Πρόγραμμα Λατρευτικῆς Διακονίας Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χίου κ. Μάρκου μηνός Μαΐου 2015

Σάββατο 02.05.2015   Ἱερά Μονή Ἁγίου Μηνᾶ   Θεία Λειτουργία

Σάββατο 02.05.2015   Ἱερός Ναός Ἁγίου Ἰσιδώρου Βροντάδου   Μέγας Ἑσπερινός, ὢρα 6.30 μ.μ.

Κυριακή 03.05.2015   Ἱερός Ναός Ἁγίου Γεωργίου Φρουρίου   Θεία Λειτουργία μετά τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου, ὢρα 10.30 π.μ.

Πέμπτη 07.05.2015   Ἱερός Μητροπολιτικός Ναός Ταξιαρχῶν Σερρῶν   Μέγας Ἑσπερινός

Παρασκευή 08.05.2015   Ἱερός Μητροπολιτικός Ναός Ταξιαρχῶν   Θεία Λειτουργία

Σάββατο 09.05.2015   Ἱερός Ναός Ἁγίου Ἰσιδώρου Πετροκοκκίνου   Ἑσπερινός, ὢρα 6.30 μ.μ.

Κυριακή 10.05.2015   Ἱερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Χαλκείου   Θεία Λειτουργία

Τετάρτη 13.05.2015   Ἱερός Μητροπολιτικός Ναός Χίου   Μέγας Ἑσπερινός

Πέμπτη 14.05.2015   Ἱερός Μητροπολιτικός Ναός Χίου   Θεία Λειτουργία

Τετάρτη 20.05.2015   Ἱερά Μονή Παναγίας Βοηθείας   Θεία Λειτουργία

Τετάρτη 20.05.2015   Ἱερός Ναός Ἀναλήψεως Βουνοῦ    Μέγας Ἑσπερινός

Πέμπτη 21.05.2015   Ἱερός Ναός Ἁγίου Κωνσταντίνου Πισπιλοῦντος   Θεία Λειτουργία

Σάββατο 23.05.2015   Ἱερά Μονή Μυρσινιδίου   Ἑσπερινός, ὢρα 5.00 μ.μ.

Κυριακή 24.05.2015   Ἱερός Ναός Ἁγίου Μάρκου   Θεία Λειτουργία

Σάββατο 30.05.2015   Ἱερός Ναός Ἁγίου Ἰωάννου Προδρόμου Καταρράκτου   Ἑσπερινός

Κυριακή 31.05.2015   Ἱερός Μητροπολιτικός Ναός Χίου   Θεία Λειτουργία

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

26 Ἀ­πρι­λί­ου 2015 - Κυ­ρια­κή τῶν Μυ­ρο­φό­ρων

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀ­ριθ­μὸς 17

26 Ἀ­πρι­λί­ου 2015

Κυ­ρια­κή τῶν Μυ­ρο­φό­ρων

(Πράξ. στ΄, 1-7)

«Ἐ­γέ­νε­το γογ­γυ­σμός τῶν ἑλ­λη­νι­στῶν πρός τούς Ἑ­βραί­ους»

(Πράξ. στ΄, 1)

Στήν πρώ­τη Ἐκ­κλη­σί­α, ἀ­δελ­φοί μου, στήν ἀ­πο­στο­λι­κή ἐ­πο­χή, ἡ ἀ­ρε­τή τῶν πι­στῶν εἶ­χε φθά­σει σέ με­γά­λα ὕ­ψη πού προ­κα­λοῦ­σε τόν θαυ­μα­σμό τῶν εἰ­δω­λο­λα­τρῶν καί τῶν ἀ­πί­στων ἀ­κό­μη.

Διαβάστε περισσότερα »

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Παρακλητικός Κανών στον Άγιο Γεώργιο Μεγαλομάρτυρα τον Τροπαιοφόρο

Ὁ Ἱερεύς: Εὐλογητός ὁ Θεός ἠμῶν πάντοτε, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ὁ Ἀναγνώστης: Ἀμήν.
Δόξα σοί, ὁ Θεός ἠμῶν, δόξα σοί.
Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἠμίν καί καθάρισον ἠμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος καί σῶσον, Ἀγαθέ τάς ψυχᾶς ἠμῶν.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς. (τρεῖς φορές)
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἠμίν σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὁ Ἱερεύς• Ὅτι Σου ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
 

Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τή ἀληθεία σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τή δικαιοσύνη σού• καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἔπ ἐμέ τό πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πάσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἄπ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοῖ ἤλπισα• γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μού• ἐξελού μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μού• τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθεία. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τή δικαιοσύνη σου ἑξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σου εἰμι.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἅ΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίω, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν μέ, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὔτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἠμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἴτα τά παρόντα Τροπάρια.
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Τόν γενναιότατον Χριστοῦ στρατιώτην, καί Ἀθλητήν παναληθῆ του Σωτῆρος, καί Ἰατρόν πανάριστον τῶν νόσων ἐν ὠδαῖς, ἅπαντες τιμήσωμεν πρός αὐτόν ἐκβοῶντες. Λύτρωσαι πρεσβείαις σου τῆς παρούσης ἀνάγκης, τῆς ἀφορήτου ἴνα σέ ἀεί, ὡς εὐεργέτην ὑμνῶμεν Γεώργιε.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Θεοτοκίον
Οὐ σιωπήσομεν πότε, Θεοτόκε, τά, δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀναξιοι• εἰ μή γάρ σύ προίστασο πρεσβεύουσα, τίς ἠμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σού• σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ψαλμός ν΄ (50)
Ἐλέησον μέ, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημα μου•επί πλεῖον πλῦνον μέ ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μοῦ καθάρισον μέ. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω, καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διαπαντός. Σοί μόνω ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῆς ἐν τοῖς λόγοις σου, καί νικήσης ἐν τῷ κρίνεσθαι σέ. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησε μέ ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια της σοφίας σου ἐδήλωσας μοί. Ραντιεῖς μέ ὑσσώπω, καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς μέ, καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοί ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀποστρεψον τό πρόσωπόν σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἑξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψης μέ ἀπό τοῦ προσώπου σου καί τό πνεῦμά σου τό ἅγιον μή ἀντανέλης ἄπ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοί τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καί πνεύματι ἠγεμονικῶ στήριξον μέ. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσι. Ρύσαι μέ ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου•αγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις, καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἀν•ολοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῶ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τή εὐδοκία σου τήν Σιῶν, καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ• τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα• τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον σού μόσχους.

Εἴτα ψάλλομεν τάς Ὠδᾶς τοῦ Κανόνος.
Ὠδή δ΄. Ἦχος πλ. α΄. Ὁ Εἱρμός.
«Ὑγρᾶν διοδεύσας ὡσεί ξηράν, καί τήν Αἰγυπτίαν μοχθηρίαν διαφυγῶν, ὁ Ἰσραηλίτης ἀνεβόα· Τῷ Λυτρωτή καί Θεῶ ἠμῶν ἄσωμεν».
Ἅγιέ του Θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.
Γεώργιε Μάκαρ ἀγωνισθεῖς, τόν θεῖον ἀγώνα, ἠξιώθης ἐπιτυχεῖν, τῆς ἐπουρανίου εὐφροσύνης, ὑπέρ σῶν δούλων πρεσβεύων πρός Κύριον.
Ἅγιέ του Θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.
Ἐνίκησας δόγμα τυραννικόν, ἐνθέοις ἀγῶσιν, ἀλλά δέομαι, Ἀθλητά, ταῖς σαῖς μεσιτείαις οἴκτειρον μέ, ὑπό τῶν νόσων νικώμενον πάντοτε.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Ναός χρηματίσας τοῦ παντουργοῦ, τούς τή σή εἰκόνι, προσπελάζοντας εὐλαβῶς, Γεώργιε Μάκαρ ταῖς εὐχαίς σου, κατοικητήρια δεῖξον τοῦ Πνεύματος.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Θεοτοκίον
Σύ εἰ, Παρθένε ἄσπιλέ της ἐμῆς, ψυχῆς ταλαιπώρου, ἡ ἰσχύς τέ καί ἡ ἐλπίς. Τῆς δ` ἐσκοτισμένης μου καρδίας, σύ εἰ τό φῶς τό ἀνέσπερον, Παναγνέ.

