Κύριε, δεν μπορώ μόνος... Δώσε να Σε γνωρίσει όλος ο κόσμος.

 
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Κύριε, δεν μπορώ να Σε ευχαριστήσω όπως πρέπει για το νέο άρρητο έλεός Σου, γιατί αποκαλύπτεις τα μυστήριά Σου σε έναν αμαθή και αμαρτωλό, όπως είμαι εγώ. Ο κόσμος χάνεται αλυσοδεμένος στην απόγνωση, ενώ ανοίγεις σε μένα, τον τελευταίο και χειρότερο από όλους, την είσοδο στην αιώνια ζωή. Κύριε, δεν μπορώ μόνος... Δώσε να Σε γνωρίσει όλος ο κόσμος.

ΠΗΓΗ www.agiosdimitrioskouvaras.blogspot

Ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος [27 Μαΐου]

Η ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ: Ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος γεννήθηκε το 1690 στη Νότια Ρωσία (σημερινή Ουκρανία). Οι γονείς του, πιστοί χριστιανοί οι ίδιοι, βάπτισαν τον γιο τους χριστιανό και τον μεγάλωσαν με νουθεσία Κυρίου. Έτσι ο Ιωάννης από μικρός έγινε θερμός χριστιανός. Όταν έφτασε στην κατάλληλη ηλικία, ο Άγιος Ιωάννης κατετάγη στο ρωσικό στρατό. Την εποχή εκείνη, επί μοναρχίας του τσάρου Πέτρου, μαινόταν ο ρωσοτουρκικός πόλεμος (1711-8). Στις μάχες για την ανακατάληψη του Αζώφ, αιχμαλωτίστηκε και οδηγήθηκε στην Κωνσταντινούπολη.

Απ' εκεί στο Προκόπιο, κοντά στην Καισάρεια της Καππαδοκίας της Μ. Ασίας, στην κατοχή ενός Αγά που διατηρούσε στρατόπεδο των Γενιτσάρων. Ο Τούρκος αξιωματούχος προσπάθησε, όπως συνηθιζόταν τότε, να τον πείσει να αλλαξοπιστήσει. Ο Άγιος αντιστάθηκε σθεναρά σε όλες τις προσπάθειες του Τούρκου.

ΜΑΡΤΥΡΙΟ – ΠΡΩΤΟ ΘΑΥΜΑ: Καταδικασμένος ψυχολογικά στην περιφρόνηση και το μίσος των Τούρκων, είναι ο «κιαφίρ», ο «άπιστος» που του αξίζουν σκληρά βασανιστήρια. Και τον χτυπούν με χοντρά ξύλα ραβδιά, τον κλωτσούν, τον φτύνουν, του καίνε τα μαλλιά και το δέρμα της κεφαλής του με πύρινο τάσι. Τον πετούν στις κοπριές του σταύλου και τον υποχρεώνουν να ζει με τα ζώα των οποίων τη φροντίδα του είχαν αναθέσει. Έτρωγε ελάχιστα, τα ρούχα του ήταν φτωχικά και ήταν αναγκασμένος να περπατά χωρίς υποδήματα. Σε αυτόν τον στάβλο, ο Άγιος προσευχόταν, ενώ τα βράδια συχνά επισκεπτόταν μια εκκλησία που ήταν εκεί κοντά, αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο. Δέχεται ο Όσιος Ιωάννης τους σκληρούς όρους της μαρτυρικής ζωής, τα βασανιστήρια, τη διαμονή με τα ζώα στο σταύλο που του θύμιζε, όπως έλεγε, το σταύλο της Βηθλεέμ, τις ασκήσεις, νηστείες, αγρυπνίες, προσευχές σε τέτοιο βαθμό, που δαμάσθηκε η θηριωδία των Τούρκων και έκπληκτοι τον ονομάζουν «βελή», άγιο.

Μάλιστα, σε συνεστίαση Τούρκων αξιωματούχων θαυματουργικά έστειλε με Άγγελο Κυρίου φαγητό σε χάλκινο πιάτο από το Προκόπιο της Μ. Ασίας στην Μέκκα της Αραβίας και ο Τούρκος Αγάς το έφαγε εκεί ζεστό. Επιστρέφοντας έδειξε το πιάτο με το οικόσημο στους αξιωματούχους τρεις μήνες μετά. Το θαύμα αυτό που έγινε από τον Όσιο κατά παραχώρηση του Κυρίου, σταμάτησε το μίσος και την αδιάλλακτη μανία των βασανιστών του. Η πνευματική και ηθική ακτινοβολία του δάμασε την θηριωδία των Τούρκων.

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Ο Τούρκος θέλοντας να τιμήσει τον Άγιο προσφέρθηκε να του καλυτερέψει τις συνθήκες διαβίωσης. Ο Άγιος όμως αρνήθηκε και συνέχισε να φροντίζει τα ζώα του αφεντικού του και να μένει στον στάβλο. Δουλεύοντας την ημέρα και προσευχόμενος την νύχτα έζησε ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος τον υπόλοιπο του βίου του Η Θεία Κοινωνία κάθε Σάββατο ήταν η μεγάλη του ξεκούραση και ανάπαυση. Τελευταία ημέρα, 27 Μαΐου του 1730, ειδοποίησε τον ιερέα και εκείνος του πήγε τη Θεία Κοινωνία μέσα σε ένα μήλο που το είχε κουφώσει. Κοινώνησε εκεί στο σταύλο για τελευταία φορά. Η πρόσκαιρη αιχμαλωσία του, η δεινή κακοπάθεια πήραν τέλος. Ο Όσιος Ιωάννης πέρασε στην αιώνια αγαλλίαση και μακαριότητα, μόλις πήρε τα Άχραντα Μυστήρια σε ηλικία 40 ετών. Το σώμα του παραδόθηκε από το αφεντικό του στους χριστιανούς του Προκοπίου, που το έθαψαν σύμφωνα με τους κανόνες του Χριστιανισμού στο χριστιανικό νεκροταφείο.

ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ: Μετά από τρισήμισι χρόνια ο Άγιος εμφανίστηκε στον ύπνο του γέροντα ιερέα, που τον κοινωνούσε όσο ζούσε, ζητώντας του να γίνει ανακομιδή του ιερού λειψάνου του. Οι Χριστιανοί έκαναν την ανακομιδή του λειψάνου του Αγίου, που βρέθηκε ακέραιο, αδιάφθορο και μυρωμένο με αυτή τη θεία ευωδία που συνεχίζει να έχει μέχρι σήμερα και το τοποθέτησαν σε μια λάρνακα κάτω από την Αγία Τράπεζα του Ναού του Αγίου Γεωργίου, στον οποίο προσευχόταν ο Άγιος εν όσο ήταν στη ζωή. Το 1834 κτίστηκε στο Προκόπι ένας μεγάλος Ναός του Μεγάλου Βασιλείου, μεταφέρθηκε εκεί το λείψανό του. Σε αυτόν τον ναό έμεινε ο Άγιος μέχρι το 1924.

Ο ΑΓΙΟΣ “ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ” ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ: Με την ανταλλαγή των πληθυσμών Ελλάδας και Τουρκίας, αμέσως μετά την μικρασιατική καταστροφή, μεταφέρθηκε και το Ιερό Λείψανο του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου στο Νέο Προκόπι στην Εύβοια, όπου εγκαταστάθηκαν οι ξεριζωμένοι Έλληνες του Προκοπίουι της Μικράς Ασίας. Μέσα στη λαίλαπα της καταστροφής οι πρόσφυγες που έχασαν τα πάντα, πήραν το Ιερό Λείψανο, άλλα κειμήλια της Εκκλησίας και λιγοστά προσωπικά τους είδη και ξεκίνησαν για το δρόμο της ξενιτειάς. Από την Καισάρεια στη Μερσίνα. Από το λιμάνι της Μερσίνας με το πλοίο «Βασίλειος Δεστούνης», μεταφέρεται στην Χαλκίδα. Παραμένει εκεί ένα χρόνο και το 1925 έφθασε στο σημερινό Νέο Προκόπιο. Το 1930 άρχισε να χτίζεται ναός προς τιμή του Αγίου, ο οποίος ολοκληρώθηκε το 1951. Τότε μεταφέρθηκε ο Άγιος στο νέο Ναό και εκεί βρίσκεται μέχρι τις μέρες μας. Πιστοί επισκέπτονται τον ναό αυτό και προσκυνούν τον Άγιο από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο με δέος, με κατάνυξη, σιωπηλοί, περνούν μπροστά από το Ιερό του Λείψανο.

Σε όλους δίνει την αύρα της χάρης που έλαβε από το Θεό. Μπροστά στην Λάρνακα που είναι το Άγιό του σώμα, παράλυτοι περπατούν, τυφλοί βλέπουν, δαιμόνια φεύγουν, άλλες ανίατες αρρώστιες θεραπεύοντα ακόμη και σήμερα. Την μνήμη του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου εορτάζουμε στις 27 Μαΐου.

“Τω Ιωάννη οι πιστοί νυν προσδράμωμεν, οι εν δεινοίς και συμφοραίς, και προσπέσωμεν, εν ευσέβεια κράζοντες, εκ βάθους ψυχής· Όσιε, βοήθησον, εφ' ημίν σοις ικέταις, πρόφθασον και λύτρωσαι της παρούσης ανάγκης· μη παραβλέψης δέησιν οικτράν των προσφευγόντων τη σκέπη σου, Άγιε.”

Μεγαλυνάριο: “Τους συναθροισθέντας τω σω ναώ, αοράτων πάντας, ορατών τε επιβουλής, ημάς τυραννούντων. δεόμεθα ρυσθήναι, υπό την σην αιγίδα θερμώς προσφεύγοντας.

Βιβλιογραφία: Πρωτοπ. Ιωάννου Βερνέζου, Σύντομος βίος του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου «Ορθόδοξος Κυψέλη» Θεσσαλονίκη.

---

Πηγή: Ακτίνες

Όταν μας κυριεύει αθυμία και μελαγχολία

«Μακαρίζομέν σε πάσαι αι γενεαί, Θεοτόκε Παρθένε· εν σοι γαρ ο αχώρητος Χριστός ο Θεός ημών χωρηθήναι ηυδόκησε. Μακάριοι έσμεν και ημείς προστασίαν σε έχοντες· ημέρας γαρ και νυκτός πρεσβεύεις υπέρ ημών και τα σκήπτρα της βασιλείας ταις σαις ικεσίαις κρατύνονταν διό ανυμνούντες βοώμέν σοι· Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου».

«Σε το απόρθητον τείχος, το της σωτηρίας οχύρωμα, Θεοτόκε Παρθένε, ικετεύομεν τας των εναντίων βουλάς διασκέδασον του λαού σου την λύπην εις χαράν μετάβαλε· υπέρ ειρήνης του κόσμου πρέ­σβευε· ότι συ ει, Θεοτόκε, η ελπίς ημών».

