Συνομιλώντας με τον γέροντα Πορφύριο ...

 

 

" Τίποτε δεν είναι τυχαίο . Στενοχώρια και ασθένειες ...
Να ξέρεις, παιδί μου, τίποτε δεν έγινε ως να έτυχε.
Όλα έχουν τον σκοπό τους. Και τίποτα δεν γίνεται χωρίς να υπάρχει αιτία.
Ούτε μια πευκοβελόνα δεν πέφτει από το πεύκο αν δεν θέλει ο Θεός.
Γι’ αυτό θα πρέπει να μη στενοχωριέσαι για ό,τι σου γίνεται. Έτσι αγιαζόμαστε.

Να! Εσύ στενοχωριέσαι με τα πρόσωπα του σπιτιού σου και βασανίζεσαι
πότε με τη γυναίκα σου και πότε με τα παιδιά σου.
Αυτά είναι όμως που σε κάνουν και ανεβαίνεις πνευματικά ψηλά…
Αν δεν ήσαν αυτοί, εσύ δεν θα προχωρούσες καθόλου.
Σου τους έχει δώσει ο Θεός για σένα.
Μα θα μου πεις - συνέχισε ο Γέροντας -
είναι καλό να υποφέρουμε από τους αγαπημένους μας ;

Ε ! Έτσι το θέλει ο Θεός. Και εσύ είσαι ευαίσθητος πολύ,
και από τη στενοχώρια σου, σου πονάει το στομάχι σου και η κοιλιά σου .

– Ναι, μα είναι κακό, Παππούλη, να είναι κάποιος ευαίσθητος ;

– Ναι, είναι κακό να είναι κανείς πολύ ευαίσθητος σαν εσένα,
γιατί με τη στενοχώρια δημιουργείς διάφορες σωματικές αρρώστιες.
Δεν ξέρεις ακόμα ότι και όλες οι ψυχικές αρρώστιες είναι από τον πονηρό ;

– Όχι…

– Ε, μάθε το τώρα από μένα… "

                                                                                                                            ( γέροντας Πορφύριος )

 

 

 

 

 

( Λίγα λουλούδια απ΄ το περιβόλι της καρδιάς μου αφήνω σιωπηλά  ,
στο ταπεινό κελλάκι σου παππούλη ,

γιατί απαλύνεις τον πόνο της ψυχής μας με τα λόγια σου ,

και σαν βάλσαμο , μας θεραπεύεις τις πληγές ...
ας έχουμε την ευχούλα σου )

ΠΗΓΗ  www.odevontas.blogspot.com

Για ποιους λόγους παραχωρούνται οι πειρασμοί

Γι΄αυτό παραχωρεί ο Κύριος στους αγίους, που τον αγαπούν, αιτίες για ταπείνωση και για συντριβή της καρδιάς, η οποία επιτυγχάνεται με επίπονη προσευχή, για να πλησιάσουν κοντά του με ταπείνωση. Και πολλές φορές τους προκαλεί φόβο με τα σωματικά παθήματα, και με ολισθήματα στις αισχρές και βρομερές ενθυμήσεις, με ονειδισμούς και προσβολές και ραπίσματα, και άλλοτε, με αρρώστιες και αδυναμίες σωματικές ή με τη φτώχεια, με έλλειψη των αναγκαίων για τη συντήρηση του σώματος και, ακόμη, με τρομερό φόβο και εγκατάλειψη, και με φανερό πόλεμο του διαβόλου. Μερικές φορές τους ανθρώπους του ο Κύριος τους κάνει να ταπεινωθούν και με διάφορα άλλα πράγματα. Όλα αυτά γίνονται, για να μη νυστάξουν και πέσουν στην αμέλεια, ή μπορεί να συμβαίνουν, για να βρει την ψυχική του υγεία ο αγωνιστής, την οποία έχασε εξαιτίας των αμαρτιών του, ή για να προφυλαχθεί φοβούμενος τα μελλοντικά δεινά. Ώστε η ανάγκη είναι που φέρνει τους πειρασμούς στους ανθρώπους και τους κάνει ωφέλιμους. Δε λέω όμως, ότι πρέπει ο άνθρωπος να χαυνωθεί με τη θέλησή του από τους αισχρούς λογισμούς, για να τους ενθυμείται και να βρει, έτσι, πρόφαση για ταπείνωση, ούτε λέω να ζητήσει να εισέλθει στους διάφορους άλλους πειρασμούς. Αλλά θέλω να πω ότι πρέπει ο άνθρωπος, ενώ κάνει το καλό, να είναι πάντοτε προσεκτικός, και να φυλάει την ψυχή του από την αμαρτία, και να συλλογίζεται ότι είναι κτιστός και, επομένως, εύκολα μπορεί να πέσει. Κάθε κτιστός (άνθρωπος) χρειάζεται τη δύναμη του Θεού να τον βοηθήσει, και όποιος χρειάζεται τη βοήθεια του άλλου, έχει κάποια φυσική αδυναμία. Και όποιος έχει συναίσθηση της ασθένειας και της αδυναμίας του, είναι ανάγκη να ταπεινωθεί και να ζητήσει, για να πάρει αυτό που του χρειάζεται απ΄αυτόν πού έχει να του το δώσει. Εάν λοιπόν από την αρχή ήξερε και έβλεπε την ασθένειά του, ποτέ δε θα τον έπιανε αμέλεια, και άμα δεν είχε αμέλεια, δε θα κοιμόταν ξένοιαστος, και δε θα παραδινόταν στα χέρια αυτών που τον πληγώνουν με τις θλίψεις, για να τον ξυπνήσουν τελικά από την αμέλειά του.
 

Λοιπόν, ο πορευόμενος στο δρόμο του Θεού πρέπει να τον ευχαριστεί για όλες τις θλίψεις πού τον βρίσκουν, και να κατηγορεί και να ατιμάζει τον αμελή εαυτό του, και να ξέρει ότι ο Κύριος, που τον αγαπά και τον φροντίζει, δε θα του παραχωρούσε τα λυπηρά, για να ξυπνήσει το νου του, αν δεν έδειχνε κάποια αμέλεια. Ακόμη μπορεί να επέτρεψε ο Θεός κάποια θλίψη, διότι ο άνθρωπος έχει υπερηφανευθεί, οπότε ας το καταλάβει και ας μην ταραχθεί κι ας μην εγκαταλείψει το στάδιο και τον αγώνα, αλλ΄ ας βρίσκει την αιτία στον εαυτό του, ώστε το κακό να μη γίνει διπλό, δηλαδή να υποφέρει και να μη θέλει να θεραπευθεί. Στο Θεό πού είναι η πηγή της δικαιοσύνης, δεν υπάρχει αδικία. Αυτό να μην περάσει από το νου μας. Ας είναι δοξασμένο το όνομά του εις τους αιώνας. Αμήν. (85-6)

«Ανθολόγιο από την ασκητική εμπειρία του Αγίου Ισαάκ του Σύρου»

Πηγή: Το κανδυλάκι

27 Ἰουλίου 2014 - Κυριακὴ Ζ΄ Ματθαίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ 

Ἀριθμὸς 30

Κυριακὴ Ζ΄ Ματθαίου

27 Ἰουλίου 2014

Ματθαίου θ΄ 27 - 35

Μεγάλα θαύματα ἔκανε ὁ Κύριος κατὰ τὴν ἐπὶ γῆς παρουσία του, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί. Στὴ σημερινὴ εὐαγγελική περικοπὴ γίνεται λόγος γιὰ τὴ θεραπεία δύο τυφλῶν καὶ ἑνὸς κωφοῦ δαιμονιζομένου.

Πολὺ συχνὰ οἱ Εὐαγγελιστὲς ἀφηγοῦνται περιστατικὰ θαυμάτων τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ δείξουν ὅτι στὸ πρόσωπό Του ἀποκαλύπτεται ἕνας νέος κόσμος, ἐκεῖνος τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἕνας κόσμος ἀπαλλαγμένος ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὶς συνέπειές της.

Ἕνα ἐρώτημα τὸ ὁποῖο προβάλλει εἶναι: γιατί ὁ Χριστὸς ἔκανε θαύματα; Μήπως τὰ ἔκανε γιὰ νὰ ἀπαλλάξει ἁπλὰ κάποιους συνανθρώπους μας ἀπὸ τὴ δυστυχία τους; Ὅπως γνωρίζουμε ὁ Θεὸς Πατέρας μας, μᾶς προσκαλεῖ νὰ ἐγκολπωθοῦμε μία ζωὴ ἀγάπης καὶ ἐλευθερίας, ὀμορφιᾶς καὶ δημιουργίας. Ὅμως ἡ ἁμαρτία μὲ ὅλες τὶς φοβερὲς συνέπειές της, μπῆκε σὰν παράσιτο στὸν κόσμο, σηματοδοτώντας μία πορεία ποὺ ὁδηγεῖ πρὸς τὴν καταστροφή. Τὰ πάθη, τὰ μίση, οἱ πόλεμοι, οἱ ἀσθένειες, εἶναι τὰ στοιχεῖα ποὺ κυριαρχοῦν ἀπό τότε ποὺ ὁ ἄνθρωπος ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ πλησίασε τὸν χῶρο τῆς ἁμαρτίας. Ἑπομένως, τὸ κακὸ δὲν εἶναι μία ἐπιφανειακὴ κατάσταση ἡ ὁποία περιορίζεται ἁπλὰ στὴν ἐκδήλωση κάποιας ἀσθένειας ἢ κάποιας δοκιμασίας. Ριζοβολεῖ στὸ βάθος τῆς ἁμαρτίας.

