Μη αποκρύψης το Φώς του προσώπου Σου Ελέησέ με, μόνε Κύριε, ελέησέ με, συ που με εσκέπασες από της νεαράς μου ηλικίας, συ που από την αγαθότητά σου μού εσυμπάθησες τα πάμπολλά μου πταίσματα που γνωρίζω πως σου έπταισα. Συ που με ελευθέρωσες από τον πλάνον και μάταιον κόσμον και από συγγενείς και φίλους και ατόπους ηδονάς και με αξίωσες να κάθωμαι εδώ ωσάν εις όρος [1] και μου έδειξες την θαυμαστήν σου, Θεέ μου, δόξαν και με εχαρίτωσες γεμίζοντας με όλον από θείον σου Πνεύμα και από Πνευματικόν φωτισμόν.

Μη αποκρύψης το Φώς του προσώπου Σου

Ελέησέ με, μόνε Κύριε, ελέησέ με, συ που με εσκέπασες από της νεαράς μου ηλικίας, συ που από την αγαθότητά σου μού εσυμπάθησες τα πάμπολλά μου πταίσματα που γνωρίζω πως σου έπταισα. Συ που με ελευθέρωσες από τον πλάνον και μάταιον κόσμον και από συγγενείς και φίλους και ατόπους ηδονάς και με αξίωσες να κάθωμαι εδώ ωσάν εις όρος [1] και μου έδειξες την θαυμαστήν σου, Θεέ μου, δόξαν και με εχαρίτωσες γεμίζοντας με όλον από θείον σου Πνεύμα και από Πνευματικόν φωτισμόν.

Συ πάλιν Θεέ μου, δος μου του δούλου σου τελείαν και ολόκληρον την Χάριν σου, χωρίς να μετανοήσης εις τούτο. Μην την αφαίρεσης, Δέσποτα, μηδέ αποστραφής με παραβλέποντάς με, συ που εξ αρχής με έστησες έμπροσθεν εις το πρόσωπόν σου και με εσυναρίθμησες εις τους δούλους σου και, σφραγίζοντάς με με την σφραγίδα [2] της Χάριτός σου, με επωνόμασες εδικόν σου.

Μη με πάλιν απορρίψης, μηδέ αποκρύψης το φως του προσώπου σου και με καλύψη σκότος· και με καταπίη η άβυσσος και συγκλείση ο ουρανός εμένα, τον οποίον με ανεβίβασες ανώτερα από αυτόν, καταξιώνοντάς με να συνευρίσκωμαι με τους αγγέλους σου, ή, να ειπώ καλύτερα, με εσένα τον των όλων ποιητήν και να συνευφραίνωμαι μαζί με εσένα και να θεωρώ την απαραμοίαστον δόξαν του προσώπου σου, απολαμβάνοντας χορταστικά και από το απλησίαστον φως· και να χαίρω ευφραινόμενος χαράν ανεκλάλητον, με την παρουσίαν της ανερμήνευ­του σου ελλάμψεως.

Οπόταν και κατατρυφώντας εγώ από εκείνο το ανερμήνευτον φως, εσκιρτούσα και έχαιρον ομού με εσένα τον ποιήτην και πλάστην μου, θεωρώντας το απαρομοίαστον κάλλος του προσώπου σου. Τόσον που και καταβιβάζοντας πά­λιν τον νουν μου εις την γην τότε, δεν έβλεπα μήτε τον κόσμον, με το να ήμουν πεφωτισμένος από εσένα, μήτε τα του κόσμου πράγματα, αλλά ήμουν ανώτερος και από τα πάθη και από τας φροντίδας.

Και συστρεφόμενος εις πράγματα και τα κακά ελέγχοντας, δεν συμμετείχα κατ' αρχάς εις τας κακίας των ανθρώπων. Αφ' ου δε, εγχρονίζοντας μέσα εις αυτά, επροτίμησα τα των άλλων και συνεσύρθηκα εις φιλονείκους ανθρώπους [3] με την ελπίδα της διορθώσεως των, εμέθεξα από την κακίαν. Και τώρα κυριευ­θείς από άγρια θηρία, κινδυνεύω. Διότι θέλοντας να αποσπάσω άλλους από την βλάβην εκείνων των θηρίων, εγώ πρώτος έγινα ξέσχισμα θηρίων.
Αλλά συ, φιλάνθρωπε, πρόφθασε σπλαγχνισθείς, τάχυνε και ελευθέρωσε εμέ, που διά εσένα έπεσα μέσα εις αυτά. Διότι καθώς ορίζει η εντολή σου[4], ελεήμον, έθεσα την αθλίαν μου ψυχήν διά την σωτηρίαν των αδελφών μου.
Αλλά αν και επληγώθηκα, συ όμως δύνασαι να με ιατρεύσης. Αν και εκρατήθηκα από τους εχθρούς αιχμάλωτος ο ταλαίπωρος, αλλά συ, ωσάν που είσαι δυ­νατός και ισχυρός κατά πάντα, δύνασαι να με λύτρωσης με το θέλημα σου μόνον. Αν και επιάσθηκα εις τα στόματα και τας χείρας των θηρίων, αλλά συ να φανής μόνον και ευθύς αυτά μεν θέλουσιν αποθάνη, να ζήσω δε εγώ.

Ναι, πανοικτίρμον και πολυέλεε, ελέησε και σπλαγχνίσου εμένα τον περιπεσόντα. Διότι κατέβηκα εις το πηγάδι, διά να ανασπάσω τον πλησίον μου και συγκατέπεσα και εγώ με αυτόν. Μη με αφήσης να κάθωμαι έως τέλους εις τον λάκκον, μη παρακαλώ.

Ηξεύρω που επρόσταξες, φιλάνθρωπε Θεέ μου, ότι χωρίς άλλο χρεωστούμεν να ελευθερώνωμεν τον αδελφόν από τον θάνατον και το δάγκαμα της αμαρτίας, μα όχι διά την αμαρτίαν να συναπολεσθώμεν με αυτόν (το οποίον το έπαθα ο ταλαίπωρος και αμελήσας έπεσα, θαρρώντας εις τον εαυτόν μου [5]), αλλά να ελευ­θερώνωμεν και εκείνον και ομοίως και τον εαυτόν μας· είδε μη, τουλάχιστον να μένωμεν επάνωθεν και να θρηνώμεν τον πεσόντα [6] και να φεύγωμεν όσον δυνάμε­θα το να μη πέσωμεν ωσάν εκείνον.

Αλλά και τώρα ανάστησέ με, ανάσυρέ με από το χάσμα και στήσε με επάνω εις την στερεάν πέτραν των εντολών σου [7]. Και δείξε μου πάλιν το φως, το οποίον δεν το χωρεί ο κόσμος, άλλα κάμνει εκείνον που το θεωρεί έξω από τον κόσμον και από το αισθητόν φως και από τον αισθητόν αέρα και από τον ουρανόν και από όλα τα αισθητά, και δεν ηξεύρει κατ' εκείνην την ώραν είτε χωρίς του σώματος είναι είτε τελείως με το σώμα[8].

Μου φαίνεται δε τότε να είναι ένας φωστήρας άυλος, ο οποίος λαμπόμενος από το κάλλος του νοητού ηλίου δεν δύναται να θεώρηση με αίσθησιν το εδικόν του φως, μόνον δε εκείνον θεωρεί τον άδυτον φωστήρα, κατανοώντας το υπερβολικόν και ασύγκριτον κάλλος της δόξης του. Και από την πολλήν του έκπληξιν δεν δύναται να κατανόηση μηδέ να καταλάβη τον τρόπον της θεωρίας, που δη­λαδή ευρίσκεται εκείνος ανερμηνεύτως ή πώς θέλει και οράται και περικλείεται μέσα εις τους άγιους [9].

Τούτο δε και μόνον ηξεύρομεν όλοι οι μαθηταί και δοκιμασταί των τοιούτων, ότι τότε γινόμεθα και μένομεν κατά αλήθειαν έξω από τον κόσμον, εν όσω βλέπομεν αυτό- και πάλιν έπειτα ευρισκόμεθα μέσα εις το σώμα και τον κόσμον. Ενθυμούμενοι δε την χαράν και το φως εκείνο και την γλυκυτάτην ηδονήν, θρηνούμεν και πενθούμεν καθώς το νήπιον παιδίον όταν βλέπη την μητέρα του και ενθυμούμενον τον γλυκασμόν του γάλακτος κλαυθηρίζει, έως οπού να το δράξη και να θηλάση χορταστικά.

Τούτο, Σωτήρ, ζητούμεν και τώρα, τούτο σε παρακαλούμεν προσπίπτοντες να το λάβωμεν αναπόσπαστον, διά να τρεφώμεθα, εύσπλαγχνε, και τώρα από αυτό· από τον άρτο λέγω τον νοητόν που καταβαίνει εξ ουρανού και μεταδίδει ζωήν εις όλους όσοι μετέχουσιν από αυτόν[10].