Πηγή: Χριστιανός Ορθόδοξος

Γεννηθήτω τό θέλημά Σου …

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
  

Φιλάνθρωπε Κύριε, δεν λησμόνησες τον αμαρτωλό δούλο σου, αλλά γεμάτος έλεος με είδες από τη δόξα σου και μου εμφανίστηκες με ακατάληπτο τρόπο! Εγώ, πάντοτε σε προσέβαλλα και σε λυπούσα. Συ όμως, Κύριε, για τη μικρή μου μετάνοια μου έδωσες να γνωρίσω τη μεγάλη σου αγάπη και την άμετρη αγαθότητά σου. Το ιλαρό και πράο βλέμμα σου έθελξε την ψυχή μου. Τί να σου ανταποδώσω, Κύριε, ή ποιόν αίνο να Σου προσφέρω; Συ δίνεις τη χάρη σου, για να καίγεται αδιάλειπτα η καρδιά μου από αγάπη, και δεν βρίσκει πια ανάπαυση ούτε νύχτα ούτε μέρα από τη θεϊκή αγάπη.Η θύμησή σου θερμαίνει την ψυχή μου, που τίποτε στη γη δεν την αναπαύει εκτός από Σένα. Γι’ αυτό με δάκρυα Σε ζητώ, και πάλι ποθεί ο νους μου τη γλυκύτητά σου… Κύριε, δώσε μου να αγαπώ μόνον Εσένα. Συ με έπλασες, Συ με φώτισες με το άγιο Βάπτισμα, Συ συγχωρείς τα αμαρτήματά μου και μου δίνεις τη χάρη να κοινωνώ το τίμιο Σώμα και Αίμα σου. Δώσε μου τη δύναμη να μένω πάντα κοντά σου. Κύριε, δώσε μου τη μετάνοια του Αδάμ και την άγια ταπείνωσή σου.

Αμήν

Πηγή: Κύριος Ἰησοῦς Χριστός-Ὑπεραγία Θεοτόκος

24 Μαΐου 2015 - Κυριακή τῶν Πατέρων

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀ­ριθ­μὸς 21

24 Μαΐου 2015

Κυριακή τῶν Πατέρων

(Πράξ. κ΄ 16 – 18, 28 – 36)

«Εἰσελεύσονται μετά τήν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς»

Γιά τελευταία φορά ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔβλεπε τά ἀγαπητά του πρόσωπα ποὺ αὐτός εἶχε προσελκύσει στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ.

Διαβάστε περισσότερα »

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Το βάθος του κηρύγματος του Αγ. Κοσμά του Αιτωλού

Το ιεραποστολικό έργο του αγίου Κοσμά ήταν κατεξοχήν ενοποιητικό και αγιοπνευματικό, εδρασμένο στην αδελφική διακονία και συνοδοιπορία, στον πόνο και στην ανάγκη φωτισμού του Γένους. Οι περιοδείες του[9] αποσκοπούσαν βασικά στην αποκατάσταση της ενότητας του λαού και στην ενιαία οργάνωσή του μέσω της συναδέλφωσης. Γι΄ αυτό επισκέπτεται όλη σχεδόν την Ελλάδα, τουρκοκρατούμενη και ενετοκρατούμενη. «Η δράση του ήταν ριζικά ενοποιητική, γιατί πρώτα απ΄ όλα ήταν αποστολική. Όπως δηλαδή οι Απόστολοι της Εκκλησίας, μετά την Πεντηκοστή, καλούν στην ενότητα του Κυριακού Σώματος πάντας, ολόκληρο τον κόσμο, έτσι και ο Πατροκοσμάς δεν κάνει τίποτε άλλο, παρά καλεί σε ενότητα τον δουλεύοντα Ελληνισμό, θέτοντας όπου πάει το ίδιο θεμέλιο, την ίδια βάση»[10].

Το κήρυγμα του Πατροκοσμά στρέφεται στην ευρύτερη λαϊκή βάση. Είχε πιστεύσει άλλωστε ο ίδιος στη δυναμική της λαϊκής βάσης, κοινωνική βαθμίδα που διατηρεί εντός της ¨ζωντανή¨ την Παράδοση του Γένους. Η γλωσσική και υφολογική του απλότητα δεν οφειλόταν βέβαια στη δική του ανεπαρκή παιδεία, καθώς ο ίδιος κατείχε υψηλή για την εποχή του μόρφωση[11]. Η συγκεκριμένη τακτική και γλωσσική μέθοδος εξυπηρετούσε την προσπάθειά του να προσεγγίσει ορθότερα και αμεσότερα το ακροατήριό του.

Την εθναποστολική του μαρτυρία ο άγιος Κοσμάς στήριζε στην γνησιότητα της πίστεως, με άλλα λόγια στον αυθεντικό και αποκεκαλυμμένο τρόπο σκέψης-πίστης και δράσης. Έτσι, ¨χάριτι Θεού¨ κατόρθωνε να παρηγορεί και παρακλητικά να στηρίζει και να ενδυναμώνει ολόκληρο το υπόδουλο Γένος[12]. «Περιερχόμενος ο Άγιος την υπαίθριον χώραν μετά βαθυτάτης λύπης διεπίστωσεν, ότι Ελληνικά σχολεία δεν υπήρχον…Χάρις εις τας ενεργείας του Αγίου, 210 Ελληνικά σχολεία εκτίσθησαν, ως και 1.100 άλλα κατώτερα σχολεία ήρχισαν να λειτουργούν, εις τα οποία εδιδάσκοντο οι ελληνόπαιδες ανάγνωσιν και γραφήν. Φως έλαμψεν εις τους εν τω ζοφερώ σκότος της αμαθείας καθημένους, φως Χριστιανικής παιδείας, το οποίον ήναψεν ο πυρφόρος ΄Αγιος. Ένας αυτός, ανεπλήρωσε την έλλειψιν Υπουργείου Παιδείας κατά τους χρόνους εκείνους της Τουρκοκρατίας»[13].