Ὅταν λοιπὸν ὁ Χριστὸς προσφέρει γιατρειὰ σὲ ἀσθενεῖς μὲ τὴ θαυματουργία του, ὅπως καὶ στὶς περιπτώσεις ποὺ ἀναφέρεται ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, φανερώνει ὅτι εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχὴν ἐλευθερωτὴς τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸ κακὸ ποὺ τὸν καταδυναστεύει. Τοῦ προσφέρει μία βαθύτερη γιατρειὰ ποὺ τὸν ἀπαλλάσσει καὶ τὸν ἐλευθερώνει πλήρως ἀπὸ τὸ κακὸ καὶ τὶς συνέπειές του. Τὸ βαθύτερο μήνυμα τῶν ὅσων ἐνεργεῖ ὁ Κύριος εἶναι ὅτι μπροστὰ στὴν πορεία τοῦ ἀνθρώπου, ξανοίγεται τώρα ὁ δρόμος τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς δυνατότητάς του νὰ εἰσέλθει στὴν αἰωνιότητα. Ὁ Χριστὸς σηματοδοτεῖ μία νέα πορεία ποὺ εἶναι πορεία νίκης ἐναντίον τοῦ κακοῦ καὶ τῶν δυνάμεών του, μέσα στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Ἂν θέλουμε λοιπὸν κι ἐμεῖς νὰ ἐγκολπωθοῦμε τὰ σωτηριώδη μηνύματα τοῦ Εὐαγγελίου δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ εἰσέλθουμε στὴ μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε στὴν ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας. Μέσα στὴν πραγματικότητά της μποροῦμε νὰ ἐξασφαλίσουμε ὅλες ἐκεῖνες τὶς συνταγὲς ποὺ μποροῦν νὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὴ βαθύτερη θεραπεία ποὺ ἀναζητοῦμε.

Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς μᾶς ἀπελευθέρωσε, τότε γιατί ἀρρωσταίνουμε καὶ πεθαίνουμε, διερωτοῦνται πολλοί. Ἰσχυρὴ ἀπάντηση δίνουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας οἱ ὁποῖοι τονίζουν ὅτι τὸ κακό, ἡ θλίψη καὶ ὁ πόνος, ἡ δυστυχία καὶ ὁ θάνατος ἐξακολουθοῦν νὰ ὑπάρχουν στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, μέχρι τὴν ὁριστικὴ κατάργησή τους ποὺ σηματοδοτήθηκε μὲ τὸ ἔργο τοῦ Κυρίου. Μέχρι τότε, μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν ὅλα αὐτὰ στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ ὄχι μόνο δὲν μποροῦν νὰ τὸν ὑποδουλώνουν, ἂν ὁ ἴδιος βέβαια τὸ θέλει, ἀλλὰ ἀντίθετα οἱ ὁποιεσδήποτε δοκιμασίες στὴ ζωὴ προσλαμβάνουν νέο περιεχόμενο ποὺ μὲ τὴν ἀξιοποίησή του ἀντλοῦμε δύναμη καὶ βοήθεια ἀπὸ τὶς πηγὲς τῆς σωτηρίας.

Μὲ ἰδιαίτερη συμπάθεια καὶ ἀγάπη, ἑορτάζουμε καὶ τιμοῦμε σήμερα καὶ τὸν Ἅγιο Παντελεήμονα. Πολλοὶ προστρέχουμε στὴ Χάρη του περιμένοντας νὰ μᾶς προσφέρει κάτι. Μέσα σὲ ἕναν κόσμο γεμάτο πόνο, ἀρρώστια καὶ θάνατο τιμοῦμε ἕναν θαυματουργὸ καὶ ἀνάργυρο ἰατρό. Καὶ στὴν ἐποχὴ του οἱ ἄνθρωποι λάμβαναν ἀπὸ τὸν Ἅγιο τὴ θεραπεία, ἀλλά καὶ σήμερα ἐμεῖς προστρέχουμε σ’ αὐτὸν γιὰ νὰ τὸν παρακαλέσουμε γιὰ τὴν ὑγεία μας καὶ τὴ ζωή μας.

Ὁ κόσμος μας εἶναι κόσμος πτώσης, ποὺ ἔχει δεδομένο τὸ θάνατο. Κι ἂν σήμερα εἴμαστε ὑγιεῖς, δὲν ξέρουμε τί θὰ γίνει σὲ λίγο. Κι ἂν δὲν πεθάνουμε σήμερα, θὰ πεθάνουμε αὔριο. Ὅσο κι ἂν ζήσουμε, θὰ ἔχουμε κάτι ἀκόμη νὰ ἐπιθυμοῦμε γιὰ νὰ τὸ ζήσουμε, νὰ τὸ ἀπολαύσουμε, νὰ τὸ δοῦμε.

Ὁ Θεὸς δὲν μᾶς χαρίζει τὴν ὑγεία, τὴ δύναμη ἢ τὴν ἀτελείωτη ζωὴ σ΄ αὐτὸν τὸν κόσμο, ἀλλὰ ὁ Θεὸς μᾶς χαρίζει τὴν ἀθανασία, τὴν αἰωνιότητα. Τὰ προβλήματα, οἱ δυσκολίες, οἱ στεναχώριες μᾶς βοηθοῦν νὰ καταλάβουμε τὴν ἀδυναμία μας, νὰ ταπεινωθοῦμε, νὰ θυμηθοῦμε τὸ Θεὸ καὶ τὸν προορισμό μας.

Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί, ὁ πόνος καὶ οἱ δοκιμασίες στὴ ζωή μας, ἀπό τότε ποὺ ὁ Κύριος ἄνοιξε τὴν ὁδὸ τῆς ἐλευθερίας ἀπὸ τὶς δυνάμεις τοῦ κακοῦ, μπορεῖ νὰ γίνονται ἀφορμὲς γιὰ νὰ ἀνακαλύπτουμε μέσα ἀπὸ τὶς φουρτοῦνες τὸ γαλήνιο λιμάνι τῆς σωτηρίας ποὺ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Ἡ πιὸ μεγάλη πρόκληση εἶναι νὰ γευθοῦμε κι ἐμεῖς τὰ ἀγαθὰ τῶν θαυματουργικῶν ἐνεργειῶν τοῦ Ἰησοῦ καὶ νὰ γίνουμε δέκτες τῶν ἐλπιδοφόρων μηνυμάτων Του τὰ ὁποία πηγάζουν μέσα ἀπὸ τοὺς σωτήριους λόγους Του, ὅπως ἦταν καὶ ἐκεῖνος ποὺ ἀκούσαμε σήμερα: «Καὶ ἀνεώχθησαν αὐτῷ οἱ ὀφθαλμοί». Ἀμήν.

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Εφόσον μιλάς με Το Θεό !

 

 

Παππούλη χάρισε μας αυτή τη δύναμη  ...

Να εναποθέτουμε ολόκληρη τη ζωή μας Στα Χέρια Του !

Χωρίς να Τον πιέζουμε για τίποτα ...

μονάχα ν΄ αφηνόμαστε μ΄ εμπιστοσύνη...

Κι΄ Εκείνος σίγουρα ξέρει ...

 

Εύχομαι ένα όμορφο κι΄ ευλογημένο απόγευμα

σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής !

 

ΠΗΓΗ www.odevontas.blogspot.com

Πώς να περιορίσουμε τον κίνδυνο των δασικών πυρκαγιών

Η χώρα μας στο σύνολό της καλύπτεται από δασικές εκτάσεις με ποικιλία ευαίσθητων οικοσυστημάτων. Αυτό σε συνδυασμό με τις κλιματολογικές συνθήκες (υψηλές θερμοκρασίες, ισχυροί άνεμοι) που επικρατούν τους θερινούς μήνες, έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός πυριγενούς περιβάλλοντος. Οι δασικές πυρκαγιές που εκδηλώνονται κάθε χρόνο στη χώρα μας οφείλονται κατά μεγάλο μέρος στην ανθρώπινη αμέλεια. Με δεδομένο ότι οι πυρκαγιές ως φυσικό φαινόμενο θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν και στο μέλλον, αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να τις περιορίσουμε λαμβάνοντας όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα πρόληψης. Στο φυλλάδιο αυτό θα βρείτε μερικές χρήσιμες συμβουλές για την επίτευξη του στόχου αυτού

Για να μην προκαλέσουμε πυρκαγιά από αμέλεια

• Δεν πετάμε ποτέ αναμμένα τσιγάρα όταν βρισκόμαστε στο δάσος. Το τσιγάρο αποτελεί την πρώτη αιτία πρόκλησης πυρκαγιάς από αμέλεια.
• Δεν καίμε σκουπίδια ή ξερά χόρτα και κλαδιά στην ύπαιθρο.
• Αποφεύγουμε τις υπαίθριες εργασίες που ενδέχεται να προκαλέσουν πυρκαγιά (οξυγονοκολλήσεις, χρήση τροχού ή άλλου εργαλείου που προκαλεί σπινθήρες).
• Δεν ανάβουμε υπαίθριες ψησταριές κατά τους θερινούς μήνες εντός των δασών ή σε χώρους που υπάρχουν ξερά χόρτα.

Αν είστε κυνηγός ή εκδρομέας

• Μην κάνετε χρήση φωτιάς όταν η θερμοκρασία είναι πάνω από 30o C. Είναι προτιμότερο να πάρετε μαζί σας έτοιμα τρόφιμα.
• Ποτέ μην πετάτε αναμμένο τσιγάρο. Βεβαιωθείτε πριν απομακρυνθείτε ότι αυτό έχει σβήσει εντελώς.
• Μην αφήνετε σκουπίδια στο δάσος. Υπάρχει κίνδυνος ανάφλεξης.
• Σεβασθείτε τις απαγορευτικές πινακίδες πρόσβασης σε περιόδους υψηλού κινδύνου.
• Μην κάνετε χρήση υπαίθριων ψησταριών.