Ὠδή γ΄. Ὁ Εἱρμός.
«Οὐρανίας ἁψίδος, ὀροφουργέ Κύριε, καί τῆς Ἐκκλησίας δομῆτορ, σύ μέ στερέωσον, ἐν τή ἀγάπη τή σή, τῶν ἐφετῶν ἡ ἀκρότης, τῶν πιστῶν τό στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε».
Ἅγιέ του Θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.
Ἐν οἴκω καθεύδοντας, καί ὀδῶ βαδίζοντας, σύ μεγαλομάρτυς Κυρίου, νῦν περιφρούρησον, καθοδηγῶν νῦν ἠμᾶς, εἰς νομάς θεοστηρίκτους, τούς ἀεί προσφεύγοντας τή θεία σκέπη σου.
Ἅγιέ του Θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.
Τῶν Μαρτύρων σύσκηνε, Ἀγγέλων συνόμιλε, καί τῶν θλιβομένων ἁπάντων, λιμήν γαλήνιος, χαρᾶς ἀξίωσον νῦν, τούς ἀνυμνοῦντας σέ πόθω, ἀθλοφόρε ἅγιε καί ἀξιάγαστε.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Νοσημάτων παντοίων, καί ψυχικῶν θλίψεων, ἁπάλλαξον μάρτυς Κυρίου, τούς σέ γεραίροντας, καί νῦν προσφεύγοντας ἐν ἀκλινεῖ διανοία, ταῖς θερμαῖς πρευβείαις σου μάρτυς Γεώργιε.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Θεοτοκίον
Ὑπέρ ἠμῶν ἐκδυσώπει τόν εὐμενῆ Κύριον, πάσης ἐκλυτροῦσθαι ἀνάγκης, καί περιστάσεως, Παρθένε μήτηρ Χριστοῦ καί Κυρία ἠμῶν πάντων, ἀσινεῖς διάσωζε, τούς σέ γεραίροντας.
Διασωσον, σαῖς πρεσβείαις, Κυρίου μεγαλομάρτυς, τούς ἐν πίστει τή σή πρεσβεία προστρέχοντας, καί σέ τιμώντας Γεώργιε ἀθλοφόρε.
Ἐπιβλεψον, ἐν εὐμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.

Εἴτα μνημονεύει ὁ ἱερεύς, δί΄ οὖς ἡ παράκλησις γίνεται, καί ἠμεῖς μέθ΄ ἑκάστην αἴτησιν ψάλλομεν τό Κύριε ἐλέησον (τρίς).
Ἐλέησον ἠμᾶς ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καί ἐλέησον.
Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἠμῶν (...) καί πάσης της ἐν Χριστῷ ἠμῶν ἀδελφότητος.
Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καί ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καί ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καί παρεπιδημούντων ἐν τή (πόλη) ταύτη, τῶν ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καί ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου. χριστιανος.gr
Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (ὀνόματα).
Ὅτι ἐλεήμων καί φιλάνθρωπος Θεός ὑπάρχεις, καί σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῶ καί τῷ Ἁγίω Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ὁ χορός· Ἀμήν.

Κάθισμα. Ἦχος β΄. Τά ἄνω ζητῶν.
Προστάτην θερμόν, καί μέγαν ἀντιλήπτορα, ἱκέτης ὁ σός, γινώσκει σέ Γεώργιε, τοῦτον οὔν ἐπισκεψαι τάχιον, καί ἐκ τῆς κλίνης ἔγειραι αὐτόν, καί τῆς ὀδύνης καί νόσου ἁπάλλαξον.

Ὠδή δ΄. Ὁ Εἱρμός.
«Εἰσακήκοα, Κύριε, τῆς οἰκονομίας σου τό μυστήριον· κατενόησα τά ἔργα σου, καί ἐδόξασά σου τήν Θεόητα».
Ἅγιέ του Θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.
Ἀσθενείας ὁ δείλαιος, καί κινδύνοις πλείστοις ἀεί συνέχομαι, ὤ Γεώργιε, βοήθει μοί, τῷ κατεγνωσμένω ἱκετεύω σέ.
Ἅγιέ του Θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.
Δεσμευθεῖς διά Κύριον, πάσαν του Βελίαρ κακίαν ἔλυσας, ἐξ ἤς ἅπαντας περίσωζε, τούς πιστῶς ὑμνοῦντας σέ Γεώργιε.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Νοσημάτων καί θλίψεων, καί παντοίας βλάβης ἠμᾶς ἁπάλλαξον, ὤ Γεώργιε Πανεύφημε, ταῖς πρός τόν Σωτήρα ἰκεσίαις σου.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Θεοτοκίον
Ρῶσιν δός μοί, Πανάχραντε, καί ἐκ χαλεπῶν κινδύνων διασωσον, καί παθῶν κοπρίας ἔγειρον, σόν ἀχρεῖον δοῦλον, ταῖς πρεσβείαις σου.

Ὠδή ἐ΄. Ὁ Εἱρμός.
«Φώτισον ἠμᾶς, τοῖς προστάγμασί σου, Κύριε, καί τῷ βραχίονί σου τῷ ὑψηλῶ, τήν σήν εἰρήνην, παρασχου ἠμίν, φιλάνθρωπε».
Ἅγιέ του Θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.
Φῶς τό νοητόν, τή καρδία σου δεξάμενος, τήν τῆς ψυχῆς ἠμῶν ζοφότητα, φωτί τῷ θείω, Γεώργιε, καταλάμπρυνον.
Ἅγιέ του Θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.
Σύ μαρμαρυγαῖς, ταῖς τῆς χάριτος, Γεώργιε, καταυγαζόμενος φώτισον, ψυχᾶς σῶν δούλων, σκοτισθείσας παραπτώμασι.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Πάθη χαλεπά, τῆς ψυχῆς ἠμῶν, Γεώργιε, ταῖς πρός τόν πλάστην σου δεήσεσι, παρακαλοῦμεν ἰάτρευσον καί ἑξάλειψον.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Θεοτοκίον
Ἄχραντε ἠμᾶς, ἀπογνώσεως ἐξάγαγε βυθοῦ, καί πρός ὅρμον τῆς ἀληθοῦς, τούς σούς ἰκέτας, μετανοίας καθοδήγησον. χριστιανος.gr

Ὠδή ς΄. Ὁ Εἱρμός.
«Τήν δέησιν, ἐκχεῶ πρός Κύριον, καί αὐτῶ ἀπαγγελῶ μου τάς θλίψεις, ὅτι κακῶν ἡ ψυχή μου ἐπλήσθη, καί ἡ ζωή μου τῷ ἅδη προσήγγισε· καί δέομαι ὡς Ἰωνάς·
Ἐκ φθορᾶς ὁ Θεός μέ ἀνάγαγε».
Ἅγιέ του Θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.
Κατεύνασον τῶν παθῶν τάς κινήσεις, καί ψυχῆς καί νοός καί καρδίας, ὅτι κακῶν ἡ ζωή μου ἐπλήσθη, μεγαλομάρτυς Κυρίου Γεώργιε, καί δέομαι ὡς χαλεπός,
ἐκ παντοίων κινδύνων μέ λύτρωσε.
Ἅγιέ του Θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.
Γεώργιε, ἄθλους ἀνύσας μεγάλους καί ὡς ἄγγελος ἐπί τῆς γής σοί ἀθλήσας, καί ἐκ κά-
κῶν τήν ζωήν ἠμῶν ὅλων, καί ἐκ κινδύνων καί νόσων ἁπάλλαξον, δεόμενοι ἐκ πειρασμῶν, τήν ζωήν περιφρούρισον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Νῦν ὀδύνας, ψυχῶν καί Σωμάτων, ἐπικούφησον Μεγαλομάρτυς Κυρίου, τῶν πρός τήν σήν ἀφορώντων πρεσβείαν, καί τάς καρδίας ἠμῶν χαρᾶς πλήρωσον, καί ἀθυμίας χαλεπῆς, ἐξ ἠμῶν τήν ὁμίχλην διαλυσον.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Θεοτοκίον
Καταύγασον, ἐκ φωτός οὐρανίου, τήν ἀθλίαν μου ψυχήν Θεοτόκε, καί ἁγίασον νοῦν καί καρδίαν, ἴνα χαρᾶς ἐμπλησθεῖ ἡ ζωή ἠμῶν, καί ἴασιν διαπαντός τή ζωή ἠμῶν παρθένε προσφέρουσα.
Διάσωζε ἐκ πάσης νόσου, παμάκαρ Γεώργιε, ταῖς πρός Θεόν ἐνθέρμοις πρεσβείαις σου, τούς προστρέχοντας τή σεπτή σου εἰκόνι.
Ἄχραντε ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Εἴτα μνημονεύει ὁ ἱερεύς, δί΄ οὖς ἡ παράκλησις γίνεται, καί ἠμεῖς μέθ΄ ἑκάστην αἴτησιν ψάλλομεν τό Κύριε ἐλέησον (τρίς).
Ἐλέησον ἠμᾶς ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καί ἐλέησον.
Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἠμῶν (...) καί πάσης της ἐν Χριστῷ ἠμῶν ἀδελφότητος.
Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καί ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καί ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καί παρεπιδημούντων ἐν τή (πόλη) ταύτη, τῶν ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καί ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου.
Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (ὀνόματα).
Ἐλεήμων γάρ καί φιλάνθρωπος Θεός ὑπάρχεις, καί σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῶ καί τῷ Ἁγίω Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Κοντάκιον ἦχος β’. Προστασία τῶν χριστιανῶν.
Προστάτην σέ θερμόν, καί τεῖχος ἀπροσμάχητον, πλουτοῦντες ἀεί, οἱ σοί προσπελάζοντες, γοερῶς ἐκβοῶμεν σοί. Πανσέβαστε Γεώργιε, προφθασον, καί ἐκ παθῶν ἠμᾶς καί θλίψεων ἁπάλλαξον, ταῖς θείαις πρός τόν Σωτήρα πρεσβείαις σου.