Εισέτι, το κήρυγμά του δεν ήταν άχρωμη ηθικολογία που προβαλλόταν ως το οντολογικό θεμέλιο του ορθόδοξου ήθους. «Από την πίστη προχωρούσε το κήρυγμα του στον ίδιο τον άνθρωπο, στο ανθρώπινο Εγώ. Γιατί από την ορθόδοξη πίστη μετουσιώνεται σε φρόνημα, πηγάζει το ορθόδοξο ήθος, ο ορθόδοξος τρόπος ύπαρξης»[14]. Δίκαια λοιπόν το όλο ιεραποστολικό έργο του Πατροκοσμά χαρακτηρίζεται από έναν πνευματοκρατικό ρεαλισμό, με απώτερο στόχο μία χριστοκεντρική κοινωνία. Το όραμα μιάς χριστιανικής Ρωμιοσύνης, η ιδιαιτερότητα του Ελληνικού Έθνους στην ιστορία διαποτισμένη με την φιλορθοδοξία του, ανέδειξε τον Πατροκοσμά σε μέγιστο Ισαπόστολο και διδάσκαλο του Γένους. «Εμείς θα τον χαρακτηρίσουμε πρότυπο νεοελληνικού ήθους, πατέρα της εθνικής μας ενότητας και ενσαρκωτή του αυθεντικού ελληνορθοδόξου ιδεώδους»[15].

Ακόμη και σήμερα αντηχούν γλυκά αλλά προτρεπτικά τα λόγια του Αγίου! Ακόμη και σήμερα, ο Πατροκοσμάς δεν έπαψε να μας μορφώνει με Χριστό και Ελλάδα: «Από τον Χριστόν μη χωρίζεσθε και από την Εκκλησίαν. Ακούτε τον ιερέα όπου σημαίνει; Ευθύς να σηκώνεσθε, να νίπτεσθε και να πηγαίνετε εις την εκκλησίαν, να ακούετε την Ακολουθίαν με προσοχήν. Ομοίως και την Θείαν Λειτουργίαν. Και να ερμηνεύετε τα παιδιά σας, όσον και δύνασθε, να μην αμαρτήσουσιν, να πηγαίνουσιν εις την εκκλησίαν, να ευλογούνται, διά να ζήσουν και να προκόψουν»[16].

Παραπομπές:

8. Σχετικά με τις περιοδείες του αγίου βλ., Σαρδελή Κ., Ο Άγιος των Σκλάβων, Κοσμάς ο Αιτωλός, σελ. 454-456.
9. Μεταλληνού Γ., Παράδοση και Αλλοτρίωση, σελ. 89-90.
10. Μεταλληνού Γ., Τουρκοκρατία, Οι Έλληνες στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, εκδ. Ακρίτας, Αθήνα 2005, σελ. 161-163.
11. Πρβλ., Παπαχρήστου Κοσμά (Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας), Οι Άγιοι του τόπου μας, περιοδικό ¨Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός¨, τεύχος 1, 2007, σελ. 25-28.
12. Καντιώτου Αυγουστίνου, Κοσμάς ο Αιτωλός, σελ. 44-45, βλ. σχ., Τσίγκου Βασιλείου, Πίστη και ζωή στις Διδαχές του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, περιοδικό ¨Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός¨, τεύχος 2, 2007, σελ. 18-21.
13. Μεταλληνού Γ., Παράδοση και Αλλοτρίωση, σελ. 97.
14. Αυτόθι, σελ. 110.
15. Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, Διδαχή Ζ΄, ¨Μη χωρίζεσθε από τον Χριστόν και την Εκκλησίαν¨.

Δημήτριος Λυκούδης, Θεολόγος – Φιλόλογος, ΜΑ. Χρ. Αγωγής και Ποιμαντικής

---

Πηγή: Πεμπτουσία

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΤΗΣ ΧΙΟΥ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΝΑΟ ΧΙΟΥ

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Ἅγιος Χριστοφόρος ὁ Μεγαλομάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Χριστοφόρος καταγόταν ἀπὸ ἡμιβάρβαρη φυλὴ καὶ ὀνομαζόταν Ρεμπρόβος, ποὺ σημαίνει ἀδόκιμος, ἀποδοκιμασμένος, κολασμένος. Πιθανότατα ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.), ὅταν στὴν Ἀντιόχεια Ἐπίσκοπος ἦταν ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Βαβύλας († 4 Σεπτεμβρίου).

Ὁ Ἅγιος ὡς πρὸς τὴν ἐξωτερικὴ ἐμφάνιση ἦταν τόσο πολὺ ἄσχημος, γι’ αὐτὸ καὶ ἀποκαλεῖτο «κυνοπρόσωπος».

Ἡ μεταστροφή του στὸν Χριστὸ ἔγινε μὲ τρόπο θαυμαστό. Συνελήφθη αἰχμάλωτος σὲ μάχη, ποὺ διεξήγαγε τὸ ἔθνος του μὲ τὰ Ρωμαϊκὰ αὐτοκρατορικὰ στρατεύματα. Κατατάγηκε στὶς Ρωμαϊκὲς λεγεῶνες καὶ πολέμησε κατὰ τῶν Περσῶν, ἐπὶ Γορδίου καὶ Φιλίππου.
 