Όταν οδηγείτε στο δάσος και ο κίνδυνος έναρξης πυρκαγιάς είναι υψηλός.

• Ποτέ μην πετάτε αναμμένο το τσιγάρο από το παράθυρο του αυτοκινήτου.
• Ποτέ μην σταθμεύετε το όχημά σας σε σημεία που υπάρχουν ξηρά χόρτα. Ο καταλύτης των αυτοκινήτων διατηρείται υπερθερμασμένος για αρκετό χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σοβαρός κίνδυνος έναρξης πυρκαγιάς.
• Έχετε υπόψη σας ότι οι σπινθήρες που προκαλούνται από την εξάτμιση όλων των τύπων των οχημάτων μπορούν να προξενήσουν πυρκαγιά.

Πως πρέπει να ενεργήσετε μόλις αντιληφθείτε μια πυρκαγιά.

• Τηλεφωνήστε ΑΜΕΣΩΣ στο αριθμό κλήσης 199 και δώστε σαφείς πληροφορίες για την τοποθεσία και το ακριβές σημείο που βρίσκεσθε, καθώς και πληροφορίες για τη συγκεκριμένη θέση που βλέπετε την πυρκαγιά.
• Περιγράψτε το είδος της βλάστησης που καίγεται.
• Προσδιορίστε την κατεύθυνση της πυρκαγιάς.
• Η κλήση στον αριθμό αυτό είναι χωρίς χρέωση τόσο από σταθερό όσο και από κινητό τηλέφωνο. Επίσης, στα καρτοτηλέφωνα δεν απαιτείται η εισαγωγή τηλεκάρτας. Σε περίπτωση που το κινητό τηλέφωνο μας δείχνει την ένδειξη «κλήσεις έκτακτης ανάγκης» ή «εκτός δικτύου» τηλεφωνείστε στο 112. 

H προστασία των δασών είναι υπόθεση όλων μας

Πηγή: www.fireservice.gr  

ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ  ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Δεν έχουμε τον Χριστό στην ψυχή μας...

Ήταν ξαπλωμένος στο κρεβατάκι του ο Γέροντας Πορφύριος και μου είπε:

- "Δεν μου λες, εδώ που κάθομαι εγώ, εσύ μπορείς να καθίσεις;"

- "Βεβαίως, Γέροντα", του απάντησα. "Πώς δεν μπορώ!"

- "Βρε, μου λέει έτσι όπως μιλούσε χαριτωμένα, τρελός είσαι; Θα πέσεις επάνω μου και θα σκάσω!"

- "Ε, ναι Γέροντα, πρέπει να σηκωθείτε εσείς για να καθίσω εγώ", συμπλήρωσα διορθώνοντας.

- "Α! μπράβο, μπράβο. Έτσι γίνεται και με την ψυχή μας απέναντι στον Χριστό και στον αντίχριστο. Όταν στην ψυχή μας είναι θρονιασμένος ο Χριστός, μπορεί να έχει θέση ο αντίχριστος;"

- "Όχι, Γέροντα"

- "Ε! Γι΄ αυτό, παιδί μου, σου λέω. Δεν έχουμε τον Χριστό στην ψυχή μας. Αν Τον είχαμε, δεν θα μας πλησίαζε ο διάβολος καθόλου.

Δυστυχώς όμως δεν προσέχουμε και μπαίνει μέσα ο τρισκατάρατος και ο Χριστός που είναι πολύ ευγενής, στέκεται στην πόρτα και χτυπάει. Αν Του ανοίξουμε μπαίνει μέσα.

Ενώ ο διάβολος μία τρυπούλα να βρει, χώνεται αδιάντροπα και άμα μπει δεν ξαναβγαίνει! Γι΄ αυτό χρειάζεται να είμαστε πολύ προσεκτικοί στη ζωή μας, ούτως ώστε να μη δίνουμε τόπο στο σατανά.

Πολλές φορές δεν προσέχουμε και είτε τον αναφέρουμε, είτε στέλνουμε στον διάβολο τα παιδιά μας ή τη γυναίκα ή τον άνδρα μας ή άλλους ανθρώπους..."

Από το βιβλίο "Πείρα Πατέρων 1", σ.92

Εκδόσεις συναξάρι

Πηγή: Ελλάδα- Ορθοδοξία

20 Ἰουλίου 2014 - Κυριακὴ ΣΤ΄ Ματθαίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμὸς 29

Κυριακὴ ΣΤ΄ Ματθαίου

20 Ἰουλίου 2014

Ματθαίου  θ΄ 1 - 8

Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ξεδιπλώνει μπροστὰ μας βασικὲς παραμέτρους ποὺ ἅπτονται τοῦ θέματος τοῦ πόνου στὴ ζωή μας καὶ κυρίως γιὰ τὸ πῶς πρέπει νὰ στεκόμαστε ἀπέναντί του.

Ὁ πόνος, σύμφωνα μὲ τὴν πατερικὴ σκέψη, δὲν εἶναι κατὰ φύσιν κατάσταση. Προέκυψε στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ὡς ἀποτέλεσμα τῆς πτώσης καὶ ἔκτοτε εἶναι συνυφασμένος μὲ τὴν ἴδια του τὴ ζωή. Ἀποκαλύπτεται στὴν καθημερινότητα μὲ διάφορες μορφὲς καὶ παραμονεύει σὲ κάθε του βῆμα. Ἡ ἀγάπη ὅμως τοῦ Θεοῦ δὲν ἐγκαταλείπει τὸ πλάσμα του, γιὰ νὰ τὸ ἀφήσει ἕρμαιο στὴν τραγικότητα τῆς ἀσθένειας, τοῦ πόνου καὶ τῆς δυστυχίας, ἀλλὰ διὰ μέσου τους εἶναι δυνατὸ νὰ ἀνιχνευθεῖ τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς. Ἀπαραίτητη προϋπόθεση γι’ αὐτὸ ὅμως εἶναι ἡ πίστη, ἡ ὁποία ἀναδεικνύει τὴν αὐθεντικότητα τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι αὐτὴ ποὺ ἀκυρώνει τὴν τραγικότητα ὄχι μόνο τοῦ πόνου καὶ τῆς ἀσθένειας, ἀλλὰ καὶ τοῦ θανάτου, ὡς τοῦ ἔσχατου σημείου ἐξαθλίωσης τοῦ προσώπου.

Αὐτὰ εἶναι τὰ βαθύτερα μηνύματα ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ τὴ διήγηση τῆς θεραπείας ἑνὸς παραλύτου. Ἡ δυστυχισμένη ἐκείνη ὕπαρξη ὁδηγεῖται μπροστὰ στὸν Χριστό, στὸν ἀληθινὸ ἰατρὸ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων. Τὴ στιγμὴ ποὺ οἱ ἄλλοι συνάνθρωποί του ἦταν ὑγιεῖς, ὁ παράλυτος ἐκεῖνος βρισκόταν στὴν κλίνη τῆς ὀδύνης καὶ τοῦ πόνου. Ὅλα γι’ αὐτὸν κυλοῦσαν μέσα σὲ μία τραγικότητα. Ὄνειρα, ἐλπίδες, προσδοκίες, εἶχαν συνθλιβεῖ καὶ κατακρημνιστεῖ. Σὲ μία τέτοια κατάσταση εὑρισκόμενος, ὁ παράλυτος ἦταν φυσικὸ νὰ διερωτᾶται μέσα ἀπὸ τὶς μεγάλες δόσεις πικρίας ποὺ γευόταν, γιατί ὁ Θεὸς νὰ ἐπιτρέπει νὰ ὑποφέρει; Γιατί ὁ πόνος καὶ ἡ δυστυχία νὰ συνοδεύουν τόσο ἀσφυκτικὰ τὴ ζωή του; Αὐτὸ τὸ ἐρώτημα ἔχει διαχρονικὸ, ἀλλὰ καὶ ἐπίκαιρο χαρακτῆρα καὶ ὑψώνεται βασανιστικὰ καὶ ἀδυσώπητα στὴ ζωὴ τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Ὁ καθένας ψάχνει γιὰ νὰ βρεῖ μία ἀπάντηση, ἡ ὁποία ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ βάθος, τὴν οὐσία καὶ τὴν πεμπτουσία τῆς ζωῆς. Δὲν μπορεῖ νὰ περιορίζεται σὲ ἐπιφανειακὲς ἠθικιστικὲς ἢ ἀκόμα καὶ ψυχολογικὲς προσεγγίσεις, ἀλλὰ ἀπαιτεῖ μία ὑπαρξιακὴ τοποθέτηση, μὲ ἕνα βαθύτερο νόημα καὶ περιεχόμενο.