Εἴτα τό Ἅ΄ ἀντίφωνον τῶν Ἀναβαθμῶν τοῦ δ΄ ἤχου.
Ἐκ νεότητός μου, πολλά πολεμεῖ μέ πάθη· ἄλλ΄ αὐτός ἀντιλαβού, καί σῶσον, Σωτήρ μου. (δίς).
Οἱ μισοῦντες Σιῶν, αἰσχύνθητε ἀπό τοῦ Κυρίου· ὡς χόρτος γάρ, πυρί ἔσεσθε ἀπεξηραμμένοι (δίς).
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Ἁγίω Πνεύματι, πάσα ψυχή ζωοῦται, καί καθάρσει ὑψοῦται, λαμπρύνεται τή Τριαδική Μονάδι, ἱεροκρυφίως.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἁγίω Πνεύματι, ἀναβλύζει τά τῆς χάριτος ρεῖθρα, ἀρδεύοντα ἅπασαν τήν κτίσιν, πρός ζωογονίαν.
Καί εὐθύς τό Προκείμενον· Ἦχος δ΄.
Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ. (δίς).
Στίχος: Τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τή γῆ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος. χριστιανος.gr
Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ

Ὁ Ἱερεύς· Καί ὑπέρ τοῦ καταξιωθῆναι ἠμᾶς τῆς ἀκροάσεως τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου, Κύριον τόν Θεόν ἠμῶν ἰκετεύσωμεν.
Ὁ χορός· Κύριε, ἐλέησον (τρίς).
Ὁ Ἱερεύς· Σοφία. Ὀρθοί, ἀκούσωμεν τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου.
Ὁ Ἱερεύς· Εἰρήνη πάσι.
Ὁ χορός· Καί τῷ πνεύματί σου.
Ὁ Ἱερεύς· Ἐκ τοῦ κατά Ἰωάννην ἁγίου Εὐαγγελίου, τό Ἀνάγνωσμα. Προσχωμεν.
Ὁ χορός· Δόξα σοί, Κύριε, δόξα σοί.

Τό Εὐαγγέλιον ( ἰέ΄. 17-27, ἰστ΄. 1-2 ).
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς. Ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμίν, ἴνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμέ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν. εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε, ὁ κόσμος ἄν τό ἴδιον ἐφίλει· ὅτι δέ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ' ἐγώ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου, διά τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος. Μνημονεύετε τοῦ λόγου οὗ ἐγώ εἶπον ὑμίν· οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων του κυρίου αὐτοῦ. εἰ ἐμέ ἐδίωξαν, καί ὑμᾶς διώξουσιν· εἰ τόν λόγον μου ἐτήρησαν, καί τόν ὑμέτερον τηρήσουσιν, ἀλλά ταῦτα πάντα ποιήσουσιν ὑμίν διά τό ὄνομά μου, ὅτι οὐκ οἴδασι τόν πέμψαντα μέ, εἰ μή ἦλθον καί ἐλάλησα αὐτοῖς, ἁμαρτίαν οὐκ εἶχον· νῦν δέ πρόφασιν οὐκ ἔχουσι περί τῆς ἁμαρτίας αὐτῶν. Ὁ ἐμέ μισῶν καί τόν πατέρα μου μισεῖ. Εἰ τά ἔργα μή ἐποίησα ἐν αὐτοῖς ἅ οὐδείς ἄλλος πεποίηκεν, ἁμαρτίαν οὐκ εἶχον· νῦν δέ καί ἐωράκασι καί μεμισήκασι καί ἐμέ καί τόν πατέρα μου, ἀλλ' ἴνα πληρωθῆ ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος ἐν τῷ νόμω αὐτῶν, ὅτι ἐμίσησαν μέ δωρεάν. Ὅταν δέ ἔλθη ὁ παράκλητος ὄν ἐγώ πέμψω ὑμίν παρά τοῦ πατρός, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὅ παρά τοῦ πατρός ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περί ἐμοῦ· καί ὑμεῖς δέ μαρτυρεῖτε, ὅτι ἀπ' ἀρχῆς μετ' ἐμοῦ ἐστε. Ταῦτα λελάληκα ὑμίν ἴνα μή σκανδαλισθῆτε, ἀποσυναγώγους ποιήσουσιν ὑμᾶς· ἀλλ' ἔρχεται ὥρα ἴνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξη λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῶ.

Ὁ χορός: Δόξα σοί, Κύριε, δόξα σοί.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Τάίς του Ἀθλοφόρου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἁπάλλαξον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος: Ἐλεῆμον, ἐλέησον μέ ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημά μου.

Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ὅλην ἀποθέμενος, βιωτικήν τυραννίδα, ὀπίσω σου ἔδραμεν, ὁ σεπτός Γεώργιος, Θεέ Ἄναρχε, καί τερπνά ἅπαντα, καί δεσμόν ἄλυτον, ὡς ἱστόν ἀράχνης ἔλυσε, διό καί ἔτυχε, τῆς σῆς Βασιλείας, Ἀόρατε. Αὐτοῦ οὔν ταῖς δεήσεσιν, ἱλασμόν, Οἰκτίρμον παρασχου μοί, τῶν πλημμελημάτων, καί δεῖξον μέ ἀνώτερων παθῶν, τῶν ἐνοχλούντων μου, Δέσποτα, τήν ψυχήν ἑκάστοτε.
Οὐδείς προστρέχων ἐπί σοῖ, κατησχυμένος ἀπό σου ἐκπορεύεται σοφέ, Γεώργιε τρισμάκαρ, ἀλλ’αἰτεῖται τήν χάριν καί λαμβάνει διά σου τό δώρημα, πρός τό συμφέρον τῆς αἰτήσεως.
Μεταβολή τῶν θλιβομένων, ἀπαλλαγῆ τῶν ἀσθενούντων, ὑπάρχεις σύ, ἀθλοφόρε Κυρίου· σῶζε πάντας τους πρός σέ, καταφεύγοντας, μεγαλομάρτυς, τῶν πολεμουμένων ἡ εἰρήνη, ὁ ἄμεσος προστάτης τῶν πιστῶν.

Ὁ Ἱερεύς· Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σου· ἐπισκεψαι τόν κόσμον σου ἐν ἐλέει καί οἰκτιρμοῖς· ὕψωσον κέρας Χριστιανῶν ὀρθοδόξων καί καταπεμψον ἔφ΄ ἠμᾶς τά ἐλέη σου τά πλούσια· πρεσβείαις τῆς πανάχραντου Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας· δυνάμει τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ· προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων θείων Δυνάμεων ἀσωμάτων· ἰκεσίαις τοῦ τιμίου καί ἐνδόξου προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου· τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων· τῶν ἐν ἁγίοις πατέρων ἠμῶν, μεγάλων Ἱεραρχῶν καί Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου· Ἀθανασίου καί Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας καί Νικηφόρου Πατριάρχου Κῶν/πόλεως τοῦ Ὁμολογητοῦ. Νικολάου ἀρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας, Σπυρίδωνος ἀρχιεπισκόπου Τριμυθοῦντος, Ἀχιλλίου καί Βησσαρίωνος ἀρχιεπισκόπων Λαρίσης, Λουκᾶ ἀρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως καί Κριμαίας καί Νεκταρίου ἐπισκόπου Πενταπόλεως τοῦ ἐν Αἰγήνη, τῶν θαυματουργῶν. Τῶν ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου, Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου, Φανουρίου τοῦ νεοφανούς καί Μηνᾶ τοῦ θαυματουργοῦ· τῶν ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους, Ἰγνατίου καί Ἐλευθερίου· τῶν ἁγίων, ἐνδόξων, μεγάλων μαρτύρων γυναικών, Αἰκατερίνης τῆς πανσόφου, Μαρίνης καί Παρασκευῆς τῆς ἀθληφόρου καί Φιλοθέης τῆς Ἀθηναίας· τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί καλλινίκων νεομαρτύρων Γεδεῶν τοῦ ἐν Τυρνάβω, Γεωργίου τοῦ ἐκ Ραψάνης, Δαμιανοῦ καί Ἰωάννου τῶν ἐν Λαρίση μαρτυρησάντων καί τῶν Νεοφανῶν μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης. Τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί θεοστέπτων βασιλέων Κῶν/νοῦ καί Ἑλένης τῶν ἰσαποστόλων· τῶν ὁσίων καί θεοφόρων Πατέρων ἠμῶν, Στυλιανοῦ τοῦ Παφλαγόνος, Διονυσίου τοῦ ἐν Ὀλύμπω καί Συμεών τοῦ μονοχίτωνος καί ἀνυποδήτου. Τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί θαυματρουγῶν Ἀναργύρων, Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ, Κύρου καί Ἰωάννου, Παντελεήμονος καί Ἐρμολάου.Τῶν ἁγίων καί δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης· τοῦ ἁγίου (της ἡμέρας), οὗ τήν μνήμην ἐπιτελοῦμεν, καί πάντων σου τῶν Ἁγίων· Ἰκετεύομεν σέ, μόνε πολυέλεε Κύριε· ἐπάκουσον ἠμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων σου, καί ἐλέησον ἠμᾶς..