Ὅταν ἦταν ἀκόμη κατειχούμενος, γιὰ νὰ εὐχαριστήσει τὸν Χριστό, ἐγκαταστάθηκε σὲ ἐπικίνδυνη δίοδο ποταμοῦ καὶ μετέφερε δωρεὰν ἐπὶ τῶν ὤμων του ἐκείνους ποὺ ἐπιθυμοῦσαν νὰ διέλθουν τὸν ποταμό.  Μία μέρα παρουσιάσθηκε πρὸς αὐτὸν μικρὸ παιδί, τὸ ὁποῖο τὸν παρακάλεσε νὰ τὸν περάσει στὴν ἀπέναντι ὄχθη. Ὁ Ρεμπρόβος πρόθυμα τὸ ἔθεσε ἐπὶ τῶν ὤμων του καὶ στηριζόμενος ἐπὶ τῆς ράβδου του εἰσῆλθε στὸν ποταμό. Ὅσο ὅμως προχωροῦσε, τόσο τὸ βάρος τοῦ παιδιοῦ αὐξανόταν, ὥστε μὲ μεγάλο κόπο κατόρθωσε νὰ φθάσει στὴν ἀπέναντι ὄχθη. Μόλις ἔφθασε στὸν προορισμό του, κατάκοπος εἶπε στὸ παιδὶ ὅτι καὶ ὅλο τὸν κόσμο νὰ σήκωνε δὲν θὰ ἦταν τόσο βαρύς. Τὸ παιδὶ τοῦ ἀπάντησε: «Μὴν ἀπορεῖς, διότι  δὲν μετέφερες μόνο τὸν κόσμο ὅλο, ἀλλὰ καὶ τὸν πλάσαντα αὐτόν. Εἶμαι Ἐκεῖνος στὴν ὑπηρεσία τοῦ Ὁποίου ἔθεσες τὶς δυνάμεις σου καὶ σὲ ἀπόδειξη αὐτοῦ φύτεψε τὸ ραβδί σου καὶ αὔριο θὰ ἔχει βλαστήσει», καὶ ἀμέσως ἐξαφανίσθηκε. Ὁ Ρεμπρόβος φύτεψε τὴν ράβδο καὶ τὴν ἑπομένη τὴν βρῆκε πράγματι νὰ ἔχει βλαστήσει. Μετὰ τὸ περιστατικὸ αὐτὸ βαπτίσθηκε Χριστιανὸς ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἱερομάρτυρα Βαβύλα, ὁ ὁποῖος τὸν μετονόμασε σὲ Χριστοφόρο. Ἡ ἄκτιστη θεία Χάρη, ποὺ ἔλαβε τὴν ὥρα τοῦ βαπτίσματος καὶ τοῦ Χρίσματος, μεταμόρφωσε ὅλη του τὴν ὕπαρξη. Καὶ αὐτὴ ἀκόμα ἡ δύσμορφη ὄψη του φαινόταν φωτεινότερη καὶ ὀμορφότερη.

Στὴν Ὀρθόδοξη ἁγιογραφία ὁ Ἅγιος εἰκονίζεται νὰ μεταφέρει στὸν ὦμο του τὸν Χριστό. Ἐξ’ ἀφορμῆς ἴσως τοῦ γεγονότος αὐτοῦ θεωρεῖται προστάτης τῶν ὁδηγῶν καὶ στὸ Μικρὸν Εὐχολόγιον καὶ συγκεκριμένα στὴν Ἀκολουθία «ἐπὶ εὐλογήσει νέου ὀχήματος» ὑπάρχει, πρῶτο στὴ σειρά, τὸ ἀπολυτίκιό του.