Ἀφετηρία γιὰ τὴν σωστὴ κατανόηση τοῦ βαθύτερου περιεχομένου τῶν θλίψεων εἶναι ἡ παραδοχὴ ὅτι ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία ποτὲ δὲν τὶς ἀρνήθηκε. Μάλιστα ὁ Κύριος διακήρυξε ξεκάθαρα ὅτι «ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἔξετε». Στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων σημειώνεται χαρακτηριστικὰ ὅτι θὰ πρέπει νὰ περάσουμε ἀπὸ πολλὲς θλίψεις. Σὲ κάποιες περιπτώσεις, ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει μία ἀρρώστια, μία δοκιμασία, ἕναν πόνο, ὄχι βέβαια γιὰ νὰ τιμωρήσει ἀλλὰ γιὰ νὰ παιδαγωγήσει καὶ ἐξαγιάσει τὰ ἀγαπημένα του παιδιά. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας τονίζουν ἐμφαντικὰ ὅτι ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος δὲν δοκιμάζεται παραμένει ἄπειρος καὶ ἀνώριμος στὴ ζωή του. Ἀντίθετα, ἐκεῖνος ποὺ δοκιμάζεται γίνεται ὅπως τὸν χρυσὸ ποὺ καθαρίζεται καὶ λαμπικάρεται μέσα στὴ φωτιά. Ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς διαβεβαιώνει ὅτι κάθε πιστὸς ποὺ διαθέτει πνευματικὸ καρπό, κλαδεύεται ὅπως τὸ κλῆμα γιὰ νὰ καρποφορήσει ἀκόμα πιὸ πολύ. Ἀκόμα, δὲν εἶναι λίγες οἱ φορὲς ποὺ οἱ θλίψεις στὴ ζωὴ λειτουργοῦν ὡς ἕνα ξύπνημα ἀπὸ ἕναν πνευματικὸ λήθαργο. Μεταβάλλονται τότε σ’ ἕνα πνευματικὸ γύμνασμα τῆς ψυχῆς. Τὸ θέμα, λοιπόν, δὲν εἶναι ἂν θὰ βρεθοῦμε μπροστὰ σὲ θλίψεις καὶ δοκιμασίες ἀλλὰ πῶς στεκόμαστε ἀπέναντί τους. Μποροῦμε ἐδῶ νὰ θυμηθοῦμε καὶ τὸ ἰσχυρὸ παράδειγμα τοῦ πολυάθλου Ἰώβ, ὁ ὁποῖος ἐνῶ πέρασε μέσα ἀπὸ συμπληγάδες δοκιμασιῶν, ὄχι μόνο δὲν βαρυγκώμησε ἐναντίον τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ μὲ ὑποδειγματικὴ ὑπομονὴ καὶ βαθιὰ πίστη ἔλεγε: «Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον».

Ὁ πόνος καὶ ἡ θλίψη, ἀπὸ μία ἄλλη σκοπιά, εἶναι στοιχεῖα ποὺ ρίχνουν ἀκόμα καὶ γέφυρες γιὰ νὰ πλησιάζουν πιὸ κοντὰ οἱ ἄνθρωποι μεταξύ τους. Θὰ πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι οἱ ἄνθρωποι ποὺ βλέπουμε ὅτι ὑποφέρουν καὶ πονοῦν στὴ ζωή τους, χρειάζονται σὲ κάθε περίπτωση καὶ τὴ δική μας στήριξη. Ἐπιβάλλεται νὰ τοὺς πλησιάζουμε καὶ νὰ τοὺς βοηθᾶμε στὴ κατάστασή τους. Νὰ τοὺς συμπαραστεκόμαστε μὲ κάθε τρόπο. Αὐτό, ἄλλωστε, καταλείπουν ὡς ἰσχυρὸ παράδειγμα οἱ τέσσερις συνοδοὶ ποὺ περιέβαλαν μὲ ὑποδειγματικὴ ἀγάπη τὸν παράλυτο, παρὰ τὰ μεγάλα ἐμπόδια καὶ τὶς δυσκολίες ποὺ συναντοῦσαν ὅταν τὸν ὁδηγοῦσαν μπροστὰ στὸν Χριστό. Ποτὲ δὲν θὰ πρέπει νὰ ἀρνούμαστε τὴ βοήθειά μας σὲ συνανθρώπους μας, οἱ ὁποῖοι βυθίζονται στὴν ὀδύνη τοῦ πόνου καὶ τῆς δυστυχίας. Ἰδιαίτερα στὶς μέρες μας ποὺ ἡ οἰκονομικὴ κρίση καλπάζει, ἀφήνοντας πίσω της τὴ μιζέρια καὶ τὴν ἐξαθλίωση τῶν προσώπων, ἡ διάσταση αὐτὴ τῆς προσφορᾶς ἀποκτᾶ πολὺ μεγάλη σημασία.

Ἡ τραγικότητα τῆς σημερινῆς κρίσης ἑστιάζεται περισσότερο στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἄνθρωπος φαίνεται νὰ ἔχει ἐγκλωβιστεῖ στὰ ἴδια του τὰ ἔργα, τὰ ὁποῖα σχεδὸν κατὰ κανόνα παραπέμπουν στὴν αὐτοθεοποίησή του. Μπροστὰ στὰ τραγικὰ ἀδιέξοδα στὰ ὁποῖα ἔχει βρεθεῖ, παραμένει ἀποψιλωμένος ἀπὸ τὴ δύναμη τῆς πίστης καὶ ἀνήμπορος νὰ ἀνακαλύψει τὴν ἀληθινὴ ἀρχοντιὰ τοῦ ἑαυτοῦ του ὡς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ. Μόνον ὅταν ἐμπιστευθεῖ τὴ ζωή του στὴ δύναμη τοῦ Κυρίου, σύμφωνα μὲ τὸ παράδειγμα τοῦ Ἰώβ, θὰ εἶναι σὲ θέση νὰ μεταβάλλει τὸν πόνο σὲ μέσο ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἐλπίδα καὶ τὴ σωτηρία του. Ὁ πόνος, οἱ θλίψεις, οἱ δοκιμασίες μέσα ἀπὸ τὸ μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας, προσλαμβάνουν ἕνα βαθύτερο νόημα καὶ περιεχόμενο. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος διαθέτει πίστη καὶ ὑπομονή, ἀρετὲς ποὺ ἐγκολπώνεται μέσα ἀπὸ τὴ μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, τότε ὄχι μόνο δὲν λυγίζει μπροστὰ στὸν πόνο, ἀλλὰ αὐτὸς γίνεται πολλὲς φορὲς ἀφορμὴ καὶ γιὰ τὴ σωτηρία του. Ἀρκεῖ νὰ ἀντιληφθεῖ ὅτι ὅπως ὁ παράλυτός τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, θὰ πρέπει νὰ ἐπιδιώξει νὰ συναντήσει Ἐκεῖνον ποὺ μπορεῖ νὰ τὸν ἀπαλλάξει ἀπὸ τὴν κυριαρχία τοῦ κακοῦ καὶ νὰ τοῦ προσφέρει τὴν πιὸ αὐθεντικὴ γιατρειά. Κοντὰ σ’ Ἐκεῖνον, ὁ πόνος ἀποβάλλει τὴν τραγικότητά του καὶ μεταβάλλεται σὲ δρόμο λυτρωτικῆς πορείας. Ὅπως ὁ Ἰὼβ ἔτσι κι ἐμεῖς ἂς δείχνουμε ἐμπιστοσύνη στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ ἀληθινὸς πατέρας μας. Ἂς ἀναφωνοῦμε κι ἐμεῖς «εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον» καὶ ὅταν διαθέτουμε τὴν ὑγεία μας, ἀλλὰ καὶ ὅταν πονοῦμε «ἐπὶ κλίνης ὀδύνης».

Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί, ἡ περίπτωση τοῦ παράλυτου ποὺ θεράπευσε ὁ Κύριος, βρίθει μηνυμάτων καὶ διδαγμάτων ποὺ κι ἐμεῖς μποροῦμε νὰ ἐγκολπωθοῦμε στὴ ζωή μας. Ἀρκεῖ νὰ βάλουμε στὸ κέντρο της Ἐκεῖνον ποὺ μπορεῖ νὰ δώσει πραγματικὴ θεραπεία στὶς κάθε λογῆς ἀσθένειες ποὺ μᾶς προσβάλλουν καθημερινά. Ἡ προσταγὴ «ἄρον σου τὴν κλίνην, καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκον σου», μᾶς δίνει τὴ βεβαιότητα καὶ τὴ σιγουριὰ σ’ αὐτή μας τὴν πορεία. Ἂς μὴν λησμονοῦμε τὶς βασικὲς αὐτὲς ἀλήθειες. Ἀμήν.

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Χαιρετισμός Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χίου κ. Μάρκου στήν ἒναρξη τῶν ἐργασιῶν τοῦ Συνεδρίου γιά τά 75 ἒτη δράσεως τῶν Χιακῶν Σωματείων Ἀμερικῆς καί Καναδᾶ

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΙΟΥ κ. ΜΑΡΚΟΥ

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Αἰσθήματα πατρικῆς ἀγάπης, χαρᾶς ἀλλὰ καὶ συγκινήσεως κατακλύζουν τὴν καρδιὰ μου αὐτὴν τὴν ἰδιαίτερη στιγμή, κατὰ τὴν ὁποία ἀτενίζω τὰ πρόσωπα τῶν ἀγαπημένων πνευματικῶν μου τέκνων, τῶν Χίων τῆς Ἀμερικῆς καὶ τοῦ Καναδᾶ.

Πάντοτε ὁ πατέρας μεριμνᾷ καὶ ἀγωνιᾷ γιὰ τὴν πορεία καὶ τὴν προκοπὴ τῶν παιδιῶν του, μὴ φειδόμενος κόπων καὶ μόχθων, θυσιῶν καὶ ἀγρυπνιῶν γι’ αὐτά, ἀλλὰ καὶ ἀγάλλεται καὶ καυχᾶται ὅταν παρατηρεῖ τὴν ἐπιτυχῆ καὶ καλλίκαρπη ἀνέλιξη καὶ πρόοδό τους.