Και όταν αναχωρούντες των εντεύθεν, ερχώμεθα εις εσένα, Δέσποτα, να το έχωμεν συνοδοιπόρον, βοηθόν και φύ­λακα, και ομού με αυτό και διά μέσου αυτού να σου προσφερθώμεν. Και εις την φοβεράν κρίσιν αυτό να σκεπάση τας αμαρτίας μας διά να μην αποκαλυφθώσι μηδέ να φανώσι εις όλους, αγγέλους τε και ανθρώπους, αλλά και λαμπρόν να μας γίνη ένδυμα[11] και δόξα ως στέφανος εις αιώνας αιώνων.
Αμήν.

[1] Εδώ ο Ιερός συγγραφεύς παρομοιάζει τη μονή του και το κελλί του με το όρος της Μετα­μορφώσεως, διότι εκεί βλέπει το φως της δόξης του Χριστού και ακούει την φωνή του Θεού.
[2] Ας προσέξουμε εδώ ότι ο Άγιος θεωρεί την είσοδό του στον χώρο της μυστικής ζωής των θείων εμφανειών ως δεύτερο Βάπτισμα (βάπτισμα φωτός) και γι' αυτό ομιλεί περί σφραγίδος.
[3] Προφανώς ο υπαινιγμός εδώ αναφέρεται σε ορισμένους ανυπότακτους μοναχούς της μονής
του (του αγ. Μάμαντος).
[4] βλ. Α' Ιωάν. γ' 16: «και ημείς οφείλομεν υπέρ των αδελφών τας ψυχάς τιθέναι».
[5] Ας προσέξουμε ότι ο Άγιος δεν τα βάζει με τον Θεό, παραπονούμενος ότι έπεσε ψυχικώς χάριν τηρήσεως των εντολών Του, αλλά μέμφεται τον εαυτό του, λέγοντας ότι φταίει το ότι "εθάρρησε εις τον εαυτόν του", δηλ. περιέπεσε σε έπαρσι, ενώ αλλιώς δεν επρόκειτο να του συνέ­βαινε κανένα κακό. Βλέπουμε λοιπόν έμπρακτη εφαρμογή της βασικής μοναχικής αρετής της αυτομεμψίας και μπορούμε να θαυμάσουμε πόσο βαθειά ποτισμένος με το γνήσιο μοναχικό πνεύμα ήταν ο Άγιος.
[6] Με αυτή την φράσι υπαινίσσεται ο Άγιος την μετά δακρύων προσευχή για τον "πεσόντα αδελφόν", η οποία συχνά αποτελεί ουσιωδέστερη εφαρμογή του πνεύματος της διδασκαλίας του Κυρίου, παρά η απροϋπόθετη κηρυκτική ("ιεραποστολική") δράσις.
[7] πρβλ. Ματθ. ζ' 24.
[8] πρβλ. τις ανάλογες εμπειρίες του Αποστόλου Παύλου (Β' Κορ. ιβ' 3).
[9] Τούτο συμβαίνει, καθ' ότι ο Θεός καταξιώνει να έλθη και να κατοίκηση μυστικώς μέσα
στους Αγίους («και μονήν παρ' αυτώ ποιήσσομεν» Ιωάν. ιδ' 23).
[10] Με όσα λέγει εδώ ο Άγιος υπονοεί ασφαλώς την θείαν Ευχαριστίαν. Σε όλο το έργο του αγίου Πατρός δεσπόζει αυτή η πολλαπλή συνάφεια ανάμεσα στην (νοερά και μυστική) "μέθεξιν Θεού" και την επαξία «μετάληψιν του Σώματος και Αίματος του Κυρίου» και πολλές φορές ε­σκεμμένα ποιητικώ τω τρόπω δεν διαχωρίζει σαφώς τα όριά τους, δεικνύοντας πόσο στην πράξι συχνά συμπλέκονται μεταξύ τους.
[11] Σύμφωνα με όσα είπαμε στην προηγούμενη σημείωσι, εδώ ο Άγιος συμπλέκει, κατά την ενέργειαν και τα αποτελέσματα, τον ουράνιο Άρτο και το θείον Φως· αυτό το τελευταίο είναι που θα σκεπάσει ως ιμάτιο τους Αγίους κατά την μέλλουσα κρίσι.

Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου
ΜΗ ΑΠΟΚΡΥΨΗΣ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΣΟΥ
Παράφρασις Νεοφύτου Καυσοκαλυβίτου

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Τριμηνιαία έκδοσις Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου
Τεύχος 6

Πηγή: Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος

Οι πέτρες του Θεού Ένας μικρούλης έριξε στην άκρη του γιαλού το όμορφο καραβάκι του. Δεν πρόσεξε, όμως, κι έτσι το καραβάκι απομακρύνθηκε, χωρίς να προλάβει να το πιάσει. Τότε ο πατέρας του πήρε πέτρες και τις πετούσε μπροστά από το καραβάκι. Ο μικρός στην αρχή δεν κατάλαβε κι απόρησε γι αυτό το πετροβόλημα. Αλλά δεν άργησε να εννοήσει. Οι πέτρες έπεφταν πέρα από το καραβάκι, χωρίς να το χτυπούν. Και με τα κυματάκια, που προκαλούσαν, το έφεραν σιγά-σιγά πίσω στην ακρογιαλιά. Κι έτσι ο μικρός με μεγάλη χαρά το πήρε πάλι στην αγκαλιά του. Πολλές από τις θλίψεις που μας βρίσκουν, μοιάζουν μ' αυτό το πετροβόλημα. Είναι οι πέτρες που ρίχνει ο Θεός, σαν απομακρυνθούμε από κοντά Του, για να γυρίσουμε σ' Αυτόν. Πηγή: Ι. Ν. Αγίας Κυριακής Αμφιθέας-Παλαιού Φαλήρου

Οι πέτρες του Θεού

Ένας μικρούλης έριξε στην άκρη του γιαλού το όμορφο καραβάκι του. Δεν πρόσεξε, όμως, κι έτσι το καραβάκι απομακρύνθηκε, χωρίς να προλάβει να το πιάσει. Τότε ο πατέρας του πήρε πέτρες και τις πετούσε μπροστά από το καραβάκι. Ο μικρός στην αρχή δεν κατάλαβε κι απόρησε γι αυτό το πετροβόλημα. Αλλά δεν άργησε να εννοήσει. Οι πέτρες έπεφταν πέρα από το καραβάκι, χωρίς να το χτυπούν. Και με τα κυματάκια, που προκαλούσαν, το έφεραν σιγά-σιγά πίσω στην ακρογιαλιά. Κι έτσι ο μικρός με μεγάλη χαρά το πήρε πάλι στην αγκαλιά του.

Πολλές από τις θλίψεις που μας βρίσκουν, μοιάζουν μ' αυτό το πετροβόλημα. Είναι οι πέτρες που ρίχνει ο Θεός, σαν απομακρυνθούμε από κοντά Του, για να γυρίσουμε σ' Αυτόν.   

---

Πηγή: Ι. Ν. Αγίας Κυριακής Αμφιθέας-Παλαιού Φαλήρου

Εάν θέλεις να δώσεις κάτι σε αυτόν που έχει ανάγκη, δώσε το με όμορφο πρόσωπο, και με λόγια καλά να παρηγορείς την θλίψη του Άγιος Ισαάκ ο Σύρος Εάν θέλεις να δώσεις κάτι σε αυτόν που έχει ανάγκη, δώσε το με όμορφο πρόσωπο, και με λόγια καλά να παρηγορείς την θλίψη του. Kαι αν πράξεις έτσι, νικάει η ομορφιά του προσώπου σου, αυτό που δίνεις, στην καρδία του, περισσότερο την ανάγκη του σώματος του, την ημέρα που θα ανοίξεις το στόμα σου να κατηγορήσεις κάποιον, θεώρησε τον εαυτό σου νεκρό εκείνη την ημέρα, και όλα σου τα έργα μάταια, και αν ακόμη σου φαίνεται, ότι ειλικρινά και προς οικοδομή σε παρακίνησε ο λογισμός σου να μιλήσεις, γιατί ποια η ανάγκη να καταστρέψει κάποιος το σπίτι του, και να διορθώσει το σπίτι του φίλου του;

Εάν θέλεις να δώσεις κάτι σε αυτόν που έχει ανάγκη, δώσε το με όμορφο πρόσωπο, και με λόγια καλά να παρηγορείς την θλίψη του

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Εάν θέλεις να δώσεις κάτι σε αυτόν που έχει ανάγκη, δώσε το με όμορφο πρόσωπο, και με λόγια καλά να παρηγορείς την θλίψη του. Kαι αν πράξεις έτσι, νικάει η ομορφιά του προσώπου σου, αυτό που δίνεις, στην καρδία του, περισσότερο την ανάγκη του σώματος του, την ημέρα που θα ανοίξεις το στόμα σου να κατηγορήσεις κάποιον, θεώρησε τον εαυτό σου νεκρό εκείνη την ημέρα, και όλα σου τα έργα μάταια, και αν ακόμη σου φαίνεται, ότι ειλικρινά και προς οικοδομή σε παρακίνησε ο λογισμός σου να μιλήσεις, γιατί ποια η ανάγκη να καταστρέψει κάποιος το σπίτι του, και να διορθώσει το σπίτι του φίλου του;
  Την ημέρα που θα λυπηθείς για κάποιον άνθρωπο, ο οποίος ασθενεί ψυχικά ή σωματικά, εκείνη την ημέρα…
… θεώρησε τον εαυτό σου μάρτυρα, και ότι έπαθες για τον Χριστό, και αξιώθηκες την ομολογία Του.