Κατὰ τὸν τότε ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν διωγμό, λίγο μετὰ τὴν βάπτισή του, εἶδε Χριστιανοὺς νὰ κακοποιοῦνται ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες. Ἀπὸ ἀγανάκτηση ἐπενέβη καὶ ἔκανε δριμύτατες παρατηρήσεις πρὸς αὐτούς, διέφυγε δὲ τὴ σύλληψη χάρη στὸ γιγαντιαῖο του παράστημα καὶ τὴν ἡράκλεια δύναμή του. Καταγγέλθηκε ὅμως στὸν αὐτοκράτορα καὶ διατάχθηκε ἡ σύλληψή του. Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ ἀπεστάλησαν διακόσιοι στρατιῶτες. Αὐτοί, ἀφοῦ ἐρεύνησαν σὲ διάφορα μέρη, τὸν βρῆκαν κατὰ τὴν στιγμὴ τὴν ὁποία ἑτοιμαζόταν νὰ γευματίσει ἕνα κομμάτι ξερὸ ψωμί. Κατάκοποι οἱ στρατιῶτες καὶ πεινασμένοι ζήτησαν ἀπὸ τὸν Ἅγιο Χριστοφόρο νὰ τοὺς δώσει νὰ φάγουν καὶ ὡς ἀντάλλαγμα τοῦ ὑποσχέθηκαν ὅτι δὲν θὰ τὸν κακομεταχειρίζονταν. Ἕνας ἀπὸ τοὺς στρατιῶτες, βλέποντας ὅτι πλὴν τοῦ ξεροῦ ἄρτου δὲν ὑπῆρχε καμία ἄλλη τροφή, εἰρωνευόμενος τὸν Χριστοφόρο, τοῦ εἶπε ὅτι εὐχαρίστως θὰ γινόταν Χριστιανός, ἐὰν εἶχε τὴν δύναμη νὰ τοὺς χορτάσει ὅλους μὲ τὸ κομμάτι ἐκεῖνο τοῦ ἄρτου. Τότε ὁ Ἅγιος, ἀφοῦ γονάτισε, ἄρχισε νὰ παρακαλεῖ τὸν Χριστὸ νὰ πολλαπλασιάσει τὸ κομμάτι ἐκεῖνο τοῦ ἄρτου, ὅπως πολλαπλασίασε τοὺς πέντε ἄρτους στὴν ἔρημο, γιὰ νὰ χορτάσουν οἱ πεινῶντες στρατιῶτες καὶ νὰ φωτισθοῦν στὴν ἀναγνώριση καὶ ὁμολογία Αὐτοῦ. Ἡ παράκληση τοῦ Ἁγίου εἰσακούσθηκε καὶ τὸ τεμάχιο τοῦ ἄρτου πολλαπλασιάσθηκε. Βλέποντας οἱ στρατιῶτες τὸ θαῦμα αὐτό, προσέπεσαν στὰ πόδια τοῦ Ἁγίου καὶ τὸν παρακαλοῦσαν νὰ τοὺς γνωρίσει καλύτερα τὸν Θεό του. Ὁ Ἅγιος ἐξέθεσε μὲ ἁπλότητα τὴ Χριστιανικὴ διδασκαλία καὶ ἀφοῦ ὅλοι ἐξέφρασαν τὴν ἐπιθυμία νὰ γίνουν Χριαστιανοί, τοὺς ὁδήγησε πρὸς τὸν Ἐπίσκοπο Ἀντιοχείας Βαβύλα, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ τοὺς κατήχησε, τοὺς βάπτισε. Ὅταν ὁ αὐτοκράτορας Δέκιος πληροφορήθηκε τὸ γεγονός, τοὺς μὲν στρατιῶτες συνέλαβε καὶ ἀποκεφάλισε, τὸν δὲ Χριστοφόρο προσπάθησε μὲ ὑποσχέσεις καὶ κολακεῖες νὰ μεταπείσει, ἀλλὰ οἱ προσπάθειές του προσέκρουσαν στὴν ἐπίμονη ἄρνηση αὐτοῦ. Κατόπιν τούτου ἔστειλε πρὸς αὐτὸν δύο διεφθαρμένες γυναῖκες, τὴν Ἀκυλίνα καὶ τὴν Καλλινίκη, ἐλπίζοντας ὅτι μὲ τὰ θέλγητρά τους θὰ τὸν σαγήνευαν καὶ θὰ τὸν παρέσυραν. Οἱ δύο γυναῖκες, ἀφοῦ ἄκουσαν τὴν προτροπὴ τοῦ Ἁγίου, γιὰ νὰ ἐπανέλθουν στὸν δρόμο τῆς ἁγνότητας καὶ τῆς ἀρετῆς, ἔγιναν Χριστιανὲς καί, ἀφοῦ παρουσιάσθηκαν ἐνώπιον τοῦ αὐτοκράτορος Δεκίου, ὁμολόγησαν τὸν Χριστό. Γι’ αὐτὸ καὶ βρῆκαν μαρτυρικὸ θάνατο.

Στὴ συνέχεια ὁ Ἅγιος Χριστοφόρος ὑποβλήθηκε σὲ φρικτὰ βασανιστήρια καὶ τέλος ὑπέστη τὸν δι’ ἀποκεφαλισμοῦ θάνατο τὸ 251 μ.Χ.

Ἡ Σύναξη αὐτοῦ ἐτελεῖτο στὸ Μαρτύριο αὐτοῦ κοντὰ στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου στὸ Κυπαρίσσιον καὶ στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Πολυεύκτου, πλησίον τῆς Ἁγίας Εὐφημίας τῶν Ὀλυβρίου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Στολαῖς ταῖς ἐξ αἵματος, ὡραϊζόμενος, Κυρίῳ παρίστασαι, τῷ Βασιλεῖ οὐρανῶν, Χριστοφόρε ἀοίδιμε· ὅθεν σὺν Ἀσωμάτων, καὶ Μαρτύρων χορείαις, ᾄδεις τῇ τρισαγίῳ, καὶ φρικτῇ μελῳδίᾳ, διὸ ταῖς ἱκεσίαις ταῖς σαῖς, σῶζε τοὺς δούλους σου.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.

Χριστὸν φέρων ἔνδοξε, ἐν τῇ ψυχῇ σου, ἰσχυρῶς κατέβαλες, τῶν ἐναντίων τὰς ἀρχάς· διὸ Χριστὸν ἐκδυσώπησον, ὦ Χριστοφόρε, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Μεγαλυνάριον.

Μάρτυς ἀκατάπληκτος καὶ στερρός, πέλων τῇ ἰδέᾳ, Χριστοφόρε καὶ τῷ νοΐ, τῶν ἀντικειμένων, κατέπληξας τὰ στίφη, ἀθλήσας ὑπὲρ φύσιν, πόθῳ τοῦ Κτίστου σου.

ΠΗΓΗ www.agiosdimitrioskouvaras.blogspot.com

10 Μαΐου 2015 - Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀ­ριθ­μὸς 19

10 Μαΐου 2015

Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος

(Πράξ. ια΄ 19 – 30)

Πολλά εἶναι τά μηνύματα τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος ἀπό τίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ποὺ ἀνήκουν στὸν Εὐαγγελιστή Λουκᾶ. Ἄς δοῦμε ὁρισμένα, ἀδελφοί μου.