Χαίρομαι λοιπὸν διότι λόγος σημαντικὸς καὶ χρέος πατρικὸ ὁδήγησε τὰ βήματά μου κοντά σας. Εὑρίσκομαι ἐδῶ γιὰ νὰ συνεορτάσουμε τὰ 75 ἔτη δράσεως τῶν Χιακῶν Σωματείων σας καὶ νὰ γευθοῦμε πνευματικὰ μαζί τοὺς εὔχυμους καρποὺς τῆς ἀνωφερικῆς διαδρομῆς τοῦ χιακοῦ ἑλληνισμοῦ στὴν ἀμερικανική ἤπειρο, ἡ ὁποία ὑπῆρξε ὁπωσδήποτε κοπιώδης μέσα ἀπὸ τοὺς νοητοὺς Λαιστρυγόνες καὶ τὶς ἀλλότριες Σειρῆνες τῆς ξενιτιᾶς.

Παρακολουθώντας τὴν ἀγωνιώδη πορεία τῶν μεταναστῶν ἀδελφῶν μας στὴν ἱστορική τους διαδρομή, παρατηροῦμε τὸν βαθμὸ ἀντιστάσεώς τους καὶ τὶς ἀντοχὲς τῶν πνευματικῶν ἀντισωμάτων τους στὶς ξένες ἐπιρροές, ἢ ἀκόμη καὶ τὸν βαθμὸ τῆς ἀφομοιώσεως ἢ τοῦ εἴδους τοῦ συμβιβασμοῦ τους, ἐν ὀλίγοις προσεγγίζουμε τὴν ψυχοσύνθεση καὶ τὴν πορεία τους μέσα στὴν οἰκουμενικότητα τοῦ χώρου καὶ τοῦ χρόνου, πάντοτε ὑπὸ τὸ πρῖσμα τῶν ἀρχῶν καὶ τῶν ἀξιῶν τοῦ Γένους μας .

Τρία στοιχεῖα, κατὰ τὸν ἀρχαῖο ἑλληνικὸ κόσμο, ἀποτελοῦν τὰ χαρακτη-ριστικὰ ἑνὸς λαοῦ: τὸ «ὅμαιμον», τὸ «ὁμόγλωσσον» καὶ τὸ «ὁμόθρησκον».

Τὸ ὅμαιμον ἀναφέρεται στὴν κοινὴ καταγωγή, στὸ κοινὸ αἷμα, αὐτὸ ποὺ γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες ἀποτελεῖ τὸ καύχημά μας, τὸ διάδημα τῆς δόξας τοῦ ἔθνους μας. Αὐτὸ τὸ κοινὸ αἷμα ὁ λαός μας δὲν δίστασε ἀκόμη καὶ νὰ τὸ χύσει στοὺς ἡρωικούς, ἀνὰ τοὺς αἰῶνες, ἀγῶνες του, προκειμένου νὰ ὑπερασπισθῇ τὰ ἀθάνατα ἰδανικά του. Καὶ αὐτὸ τὸ κοινὸ αἷμα ἀποτελεῖ τὸ συνεκτικὸ κρίκο τοῦ ἑλληνισμοῦ, ὁπουδήποτε καὶ ἂν ἔφτασε καὶ ἐμεγαλούργησε, ὅπως συνέβη καὶ συνεχίζει νὰ συμβαίνει καὶ ἐδῶ μὲ ἐσᾶς, στὴν Ἀμερική καὶ τὸν Καναδᾶ.

Τὸ ὁμόγλωσσον εἶναι ὁ τρόπος τῆς ἐπικοινωνίας μας, ἡ κοινή μας γλῶσσα. Ἡ περιάκουστη καὶ ἀδάμαστη ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἡ πλουσιότερη τοῦ κόσμου στὴν ἔκφραση τῶν συναισθημάτων, στὴν ἔκφραση τῆς δύναμης τοῦ ἀθανάτου ἑλληνικοῦ πνεύματος, ἀκόμη καὶ στὴν φανέρωση τῶν οὐράνιων ἀληθειῶν αὐτοῦ τοῦ Εὐαγγελικοῦ λόγου. Αὐτὴ ἡ γλῶσσα, ποὺ στὴν πολυετῆ σας παρουσία καὶ ἐσεῖς ἐδῶ κρατήσατε ἀλώβητη, ἔγινε τὸ μέσο τοῦ ἐκπολιτισμοῦ ἄλλων λαῶν καὶ ἡ ὁλκάδα, ποὺ μετέφερε τὰ σωτηριώδη μηνύματα τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης.

Καὶ τὸ τρίτο στοιχεῖο εἶναι τὸ ὁμόθρησκον, ἡ κοινὴ πίστη στὸν ἕνα ἀληθινό Θεό. Αὐτὴ ἡ πίστη προσφέρει τὴν δύναμη γιὰ ἀγῶνες, καθίσταται ἀστείρευτη πηγὴ ἐλπίδος, καθίσταται λουτήρας ἀναγεννήσεως, χάριτος καὶ προσδοκίας. Τὶς ρίζες τοῦ δέντρου τῆς πίστεώς μας στὸν Τριαδικὸ Θεὸ ἡ Ἐκκλησία μας πότισε μὲ τὸ αἷμα τῶν παιδιῶν της, ὥστε νὰ μείνει ἀκλόνητη, ἰσχυρή, ἁγνὴ καὶ ἀνόθευτη. Τὴν πίστη του ὁ Ἕλληνας τὴν μετέφερε παντοῦ, ὅπου κι ἂν ἔφτασε, ὁπουδήποτε κι ἂν πῆγε. Ἀπὸ αὐτὴν ἄντλησε δύναμη, γύρω ἀπὸ αὐτὴν συσπειρώθηκε καὶ σὲ αὐτὴν κατέφυγε, μέσα στὴν τύρβη τῶν ἀλλοτρίων πολιτισμῶν, τῶν διαφορετικῶν φυλῶν καὶ τῶν θρησκειῶν. Ἔτσι μικροὶ ἢ μεγαλύτεροι ὀρθόδοξοι ἱεροί ναοὶ ἀνηγέρθησαν στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης. Ἡ φλόγα τῆς κανδήλας ἐνώπιόν τῆς εἰκόνας τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Μητέρας Παναγίας δὲν ἔσβησε, καὶ τὸ λιβανωτό, μαζὶ μὲ τὴν ἑλληνικὴ λαλιὰ τοῦ Εὐαγγελίου, κατέστη ἡ παρηγοριὰ τοῦ ἀπόδημου, τὸ κλέος καὶ τὸ καύχημά του.

Ἀγαπητά μου παιδιά, εἶσθε ἄξιοι κάθε ἐπαίνου, διότι σήμερα, τόσα χρόνια μετὰ ἀπὸ τὰ πρῶτα ὀργανωμένα βήματα τῶν πατέρων σας σὲ αὐτὴν τὴν εὐλογημένη ἤπειρο, κρατᾶτε τὴ σκυτάλη τῆς ἱστορίας ἀκλόνητη καὶ συνεχίζετε τὴν παρακαταθήκη τους ἀνόθευτη.

Καυχᾶται ἡ Χίος μας γιὰ ἐσᾶς. Καυχᾶται καὶ ὁ πνευματικός σας Πατέρας γιὰ τὰ τέκνα του, διότι ὡς ἄξιοι συνεχιστὲς τῶν προγόνων σας ὄχι μόνον δὲν μειοδοτήσατε, ἀλλὰ προχωρήσατε ἀκόμη περισσότερο, προοδεύσατε, μεγαλουρ-γήσατε καὶ συνεχίζετε νὰ μεγαλουργεῖτε χωρὶς νὰ ἀπεμπολήσετε τὸ πατρῷο ἐθνικὸ φρόνημα καὶ τὴν ζωηφόρο πίστη μας.

Ἐμπιστευθεῖτε τήν ἀσφάλεια πού ἐγγυῶνται ἡ ἐμπνευσμένη οἰακοστροφία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀμερικῆς ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Ἀρχιεπισκοπο Ἀμερικῆς κ. Δημήτριο καί ἡ ἀγάπη, ἡ ἀδιάλειπτη μέριμνα καί ἡ ἐπιστασία τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου.

Ἐμεῖς σᾶς καμαρώνουμε καί παρακαλοῦμε τόν Θεό νά σᾶς σκέπει, νά σᾶς εὐλογεῖ, νά σᾶς στηρίζει καί νά κατευθύνει τά βήματά σας «εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν». Ἡ Ἁγία Μαρκέλλα καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆς Χίου νὰ πρεσβεύουν στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό νὰ σᾶς δυναμώνει καὶ νὰ σᾶς βοηθεῖ.

Ἀδελφοί μου,

Νὰ θυμᾶσθε πάντοτε ὅτι ἡ ζωὴ καὶ ἡ πορεία ὅλων μας, ἀτομικὴ καὶ συλλογική, ἐξαρτᾶται καὶ κατευθύνεται ἀπὸ τὸν Θεό. Ἐκεῖνος εἶναι ὁ διέπων τὰ πάντα. Ἐσεῖς καλεῖσθε νὰ παραμείνετε ἀγωνιστὲς καὶ φρυκτωροί τῶν ἑλληνορθοδόξων ἀρχῶν καὶ ἀξιῶν τῆς φυλῆς μας στὸν παρόντα αἰῶνα, στὴν σύγχρονη καὶ διαρκῶς μεταβαλλόμενη παγκόσμια κοινωνία, ὡς τίμια μέλη τῆς ὁμογένειας, ἀγωνιζόμενοι μὲ σύνεση, μὲ ἀδελφοσύνη, μὲ πνεῦμα ἀλληλοεξυπηρετήσεως καὶ αὐτοθυσίας, τίμιοι μὲ τὸν ἑαυτό σας, τίμιοι μὲ τὴν ἱστορία, τίμιοι μὲ τὴν Ὀρθοδοξία. Αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ καλύτερη ἀπόδοση τοῦ χρέους πρὸς τοὺς πρώτους πατέρες σας ποὺ κατέφθασαν ἐδῶ, ἀλλὰ καὶ ὁ ἔπαινος τῶν ἐπιγόνων πρὸς ἐσᾶς.