Ὁ χορός· Κύριε, ἐλέησον (ἴβ΄).
Ὁ Ἱερεύς· Ἐλέει, καί οἰκτιρμοῖς, καί φιλανθρωπία τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, μέθ οὗ εὐλογητός εἰ, σύν τῷ παναγίω καί ἀγαθῶ καί ζωοποιῶ σου Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς
τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ὁ χορός·Ἀμήν.

Ὠδή ζ΄. Ὁ Εἱρμός.
«Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας, καταντήσαντες Παῖδες ἐν Βαβυλώνι πότε, τή πίστει τῆς Τριάδος, τήν φλόγα τῆς καμίνου, κατεπάτησαν ψάλλοντες· Ὁ τῶν Πατέρων ἠμῶν Θεός, εὐλογητός εἰ».
Ἅγιέ του Θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν. χριστιανος.gr
Κοσμικῶν μέ σκανδάλων, καί παθῶν ἀτιμίας, καί πάσης θλίψεως, Γεώργιε εὐχαίς σου, διάσωζε καί δίδου, ἀναμέλπειν ἑκάστοτε, ὁ τῶν πατέρων ἠμῶν Θεός εὐλογητός εἰ.
Ἅγιέ του Θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.
Ραθυμίας ἀτόπου, καί δεινῆς ἁμαρτίας, ταῖς ἰκεσίαις σου, Γεώργιε μέ σῶσον, προστρέχοντα ἐν πίστει, τή θερμή ἀντιλήψει σου. Ὅπως τιμῶ σέ πιστῶς εἰς πάντας τούς αἰώνας.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Ὤ Γεώργιε Μάκαρ, δυσχερείας τοῦ βίου, κλυδωνιζόμενον, μηδόλως μέ παρίδης, ἀλλ` οἴκτιρον εὐχαίς σου, καί διασωσον ψάλλοντα, ὁ τῶν πατέρων ἠμῶν Θεός εὐλογητός εἰ.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Θεοτοκίον
Ἐν τῷ βίω τόν χρόνον, ἀμελεία Παρθένε, ἐκδαπανήσας πολλή, προσπίπτω καί βοῶ σοί, διέγειρον μέ σῶσον, τῷ Υἱῶ σου κραυγάζοντα, ὁ τῶν πατέρων ἠμῶν Θεός εὐλογητός εἰ.

Ὠδή ἡ΄. Ὁ Εἱρμός.
«Τόν Βασιλέα τῶν οὐρανῶν, ὄν ὑμνούσι στρατιαί τῶν Ἀγγέλων, ὑμνεῖτε, καί ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τούς αἰώνας».
Ἅγιέ του Θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.
Τούς σούς οἰκέτας, ὤ Γεώργιε Μάκαρ, ἐκ κινδύνων θλίψεων καί νόσων, σαῖς πρός τόν Σωτήρα ἁπάλλαξον πρεσβείαις.
Ἅγιέ του Θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.
Στήριξον πάντας, ὤ Γεώργιε μάρτυς, ἐν τή πίστει καί θεία ἀγάπη, καί ρύσαι εὐχαίς σου κακίας τοῦ Βελίαρ.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Τή ὑπερμάχω, ἀντιλήψει σου, μάρτυς, καταφεύγοντες αἰτούμεθα νόσων, καί δεινῶν εὐχαίς σου, ταχέως λυτρωθῆναι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Θεοτοκίον
Ἴασαι, Κόρη, ταῖς πρός τόν κτίστην λιταίς σου, τηκομένους νόσοις τούς σούς δούλους, καί δεινῶν παντοίων ἁπάλλαξον ταχέως.

Ὠδή θ΄. Ὁ Εἱρμός.
«Κυρίως Θεοτόκον, σέ ὁμολογοῦμεν, οἱ διά σου σεσωσμένοι, Παρθένε ἁγνή, σύν Ἀσωμάτων χορείαις, σέ μεγαλύνοντες».
Ἅγιέ του Θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.
Νοσούντων καί πλεόντων, καί τῶν ἐν κινδύνοις, πρός σωτηρίαν κατέστης ὑπέρμαχος, τῶν Ἀθλητῶν ἡ ἀκρότης, Μάρτυς Γεώργιε.
Ἅγιέ του Θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.
Συνήφθης ταῖς χορείαις, πάντων τῶν μαρτύρων, σύν οἶς δυσώπει Θεόν, ὤ Γεώργιε, ἁπαλλαγῆναι κινδύνων, δεινῶν τους δούλους σου.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Ὡς φύλαξ ὀρθοδόξων, καί τῆς εὐσεβείας, καί τῶν μαρτύρων τό κλέος, Γεώργιε, ὑπέρ ἠμῶν τόν Σωτήρα, θερμῶς ἱκέτευε.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Θεοτοκίον
Μαρία, ἐκτακείσαν, τήν οἰκτρᾶν ψυχήν μου, τῆς ἁμαρτίας φλογμῶ καταδρόσισον, τού σου ἐλέους ρανίσι, καί σῶσον Παναγνέ.

Καί εὐθύς τό·
Ἄξιον ἐστίν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σέ τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἠμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν τήν ὄντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.

Καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια
Κατεύνασον τόν τάραχον, Ἀθλητά, παθῶν καί κινδύνων, καί δαιμόνων τάς προσβολᾶς, ἀπέλασον πάσας, ἀπό τῶν σέ ὑμνούντων, ὡς μάρτυρα Κυρίου, θεῖε Γεώργιε.
Πόθω ἐορτάσωμεν ἀδελφοί, τήν φωσφόρον μνήμην, Γεωργίου τοῦ Ἀθλητοῦ, καί στέψωμεν τοῦτον, τοῦ ἔαρος τοῖς ἴοις, ἴνα ἀξιωθῶμεν τῆς θείας χάριτος. χριστιανος.gr
Ἀνάκτων ὑπέρμαχον καί πτωχῶν, πλεόντων σωτήρα, ἀσθενοῦντα τέ ἰατρόν, αἰχμαλώτων ρύστην, καί ὀρφανῶν προστάτην, κεκτήμεθα σέ πάντες, Μάρτυς Γεώργιε.
Λύσον, ὤ Γεώργιε ἀθλητά, νέφος ἁμαρτίας, καί τάς νόσους τάς φοβερᾶς, δίωξον ἐν τάχει, ἀπό τῶν προσκυνούντων, τήν θείαν σου εἰκόναν, καί ἀνυμνούντων σέ.
Τό Μεγαλυνάριο τοῦ Ἁγίου του Ναοῦ
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἵ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τό σωθῆναι ἠμᾶς.

Τό Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς. (τρεῖς φορές)
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἠμίν σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὁ Ἱερεύς• Ὅτι Σου ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ὁ Ἀναγνώστης· Ἀμήν.

Εἴτα τό τροπάριον. Ἦχος δ΄.
Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής, καί τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστής, ἀσθενούντων ἰατρός, βασιλέων ὑπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῶ,σωθῆναι τάς ψυχᾶς ἠμῶν.

Εἴτα μνημονεύει καί πάλιν ὁ ἱερεύς, δί΄ οὖς ἡ παράκλησις γίνεται, καί ἠμεῖς μέθ΄ ἑκάστην αἴτησιν ψάλλομεν τό Κύριε ἐλέησον (τρίς).
Ἐλέησον ἠμᾶς ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καί ἐλέησον.
Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἠμῶν (...) καί πάσης της ἐν Χριστῷ ἠμῶν ἀδελφότητος.
Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καί ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καί ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καί παρεπιδημούντων ἐν τή (πόλη) ταύτη, τῶν ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καί ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου.
Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (ὀνόματα).
Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τήν ἁγίαν Ἐκκλησίαν καί τήν πόλιν ταύτην, καί πάσαν πόλιν καί χώραν ἀπό ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καί αἰφνιδίου θανάτου, ὑπέρ τόν ἴλεων, εὐμενῆ καί εὐδιάλακτον, γενέσθαι τόν ἀγαθόν καί φιλάνθρωπον Θεόν ἠμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καί διασκεδᾶσαι πάσαν ὀργήν καί νόσον, τήν κάθ΄ ἠμῶν κινουμένην, καί ρύσασθαι ἠμᾶς ἐκ τῆς ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς, καί ἐλεῆσαι ἠμᾶς.
Ἔτι δεόμεθα καί ὑπέρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τόν Θεόν φωνῆς τῆς δεήσεως ἠμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, καί ἐλεῆσαι ἠμᾶς.
Ἐπάκουσον ἠμῶν, ὁ Θεός, ὁ Σωτήρ ἠμῶν, ἡ ἐλπίς πάντων τῶν περάτων τῆς γής καί τῶν ἐν θαλάσση μακράν, καί ἴλεως, ἴλεως γενού ἠμίν, Δέσποτα ἐπί ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν, καί ἐλέησον ἠμᾶς. Ἐλεήμων γάρ καί φιλάνθρωπος Θεός ὑπάρχεις, καί σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῶ καί τῷ Ἁγίω Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ὁ χορός· Ἀμήν.