Διαβάστε περισσότερα »

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Ἡ Α.Θ.Π. ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος θά ἐπισκεφθεῖ τή Χίο ἀπό 11 ὡς14 Σεπτεμβρίου 2015

Ἡ Α.Θ.Π. ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος θά ἐπισκεφθεῖ τή Χίο ἀπό 11 ὡς14 Σεπτεμβρίου 2015

ΧΙΟΣ 6-5-2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

Ἡ Ιερά Μητρόπολις Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν ἐνημερώνει ἐπισήμως ὃτι ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μᾶρκος μετέβη τήν 4^ην και 5^ην Μαΐου 2015 στήν Κωνσταντινούπολη προκειμένου νά προσκαλέσει τήν Α.Θ.Π. τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο νά ἐπισκεφθεῖ τή Χίο γιά τήν ἑορτή τῆς Συνάξεως τῶν Χίων Ἁγίων καί τά ἀποκαλυπτήρια τῆς προτομῆς τοῦ Χίου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυροῦ Κωνσταντίνου Ε’ τοῦ Βαλλιάδη.

Ὁ Σεβασμιώτατος παρεκάλεσε καί ἀνταποκρίθηκαν νά τόν συνοδεύσουν οἱ κύριοι Ἐμμανουήλ Βουρνούς, Δήμαρχος Χίου, Ἀνδρέας Μιχαηλίδης, Βουλευτής Χίου, Παναγιώτης Μηταράκης, Βουλευτής Χίου καί Παῦλος Καλογεράκης, Ἐκπρόσωπος Περιφερειακής Ενότητας Χίου.

Ὁ Παναγιώτατος ἀνταποκρίθηκε στό αἲτημα καί θά ἐπισκεφθεῖ τό νησί ἀπό 11 ὡς 14 Σεπτεμβρίου 2015.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ

ΠΗΓΗ Ρ/Σ ΣΗΜΑΝΤΡΟ

Χ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Σ Τ Η Ρ Ι Ο Ι   Ο Ι Κ Ο Ι
Εις την Οσίαν και θεοφόρον Μητέρα ημών
ΜΑΤΡΩΝΑΝ ΤΗΝ ΑΟΜΜΑΤΟΝ

Την εν κόσμω ασκήσασαν επ’ εσχάτων εν Ρωσία

Ποίημα Ισιδώρας Μοναχής Αγιεροθεϊτίσσης

«Νοός μου λύσον την αχλύν Ματρώνα φωτοφόρε,

ίνα υμνήσω ικανώς τας σας θαυματουργίας».

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. δ’ . Το προσταχθέν.

Των οφθαλμών εκ παιδός εστερημένη, και τη ψυχή ως

χρυσός λελαμπρυσμένη, εν τω κόσμω εκφαίνεις φως

Χριστού Ματρώνα˙ Ρωσίαν καθιλαρύνουσα θαυμαστώς,

και πάσαν την οικουμένην πανευπρεπώς˙ καταυγάζουσα

χάρισιν, άς εν αισίαις φωναίς, κηρύττοντες βοώμεν σοι˙

Χαίροις στύλε ολόφωτε.

Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’ . Τη υπερμάχω.

Της ευλογίας την πηγήν την χαριτόβρυτον, και ιαμάτων

τον κρουνόν τον πολυχεύμονα, την εμπλήσασαν

εν νάμασιν ακενώτοις˙ επ’ εσχάτων γην Ρωσίας

ήν εφαίδρυνεν˙ την Ματρώναν εν αινέσει

μεγαλύνωμεν˙ ταύτη λέγοντες˙ χαίροις στύλε ολόφωτε.

Άξιόν σε δοξάζειν απαύστως αξιΰμνητε

Μήτερ, Ματρώνα της Ρωσίας η δόξα (γ’)*

διο εν άσμασι θεοτερπέσι την αξιάγαστόν σου

πολιτείαν άδομεν και τας αριστείας σου

γεραίρομεν, ούτω βοώντες˙

Χαίροις της Μόσχας η ευκοσμία˙

Χαίροις των Ρώσων η κληρουχία.

Χαίροις ευσεβείας ο πανίερος οίκος˙

Χαίροις της αγνείας ο ολόφωτος λύχνος.

Χαίροις των Μητέρων εξαίσιον άκουσμα˙

Χαίροις ασκουσών εν τω κόσμω ωράϊσμα.

Χαίροις πολιτείαν θείαν η ζηλώσασα Αγγέλων˙

Χαίροις τας σεπτάς χορείας η σεμνύνασα παρθένων.

Χαίροις χαρισμάτων πάντων ο ανάπλεως κρατήρ˙

*Οσία του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.

Χαίροις νόσων πολυτρόπων  συμπαθέστατος λυτήρ.

Χαίροις η φωταγωγούσα τας πορείας των πιστών˙

Χαίροις η μυσταγωγούσα προς σκηνώσεις ουρανών.

Χαίροις στύλε ολόφωτε.

Βάνουσα απροσκόπτως του Κυρίου την τρίβον,

Ματρώνα φωτοφόρε, εις πόλιν επέφθασας

την άνω αξίως. Ένθα Αγγέλων συνοικείς

τοις τάγμασι και κάλλεσι παρθενικοίς

κεκοσμημένη, βοάς απαύστως συν αυτοίς τω

Βασιλεί των όλων, ύμνον˙

Αλληλούϊα.