Καθότι και ο Χριστός για τους αμαρτωλούς πέθανε και όχι για τους δίκαιους. Σκέψου πόσο μεγάλη είναι αυτή αρετή, στ’ αλήθεια μεγάλη αρετή είναι να λυπάται κάποιος για τους κακούς, και να ευεργετεί τους αμαρτωλούς περισσότερο παρά τους δίκαιους· αυτό ο απόστολος Παύλος το αναφέρει ως άξιο θαυμασμού, εάν σε όλα σου τα έργα μπορέσεις να έχεις την συνείδησή σου καθαρή, μην φροντίσεις να εκτελέσεις άλλη αρετή.

Σε όλα σου τα έργα ας προηγηθεί η σωφροσύνη του σώματος σου και η καθαρότητα της συνείδησής σου, διότι χωρίς αυτά τα δύο κάθε άλλη αρετή θεωρείται μάταια για τον Θεό.

Να γνωρίζεις ότι κάθε έργο που κάνεις χωρίς σκέψη και εξέταση υπάρχει μάταιο, καθώς ο Θεός υπολογίζει την αρετή με την διάκριση και όχι με την αδιάκριτη ενέργεια.

---

Πηγή: Αγάπη εν Χριστώ

Προσευχή του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ στον Ιησού Χριστό Δέσποτα, Κύριε του ουρανού και της γης, Bασιλεύ των αιώνων, ευδόκησε να ανοιχθεί και για μένα η θύρα της μετανοίας, ώστε με πόνο καρδιάς να προσεύχομαι σ’ Εσένα τον μόνο αληθινό Θεό, τον πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, το φως του κόσμου. Δέξου, Πολυεύσπλαχνε, τη δέηση μου. Μη την απορρίψης.

Προσευχή του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ στον Ιησού Χριστό

Δέσποτα, Κύριε του ουρανού και της γης, Bασιλεύ των αιώνων, ευδόκησε να ανοιχθεί και για μένα η θύρα της μετανοίας, ώστε με πόνο καρδιάς να προσεύχομαι σ’ Εσένα τον μόνο αληθινό Θεό, τον πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, το φως του κόσμου. Δέξου, Πολυεύσπλαχνε, τη δέηση μου. Μη την απορρίψης.

Συγχώρησε κάθε κακό πού έκανα νικημένος από την προαίρεση μου. Ζητώ ανάπαυσι και δεν τη βρίσκω, γιατί η συνείδησης με ελέγχει. Προσδοκώ ειρήνη, αλλά ειρήνη δεν έχω εξ αιτίας του πλήθους των ανομιών μου.

Άκουσε, Κύριε, μιά καρδιά πού Σε επικαλείται. Μη βλέπεις τα κακά μου έργα.

Επίβλεψε στην ασθένεια της ψυχής μου και σπεύσε να με θεραπεύσεις από τα βαριά μου τραύματα.

Δώσε μου καιρό μετανοίας με το έλεος της φιλανθρωπίας Σου.

Ελευθέρωσέ με από τα πάθη. Μη με κρίνεις σύμφωνα με τη δικαιοσύνη Σου. Μη μου ανταποδώσεις κατά τα έργα μου, για να μη χαθώ εντελώς.

Εισάκουσε με Κύριε, γιατί βρίσκομαι σε απόγνωση. Αφού έχασα κάθε ελπίδα και σκέψη για τη διόρθωση μου, προσπίπτω στους οικτιρμούς Σου. Ελέησε με τον ξεπεσμένο και κατάκριτο για τις αμαρτίες μου. Λυπήσου με, Δέσποτα, γιατί συνέχομαι από πλήθος ανομιών και μοιάζω αλυσοδεμένος μ΄ αυτές. Εσύ μόνο γνωρίζεις να ελευθερώνεις και να θεραπεύεις.

Γι’ αυτό σε όλες τις φοβερές μου αρρώστιες επικαλούμαι μόνο Εσένα, τον ιατρό των ασθενούντων, τον οδηγό των πλανωμένων, το φως των εσκοτισμένων, τον ελευθερωτή των αιχμαλώτων. Επικαλούμαι Εσένα, πού πάντοτε μακροθυμείς και συγκρατείς την οργή Σου και δίνεις στους αμαρτωλούς καιρό μετανοίας.

Καταύγασε, Δέσποτα, με το φως του προσώπου Σου εμένα τον αμαρτωλό, διότι είσαι ταχύς στο να ελεείς και βραδύς στο να τιμωρείς. Εσύ ο εύσπλαχνος άπλωσε το χέρι Σου και ανόρθωσέ με από την τάφρο των ανομιών μου. Εσύ δεν ευχαριστείσαι στην απώλεια του αμαρτωλού ούτε αποστρέφεις το πρόσωπό Σου από τον προσευχόμενο σ’ Εσένα με δάκρυα.

Άκουσε, Κύριε, τη φωνή του δούλου Σου πού Σε επικαλείται και φανέρωσε το φως Σου σ’ εμένα τον στερημένο το φως. Δώρισε μου τη χάρη Σου, γιατί εγώ δεν έχω άλλη ελπίδα και ελπίζω πάντοτε μόνο στη δική Σου βοήθεια και δύναμη.

«Στρέψον, Κύριε, τον κοπετόν μου εις χαράν εμοί, διάρρηξον τον σάκκον μου και περίζωσόν με ευφροσύνην» ( πρβλ. Ψαλμ. κθ’ 12 ). Ευδόκησε, ώστε να καταπαύσω από τα εσπερινά μου έργα και να βρω ορθρινή ανάπαυσι όπως οι εκλεκτοί Σου, Κύριε, από τούς οποίους «απέδρα οδύνη, λύπη καί στεναγμός». Κάνε νά ανοιχθεί για μένα η θύρα της βασιλείας Σου, ώστε να εισέλθω και να συγκαταριθμηθώ με τούς ευφραινομένους από το φως του προσώπου Σου και να κληρονομήσω την αιώνια ζωή.

Πηγή: Το σταυρουδάκι

Καλεῖς τὸν Χριστὸ στὸ σπίτι σου; Μετὰ τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ δούλου τοῦ ­ἑκατοντάρχου στὴν Καπερναούμ, ἔρχεται ὁ Χριστὸς στὸ σπίτι τοῦ Πέτρου. Ἡ πεθερά του ἦταν ἄρρωστη μὲ πολὺ πυρετό. Παρακαλοῦν οἱ ἄλλοι Μαθητὲς τὸν Κύριο νὰ τὴ θεραπεύσει. Καὶ Κεῖνος πηγαίνει. Ἂς ἦταν σπίτι ψαρᾶ, ἀσφαλῶς ἁπλὸ καὶ φτωχικό. Πηγαίνει πρόθυμα καὶ τὴ θεραπεύει. Καὶ αὐτὴ ὑγιὴς πλέον τοὺς διακονεῖ (βλ. Λουκ. δ΄ 38-39).

Καλεῖς τὸν Χριστὸ στὸ σπίτι σου;

Μετὰ τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ δούλου τοῦ ­ἑκατοντάρχου στὴν Καπερναούμ, ἔρχεται ὁ Χριστὸς στὸ σπίτι τοῦ Πέτρου. Ἡ πεθερά του ἦταν ἄρρωστη μὲ πολὺ πυρετό. Παρακαλοῦν οἱ ἄλλοι Μαθητὲς τὸν Κύριο νὰ τὴ θεραπεύσει. Καὶ Κεῖνος πηγαίνει. Ἂς ἦταν σπίτι ψαρᾶ, ἀσφαλῶς ἁπλὸ καὶ φτωχικό. Πηγαίνει πρόθυμα καὶ τὴ θεραπεύει. Καὶ αὐτὴ ὑγιὴς πλέον τοὺς διακονεῖ (βλ. Λουκ. δ΄ 38-39).

Ὁ Χριστὸς μέσα σ’ ἕνα σπίτι! Τί εὐλογία! Τί δωρεὰ μεγάλη! Ἔχουμε καὶ ἄλλα παρόμοια περιστατικά.

Ὁ Ἰάειρος Τὸν παρακαλεῖ νὰ τὸν ἐπισκεφθεῖ γιὰ τὴν ἄρρωστη δωδεκάχρονη μοναχοκόρη του, ποὺ ἐν τῷ μετα­ξὺ βάρυνε καὶ πέθανε. Καὶ ὁ ­Κύριος ἐ­­­πισκέ­πτεται τὸ σπίτι του καὶ τὴν ἀνα­σταίνει.

