιο καὶ ὀρθὸ τὸν δρόμο τῆς ζωῆς μας.

Ναί, παρακαλοῦμε τὸν Κύριο νὰ μᾶς κρατήσει κον­τά Του, στὸν ἀσφαλὴ δρόμο Του, γιατὶ Ἐκεῖνος εἶναι ἡ ὁδός, ὅπως μᾶς τὸ εἶπε: «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» (Ἰω. ιδ΄ [14] 6).

Ἀκολουθώντας τὸ πανάγιο παράδειγμά Του, μιμούμενοι τὸν τρόπο τῆς ζωῆς Του, μποροῦμε νὰ μένουμε στὸ δικό Του δρόμο.

---

Πηγή: Ο Σωτήρ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ agiamarkella1 Την Τετάρτη, 20η Απριλίου 2016 και ώρα 18.30 μ.μ., ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Μάρκος θα τελέσει το Μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου στο Ι.Προσκύνημα Αγίας Μαρκέλλας Βολισσού. Εκ του Ιερού Προσκυνήματος ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

Την Τετάρτη, 20η Απριλίου 2016 και ώρα 18.30 μ.μ., ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Μάρκος θα τελέσει το Μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου στο Ι.Προσκύνημα Αγίας Μαρκέλλας Βολισσού.
Εκ του Ιερού Προσκυνήματος   ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων στον Ι. Ναό Αγ. Παντελεήμονος στο Σρατόπεδο Γκιάλα. 13-4-2016 ΠΗΓΗ simantrochios.gr

Θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων στον Ι. Ναό Αγ. Παντελεήμονος στο Σρατόπεδο Γκιάλα. 13-4-2016

ΠΗΓΗ  simantrochios.gr