«Ὁ δὲ πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν καὶ Θεὸς πάσης παρακλήσεως» νὰ εἶναι πάντοτε μαζί σας.

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Προσευχή για την Παναγία

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

Δέσποινα Παντευλόγητε, Ὑπέραγνε Παρθένε,

Παράδεισε Πανθαύμαστε, Κῆπε Καλλωπισμένε,

Σέ δυσωπῶ, Πανάχραντε, χαρίτωσον τό νοῦν μου,

κατεύθυνον τάς σκέψεις μου, φώτισον τήν ψυχήν μου.

 

Κόρη με ποίησον ἀγνόν, πρᾶον, σεμνόν, ἀνδρεῖον,

ἡσύχιον καί κόσμιον, εὐθύν, ὅσιον θεῖον,

ἐπιεικῆ, μακρόθυμον, τῶν ἀρετῶν δοχεῖον,

ἄμεμπτον, ἀνεπίληπτον, τῶν ἀγαθῶν ταμεῖον.

 

Δός μοι σοφίαν, σύνεσιν καί μετριοφροσύνην,

φρόνησιν καί ἁπλότητα καί ταπεινοφροσύνην.

 

Δός μοι νηφαλιότητα, ὄμμα πεφωτισμένον,

διάνοιαν ὁλόφωτον, πνεῦμα ἐξηγνισμένον.

Ἀπέλασον τήν οἴησιν, τήν ὑπερηφανίαν,

τόν τύφον, τήν φυσίωσιν καί τήν ἀλαζονείαν,

τήν ὕβριν, τό ἀγέρωχον, τήν ὑψηλοφρονύνην,

γλῶσσα μεγαλορρήμονα, ἰσχυρογνωμοσύνην.

Τήν ἀστασίαν τήν φρικτήν, τήν περιττολογίαν,

τήν πονηρίαν τήν πολλήν, καί τήν αἰχρολογίαν.

 

Χάρισαί μοι, Πανάχραντε, τήν ἠθικήν ἀνδρείαν,

τό θάρρος, τήν εὐστάθειαν, δός μοι τήν καρτερίαν.

 

Δός μοι τήν αὐταπάρνησιν, τήν ἀφιλαργυρίαν,

ζῆλον μετ’ ἐπιγνώσεως καί ἀμνησικακίαν.

Δός μοι ἀκεραιότητα, εὐγένειαν καρδίας,

πνεῦμα εὐθές, εἰρηνικόν, καί πνεῦμα ἀληθείας.

Φυγάδευσον, Πανάχραντε, τά πάθη τῆς καρδίας,

τά πολυώνυμα, Ἀγνή, τῆς ἠθικῆς δειλίας.

Τήν ἀνανδρείαν τήν αἰσχράν,

τό θάρρος, τήν δειλίαν,

τήν ἀτολμίαν τήν δεινήν καί τήν ἀπελπισίαν.

Ἄρον μοι, Κόρη, τόν θυμόν καί πᾶσαν ραθυμίαν,

τήν ἀθυμία, τήν ὀργήν, ὡς καί τήν ὀκνηρίαν.

Τόν φθόνον, τήν ἐμπάθειαν, τό μίσος, τήν κακίαν,

τήν μήνιν, τήν ἐκδίκησιν καί τήν μνησικακίαν.

Τήν ἔριδα τήν εὐτελῆ καί τήν πολυλογίαν,

τήν γλωσσαλγίαν τήν δεινήν καί τήν βωμολοχίαν.

Δός μοι, Παρθένε, αἴσθησιν, δός μοι εὐαισθησίαν.

Δός μοι συναίσθησιν πολλήν καί εὐσυνειδησίαν.

Δός μοι, Παρθένε, τήν χαράν Πνεύματος τοῦ Ἁγίου.

Δός μοι εἰρήνην τῇ ψυχῇ, εἰρήνην τοῦ Κυρίου.

Δός μοι ἀγάπην, ἔρωτα θεῖον, ἐξηγνισμένον,

πολύν, θερμόν καί καθαρόν καί ἐξηγιασμένον.

Δός πίστιν ζῶσαν, ἐνεργόν, θερμήν, ἀγνήν, ἁγίαν,

ἐλπίδα ἀδιάσειστον, βεβαίαν καί ὁσίαν.

Ἄρον ἀπ’ ἐμοῦ, Παρθένε, τόν κλοιόν τῆς ἁμαρτίας,

τήν ἀμέλειαν, τήν μέθην, τήν ἀνελεημοσύνην,

τά κακάς ἐπιθυμίας, τήν δεινήν ἀκολασίαν,

γέλωτας τῆς ἀσελγείας καί τήν πᾶσαν κακουργίαν.

Σωφροσύνην δός μοι, Κόρη, δός ἐγκράτειαν, νηστείαν,

προσοχήν καί ἀγρυπνίαν καί ὑπακοήν τελείαν.

Δός μοι προσοχήν ἐν πᾶσι καί διάκρισιν ὀξείαν,

σιωπήν καί εὐκοσμίαν, καί ὑπομονήν ὁσίαν.

Ἐπιμέλειαν παράσχου, Δέσποινα, πρός ἐργασίαν,

πρός τελείωσιν καί ζῆλον ἀρετῶν πρός γυμνασίαν.

Τήν ψυχήν μου, τήν καρδίαν καί τόν νοῦ μου, Παναγία,

τήρει ἐν ἁγιωσύνῃ, φύλαττε ἐν παρθενίᾳ.

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

Πηγή: Πενταπόσταγμα

Μπορώ να αγοράσω μια ώρα του χρόνου σου;

 

Μπορώ να αγοράσω μια ώρα του χρόνου σου;

Ένας πατέρας γυρίζει σπίτι από την εργασία του αργά, κουρασμένος και εκνευρισμένος, για να βρει τον πέντε ετών γιο του να τον περιμένει στην πόρτα.
-Μπαμπά, μπορώ να ρωτήσω κάτι;
-Ναι, βεβαίως, τι είναι;
-Μπαμπά, πόσα παίρνεις σε μια ώρα;
-Αυτό δεν είναι δίκη σου δουλειά, απάντησε θυμωμένος ο πατέρας.
-Θέλω ακριβώς να ξέρω. Παρακαλώ, πες μου πόσα παίρνεις σε μια ώρα;
-Εάν πρέπει να ξέρεις, παίρνω 40 ευρώ την ώρα.
-Ωχ! Μπαμπά, σε παρακαλώ, μπορείς να μου δανείσεις 20 ευρώ;
-Εάν ο μόνος λόγος που ρώτησες είναι να δανειστείς κάποια χρήματα, για να αγοράσεις ένα ανόητο παιχνίδι ή κάποιες άλλες αηδίες, τότε να πας κατευθείαν στο δωμάτιό σου και στο κρεβάτι σου. Δεν εργάζομαι σκληρά καθημερινά για τέτοιες παιδαριώδεις επιπολαιότητες.
Το μικρό παιδί πήγε ήσυχα στο δωμάτιο του και έκλεισε την πόρτα. Ο μπαμπάς κάθισε σκεπτόμενος την ερώτηση του παιδιού και νευρίαζε όλο και περισσότερο. «Πώς τόλμησε να υποβάλει τέτοια ερώτηση, για να πάρει μόνο κάποια χρήματα;».
Μετά από μια περίπου ώρα ο μπαμπάς είχε ηρεμήσει και σκέφτηκε: «Ίσως είναι κάτι που πρέπει πραγματικά ν’αγοράσει ο μικρός με τα 20 ευρώ. Και δεν ζητάει χρήματα πολύ συχνά». Πήγε στην πόρτα του δωματίου του παιδιού και την άνοιξε.
-Κοιμάσαι, γιε μου; Ρώτησε.
-Δεν κοιμάμαι, απάντησε το αγόρι.
-Σκεφτόμουν ότι ίσως ήμουν πολύ σκληρός μαζί σου νωρίτερα.
Ήταν μια μεγάλη μέρα και έβγαλα την κούρασή μου σε σένα.
Εδώ είναι τα 20 ευρώ που μου ζήτησες».
Το παιδί έτρεξε κατευθείαν επάνω του χαμογελώντας.
-Σ’ευχαριστώ, μπαμπά, φώναξε. Κατόπιν πάει στο μαξιλάρι του και βγάζει από κάτω κάποια τσαλακωμένα χρήματα.
Ο πατέρας, μόλις βλέπει ότι το παιδί έχει ήδη κάποια χρήματα, αρχίζει να νευριάζει, ενώ εκείνο αρχίζει να μετράει σιγά τα χρήματά του και κοιτάζει τον μπαμπά του, που το ρωτά:
-Γιατί θέλεις περισσότερα χρήματα, εφ΄όσον έχεις ήδη μερικά;
-Μπαμπά, έχω 40 ευρώ τώρα. Μπορώ να αγοράσω μια ώρα του χρόνου σου; Σε παρακαλώ, έλα αύριο νωρίς στο σπίτι. Θα ήθελα πολύ να φάμε μαζί.
Ο πατέρας ένοιωσε συντετριμμένος.
Αγκάλιασε το μικρό γιο του και τον ικέτευσε να τον συγχωρήσει.......

ΠΗΓΗ www.trelogiannis.blogsppot.com

Φως μοναχοίς άγγελοι. Φως δε πάντων ανθρώπων μοναδική Πολιτεία, είναι η ζωή κατά μίμηση των Αγγέλων, αυτή στήριξε και στηρίζει την Οικουμένη και ο άνθρωπος, ο χριστιανός που ενδύεται το Μέγα και Αγγελικό...