Οἱ ἀδελφὲς τοῦ Λαζάρου τοῦ στέλνουν μήνυμα: «Κύριε, αὐτὸς ποὺ ἀ­­­γαπᾶς ἀ­­­σθενεῖ». Καὶ εὐγενικὰ Τὸν προσ­καλοῦν νὰ τὶς βοηθήσει. Καὶ ἄλλοτε ὁ Κύριος βρίσκεται στὸ σπίτι τοῦ Λαζάρου. Θέλουν νὰ ­ἐκ­φρά- σουν οἱ δύο ἀδελφὲς τὴν εὐγνωμοσύνη τους γιὰ τὴν ἀνάσταση τοῦ ἀδελφοῦ τους. Καὶ ἡ Μαρία ρουφᾶ τὰ λόγια Του «παρὰ τοὺς πόδας του», ἐνῶ ἡ Μάρθα ἑτοιμάζει τὸ τραπέζι τῆς εὐγνωμοσύνης καὶ τῆς ἀγάπης τους.

Ἀλλὰ καὶ οἱ δύο Μαθητὲς ποὺ πορεύονται σκυθρωποὶ καὶ ­λυπημένοι πρὸς Ἐμμαούς, Τὸν παρακαλοῦν καὶ «πα­ρα­βιάζονται αὐτὸν» λέγοντας «μεῖνον μεθ’ ἡ­­­μῶν». Καὶ Ἐκεῖνος μπρὸς στὶς ­ἐ­­­wπίμονες παρακλήσεις τους δέχεται νὰ φιλοξε­­­νηθεῖ, νὰ τοὺς σκορπίσει τὴ λύπη καὶ νὰ τοὺς γεμίσει μὲ τὶς οὐράνιες ­εὐλογίες Του.

Ναί, ὅταν οἱ καρδιές μας Τὸν ἀναζητοῦν, Ἐκεῖνος πρόθυμα δέχεται νὰ Τὸν φιλοξενήσουμε καὶ στὴν ὑλική μας οἰκία καὶ στὴν ψυχή μας, ὅπως ἔγινε καὶ μὲ τὸν Ζακχαῖο. Ὁ Ζακχαῖος μὲ ἰδιότυπο τρό­­πο Τὸν κάλεσε, σκαρφαλώνοντας στὴ συκομορέα, γιὰ νὰ γεμίσει τὸ κενὸ τῆς ψυχῆς του. Καὶ ὁ Χριστὸς πρόθυμα ἀνταποκρίθηκε: «Ζακχαῖε, σπεύσας κατά­βηθι. Σήμερον ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι». Καὶ ὅταν ἐκεῖνος ὑποδεχόμενος τὸν Χριστὸ στὸ σπίτι του δήλωσε ἔμπρακτη τὴ μετάνοιά του, ἄκουσε τὴ γλυκιὰ φωνὴ τοῦ Κυρίου νὰ τοῦ λέει: «Σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο» (Λουκ. ιθ΄ 9).

Ἂς ἔλθουμε τώρα καὶ σὲ μᾶς. Καλοῦ­με ἐμεῖς τὸν Χριστὸ νά ’ρθει καὶ νὰ μείνει στὸ σπίτι μας; σὲ κάθε χαρὰ καὶ λύπη μας; σὲ κάθε ­δυσκολία μας; Αὐτὸς εἶναι πρόθυμος καὶ μπορεῖ νὰ μᾶς ­βοηθήσει σὲ κάθε ἀνάγκη μας, σὲ κάθε ­πρόβλημά μας. Τὸν καλοῦμε πρὶν ἀπὸ κάθε ­ἐνέργειά μας, γιὰ νὰ μᾶς φωτίσει τί νὰ κάνουμε καὶ νὰ μᾶς βοηθήσει; Στρέφεται σ’ Αὐτὸν πρῶ­τα ἡ σκέψη μας καὶ ἀκολουθοῦν κατόπιν οἱ δικές μας ­ἐνέργειες καὶ λύσεις καὶ ἡ καταφυγὴ σὲ ἀνθρώπινη βοήθεια;

«Μεῖνον μεθ’ ἡμῶν», Κύριε, νὰ Τοῦ λέ­με.Ἔ­­­χω αὐτὴ τὴ δυσκολία συνεργασίας καὶ κατανοήσεως μὲ τόν (ἢ τήν) σύζυγό μου. Ἔχω αὐτὸ τὸ πρόβλημα μὲ τὸ παιδί μου, καθοδήγησέ με Ἐσὺ τί πρέπει νὰ κάνω. Αὐτὴ ἡ ἀδυναμία μὲ παιδεύει καὶ μοῦ φυγαδεύει τὴν εἰρήνη. Ἀπομάκρυνε τὸν πυρετὸ τοῦ πάθους μου.

Μόνο ὁ Χριστὸς μπορεῖ νὰ ­μεταβάλει τὰ δάκρυα τῆς λύπης μας σὲ δάκρυα χα­­ρᾶς, ὅταν Τὸν καλοῦμε στὸ σπιτικό μας. Γιατὶ κάτω ἀπὸ τὴν παντοδύναμη πα­ρουσία Του τὰ ἀκατόρθωτα γίνονται κατορθωτά.

Σημειώνει καὶ ὁ σοφὸς ἑρμηνευτής: «Ὁ Χρι­στὸς εἶναι ξένος, ὁ ὁποῖος θὰ πληρώσει γενναῖα τὴ φιλοξενία ποὺ θὰ τοῦ κάνουμε. Ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι τὸν ὑποδέχονται στὶς καρδιές τους ἢ στὰ σπίτια τους, ὄχι μόνο δὲν θὰ ζημιωθοῦν, ἀλλὰ καὶ θὰ εὐεργετηθοῦν ἀπὸ αὐτόν. Ἔρχεται πάντοτε κομίζοντας ἰάσεις καὶ θεραπεῖες, ἐφ’ ὅσον βέβαια αὐτὸ ἐξυπηρετεῖ τὸ αἰώνιο συμφέρον τους» (Παν. Τρεμπέλα, Ὑπόμνημα Λουκᾶ, σελ. 169α).

Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὴν οἰκογενειακή μας ἑστία, ὑπάρχει καὶ μιὰ πιὸ προσωπικὴ οἰ­­κία, τὸ σπίτι τῆς καρδιᾶς μας. Ὁ Κύριος πολὺ τὸ ἐπιθυμεῖ νὰ Τοῦ ἀνοίγουμε τὴν θύρα τῆς ψυχῆς μας, γιὰ νὰ εἰσέρχεται καὶ νὰ μᾶς χαρίζει τὴν εὐλογία Του καὶ τὶς οὐράνιες δωρεές Του. Μᾶς τὸ λέγει ὁ Ἴδιος: «Ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω· ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ τὴν θύραν, καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ’ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ’ ἐμοῦ» (Ἀποκ. γ΄ 20).

Λοιπόν, ἂς ἀνοίγουμε μὲ τὴ μετάνοιά μας τὴν θύρα τῆς ψυχῆς μας, ὥστε νὰ τὴν καθαρίζει καὶ νὰ συνδειπνεῖ μαζί μας στὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Θὰ γίνεται τότε ἕνα οὐράνιο πανηγύρι μέσα μας, καὶ ἡ χοϊκὴ ὕπαρξή μας θὰ προγεύεται τὰ ἀγαθὰ τοῦ Παραδείσου.

---

Πηγή: Ο Σωτήρ

Ιερός Ναός Αγ. Γεωργίου Πιτυούς εορτή 26-11-15 ΠΗΓΗ : simantrochios.gr ΠΗΓΗ : simantrochios.gr

Ιερός Ναός Αγ. Γεωργίου Πιτυούς εορτή 26-11-15

ΠΗΓΗ : simantrochios.gr

ΠΗΓΗ : simantrochios.gr

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 29 Νο­εμ­βρί­ου 2015 / Ἀ­ριθ­μὸς 48 Κυ­ρια­κή κστ΄ Ἐ­πι­στο­λῶν 29 Νο­εμ­βρί­ου 2015 (Ἐ­φεσ. ε΄ 8-19) «Καὶ μὴ συγ­κοι­νω­νεῖ­τε τοῖς ἔρ­γοι­ς τοῖς ἀ­κάρ­ποις τοῦ σκό­τους, μᾶλ­λον δὲ καὶ ἐ­λέγ­χε­τε»

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 29 Νο­εμ­βρί­ου 2015

  

Ἀ­ριθ­μὸς 48

Κυ­ρια­κή κστ΄ Ἐ­πι­στο­λῶν

29 Νο­εμ­βρί­ου 2015

(Ἐ­φεσ. ε΄ 8-19)