Καί ὁ ἱερεύς ποιεῖ τήν ἀπόλυσιν·
Δόξα σοί ὁ Θεός, ἡ ἐλπίς ἠμῶν, Κύριε, δόξα Σοί.
Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἠμῶν, ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου καί παναμώμου ἁγίας Αὐτολυ Μητρός· τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καί πανεύφημων Ἀποστόλων· τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων· (τοῦ ἁγίου του Ναοῦ)· τῶν ἁγίων καί Δικαίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης, (τοῦ ἁγίου της ἡμέρας, οὗ τήν μνήμην ἐπιτελοῦμεν) καί πάντων τῶν Ἁγίων, ἐλεῆσαι καί σῶσαι ἠμᾶς, ὡς ἀγαθός καί φιλάνθρωπος.

Μετά ψάλλονται τά παρόντα Θεοτοκία. Ἦχος β΄. Ὄτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Πάντας τούς τελοῦντάς σου πιστῶς, τήν ἀξιοθαύμαστον μνήμην, μάρτυς Γεώργιε, πάσης περιστάσεως ρύσαι πρεσβείαις σου, νοσημάτων καί θλίψεων, παθῶν καί κινδύνων, σέ καθικετεύομεν, καί τῶν βελῶν τοῦ ἐχθροῦ. Ὅπως σέ φαιδρῶς ἀνυμνῶμεν, ὡς κοινόν ἠμῶν εὐεργέτην, καί τῶν ἀθλοφόρων ἐγκαλλώπισμα. χριστιανος.gr
Πάντων προστατεύεις ἀθλητά, καί ὑπέρ ἠμῶν νῦν πρεσβεύεις, Χριστῷ Γεώργιε, τῶν προσκαλουμένων σέ, ἐν τῶδε οἴκω τῷ σῶ, καί ἐκ θλίψεως ἅπαντας, κινδύνων καί
νόσων, σώζεις ἠμᾶς ἅγιε, ὡς παρρησίας τυχῶν· ὅθεν τόν σόν δοῦλον ἐκ πάσης, νόσου συνεχόμενον σῶσον, καί τήν κλίνης ἔγειρον καί ἴασαι.
Δέξαι τάς δεήσεις ἀφ’ ἠμῶν, τάς προσφερομένας ἐν πίστει, σοῖ τῷ θεράποντι, τοῦ Χριστοῦ Γεώργιε, καί πάντας νῦν ἠμᾶς, πάσης νόσου ἁπάλλαξον, ἠμῶν ὁ προστάτης,
ὡς φρουρός, ὡς ἔφορος, ὡς ἰατρός καί τροφεύς, πόθω ἐπικαλούμεθα σέ, καί διαπαντός, σέ τιμῶμεν, τήν εἰκόνα νῦν κατασπαζόμενοι.
Δέξαι τήν ἰκέσιον ὠδήν, δέξαι καί τόν θρῆνον στρατάρχα, δέξαι τήν δέησιν, δέξαι καί τά δάκρυα, τόν στεναγμόν τῆς ψυχῆς, καί τόν θρῆνον ἀφάνισον τά δάκρυα παῦσον, πάντα μεταρρύθμησον τά λυπηρά καί χαράν, δίδου τῷ τήν σήν ἐκζητούντι, θείαν προστασίαν καί σκέπην, ὁλοψύχω νεύσει ὤ Γεώργιε.

Ἦχος πλ. δ΄.
Δέσποινα προσδεξαι, τάς δεήσεις τῶν δούλων σου, καί λύτρωσαι ἠμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Ἦχος β΄.
Τήν πάσαν ἐλπίδα μου, εἰς σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον μέ ὑπό τήν σκέπην σου.

Ὁ Ἱερεύς: Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς. Ἀμήν.

---

Πηγή: Χριστιανός Ορθόδοξος

Χαιρετισμοί στον Άγιο Γεώργιο τον Μεγαλομάρτυρα και Τροπαιοφόρο

Χαῖρε, Μάρτυς Γεώργιε.

Χάριν θείαν πλουτήσας, ὦ Γεώργιε μάκαρ, ὁ μέγιστος ἡμῶν ἀντιλήπτωρ, Χριστῷ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν προσκυνούντων οἶκόν σου σεπτὸν Ἅγιε, ποιεῖν Αὐτοῦ τὸ θέλημα ἐν φόβῳ πάντοτε, ἵνα κράξωμεν οὕτως·

Ἀλληλούϊα.

Ψάλλοντές σου τὸν ὕμνον, ἐν ἁγίῳ ναῷ σοῦ, Γεώργιε, βοῶμέν σοι πάντες· τῷ Θεῷ μὴ παύσῃ τοῦ αἰτεῖν τῶν πταισμάτων ἄφεσιν, μετάνοιαν, εἰρήνην τε σοῖς δούλους, τοῖς βοῶσί σοι, μεγαλομάρτυς·

Χαῖρε, ὁ ἄρχων Καππαδοκίας·

χαῖρε, ὁ μύστης τῆς θεαρχίας.

Χαῖρε, τῶν ἐν Ἄθῳ μονῶν προϊστάμενος·

χαῖρε, τῶν ἐν θλίψει ἀεὶ παριστάμενος.

Χαῖρε, ἄνω σὺν Δημητρίῳ παραστάτης τοῦ Χριστοῦ·

χαῖρε, κάτω τῶν δυνάμεων ὁ προστάτης τοῦ στρατοῦ.

Χαῖρε, ὑπὲρ τῶν ὅλων τῷ Θεῷ ἱκετεύων·

χαῖρε, ὁ τῶν σῶν δούλων ἐκτενῶς προστατεύων.

Χαῖρε, ἁγίων ὁ προφιλέστερος·

χαῖρε, Μαρτύρων ὁ ἐνδοξότερος.

Χαῖρε, τῶν στρατευομένων ὁ γενναῖος προστάτης·

χαῖρε, φωτὸς τρισηλίου ὁ ἐνθεώτατος λάτρης·

Χαῖρε, Μάρτυς Γεώργιε.

Ὦ Γεώργιε Μάρτυς, πρωτοστράτηγε τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ καὶ δόξα στρατοῦ σου· (γ ́) προσδεξάμενος τὴν προσφορὰν ἡμῶν, ἐκ παντοίων ῥῦσαι κινδύνων τοὺς ὑμνοῦντάς σε καὶ ἐκ πάσης ἀνομίας, τοὺς Θεῷ βοῶντας·

Ἀλληλούϊα.

Καὶ πάλιν τὸ Κοντάκιον

Ὡς τοῦ Χριστοῦ Μεγαλομάρτυρα παμμέγιστον, καὶ τῆς Παρθένου κατὰ πάντα φίλον γνήσιον, ἀνυμνοῦμέν σε, Γεώργιε στρατηλάτα. ἀλλ’ ὡς ἔχων ἐξ αὐτῆς τοῦ Ὄρους ἅπασαν προστασίαν καὶ ἡμᾶς ἀεὶ περίσωζε τοὺς βοῶντάς σοι·

Χαίροις Μάρτυς Γεώργιε.

Πηγή: http://xristianos.gr/forum/viewtopic.php?f=23&t=12143

Ἀρχιερατική Ἱερά Πανήγυρις Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Μάρκου Βροντάδου

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

19 Ἀπριλίου 2015 - Κυριακή τοῦ Θωμᾶ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀριθμός 16

19 Ἀ­πρι­λί­ου 2015

Κυ­ρια­κή τοῦ Θω­μᾶ

(Πράξ. ε΄, 12-20)

«Ἐν ταῖς ἡ­μέ­ραις ἐ­κεί­ναις, διὰ τῶν χει­ρῶν τῶν ἀ­πο­στό­λων ἐ­γί­νε­το ση­μεῖ­α καὶ τέ­ρα­τα ἐν τῷ λα­ῷ πολ­λά». (Πράξ. ε΄, 12)

Ὅ­λοι γνω­ρί­ζου­με, ἀ­πό τά Εὐ­αγ­γέ­λια πού δι­α­βά­στη­καν στίς ἱ­ε­ρές ἀ­κο­λου­θί­ες τῆς Με­γά­λης Ἑ­βδο­μά­δας, πώς ὅ­ταν ὁ Χρι­στός μας συ­νε­λή­φθη καί ὁ­δη­γή­θη­κε μπρο­στά στό Συ­νέ­δριο, οἱ μα­θη­τές Του Τόν ἐγ­κα­τέ­λει­ψαν.

Διαβάστε περισσότερα »

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΚΑΤΑΡΤΙΣΙΣ Τεῡχος 20ον ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2015

ΚΑΤΑΡΤΙΣΙΣ

ΤΕΥΧΟΣ 20ον ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2015

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ & ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΔΙΜΗΝΙΑΙΟ ΔΕΛΤΙΟ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΡΤΙΣΕΩΣ

ΧΙΟΣ

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμενον άγιον Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, και τήν αγίαν σου ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν· συ γαρ ει Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν του Χριστού αγίαν ανάστασιν· ιδού γαρ ήλθε διά του σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γαρ υπομείνας δι ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

ΠΗΓΗ www.agiosdimitrioskouvaras.blogspot.com

Πατριαρχική Ἀπόδειξις ἐπί τῷ Ἁγίῳ Πάσχα 2015

Ἀριθμ. Πρωτ. 346

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ 

ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ 

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ἀδελφοὶ συλλειτουργοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Χριστὸς Ἀνέστη!

Ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ ἑορτάζομεν καὶ ἐφέτος χαρμοσύνως τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ψάλλομεν: «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τὴν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν• καὶ σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τὸν Αἴτιον» (τροπάριον τοῦ Κανόνος τῆς Ἀναστάσεως).

Καὶ ἐνῷ ἡμεῖς χαρμοσύνως ἑορτάζομεν τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου, ὡς πραγματικότητα ζωῆς καὶ ἐλπίδος, πέριξ ἡμῶν, ἐν τῷ κόσμῳ, ἀκούομεν τὰς κραυγὰς καὶ τὰς ἀπειλὰς τοῦ θανάτου, τὰς ὁποίας ἐκτοξεύουν ἐκ πολλῶν σημείων τῆς γῆς ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι πιστεύουν ὅτι δύνανται νὰ λύσουν τὰς διαφορὰς τῶν ἀνθρώπων διὰ τῆς θανατώσεως τῶν ἀντιπάλων, γεγονὸς τὸ ὁποῖον καὶ ἀποτελεῖ τὴν μεγαλυτέραν ἀπόδειξιν τῆς ἀδυναμίας των. Διότι, διὰ τῆς προκλήσεως τοῦ θανάτου τοῦ συνανθρώπου, διὰ τῆς ἐκδικητικότητος κατὰ τοῦ ἑτέρου, τοῦ διαφορετικοῦ, δὲν βελτιώνεται ὁ κόσμος, οὔτε ἐπιλύονται τὰ προβλήματα τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι, ἄλλωστε, ὑπὸ πάντων παραδεκτὸν καὶ ἀναγνωριζόμενον, ἰδιαιτέρως δὲ ὑπὸ τῶν σκεπτομένων ἀνθρώπων πάσης ἐποχῆς, ὅτι τὸ κακὸν νικᾶται διὰ τοῦ ἀγαθοῦ καὶ οὐδέποτε διὰ τοῦ κακοῦ. 

Τὰ προβλήματα ἐπιλύονται ἀληθῶς διὰ τῆς ἀναγνωρίσεως καὶ τῆς τιμῆς τῆς ἀξίας τοῦ προσώπου καὶ διὰ τοῦ σεβασμοῦ τῶν δικαιωμάτων του. Καὶ ἀντιστρόφως, τὰ παντὸς εἴδους προβλήματα δημιουργοῦνται καὶ ὀξύνονται ἐκ τῆς περιφρονήσεως τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καὶ τῆς καταπατήσεως τῶν δικαίων αὐτοῦ, ἰδιαιτέρως τοῦ ἀδυνάτου, ὁ ὁποῖος πρέπει νὰ δύναται νὰ αἰσθάνεται ἀσφαλὴς καὶ ὁ ἰσχυρὸς νὰ εἶναι δίκαιος διὰ νὰ ὑπάρξῃ εἰρήνη. 

Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς ἀνέστη ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ ἀπέδειξε καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον τὴν ἀδυναμίαν τοῦ θανάτου νὰ ἐπικρατήσῃ καὶ νὰ ἐπιφέρῃ σταθερὰν μεταβολὴν εἰς τὸν κόσμον. Αἱ δημιουργούμεναι διὰ τοῦ θανάτου καταστάσεις εἶναι ἀναστρέψιμοι, διότι, παρὰ τὰ φαινόμενα, εἶναι προσωριναί, δὲν ἔχουν ρίζαν καὶ ἰκμάδα, ἐνῷ ἀοράτως παρὼν εἶναι ὁ πάντοτε νικήσας τὸν θάνατον Χριστός. 

Ἡμεῖς, οἱ ἔχοντες τὴν ἐλπίδα μας εἰς Αὐτόν, πιστεύομεν ὅτι τὸ δικαίωμα τῆς ζωῆς ἀνήκει εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Ἡ Ζωὴ καὶ ἡ Ἀνάστασις προσφέρονται ὑπὸ τοῦ πατήσαντος τὸν θάνατον καὶ τὴν ἰσχύν αὐτοῦ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων, Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ εἰς Αὐτὸν μόνον καὶ εἰς τὴν διδασκαλίαν Του ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ ἐλπίζῃ. Ἡ πίστις εἰς τὸν Χριστὸν ὁδηγεῖ εἰς τὴν Ἀνάστασιν, εἰς τὴν Ἀνάστασιν πάντων ἡμῶν, ἡ πίστις καὶ ἡ ἐφαρμογὴ τῆς διδασκαλίας Του εἰς τὴν ζωήν μας ὁδηγοῦν εἰς τὴν σωτηρίαν πάντων ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ἀντιμετώπισιν τῶν προβλημάτων μας ἐν τῷ κόσμῳ.

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα,

Τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως, ἡ ὑπέρβασις αὕτη τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας, εἶναι τὸ κήρυγμα τῆς ζωῆς ἔναντι τῆς φθορᾶς τοῦ κόσμου καὶ τῆς περιπετείας τῶν ἀνθρωπίνων, καὶ εἰς αὐτὸ προσκαλοῦμεν ἀπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἡμεῖς ὁ ἐλέῳ Θεοῦ Προκαθήμενος τῆς ἐν ἀληθείᾳ Ὀρθοδόξου ἀγάπης, πάντα ἄνθρωπον εἰς γνῶσιν καὶ βίωσιν, φρονοῦντες ὅτι μόνον δι᾿ αὐτοῦ θὰ ἐπανευρεθῇ ἡ «κλαπεῖσα» ὑπὸ τῆς ἀνθρωπίνης συγχύσεως «ἐλπὶς ἡμῶν» καὶ τοῦ κόσμου παντός.

Εἴθε τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως νὰ φωτίζῃ τὰς καρδίας ὅλων διὰ νὰ χαίρωνται ὁμοῦ μετὰ τῶν συνανθρώπων των ἐν ἀγάπῃ, εἰρήνῃ καὶ ὁμονοίᾳ ἐν τῷ Υἱῷ καὶ Λόγῳ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶναι τὸ Φῶς τοῦ κόσμου, ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ζωή.

Αὐτῷ μόνῳ, τῷ Ἀναστάντι ἐκ νεκρῶν Κυρίῳ τῆς δόξης, τῷ «ζωῆς κυριεύοντι καὶ θανάτου δεσπόζοντι», τῷ ζῶντι εἰς τοὺς αἰῶνας καὶ τοῖς «ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαριζομένῳ», ἡ δόξα καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ εὐχαριστία. Ἀμήν.

Φανάριον, Ἅγιον Πάσχα ,βιε΄

† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως

διάπυρος πρὸς Χριστὸν Ἀναστάντα

εὐχέτης πάντων ὑμῶν

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 20 «Πασχάλιος Ποιμαντορική Ἐγκύκλιος».

ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Πρός

Τόν Ἱ­ε­ρόν Κλῆ­ρον

καί τόν εὐ­σε­βῆ λα­όν

τῆς κα­θ' ἡ­μᾶς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως.

Θέ­μα: «Πα­σχά­λιος Ποι­μαν­το­ρι­κή Ἐγ­κύ­κλιος».

«Ἀνέστη Χριστός, καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος». (Κατηχητικός Λόγος ἱεροῦ Χρυσοστόμου)


Ἀ­γα­πη­τοί μου,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Πρό ὀ­λί­γων ἡ­με­ρῶν ἠ­κού­σα­μεν τήν κα­τα­δί­κην εἰς θά­να­τον, πού ἐ­πέ­βα­λεν ὁ ἄν­θρω­πος εἰς τόν Θε­όν. Σή­με­ρον ἀ­κού­ο­μεν τήν «κα­τα­δί­κην» εἰς ἀ­θα­να­σί­αν, πού ὁ Θε­ός διά τῆς ἀ­να­στά­σε­ώς Του χα­ρί­ζει εἰς τούς ἀν­θρώ­πους. Τό με­γα­λύ­τε­ρον μῖ­σος τό ἔ­δει­ξαν οἱ ἄν­θρω­ποι πρός τόν Θε­όν, ὅ­ταν Τόν ἐ­σταύ­ρω­σαν. Τήν με­γα­λυ­τέ­ραν ἀ­γά­πην δει­κνύ­ει ὁ Θε­ός πρός τούς ἀν­θρώ­πους, ὅ­ταν ἀ­να­σταί­νε­ται. Οἱ ἄν­θρω­ποι ἤ­θε­λαν νά κα­τα­στή­σουν τόν Θε­όν θνη­τόν, ἀλ­λά ὁ Θε­ός διά τῆς ἀ­να­στά­σε­ώς Του κα­τέ­στη­σε τούς ἀν­θρώ­πους ἀ­θα­νά­τους. Ὁ θά­να­τος δέν ὑ­πά­ρχει πλέ­ον. Ἡ ἀ­θα­να­σί­α κα­τέ­κλυ­σε τόν ἄν­θρω­πον καί ὅ­λους τούς κό­σμους του.