ΠΗΓΗ ΤΡΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

Ἡ ἀνάγκη τῆς ἐπικοινωνίας μὲ τὰ παιδιὰ

Προβλήματα τῆς σύγχρονης οἰκογένειας

Πολὺ μεγάλη βοήθεια στὴν ὀρθὴ ἀνάπτυξη, στὴ σωστὴ πορεία καὶ στὴν ψυχικὴ ἰσορροπία τῶν παιδιῶν, μπορεῖ νὰ δώσει ἡ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς γονεῖς. Στὴν ἐποχή μας ὅμως αὐτὸ ποὺ τὸ ἔχουν μεγάλη ἀνάγκη τὰ παιδιά, δυστυχῶς πολὺ σπάνια τὸ βρίσκουν. Οἱ γονεῖς εἶναι συνήθως πολὺ ἀπασχολημένοι καὶ κουρασμένοι ἀπὸ τοὺς ἐξαντλητικοὺς ρυθμοὺς τῆς σύγχρονης ζωῆς καὶ δὲν βρίσκουν χρόνο γιὰ τὰ παιδιὰ ἢ καί, ἂν κάποτε βροῦν, δὲν ἔχουν τὸ κουράγιο νὰ ἀσχοληθοῦν μαζί τους.

Ὅμως τὰ παιδιὰ τὸ θέλουν, τὸ ζητοῦν, τὸ ἔχουν ἀνάγκη. Καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ πρῶτο ποὺ πρέπει νὰ καταλάβουμε: δὲν εἶναι εἶδος πολυτελείας, εἶναι εἶδος πρώτης ἀνάγκης γιὰ τὰ παιδιὰ ἡ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς γονεῖς τους.

Τὸ φανερώνουν ἀπὸ τὴν πρώτη ἀρχὴ τῆς ζωῆς τους. Μὲ πόση λαχτάρα ἁπλώνουν τὰ μικρά τους χέρια τὰ βρέφη καὶ ζητοῦν τὴ μητρικὴ ἀγκαλιά! Μὲ πόση εὐχαρίστηση δέχονται τὰ χάδια τῆς μητέρας καὶ ἀκοῦν τὰ ἁπλὰ λόγια καὶ τὰ τραγούδια ποὺ τοὺς λέει! Πόσο δείχνουν νὰ χαίρονται καὶ αὐθόρμητα ξεσποῦν σὲ γέλια, ὅταν τὰ παίρνει στὰ χέρια του ὁ πατέρας καὶ παίζει μαζί τους! Καὶ ὅταν λίγο μεγαλώσουν, ὅταν πιὰ ἔχουν μάθει νὰ μιλοῦν, θέλουν νὰ διηγοῦνται τὶς ἐντυπώσεις τους, νὰ μιλοῦν γιὰ τὰ παιχνίδια τους, γιὰ τὶς ἐμπειρίες τους κατόπιν στὸ σχολεῖο, στὶς ἐκδρομές τους, γιὰ τὰ ἀστεῖα στὶς παρέες τους κ.λπ. Θέλουν νὰ ἀκοῦν ἱστορίες, νὰ μαθαίνουν νέα, νὰ συζητοῦν.

Στὴν ἐφηβεία ἡ ἀνάγκη γιὰ ἐπικοινωνία εἶναι ἀκόμη πιὸ μεγάλη καὶ πιὸ σημαντική, ἂν καὶ πολλὲς φορὲς δὲν θέλουν οἱ νέοι νὰ τὸ δείχνουν. Ὁ ἐγωισμὸς τῆς ἡλικίας τοὺς ἐμποδίζει νὰ φανερώνουν ὅτι ἔχουν ἀνάγκη τοὺς γονεῖς. Ὅμως σὲ στιγμὲς εἰλικρίνειας δὲν διστάζουν νὰ τὸ ὁμολογήσουν. «Νομίζω πὼς μόνο ὁ πατέρας μου μπορεῖ νὰ μὲ καταλάβει, ἀλλὰ δὲν μπορῶ νὰ συζητήσω μαζί του», ἔλεγε μὲ πόνο ἕνας ἔφηβος. «Πάντα εἶναι βιαστικός. Μοῦ ἀπαντάει μ᾽ ἕνα ναὶ ἢ ἕνα ὄχι, καὶ καταλαβαίνω ὅτι δὲν ἔχει χρόνο καὶ διάθεση γιὰ συζήτηση. Ὁ νοῦς του πάντα εἶναι κάπου ἀλλοῦ, στὶς δουλειές του. Δὲ λέω, αὐτὸς φέρνει τὰ χρήματα στὸ σπίτι. Ἔκανα κάποιες προσπάθειες νὰ μιλήσουμε, ἀλλὰ ἀπέτυχαν...».

Καὶ ἕνας ἄλλος: «Ὁ πατέρας μου εἶναι καλὸς ἄνθρωπος, ἀλλὰ ὄχι καλὸς πατέρας. Ἔχει τόσες δουλειὲς καὶ ἀπασχολήσεις, ποὺ δὲν προλαβαίνουμε νὰ τὸν δοῦμε».

Φανερώνουν αὐτὰ τὴν ἀνάγκη τῶν παιδιῶν γιὰ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς γονεῖς τους.

Θὰ διατυπώσουμε στὴ συνέχεια μερικὲς προτάσεις βοηθητικὲς γιὰ ἀνάπτυξη μιᾶς ἀποτελεσματικῆς ἐπικοινωνίας μὲ τὰ παιδιά μας.

Τὸ πρῶτο εἶναι νὰ ἀντιμετωπίσουμε ὑπεύθυνα καὶ σοβαρὰ τὴν ἀνάγκη τῶν παιδιῶν γιὰ ἐπικοινωνία. Νὰ μὴ λογαριάσουμε τὸν κόπο ποὺ συνεπάγεται ἡ ἐνασχόληση μὲ τὰ προβλήματα, τὶς ἀπορίες, τὶς ἀγωνίες τῶν παιδιῶν μας. Ἡ ἀγάπη ξεπερνᾶ ὅλους τοὺς κόπους. Πρέπει νὰ μᾶς συγκινεῖ τὸ μεγαλεῖο ἑνὸς τέτοιου ἔργου. Νὰ μὴν κοιτᾶμε τὴ δική μας ἄνεση. Δὲν εἶναι λύση νὰ δίνουμε μιὰ τηλεόραση ἢ ἕναν ἠλεκτρονικὸ ὑπολογιστὴ νὰ ἀσχολοῦνται τὰ παιδιά, γιὰ νὰ μᾶς ἀφήνουν ἥσυχους. Δὲν μποροῦμε νὰ ἡσυχάζουμε, ὅταν τὰ παιδιὰ εἶναι κολλημένα σὲ κάποια ὀθόνη, χάνουν τὶς ὧρες τους ἐκεῖ καὶ τρέφονται συχνὰ μὲ τὰ ἄθλια ὑποπροϊόντα τοῦ ἠλεκτρονικοῦ ὑποκόσμου.

Στὴν ἐπικοινωνία μας μὲ τὰ παιδιὰ δὲν πρέπει νὰ εἴμαστε βιαστικοί. Πολλὲς φορὲς τὰ παιδιὰ θέλουν νὰ ποῦν κάτι βαθύτερο ποὺ τὰ ἀπασχολεῖ, ἀλλὰ διστάζουν. Εἶναι βοηθητικὸ νὰ δημιουργήσουμε πρῶτα μιὰ ἀτμόσφαιρα ποὺ νὰ εἰρηνεύει τὴν ψυχή τους, ἕνα κλίμα ἐμπιστοσύνης, νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι τὰ ἀντιμετωπίζουμε μὲ πολλὴ σοβαρότητα, χωρὶς βιασύνη, ὅτι ἔχουμε διάθεση νὰ τὰ ἀκούσουμε. Διαφορετικά, κλείνονται στὸν ἑαυτό τους καὶ μὲ πόνο βαθὺ καὶ ἀπογοήτευση διαπιστώνουν: «Δὲν γίνεται τίποτε. Δὲν μπορεῖς νὰ μιλήσεις στὸ μπαμπά. Δὲν δείχνει ἐμπιστοσύνη. Ὅλο μᾶς ὑποπτεύεται, μᾶς ἀμφισβητεῖ. Εἰρωνεύεται, εἶναι πάντα ἐλεγκτικὸς καὶ ἀπορριπτικός. Δὲν γίνεται. Εἶναι ἀδύνατο νὰ συζητήσεις μαζί του. Μπορεῖ νὰ εἶναι πολὺ καλὸς στὴ δουλειά του. Δὲν μᾶς στερεῖ τίποτε. Κοντά του τὰ ἔχουμε ὅλα. Ὄχι ὅμως ἐκεῖνον...».

Εἶναι ἀνάγκη νὰ σπουδάζουμε τὸν κόσμο τῶν παιδιῶν, νὰ τὸν καταλαβαίνουμε, νὰ μαθαίνουμε τὴ γλώσσα τους γιὰ νὰ ἐπικοινωνοῦμε. Δὲν μπορεῖ νὰ λένε τὰ παιδιά, αὐτὸ ποὺ κάποια μαθήτρια τοῦ Γυμνασίου ἔλεγε μὲ πόνο: «Οἱ γονεῖς δὲν μὲ καταλαβαίνουν. Ἡ γάτα μου μὲ καταλαβαίνει καλύτερα. Καὶ γιʼ αὐτὸ στὴ γάτα μου τὰ λέω. Καὶ ἐκείνη, ὅταν εἶμαι λυπημένη, ἔρχεται καὶ μοῦ γλείφει τὸ χέρι. Καὶ ὅταν εἶμαι χαρούμενη, κάνει παιχνίδια γύρω μου»!