  «Καὶ μὴ συγ­κοι­νω­νεῖ­τε τοῖς ἔρ­γοι­ς τοῖς ἀ­κάρ­ποις τοῦ σκό­τους, μᾶλ­λον δὲ καὶ ἐ­λέγ­χε­τε» 

  

«Καί νά μή συμ­με­τέ­χε­τε στά ἔρ­γα τοῦ σκό­τους πού εἶ­ναι ἄ­καρ­πα καί ἐ­πι­βλα­βῆ. Οὔ­τε κἄν νά τά ἀ­νέ­χε­σθε, ἀλ­λά μᾶλ­λον νά τά ἐ­λέγ­χε­τε καί νά τά πα­ρου­σι­ά­ζε­τε στά μά­τια ὅ­λων ἐ­πι­βλα­βῆ καί ὀ­λέ­θρια», μᾶς δι­α­κη­ρύτ­τει ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος, ἀ­δελ­φοί μου, μέ­σῳ τῶν χρι­στια­νῶν τῆς Ἐ­φέ­σου. Ἡ Ἔ­φε­σος ἦ­ταν μί­α ἀ­πό τίς πιό με­γά­λες πό­λεις τῆς Μι­κρᾶς Ἀ­ςί­ας, κον­τά στή θά­λασ­σα καί γι’ αὐ­τό εἶ­χε με­γά­λη ἐμ­πο­ρι­κή κί­νη­ση. Πλού­σια πό­λη καί ὅ­που πλοῦ­τος ἐ­κεῖ καί δι­α­φθο­ρά. Τα­βέρ­νες, κρα­σί, γυ­ναῖ­κες, γλέν­τια, ἀ­σω­τί­α. Ἡ εἰ­δω­λο­λα­τρί­α ἐ­νί­σχυ­ε αὐ­τή τήν ἀ­σω­τί­α τῶν κα­τοί­κων. Ἀ­φοῦ οἱ θε­οί πού πί­στευ­αν ἔ­κλε­βαν, με­θοῦ­σαν καί σκό­τω­ναν, φαν­τα­σθεῖ­τε τί ἔ­κα­ναν οἱ ἄν­θρω­ποι. Ὅ­λοι ζοῦ­σαν στό σκο­τά­δι.

Ἀλ­λά ὁ Θε­ός, πού θέ­λει ὅ­λοι οἱ ἄν­θρω­ποι νά πι­στέ­ψουν καί νά σω­θοῦν, ἔ­στει­λε τόν Ἀ­πό­στο­λο Παῦ­λο. Τά θεῖ­α λό­για του πού ἦ­ταν σάν τό φῶς τοῦ ἥ­λιου δι­έ­λυ­σαν τά σκο­τά­δια τῆς εἰ­δω­λο­λα­τρί­ας. Ἄν­θρω­ποι πού πρίν ἔρ­θει ὁ Παῦ­λος ζοῦ­σαν τήν πιό δι­ε­φθαρ­μέ­νη ζω­ή, ὅ­ταν ἄ­κου­σαν τό κή­ρυγ­μα αἰ­σθάν­θη­καν κά­τι με­γά­λο στήν καρ­διά τους. Ἄ­νοι­ξαν τά μά­τια τῆς ψυ­χῆς καί εἶ­δαν τό ἀ­λη­θι­νό φῶς τοῦ Χρι­στοῦ, πί­στε­ψαν, με­τά­νι­ω­σαν, ἔ­κλα­ψαν γιά τά ἁ­μαρ­τή­μα­τά τους, μί­ση­σαν τό σα­τα­νᾶ καί τά πο­νη­ρά ἔρ­γα του, βα­πτί­σθη­καν κι ἔ­γι­ναν Χρι­στια­νοί. Καί συμ­πο­λί­τες τους, πού ἔ­βλε­παν τή ζω­ή τους καί τούς θαύ­μα­ζαν, πα­ρα­κι­νοῦν­ταν καί πί­στευ­αν στό Χρι­στό.

Ἀλ­λά ὑ­πῆρ­χαν καί ἄν­θρω­ποι κα­κοί καί δι­ε­στραμ­μέ­νοι πού δέν ἔ­βλε­παν μέ κα­λό μά­τι αὐ­τή τήν ἀλ­λα­γή. Μι­σοῦ­σαν τό φῶς τοῦ Χρι­στοῦ, για­τί ἔ­χα­ναν πε­λά­τες. Ἡ εἰ­δω­λο­λα­τρί­α γι’ αὐ­τούς ἦ­ταν ἐμ­πό­ριο. Ἔ­φτια­χναν μι­κρά καί με­γά­λα ἀ­γάλ­μα­τα πού τά που­λοῦ­σαν. Δι­α­τη­ροῦ­σαν τα­βέρ­νες μέ ἄ­φθο­νο κρα­σί, σπί­τια μέ­σα στά ὁ­ποῖ­α ἐρ­γα­ζό­ταν ἡ ἁ­μαρ­τί­α. Ὅ­λο αὐ­τό τό ἐμ­πό­ριο κιν­δύ­νευ­ε νά χα­θεῖ ἄν οἱ κά­τοι­κοι τῆς Ἐ­φέ­σου γί­νον­ταν Χρι­στια­νοί. Μί­ση­σαν τόν Παῦ­λο καί τόν θε­ώ­ρη­σαν ἐ­πι­κίν­δυ­νο ἐ­χθρό τους. Θά τόν σκό­τω­ναν ἄν ὁ Θε­ός δέν τόν προ­στά­τευ­ε ἀ­πό τή μα­νί­α τους.

Ὁ Παῦ­λος ἔ­φυ­γε ἀ­πό τήν Ἔ­φε­σο καί πῆ­γε σ’ ἄλ­λα μέ­ρη. Ἤ­ξε­ρε πώς οἱ Χρι­στια­νοί ἔ­πρε­πε νά στη­ρι­χθοῦν στήν πί­στη γιά νά μή νι­κη­θοῦν ἀ­πό τούς ὑ­πό­λοι­πους εἰ­δω­λο­λά­τρες, συγ­γε­νεῖς, φί­λους καί γνω­στούς, πού θά προ­σπα­θοῦ­σαν νά τούς τρα­βή­ξουν στήν πα­λιά θρη­σκεί­α. Ὁ δι­ά­βο­λος ἀρ­χί­ζει ἀ­πό τά μι­κρά δῆ­θεν καί ἀ­θῶ­α, γιά νά κα­τα­λή­ξει στά με­γά­λα ἁ­μαρ­τή­μα­τα. «Ἔ­λα κα­η­μέ­νε, ἕ­να πο­τη­ρά­κι κρα­σί θά πι­οῦ­με, δέ χά­θη­κε ὁ κό­σμος»! Ναὶ, ἀλ­λά ἐ­άν τὸ ἕ­να πο­τη­ρά­κι γί­νουν δύ­ο, τά δύ­ο τέσ­σε­ρα, ἡ κα­τά­λη­ξη θὰ εἶ­ναι ἕ­νας ἀλ­κο­ο­λι­κός μέ­θυ­σος πού δέ θά μπο­ρεῖ νά ξε­φύ­γει ἀ­π’ τό πο­τή­ρι τό κρα­σί, τό οὖ­ζο, τό ἀλ­κο­όλ.

Ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος συ­νι­στᾶ σέ ὅ­λους μας νά μήν ἔ­χου­με φι­λί­ες μέ ἀν­θρώ­πους πού ζοῦν μέ­σα στήν αἰ­σχρή ζω­ή. Πο­τέ νά μήν δι­και­ο­λο­γοῦ­με τά πο­νη­ρά τους ἔρ­γα. Μέ τά λό­για μας καί τό πα­ρά­δειγ­μά μας νά τούς ἐ­λέγ­χου­με μή­πως με­τα­νι­ώ­σουν κι αὐ­τοί καί ἐ­πι­στρέ­ψουν. Ὁ ἔ­λεγ­χος πού θά κά­νουν οἱ Χρι­στια­νοί, πάν­το­τε μέ ἀ­γά­πη καί συγ­κα­τά­βα­ση, θά ξε­σκε­πά­σει ὅ­λη τή δι­α­φθο­ρά τους κι ὅ­σοι ἀ­π’ αὐ­τούς εἶ­ναι κα­λο­προ­αί­ρε­τοι μπο­ροῦν νά με­τα­νο­ή­σουν καί νά σω­θοῦν. Ὁ ἔ­λεγ­χος θά εἶ­ναι σάν τό φάρ­μα­κο, πού εἶ­ναι πι­κρό καί δυ­σά­ρε­στο καί δέ θέ­λει νά τό πά­ρει ὁ ἄρ­ρω­στος. Κι ὅ­μως τό πι­κρό αὐ­τό φάρ­μα­κο θά εἶ­ναι ἡ σω­τη­ρί­α του.