Διά τῆς ἀ­να­στά­σε­ως τοῦ Θε­αν­θρώ­που ἡ ἀν­θρω­πί­νη φύ­σις ὡ­δη­γή­θη τε­λε­σι­δί­κως εἰς τήν ὁ­δόν τῆς ἀ­θα­να­σί­ας καί ἔ­γι­νε φο­βε­ρά καί δι­’­αὐ­τόν τόν θά­να­τον. Πρό τῆς ἀ­να­στά­σε­ως τοῦ Χρι­στοῦ ὁ θά­να­τος ἦ­το φο­βε­ρός διά τόν ἄν­θρω­πον, ἀ­πό τῆς ἀ­να­στά­σε­ως τοῦ Κυ­ρί­ου ὁ ἄν­θρω­πος γίνεται φοβερός διά τόν θάνατον. Ἐάν ὁ ἄνθρωπος ζῇ διά τῆς πί­στε­ως εἰς τόν Ἀ­να­στάν­τα Θε­άν­θρω­πον, ζῇ  ὑ­πε­ρά­νω τοῦ θα­νά­του. Καί ὅ­ταν ἀ­πο­θνῂ­σκῃ ἀ­φή­νει ἁ­πλῶς τό ἔν­δυ­μα τοῦ σώ­μα­τός του διά νά τό ἐν­δυ­θῇ ἐκ νέ­ου κα­τά τήν ἡ­μέ­ραν τῆς Δευ­τέ­ρας Πα­ρου­σί­ας.

Διά τῆς ἁ­μαρ­τί­ας ὁ ἄν­θρω­πος κα­τέ­στη θνη­τός καί πε­πε­ρα­σμένος˙ διά τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ γίνεται ἀθάνατος καί αἰώνιος. Εἰς αὐτό ἔγκειται ἡ δύναμις καί τό κράτος καί ἡ παντοδυναμία τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀναστάσεως. Διά τοῦτο ἄνευ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ δέν θά ὑπῆρχε κἄν ἡ χριστιανική πίστις. Ἡ ἀνάστασις τοῦ Κυρίου εἶναι τό μεγαλύτερον θαῦμα μεταξύ τῶν θαυμάτων Του. Ὅλα τά ἄλλα θαύματα πηγάζουν ἀπό αὐτό καί συνοψίζονται εἰς αὐτό. Ἐκ τῆς ἀναστάσεως ἐκπηγάζουν ἡ πίστις, ἡ ἀγάπη, ἡ ἐλπίς, ἡ προσευχή, ἡ θεοσέβεια. Οἱ δραπέται μαθηταί, πού ἔφυγαν μακράν ἀπό τόν Ἰησοῦν ὅταν ἐσταυρώθη, ἐπιστρέφουν πρός Αὐτόν ὅταν ἀνέστη. Οἱ πρῶτοι χριστιανοί ἔγιναν χριστιανοί, διότι ἀνέστη ὁ Χριστός, διότι ἐνίκησε τόν θάνατον. Αὐτό εἶναι ἐκεῖνο τό ὁποῖον οὐδεμία θρησκεία ἔχει˙ἐκεῖνο τό ὁποῖον ἀνυψώνει τόν Κύριον ὑπεράνω ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί τῶν θεῶν˙ ἐκεῖνο τό ὁποῖον κατά τρόπον μοναδικόν καί ἀναμφισβήτητον δεικνύει καί ἀποδεικνύει ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός καί Κύριος εἰς ὅλους τούς ὁρατούς καί ἀοράτους κόσμους.

Ὅλη ἡ ἱστορία τοῦ χριστιανισμοῦ εἶναι ἡ ἱστορία ἑνός καί μοναδικοῦ θαύματος, τοῦ θαύματος τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀναστάσεως, τό ὁποῖον συνεχίζεται διαρκῶς εἰς ὅλας τάς καρδίας τῶν χριστιανῶν ἀπό ἡμέρας εἰς ἡμέραν, ἀπό ἔτους εἰς ἔτος, ἀπό αἰῶνος εἰς αἰῶνα μέχρι τῆς Δευτέρας Παρουσίας. Εἰς τέσσαρας μόνον λέξεις συγκεφαλαιοῦνται καί τά τέσσαρα Εὐαγγέλια τοῦ Χριστοῦ: Χριστός Ἀνέστη! - Ἀληθῶς ἀνέστη!... Εἰς ἑκάστην ἐξ αὐτῶν εὑρίσκεται ἀπό ἕνα Εὐαγγέλιον καί εἰς τά τέσσαρα Εὐαγγέλια εὑρίσκεται ὅλον τό νόημα ὅλων τῶν κόσμων τοῦ Θεοῦ, τῶν ὁρατῶν καί ἀοράτων. Καί ὅταν ὅλα τά αἰσθήματα τοῦ ἀνθρώπου καί ὅλαι αἱ σκέψεις του συγκεντρωθοῦν εἰς τήν βροντήν τοῦ πασχαλινοῦ αὐτοῦ χαιρετισμοῦ: «Χριστός Ἀνέστη!»,τότε ἡ χαρά τῆς ἀθανασίας σείει ὅλα τά ὄντα, καί αὐτά ἐν ἀγαλλιάσει ἀπαντοῦν καί ἐπιβεβαιοῦν τό πασχάλιον θαῦμα:«Ἀληθῶς ἀνέστη!».

Ἀγαπητοί μου,

Μέχρι τῆς ἀναστάσεώς Του ὁ Κύριος ἐδίδασκε περί τῆς αἰωνίου ζωῆς, ἀλλά μέ τήν ἀνάστασίν Του ἔδειξεν ὅτι ὁ Ἴδιος ὄντως εἶναι ἡ αἰώνιος ζωή. Μέχρι τῆς ἀναστάσεώς Του ἐδίδασκε περί τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν, ἀλλά μέ τήν ἀνάστασίν Του ἔδειξε ὅτι ὁ Ἴδιος εἶναι πράγματι ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν. Μέχρι τῆς ἀναστάσεώς Του ἐδίδασκεν ὅτι ἡ πίστις εἰς Αὐτόν μεταφέρει ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν, ἀλλά μέ τήν ἀνάστασίν Του ἐδειξεν ὅτι ὁ Ἴδιος ἐνίκησε τόν θάνατον καί ἐξησφάλισε τοιουτοτρόπως εἰς τούς τεθανατωμένους ἀνθρώπους τήν μετάβασιν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ἀνάστασιν.

Καί ἀκόμη ἄνευ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου δέν δύναται νά ἐξηγηθῇ οὔτε ἡ ἀποστολικότης τῶν Ἀποστόλων, οὔτε τό μαρτύριον τῶν Μαρτύρων, οὔτε ἡ ὁμολογία τῶν Ὁμολογητῶν, οὔτε ἡ ἁγιότης τῶν Ἁγίων, οὔτε ἡ ἀσκητικότης τῶν Ἀσκητῶν, οὔτε ἡ θαυματουργικότης τῶν θαυματουργῶν, οὔτε ἡ πίστις τῶν πιστευόντων, οὔτε ἡ ἀγάπη τῶν ἀγαπώντων, οὔτε ἡ ἐλπίς τῶν ἐλπιζόντων, οὔτε ἡ νηστεία τῶν νηστευόντων, οὔτε ἡ προσευχή τῶν προσευχομένων, οὔτε ἡ πραότης τῶν πράων, οὔτε ἡ μετάνοια τῶν μετανοούντων, οὔτε ἡ εὐσπλαχνία τῶν εὐσπλάχνων, οὔτε οἱαδήποτε χριστιανική ἀρετή ἤ ἄσκησις. Ἐάν ὁ Κύριος δέν εἶχεν ἀναστῆ καί ὡς Ἀναστάς δέν εἶχε γεμίσει τούς μαθητάς Του μέ τήν ζωοποιόν δύναμιν καί τήν θαυματουργικήν σοφίαν, ποῖος θά ἠδύνατο αὐτούς τούς φοβισμένους καί δραπέτας νά τούς συγκεντρώσῃ καί νά τούς δώσῃ τό θάρρος καί τήν δύναμιν καί τήν σοφίαν διά νά ἠδύναντο τόσον ἄφοβα καί μέ τόσην δύναμιν καί σοφίαν νά κηρύττουν καί νά ὁμολογοῦν τόν Ἀναστάντα Κύριον καί νά πηγαίνουν μέ τόσην χαράν εἰς τόν θάνατον δι’ Αὐτόν; Καί ἄν ὁ Ἀναστάς Σωτήρ δέν τούς εἶχε γεμίσει μέ τήν θείαν δύναμίν Του καί σοφίαν, πῶς θά ἠδύναντο νά ἀνάψουν μέσα εἰς τόν κόσμον τήν ἄσβεστον πυρκαϊάν τῆς καινοδιαθηκικῆς πίστεως αὐτοί οἱ ἁπλοϊκοί, ἀγράμματοι, ἀμαθεῖς καί πτωχοί ἄνθρωποι; Ἐάν ἡ χριστιανική πίστις δέν ἦτο ἡ πίστις τοῦ Ἀναστάντος καί κατά συνέπειαν τοῦ αἰωνίως ζῶντος καί ζωοποιοῦντος Κυρίου, ποῖος θά ἠδύνατο νά ἐμπνεύσῃ τούς Μάρτυρας εἰς τόν ἆθλον τοῦ μαρτυρίου, καί τούς Ὁμολογητάς εἰς τόν ἆθλον τῆς ὁμολογίας, καί τούς Ἀσκητάς εἰς τόν ἆθλον τῆς ἀθλήσεως, καί τούς Ἀναργύρους εἰς τόν ἆθλον τῆς ἀναργυρίας, καί τούς Νηστευτάς εἰς τόν ἆθλον τῆς νηστείας καί τῆς ἐγκρατείας, καί ὁποιονδήποτε χριστιανόν εἰς ὁποιονδήποτε εὐαγγελικόν ἆθλον;