Στὴν ἐπικοινωνία μὲ τὰ παιδιὰ πρέπει νὰ εἴμαστε εἰλικρινεῖς. Εἶναι μεγάλη ἡ δύναμη τῆς ἀλήθειας στὴν ἀγωγή τους. Μπορεῖ νὰ μᾶς ρωτοῦν γιὰ λεπτὰ ζητήματα, νὰ ἔχουν δύσκολες θεολογικὲς ἀπορίες. Δὲν εἶναι σωστὸ νὰ τὰ ἀποφεύγουμε ἢ νὰ τὰ ἀντιμετωπίζουμε πρόχειρα, βιαστικὰ καὶ μὲ ἐπιπολαιότητα. Δὲν μποροῦμε νὰ λέμε στὸ μικρὸ παιδί: «Ἂν δὲν κάνεις τὴν προσευχή σου, ὁ Χριστὸς καὶ ὁ ἄγγελός σου δὲν θὰ ἔλθουν στὸ πλευρό σου», διότι αὐτὸ δὲν εἶναι ἀληθινό. Εἶναι καλύτερο νὰ ποῦμε: «Ὁ Χριστὸς καὶ ὁ ἄγγελός σου πάντα κοντά σου στέκονται καὶ εἶναι πολὺ ὡραῖο νὰ μάθεις νὰ τοὺς μιλᾶς».

Μὴ λησμονοῦμε καὶ κάτι ἀκόμη· μὲ τὰ παιδιὰ κάποτε μποροῦμε νὰ ἐπικοινωνοῦμε χωρὶς λόγια. Ὅπως ἕνας πατέρας ποὺ ἡ κόρη του, στὰ χρόνια τῆς ἐφηβείας, ἔκανε τὰ λάθη τῆς ἡλικίας, καὶ κανεὶς ἀπʼ ὅσους ἤθελαν σωστὰ νὰ τὴ συμβουλεύσουν, δὲν τὰ κατάφερνε. Συγκλονίσθηκε ὅμως ἐκείνη, ὅταν κάποτε τὴν πῆρε ὁ πατέρας, κάθισε κοντά της, δὲν τῆς εἶπε τίποτε καὶ μόνο ἔκλαιγε. Καὶ ἕνας ἄσωτος νέος ὁμολογοῦσε μετὰ τὴν ἐπιστροφή του ὅτι ἐκεῖνο ποὺ τὸν συγκλόνιζε πιὸ πολὺ στὰ χρόνια τῆς ἀποστασίας του ἦταν τὸ βλέμμα τοῦ πατέρα, καθὼς τὸν περίμενε πονεμένος, ὑπομονητικὸς καὶ ἀμίλητος, νὰ τοῦ ἀνοίξει τὴν πόρτα, ὅταν ἐκεῖνος ἐπέστρεφε ἀργὰ τὴ νύχτα ἀπὸ τὰ ἁμαρτωλὰ ξενύχτια του.

Κάποτε τὰ δάκρυα καὶ ἡ σιωπὴ μιλοῦν πιὸ πολὺ ἀπὸ τὰ λόγια. Γιατὶ αὐτὰ ἐκφράζουν μιὰ ἀγάπη πιὸ ἀληθινή, καὶ ὅλοι μας, καὶ πιὸ πολὺ τὰ παιδιά μας, ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἀγάπη ποὺ μετακινεῖ βουνὰ καὶ ἀλλάζει τὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων.

Πηγή: Ο Σωτήρ

ΧΙΩΤΕΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ: ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΗ ΧΙΟ ΤΟ 2015

Ραντεβού στη Χίο το επόμενο καλοκαίρι τέλη Ιουλίου-αρχές Αυγούστου έδωσαν οι Χιώτες Αμερικής-Καναδά για τη διοργάνωση του 61ου συνεδρίου και 7ου παγκόσμιου συνεδρίου των Χιωτών της διασποράς.

Χιώτες από όλη την Αμερική παραβρέθηκαν στο 60ό Συνέδριο των Χιακών Σωματείων Αμερικής και Καναδά που πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία από τις 3 μέχρι τις 6 Ιουλίου στη Νέα Υόρκη.

Το Συνέδριο συμπεριλάμβανε έκθεση χιακών προϊόντων, έκθεση φωτογραφίας «Οι Χιώτες στην Αμερική», διαγωνισμός φωτογραφίας και συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με θέμα το «Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον της Ελληνοαμερικανικής κοινότητας».

Στις εισηγήσεις που παρουσιάστηκαν υπογραμμίστηκε η αναγκαιότητα «αξιοποίησης και ενεργοποίησης» της νέας γενιάς, με «πρωταρχικό στόχο» τη «συσπείρωση των δυνάμεων του Ελληνισμού για τη διαιώνιση της ελληνικής γλώσσας και κληρονομιάς».

Η έκθεση χιακών προϊόντων ήταν μια ευκαιρία για πολλούς ομογενείς να γνωρίσουν δείγματα της χιακής παραγωγής και δημιουργίας, με έμφαση στα προϊόντα μαστίχας, ενώ παράλληλα προβλήθηκαν οι τουριστικές ομορφιές του νησιού.

Ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΤΣΑΓΡΗΣ ΝΕΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου εξελέγη νέο Συμβούλιο το οποίο θα ηγηθεί της οργάνωσης τα επόμενα δύο χρόνια.

Νέος Πρόεδρος εξελέγη ο Στέλιος Τσαγρής από την Καλιφόρνια, καταλαμβάνοντας τη θέση που επί μακρόν κατείχε ο Δημήτρης Κοντολιός, ο οποίος δεν διεκδίκησε την επανεκλογή του.

Το Συμβούλιο απαρτίζεται από τους:

Πρόεδρος Στέλιος Τσαγκρής, Καλιφόρνια, Α’ Αντιπρόεδρος Δημήτρης Κοντολιός, Νέα Iερσέη, Β’ Αντιπρόεδρος Σταμάτης Τσατσαρώνης Καλιφόρνια, Γραμματέας Αντωνία Φίκαρη Καλιφόρνια, Βοηθός Γραμματέας Αννα Κοντούλη Νέα Υόρκη, Ταμίας Στέφανος Μπουμπούλης Βοστώνη, Βοηθός Ταμίας Γιάννης Βαβίλης Σικάγο.

Κυβερνήτες: Καλιφόρνια Γεώργιος Μίχαλος, Ιλινόις Ηλίας Ζωγράφος, Λουιζιάνα Μάρκος Κουντουρούδας, Μέριλαντ – Ουάσιγκτον Ιωάννης Φράγκος, Νέα Αγγλία Μιχάλης Μπουμπούλης, Νέα Υόρκη Αμαλία Μπουρνιά, Νέα Ιερσέη Τομ Λάμπρος, Οχάιο – Δυτική Βιργινία Γεώργιος Παρικάκης, Πενσιλβανία, Αννα Ψώρα, Οντάριο Στέλιος Βαβούλας, Κεμπέκ Ευάγγελος Β. Μαρδάς. Νομικός Σύμβουλος Στέλιος Πουλάδας.

Ο νέος Πρόεδρος Στέλιος Τσαγρής τόνισε ότι στόχος του είναι τα χιακά Σωματεία Αμερικής και Καναδά να παραμείνουν ενωμένα και σε μήνυμά του επισημαίνει:

«Θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στους συλλόγους Χιακή Ομοσπονδία και Πανχιακό Σύλλογο Κοραής Νεας Υόρκης, που ανέλαβαν τη διοργάνωση του 60ου Συνεδρίου των Χιακών σωματείων Αμερικής και Καναδά στην Νέα Υόρκη.

Επίσης θέλω να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στη διοργανωτική επιτροπή με πρώτη την κυρία Άννα Κοντούλη και βοηθό την κυρία Αμαλία Μπουρνιά και όλους τους συνεργάτες τους για την εξαιρετική δουλειά που έκαναν για τη φιλοξενία προς όλους όσους συμμετείχαν στο συνέδριο.

Τελειώνοντας ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συνέδρους για την εμπιστοσύνη που έδειξαν στο πρόσωπό μου και με εξέλεξαν ως Ύπατο πρόεδρο των Χιακών Σωματείων Αμερικής και Καναδά.

Δεν υπόσχομαι πολλά γιατί χωρίς τη συνεργασία όλων μας ο Ύπατος πρόεδρος δεν μπορεί να διεκπεραιώσει το έργο του. Ο στόχος μου είναι τα Χιακά σωματεία ΗΠΑ και Καναδά να παραμείνουν ενωμένα για το καλό του νησιού μας, την τουριστική ανάπτυξη και την προβολή των Χιακών προϊόντων καθώς επίσης τη νέα γενιά, αυτούς που θα παραλάβουν τα ηνία στο μέλλον.

Καλή αντάμωση στη Χίο μας στο 61ο συνέδριο και 7ο παγκόσμιο συνέδριο Χίων τέλη Ιουλίου αρχές Αυγούστου το 2015».

Το βράδυ του Σαββάτου πραγματοποιήθηκε στο Terrace on the Park το επίσημο δείπνο του συνεδρίου.

Το Συνέδριο ολοκληρώθηκε με δοξολογία και την ορκωμοσία του νέου Συμβουλίου στον ιερό ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Μπρούκλιν, προεξάρχοντος του Μητροπολίτη Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκου και το αποχαιρετιστήριο γεύμα στο ξενοδοχείο Four Points στο Long Island City.

Πηγή: www.amanivoice-chios.gr, www.ekirikas.com  

ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