Χω­ρίς δι­δα­σκα­λί­α, χω­ρίς ἔ­λεγ­χο τῆς κα­κί­ας καί τῆς δι­α­φθο­ρᾶς οἱ κοι­νω­νί­ες θά σα­πί­σουν καί θά κα­τα­στρα­φοῦν. Ἀλ­λοί­μο­νο στίς κοι­νω­νί­ες πού μι­σοῦν τόν ἔ­λεγ­χο καί κα­τα­δι­ώ­κουν τούς ἀν­θρώ­πους ἐ­κεί­νους πού κη­ρύτ­τουν καί γρά­φουν τήν ἀ­λή­θεια. «Καὶ μὴ με­θύ­σκε­σθε οἴ­νῳ ἐ­ν ᾧ ἐ­στὶ ἀ­σω­τί­α», γρά­φει στούς Ἐ­φε­σί­ους. Κά­θε βρά­δυ ἔ­βλε­πε ἀν­θρώ­πους πολ­λούς νά εἶ­ναι με­θυ­σμέ­νοι, νά μήν ξέ­ρουν τί λέ­νε καί τί κά­νουν, νά γυ­ρί­ζουν στά σπί­τια τους καί νά βα­σα­νί­ζουν τίς γυ­ναῖ­κες καί τά παι­διά τους. Μα­κριά ἀ­πό τήν ἁ­μαρ­τί­α τῆς μέ­θης. Εἰ­δω­λο­λά­τρης καί μέ­θυ­σος ται­ριά­ζει. Χρι­στια­νός καί μέ­θυ­σος δέν ται­ριά­ζει. Τό ἀλ­κο­όλ κα­τα­στρέ­φει τήν ὑ­γεί­α, πο­τί­ζει ὅ­λο τό σῶ­μα μέ δη­λη­τή­ριο, σκο­τώ­νει τόν ἄν­θρω­πο.

Ἀ­δελ­φοί μου, ὅ­ταν ἐ­μεῖς οἱ Χρι­στια­νοί δέν δι­δά­σκου­με καί δέν ἐ­λέγ­χου­με μέ λό­για καί προ­πάν­των μέ τή ζω­ή μας, τό κα­κό αὐ­τό μέ τήν ἔ­νο­χη σι­ω­πή μας ἐ­ξα­πλώ­νε­ται. Εἴ­θε ὁ Θε­ός, διά πρε­σβει­ῶν τῆς Θε­ο­τό­κου καί ὅ­λων τῶν Ἁ­γί­ων, νά φω­τί­σει καί νά δυ­να­μώ­σει κλη­ρι­κούς καί λα­ϊ­κούς, ὥ­στε νά ἀ­κου­σθεῖ καί πά­λι στόν τό­πο μας ἡ σάλ­πιγ­γα τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου, τό κή­ρυγ­μα τῆς με­τα­νοί­ας, γιά νά ἀ­ξι­ω­θοῦ­με νά γί­νου­με πο­λί­τες τοῦ Πα­ρα­δεί­σου. Ἀ­μήν.

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ 

ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΑΠΟ ΙΕΡΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΝΑΟ 25-11-2015 ΠΗΓΗ simantrochios.gr

ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ  ΑΠΟ ΙΕΡΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΝΑΟ 25-11-2015

ΠΗΓΗ  simantrochios.gr

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ 2345/1086/ 23ῃ Νοεμβρίου 2015 (Πρόγραμμα Ι. Δωδεκαημέρου) Ἐν Χίῳ τῇ 23ῃ Νοεμβρίου 2015 Μνήμη Ἀμφιλοχίου ἐπισκόπου Ἰκονίου Ἀριθμ. Πρωτ. 2345 Διεκπ. 1086 ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ Πρός Τόν Ἱερόν Κλῆρον τῆς καθ' ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Διά τοῦ παρόντος, γνωρίζομεν ὑμῖν, ὅτι αἱ ὧραι ἐνάρξεως τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν τοῦ Ἱεροῦ Δωδεκαημέρου, ὁρίζονται ὡς κατωτέρω: 24.12.2015 Ἡμέρα Πέμπτη, ὥρα 6.00΄ π.μ., ὁ Ὄρθρος, αἱ Μεγάλαι Ὧραι τῶν Χριστουγέννων, ὁ Μ. Ἑσπερινός καί ἐν συνεχείᾳ ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ 2345/1086/ 23ῃ Νοεμβρίου 2015 (Πρόγραμμα Ι. Δωδεκαημέρου)

  

 Ἐν Χίῳ τῇ 23ῃ Νοεμβρίου 2015

 Μνήμη Ἀμφιλοχίου ἐπισκόπου Ἰκονίου 

Ἀριθμ. Πρωτ. 2345 
 Διεκπ. 1086

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον
τῆς καθ' ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Διά τοῦ παρόντος, γνωρίζομεν ὑμῖν, ὅτι αἱ ὧραι ἐνάρξεως τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν τοῦ Ἱεροῦ Δωδεκαημέρου, ὁρίζονται ὡς κατωτέρω:
24.12.2015 Ἡμέρα Πέμπτη, ὥρα 6.00΄ π.μ., ὁ Ὄρθρος, αἱ Μεγάλαι Ὧραι τῶν Χριστουγέννων, ὁ Μ. Ἑσπερινός καί ἐν συνεχείᾳ ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.
24.12.2015 Ὥρα 5.30΄ μ. μ. ΜΕΓΑΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ,
εἰς τόν Ἱ. Μητροπολιτικόν Ναόν Χίου.
25.12.2015 Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Ἡμέρα Παρασκευή, ὥρα 5.00΄ π.μ.
Τό Μεσονυκτικόν, ὁ Ὄρθρος καί ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου.
(Ὥρα λήξεως 8.45΄ π. μ. )
26.12.2015 Ἡ Σύναξις τῆς Θεοτόκου
Ἡμέρα Σάββατον, ὥρα 7.00΄ π. μ. Ὁ Ὄρθρος καί ἡ Θεία Λειτουργία.
1. 1. 2016 Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ.
Ἡμέρα Παρασκευή, ὥρα 7.00΄ π. μ. Ὁ Ὄρθρος καί ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.
Ὥρα 10,30΄ π. μ. Ἐπίσημος Ἀρχιερατική Δοξολογία εἰς τόν Ἱ. Μητροπολιτικόν Ναόν,
ἐπί τῇ ἐνάρξει τοῦ Νέου Ἔτους.
5. 1. 2016 ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ.
Ἡμέρα Τρίτη, ὥρα 5.30΄ π.μ. Ὁ Ὄρθρος, αἱ Μεγάλαι Ὧραι, ὁ Μ. Ἑσπερινός, ἡ Θ. Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καί ὁ Μ. Ἁγιασμός τῶν Θεοφανείων.
(Ἡ ἀκολουθία δέν θά λήξῃ πρό τῆς 9ης πρωϊνῆς).
6. 1. 2016 ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Ἡμέρα Τετάρτη, ὥρα 7.00΄ π. μ. Ὁ Ὄρθρος καί ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου μετά Μεγάλου Ἁγιασμοῦ.
Ὁ Σεβασμιώτατος θά τελέσῃ τόν Μ. Ἑσπερινόν τῶν Χριστουγέννων εἰς τόν Ἱ. Μητροπολιτικόν Ναόν Χίου τήν 24ην Δεκεμβρίου 2015 καί ὥραν 5,30 μ.μ. καί θά ἱερουργήσῃ εἰς τάς ὡς κάτωθι λατρευτικάς συνάξεις:
Ὄρθρος καί Θ. Λειτουργία τῶν Χριστουγέννων: Ἱ. Ναός Ἁγ. Κωνσταντίνου Πισπιλοῦντος.
Ὄρθρος καί Θ. Λειτουργία (26.12. 2015): Ἱ. Μονή Παναγίας Βοηθείας Χίου.
Ὄρθρος καί Θ. Λειτουργία Μ. Βασιλείου (1.1.2016): Ἱ. Μητροπολιτικός Ναός Χίου.
Ὄρθρος καί Θ. Λειτουργία τῶν Θεοφανείων: Ἱ. Ναός Ἁγ. Νικολάου Καρδαμύλων.







ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ: Ἡ ἐκκίνησις ἐκ τοῦ Ἱ. Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Χίου, κατά τήν ἡμέραν τῶν Θεοφανείων, διά τήν Προκυμαίαν τοῦ Λιμένος, (ἔνθα θά λάβῃ χώραν ἡ Τελετή τῆς καταδύσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ), θά γίνῃ περί ὥραν 10.30΄ π. μ. 
ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΝΕΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ / ΤΗΝ 29η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015 ΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΘΑ ΤΕΛΕΣΘΕΙ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΝΕΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ ΙΕΡΟΥΡΓΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ κ.κ. ΜΑΡΚΟΥ ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΧΙΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΧΙΟΙ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΟΠΩΣ ΠΡΟΣΕΛΘΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΛΑΒΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ. ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΝΕΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ

    

ΤΗΝ 29η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015 ΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΘΑ ΤΕΛΕΣΘΕΙ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΝΕΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ ΙΕΡΟΥΡΓΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ 

ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

κ.κ. ΜΑΡΚΟΥ

ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΧΙΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΧΙΟΙ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΟΠΩΣ ΠΡΟΣΕΛΘΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΛΑΒΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ.