Ὅλα αὐτά εἶναι ἀληθινά καί πραγματικά διά κάθε ἀνθρωπίνην ὕπαρξιν. Διότι ὁ θαυμαστός καί γλυκύτατος Κύριος Ἰησοῦς, ὁ Ἀναστάς Θεάνθρωπος, εἶναι ἡ μόνη Ὕπαρξις μέ τήν ὁποίαν δύναται ὁ ἄνθρωπος νά νικήσῃ καί τόν θάνατον καί τήν ἁμαρτίαν καί τόν διάβολον, καί νά καταστῇ μακάριος καί ἀθάνατος, συμμέτοχος εἰς τήν Αἰωνίαν Βασιλείαν τῆς Ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Διά τοῦτο, διά τήν ἀνθρωπίνην ὕπαρξιν ὁ Ἀναστάς Κύριος εἶναι τά πάντα ἐν πᾶσι εἰς ὅλους τούς κόσμους, ὅ,τι τό Ὡραῖον, τό Καλόν, τό Ἀληθές, τό Προσφιλές, τό Χαρμόσυνον, τό Θεῖον, τό Σοφόν, τό Αἰώνιον. Αὐτός εἶναι ὅλη ἡ Ἀγάπη μας, ὅλη ἡ Ἀλήθειά μας, ὅλη ἡ Χαρά μας, ὅλον τό Ἀγαθόν μας, ὅλη ἡ Ζωή μας, ἡ Αἰώνια Ζωή εἰς ὅλας τάς θείας αἰωνιότητας καί ἀπεραντοσύνας.

Διά τοῦτο καί πάλιν, καί πολλάκις, καί ἀναρίθμητες φορές: Χριστός Ἀνέστη!

ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ  2015

Μέ πα­τρι­κές εὐ­χές

Ὁ Μη­τρο­πο­λί­της

+ Ὁ Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν Μᾶρκος

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Ἀναστάσιμο μήνυμα Σεβ. Μητροπολίτου Χίου κ. Μάρκου

Ἀ­γα­πη­τοί μου, 

Ὅλη ἡ ἱστορία τοῦ χριστιανισμοῦ εἶναι ἡ ἱστορία ἑνός καί μοναδικοῦ θαύματος, τοῦ θαύματος τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ μας, τό ὁποῖο συνεχίζεται διαρκῶς σέ ὅλες τίς καρδιές τῶν χριστιανῶν ἀπό μέρα σέ μέρα, ἀπό χρόνο σέ χρόνο, ἀπό αἰῶνα σέ αἰῶνα μέχρι τήν ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας. Σέ τέσσερις μόνον λέξεις συγκεφαλαιώνονται καί τά τέσσερα Εὐαγγέλια τοῦ Χριστοῦ: Χριστός Ἀνέστη! - Ἀληθῶς ἀνέστη!... Σέ κάθε μιά ἀπό αὐτές βρίσκεται ἕνα Εὐαγγέλιον καί στά τέσσερα Εὐαγγέλια βρίσκεται ὅλο τό νόημα ὅλων τῶν κόσμων τοῦ Θεοῦ, τῶν ὁρατῶν καί τῶν ἀοράτων. Καί ὅταν ὅλα τά αἰσθήματα τοῦ ἀνθρώπου καί ὅλες οἱ σκέψεις του συγκεντρωθοῦν στήν βροντή τοῦ πασχαλινοῦ αὐτοῦ χαιρετισμοῦ: «Χριστός Ἀνέστη!», τότε ἡ χαρά τῆς ἀθανασίας σείει ὅλα τά ὄντα, καί αὐτά μέ ἀγαλλίαση ἀπαντοῦν καί ἐπιβεβαιώνουν τό πασχάλιον θαῦμα: «Ἀληθῶς ἀνέστη!».

Μέχρι τήν ἀνάστασή Του ὁ Χριστός μας δίδασκε γιά τήν αἰώνια ζωή, ἀλλά μέ τήν ἀνάστασή Του ἔδειξε ὅτι ὁ Ἴδιος εἶναι ὄντως ἡ αἰώνιος ζωή. Μέχρι τήν ἀνάστασή Του δίδασκε γιά τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, ἀλλά μέ τήν ἀνάστασή Του ἔδειξε ὅτι ὁ Ἴδιος εἶναι πράγματι ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Μέχρι τήν ἀνάστασή Του δίδασκε ὅτι ἡ πίστη σ’ Αὐτόν μεταφέρει ἀπό τόν θάνατο στήν ζωή, ἀλλά μέ τήν ἀνάστασή Του ἐδειξε ὅτι ὁ Ἴδιος ἐνίκησε τόν θάνατο καί ἐξασφάλισε μέ αὐτό τόν τρόπο στούς νεκρούς ἀνθρώπους τήν μετάβαση ἀπό τόν θάνατο στήν ἀνάσταση.

Ὅλα αὐτά εἶναι ἀληθινά καί πραγματικά γιά κάθε ἀνθρώπινη ὕπαρξη. Γιατί ὁ θαυμαστός καί γλυκύτατος Κύριος Ἰησοῦς, ὁ Ἀναστάς Θεάνθρωπος, εἶναι ἡ μόνη Ὕπαρξη μέ τήν ὁποία μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά νικήσει καί τόν θάνατο καί τήν ἁμαρτία καί τόν διάβολο, καί νά καταστεῖ μακάριος, εὐτυχισμένος καί ἀθάνατος, συμμέτοχος στήν Αἰώνια Βασιλεία τῆς Ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτό, γιά τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη ὁ Ἀναστάς Κύριος εἶναι τά πάντα ἐν πᾶσι σέ ὅλους τούς κόσμους, ὅ,τι τό Ὡραῖο, τό Καλό, τό Ἀληθινό, τό Προσφιλές, τό Χαρμόσυνον, τό Θεῖο, τό Σοφό, τό Αἰώνιο. Αὐτός εἶναι ὅλη ἡ Ἀγάπη μας, ὅλη ἡ Ἀλήθειά μας, ὅλη ἡ Χαρά μας, ὅλο τό Ἀγαθό μας, ὅλη ἡ Ζωή μας, ἡ Αἰώνια Ζωή σ’ ὅλες τίς θεῖες αἰωνιότητες καί ἀπεραντοσύνες.

Γι’ αὐτό καί πάλι, καί πολλές φορές, καί ἀναρίθμητες φορές: Χριστός Ἀνέστη!

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Θεία Κοινωνία για εργαζομένους τη Μεγάλη Πέμπτη και το Μέγα Σάββατο σε τέσσερις Ιερούς Ναούς της πόλεως Χίου.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

Ἡ Ἱ­ε­ρὰ Μη­τρό­πο­λις Χί­ου, Ψα­ρῶν καὶ Οἰ­νουσ­σῶν γιὰ τὴν ἐ­νη­μέ­ρω­ση τῶν πι­στῶν ἀ­να­κοι­νώ­νει ὅ­τι κα­τὰ τὴν Με­γά­λην Πέμ­πτην καὶ τὸ Μέ­γα Σάβ­βα­τον οἱ ἐρ­γα­ζό­με­νοι ποῦ ἐ­πι­θυ­μοῦν νὰ κοι­νω­νή­σουν τῶν Ἀ­χράν­των Μυ­στη­ρί­ων μπο­ροῦν νὰ προ­σέρ­χον­ται εἰς τοὺς Ἱ­ε­ροὺς Να­ούς: Μη­τρο­πο­λι­τι­κόν, Εὐ­αγ­γε­λι­στρί­ας, Ἁ­γί­ου Ἰ­α­κώ­βου καὶ Ἁ­γί­ου Ἰ­ω­άν­νου Θε­ο­λό­γου, πό­λε­ως Χί­ου ἀ­πὸ τὶς ἕ­ξη (6.00) μέχρι τὶς ὀ­κτὼ πα­ρὰ τέ­ταρ­το (7.45) τὸ πρωί.

Στὴ συ­νέ­χεια θὰ δι­α­κο­πεῖ ἡ με­τά­δο­ση τῆς Θεί­ας κοι­νω­νί­ας, θὰ τε­λε­σθεῖ ἡ Θ. Λει­τουρ­γί­α, καὶ στὸ τέ­λος τῆς Θεί­ας Λει­τουρ­γί­ας θὰ συ­νε­χι­σθεῖ ἡ με­τά­δο­ση τῆς Θ. Κοι­νω­νί­ας.

(ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ)

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Ἁγία καί Μεγάλη Ἐβδομάδα 2015 Μήνυμα Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μάρκου