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ 

Εσύ ξέρεις Χριστέ μου... Κύριε Ιησού Χριστέ Ένα πόθο στην καρδιά έχει ο καθένας... Εσύ γνωρίζεις ακόμα κι΄ από μας τους ίδιους Τι πραγματικά διψά η ψυχή μας... Γι΄ αυτό Κύριε απόψε μ΄ αυτή την προσευχή Ας αποχαιρετήσω τη μέρα μου: Κύριε γενού τοις «πάσι τα πάντα»... Ότι έχει ανάγκη ο καθένας... Εσύ ξέρεις Χριστέ μου... Αμήν! Πηγή: Το σταυρουδάκι

Εσύ ξέρεις Χριστέ μου...

Κύριε Ιησού Χριστέ

Ένα πόθο στην καρδιά έχει ο καθένας...

Εσύ γνωρίζεις ακόμα κι΄ από μας τους ίδιους

Τι πραγματικά διψά η ψυχή μας...

Γι΄ αυτό Κύριε απόψε μ΄ αυτή την προσευχή

Ας αποχαιρετήσω τη μέρα μου:

Κύριε γενού τοις «πάσι τα πάντα»...

Ότι έχει ανάγκη ο καθένας...

Εσύ ξέρεις Χριστέ μου...

Αμήν!

Πηγή: Το σταυρουδάκι

Γεννηθήτω το θέλημά Σου… Φιλάνθρωπε Κύριε, δεν λησμόνησες τον αμαρτωλό δούλο σου, αλλά γεμάτος έλεος με είδες από τη δόξα σου και μου εμφανίστηκες με ακατάληπτο τρόπο! Εγώ, πάντοτε σε προσέβαλλα και σε λυπούσα. Συ όμως, Κύριε, για τη μικρή μου μετάνοια μου έδωσες να γνωρίσω τη μεγάλη σου αγάπη και την άμετρη αγαθότητά σου.

Γεννηθήτω το θέλημά Σου…

Φιλάνθρωπε Κύριε, δεν λησμόνησες τον αμαρτωλό δούλο σου, αλλά γεμάτος έλεος με είδες από τη δόξα σου και μου εμφανίστηκες με ακατάληπτο τρόπο! Εγώ, πάντοτε σε προσέβαλλα και σε λυπούσα. Συ όμως, Κύριε, για τη μικρή μου μετάνοια μου έδωσες να γνωρίσω τη μεγάλη σου αγάπη και την άμετρη αγαθότητά σου.
Το ιλαρό και πράο βλέμμα σου έθελξε την ψυχή μου. Τί να σου ανταποδώσω, Κύριε, ή ποιόν αίνο να Σου προσφέρω; Συ δίνεις τη χάρη σου, για να καίγεται αδιάλειπτα η καρδιά μου από αγάπη, και δεν βρίσκει πια ανάπαυση ούτε νύχτα ούτε μέρα από τη θεϊκή αγάπη. Η θύμησή σου θερμαίνει την ψυχή μου, που τίποτε στη γη δεν την αναπαύει εκτός από Σένα. Γι’ αυτό με δάκρυα Σε ζητώ, και πάλι ποθεί ο νους μου τη γλυκύτητά σου… Κύριε, δώσε μου να αγαπώ μόνον Εσένα. Συ με έπλασες, Συ με φώτισες με το άγιο Βάπτισμα, Συ συγχωρείς τα αμαρτήματά μου και μου δίνεις τη χάρη να κοινωνώ το τίμιο Σώμα και Αίμα σου. Δώσε μου τη δύναμη να μένω πάντα κοντά σου. Κύριε, δώσε μου τη μετάνοια του Αδάμ και την άγια ταπείνωσή σου.
Αμήν

Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου

Πηγή: lllazaros

Εισόδια της Θεοτόκου Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ, τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.

Εισόδια της Θεοτόκου

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ, τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς.
Ὁ καθαρώτατος ναὸς τοῦ Σωτῆρος, ἡ πολυτίμητος παστὰς καὶ Παρθένος, τὸ Ἱερὸν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, σήμερον εἰσάγεται, ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, τὴν χάριν συνεισάγουσα, τὴν ἐν Πνεύματι θείῳ· ἣν ἀνυμνοῦσιν Ἄγγελοι Θεοῦ· Αὕτη ὑπάρχει σκηνὴ ἐπουράνιος.

Ὁ Οἶκος
Τῶν ἀπορρήτων τοῦ Θεοῦ καὶ θείων μυστηρίων, ὁρῶν ἐν τῇ Παρθένῳ, τὴν χάριν δηλουμένην, καὶ πληρουμένην ἐμφανῶς, χαίρω, καὶ τὸν τρόπον ἐννοεῖν ἀμηχανῶ τόν ξένον καὶ ἀπόρρητον, πῶς ἐκλελεγμένη ἡ ἄχραντος, μόνη ἀνεδείχθη ὑπὲρ ἅπασαν τὴν κτίσιν, τὴν ὁρατὴν καὶ τὴν νοουμένην. Διό, ἀνευφημεῖν βουλόμενος ταύτην, καταπλήττομαι σφοδρῶς νοῦν τε καὶ λόγον, ὅμως δὲ τολμῶν, κηρύττω καὶ μεγαλύνω· Αὕτη ὑπάρχει σκηνὴ ἐπουράνιος.

Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής

21η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

21η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
ΠΗΓΗ Ρ/Σ ΣΗΜΑΝΤΡΟ 

Εάν θέλεις να δώσεις κάτι σε αυτόν που έχει ανάγκη, δώσε το με όμορφο πρόσωπο, και με λόγια καλά να παρηγορείς την θλίψη του.

Εάν θέλεις να δώσεις κάτι σε αυτόν που έχει ανάγκη, δώσε το με όμορφο πρόσωπο, και με λόγια καλά να παρηγορείς την θλίψη του.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Εάν θέλεις να δώσεις κάτι σε αυτόν που έχει ανάγκη, δώσε το με όμορφο πρόσωπο, και με λόγια καλά να παρηγορείς την θλίψη του. Kαι αν πράξεις έτσι, νικάει η ομορφιά του προσώπου σου, αυτό που δίνεις, στην καρδία του, περισσότερο την ανάγκη του σώματος του, την ημέρα που θα ανοίξεις το στόμα σου να κατηγορήσεις κάποιον, θεώρησε τον εαυτό σου νεκρό εκείνη την ημέρα, και όλα σου τα έργα μάταια, και αν ακόμη σου φαίνεται, ότι ειλικρινά και προς οικοδομή σε παρακίνησε ο λογισμός σου να μιλήσεις, γιατί ποια η ανάγκη να καταστρέψει κάποιος το σπίτι του, και να διορθώσει το σπίτι του φίλου του;

Την ημέρα που θα λυπηθείς για κάποιον άνθρωπο, ο οποίος ασθενεί ψυχικά ή σωματικά, εκείνη την ημέρα…

… θεώρησε τον εαυτό σου μάρτυρα, και ότι έπαθες για τον Χριστό, και αξιώθηκες την ομολογία Του.

Καθότι και ο Χριστός για τους αμαρτωλούς πέθανε και όχι για τους δίκαιους. Σκέψου πόσο μεγάλη είναι αυτή αρετή, στ’ αλήθεια μεγάλη αρετή είναι να λυπάται κάποιος για τους κακούς, και να ευεργετεί τους αμαρτωλούς περισσότερο παρά τους δίκαιους· αυτό ο απόστολος Παύλος το αναφέρει ως άξιο θαυμασμού, εάν σε όλα σου τα έργα μπορέσεις να έχεις την συνείδησή σου καθαρή, μην φροντίσεις να εκτελέσεις άλλη αρετή.

Σε όλα σου τα έργα ας προηγηθεί η σωφροσύνη του σώματος σου και η καθαρότητα της συνείδησής σου, διότι χωρίς αυτά τα δύο κάθε άλλη αρετή θεωρείται μάταια για τον Θεό.

Να γνωρίζεις ότι κάθε έργο που κάνεις χωρίς σκέψη και εξέταση υπάρχει μάταιο, καθώς ο Θεός υπολογίζει την αρετή με την διάκριση και όχι με την αδιάκριτη ενέργεια.

---

Πηγή: Αγάπη εν Χριστώ

ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΚΗΡ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΙΟΥ κ.ΜΑΡΚΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ . ΝΑΟ ΧΙΟΥ ΤΗ 18-11-2015 ΠΗΓΗ Ρ/Σ ΣΗΜΑΝΤΡΟ

 ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΚΗΡ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΙΟΥ κ.ΜΑΡΚΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ . ΝΑΟ ΧΙΟΥ ΤΗ 18-11-2015
ΠΗΓΗ Ρ/Σ ΣΗΜΑΝΤΡΟ 

Κύριε φώτισε τα αισθητήρια της ψυχής μου Μπροστά στις θύρες του ναού Σου βρίσκομαι και δεν έπαψα να σκέφτομαι το κακό. Αλλά συ, Χριστέ ο Θεός, που δικαίωσες τον τελώνη και ελέησες την Χαναναία, και άνοιξες στο ληστή τις θύρες του Παραδείσου, άνοιξε τα σπλάγνα της φιλανθρωπίας Σου και δέξαι με που προσέρχομαι και σ' αγγίζω με ευλάβεια, όπως δέχθηκες την πόρνη και την αιμορροούσα. Η μια, μόλις ακούμπησε τα δάχτυλά της στο κράσπεδο του χιτώνα Σου, γιατρεύτηκε αμέσως απ' την πολυχρόνια αρρώστια της. Κι άλλη που έπιασε τα άχραντα πόδια Σου πήρε την συγχώρηση των αμαρτημάτων της.

Κύριε φώτισε τα αισθητήρια της ψυχής μου

Μπροστά στις θύρες του ναού Σου βρίσκομαι και δεν έπαψα να σκέφτομαι το κακό. Αλλά συ, Χριστέ ο Θεός, που δικαίωσες τον τελώνη και ελέησες την Χαναναία, και άνοιξες στο ληστή τις θύρες του Παραδείσου, άνοιξε τα σπλάγνα της φιλανθρωπίας Σου και δέξαι με που προσέρχομαι και σ' αγγίζω με ευλάβεια, όπως δέχθηκες την πόρνη και την αιμορροούσα. Η μια, μόλις ακούμπησε τα δάχτυλά της στο κράσπεδο του χιτώνα Σου, γιατρεύτηκε αμέσως απ' την πολυχρόνια αρρώστια της. Κι άλλη που έπιασε τα άχραντα πόδια Σου πήρε την συγχώρηση των αμαρτημάτων της.

Μα εγώ ο ελεεινός, που τολμώ και δέχομαι όλο Σου το πανάγιο Σώμα, ας μη κατακαώ, αλλά δέξαι με όπως κι' εκείνες, και φώτισε τα αισθητήρια της ψυχής μου, καίγοντας και τα εγκλήματα των αμαρτιών μου, με τις πρεσβείες και τις μεσιτείες της Παναγίας Μητέρας Σου, και των αγγελικών δυνάμεων, γιατί είσαι ευλογητός στους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού

Πηγή: Χριστιανός Ορθόδοξος

Ευχή για την οικονομική κρίση Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ δείξας τό ἔλεός Σου ἐν πᾶσι τοῖς προσιοῦσι σοι καί ἐξαιτουμένοις τοῦτο, ὁ εὐμήχανος καί ποικίλα ἔχων τῆς σωτηρίας τά φάρμακα, «ὁ πατήρ τῶν οἰκτιρμῶν καί Θεός πάσης παρακλήσεως, ὁ παρακαλῶν ἡμᾶς ἐπί πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν», ὁ διά τοῦ μονογενοῦς Σου Υἱοῦ πληροφορήσας ἡμᾶς ὅτι «οἰκτίρμων» ὑπάρχεις καί πολυέλεος, «ὁ ἐλεῶν πάντας, ὅτι πάντα δύνασαι καί παρορῶν ἁμαρτήματα ἀνθρώπων εἰς μετάνοιαν», ὁ παρακινήσας τόν προφητάνακτα Δαυΐδ εἰπεῖν· «καθαρισθήσομαι ἀπό ἁμαρτίας μεγάλης» τῇ δυνάμει σου, ὁ μή θέλων τόν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ, πρόσδεξαι ἐν ταύτῃ τῇ ὥρᾳ τήν δέησιν ἡμῶν ὑπέρ τοῦ Ἔθνους καί τῆς Πατρίδος ἡμῶν.

Ευχή για την οικονομική κρίση

Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ δείξας τό ἔλεός Σου ἐν πᾶσι τοῖς προσιοῦσι σοι καί ἐξαιτουμένοις τοῦτο, ὁ εὐμήχανος καί ποικίλα ἔχων τῆς σωτηρίας τά φάρμακα, «ὁ πατήρ τῶν οἰκτιρμῶν καί Θεός πάσης παρακλήσεως, ὁ παρακαλῶν ἡμᾶς ἐπί πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν», ὁ διά τοῦ μονογενοῦς Σου Υἱοῦ πληροφορήσας ἡμᾶς ὅτι «οἰκτίρμων» ὑπάρχεις καί πολυέλεος, «ὁ ἐλεῶν πάντας, ὅτι πάντα δύνασαι καί παρορῶν ἁμαρτήματα ἀνθρώπων εἰς μετάνοιαν», ὁ παρακινήσας τόν προφητάνακτα Δαυΐδ εἰπεῖν· «καθαρισθήσομαι ἀπό ἁμαρτίας μεγάλης» τῇ δυνάμει σου, ὁ μή θέλων τόν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ, πρόσδεξαι ἐν ταύτῃ τῇ ὥρᾳ τήν δέησιν ἡμῶν ὑπέρ τοῦ Ἔθνους καί τῆς Πατρίδος ἡμῶν.

Πάντες γάρ οἱ ὁμοπάτριδες κείμεθα ἐπί ξυροῦ ἀκμῆς τῶν θλίψεων ὀδυνόμενοι ἐπί τῇ χλεύῃ καί καταφρονήσει τῆς φιλτάτης ἡμῶν πατρίδος, οὐ μήν ἀλλά καί τῇ δυστυχίᾳ τῶν κατοίκων αὐτῆς.

Ὄντως ἔκ τε τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν καί ἐκ τῆς ἐνεστώσης οἰκονομικῆς ἀνάγκης καί τῆς πνευματικῆς κρίσεως τῶν Ἐθνῶν κατέστημεν ἄνθρωποι θλῖψιν μόνιμον ἔχοντες καί Ἔθνος ὑπό τῶν ἄλλων Ἐθνῶν ὀνειδιζόμενον.

Δός, οὖν, ἡμῖν, Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν ἄνεσιν βίου, πάντα τά χρειώδη τῆς καθ᾽ ἡμέραν ἐπί τῆς γῆς ἡμῶν διαβιώσεως, μετάνοιαν διά τάς παραλείψεις καί ἁμαρτίας ἡμῶν, ἐλευθερίαν ἐκ τῶν πολλῶν δυσοιώνων λογισμῶν, πίστιν βεβαίαν πρός Σέ, ἐλπίδα ἐπί τά βελτίω τῶν ὀχληρῶν ἡμῶν καταστάσεων ἀκαταίσχυντον, χαράν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν σταθηράν.

Ἐξάγαγε ἡμᾶς ἐκ τῶν λυπηρῶν ἐπί τά θυμηδέστερα, ἐκ τῶν στενωπῶν τῆς ἀπελπισίας εἰς τόν δίαυλον τοῦ θάρσους, ἐκ τῆς ὀλισθηρᾶς ὁδοῦ τῆς ἀπωλείας εἰς τήν ἀτραπόν τῆς σταθερότητος, ἐκ τῆς ἀπιστίας εἰς τήν πίστιν, φανερῶν τοῖς πᾶσι τόν δρόμον τῆς ἀληθινῆς ζωῆς.

Ὅτι σύ εἶ ἡ πηγή τῆς ζωῆς καί σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Σεβ. Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και αλμωπίας κ. Ιωήλ.

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, δώρησέ μας ἀληθινή, δακρύβρεκτη μετάνοια Γέροντας Εφραὶμ Φιλοθεΐτης Ἐσὺ μᾶς ἔμεινες μοναδικὴ ἐλπίδα σωτηρίας. Εἶσαι ἡ ἀλήθεια μέσα σὲ τόσα ψέμματα. Εἶσαι ἡ χαρά μας μέσα σὲ τόσες θλίψεις. Εἶσαι ἡ λύτρωσίς μας μέσα σὲ τόση ἁμαρτία. Εἶσαι ἡ Εἰρήνη μέσα σ᾿ ἕναν κόσμο τόσο ταραγμένο. Εὐλαβικὰ Σὲ προσκυνῶ, δέσποζε ἐπὶ πάντων. Πηγή: Το σταυρουδάκι

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, δώρησέ μας ἀληθινή, δακρύβρεκτη μετάνοια

Γέροντας Εφραὶμ Φιλοθεΐτης

Ἐσὺ μᾶς ἔμεινες μοναδικὴ ἐλπίδα σωτηρίας. Εἶσαι ἡ ἀλήθεια μέσα σὲ τόσα ψέμματα. Εἶσαι ἡ χαρά μας μέσα σὲ τόσες θλίψεις. Εἶσαι ἡ λύτρωσίς μας μέσα σὲ τόση ἁμαρτία. Εἶσαι ἡ Εἰρήνη μέσα σ᾿ ἕναν κόσμο τόσο ταραγμένο. Εὐλαβικὰ Σὲ προσκυνῶ, δέσποζε ἐπὶ πάντων.

Πηγή: Το σταυρουδάκι