Γέγηθε ευφροσύνως η μεγάλη Ρωσία, πλουτούσα

σε ως άσειστον στύλον, εν βίου ταις

δονήσεσι πάσαις, και ως θερμήν προστάτιδα

εν περιστάσεσι δειναίς Ματρώνα. Διο και

στέφανον εξ εγκωμίων πλέκουσα, φωνεί σοι

ευφροσύνως τάδε˙

Χαίροις η στάθμη της εγκρατείας˙

Χαίροις το μέτρον της απαθείας.

Χαίροις αρετών ενθέων καθαρώτατον σκήνωμα˙

Χαίροις του Θεού των όλων υψηλότατον δώρημα.

Χαίροις της θεογνωσίας χαριτόβρυτος πηγή˙

Χαίροις των πιστών εν ζάλαις συμπαθής καταφύγή.

Χαίροις έαρος του θείου χελιδών η τιμία

Χαίροις πίστεως αγίας αηδών η γλυκεία.

Χαίροις τω Πατρί των Φώτων η απαύστως ομιλούσα˙

Χαίροις εν φωτί αΰλω τους πιστούς η οδηγούσα.

Χαίροις της φιλοθεΐας πολυέραστος παστάς˙

Χαίροις της χρηστοηθείας η αείφωτος λαμπάς.

Χαίροις στύλε ολόφωτε.

Δάκρυσιν εγκρατείας κατασπείρασα Μήτερ

καρδίας σου την γην φιλοπόνως, εθέρισας

δραγμάτων τον πλούτον, ψυχής αγαλλιάσει

Ματρώνα, Και ταύτα προσκομίσασα τω

ουρανίω γεωργώ όν έστερξας, επάξιον εδέξω

στέφανον, αινούσα σύν Αγγέλοις και βοώσα˙

Αλληλούϊα.

Έπαρσιν των δαιμόνων καθελούσα τελείως

αψεύστω ταπεινώσει Ματρώνα, υψώθης εις

τα άρρητα ύψη, ένθα υμνείς τον υπερύμνητον

Λόγον, τα θεία κατοπτεύουσα κάλλη. Διο σε

ταπεινή καρδία μέλποντες, εν λόγοις υψηγόροις

εκφωνούμεν τάδε˙

Χαίροις ταμείον αγαθωσύνης˙

Χαίροις ο πλούτος της σωφροσύνης.

Χαίροις αγάπης Θεού το σκεύος˙

Χαίροις ελπίδος χρηστής το μέτρον.

Χαίροις η καθαρωτάτη τη ψυχή ωσεί χιών˙

Χαίροις η λελαμπρυσμένη τη καρδία ως χρυσός.

Χαίροις θείων θελημάτων η βαδίσασα οδόν˙

Χαίροις εντολάς αγίας η διδάξασα λαόν.

Χαίροις η εστερημένη των ομμάτων εκ παιδός˙

Χαίροις η τετιμημένη εκ Θεού πολυειδώς.

Χαίροις τω Θεώ των Όλων η τιμία προσφορά˙

Χαίροις των τυφλών σεμνότης και φωτόμορφος χαρά.

Χαίροις στύλε ολόφωτε.

Ζόφον της αγνωσίας καταλείψασα όλως,

επλήσθης φωτισμού απροσίτου, καρδίας σου

καθάρασα κόρας˙ και του νοός το όμμα

αυγασθείσα ιλαρώς Ματρώνα μακαρία, Αυτού το

θείον Όνομα εδόξαζες, απαύστως τη ωδήν

προσάγουσα και μελωδούσα˙

Αλληλούϊα.

Ήσκησας εν τω κόσμω εν εσχάτοις τοις

χρόνοις, Αγγέλων πολιτείαν ζηλούσα Ματρώνα

της Ρωσίας τερπνότης˙ και ως πολύλαμπρος

λαμπάς, της αληθείας φως μετέδωκας τη

κτίσει. Ομίχλην μεν παθών σκεδάζουσα εν

χάριτι, ημάς δε συγκαλούσα του κραυγάζειν

ταύτα˙

Χαίροις Οσίων η κοσμιότης˙

Χαίροις του κόσμου φαιδρά λαμπρότης.

Χαίροις ταπεινοφροσύνης η αμείωτος σφραγίς˙

Χαίροις θεορρημοσύνης η ηδύλαλος χορδή.

Χαίροις θείας συμπαθείας η αείρρυτος πηγή˙

Χαίροις κρήνη ιαμάτων παύουσα αυχμόν ψυχής.

Χαίροις η διατρανούσα τας ενθέους δωρεάς˙

Χαίροις η κληρονομούσα της Εδέμ τα αγαθά.

Χαίροις του ηλίου σέλας η ορώσα καθαρώς˙

Χαίροις λύχνος προς τον πέλας η φωτίζουσα αγνώς.

Χαίροις εν καλή ασκήσει η εμπρέψασα αξίως˙

Χαίροις η εν τη Ρωσία αριστεύσασα τιμίως.

Χαίροις στύλε ολόφωτε.

Θρήνων πολλών επλήσθη η δαιμόνιος φάλαγξ

και τάξεις των αγγέλων σκιρτώσιν εν σοι

σημειοφόρε Ματρώνα. Τον τύπον γάρ τον

του Σταυρού εν τω μετώπω σου χαράττουσα

συχνάκις, ασάρκους ετροπώσω δυσμενείς

και έθραυσας εις τέλος. Ημάς δε κραταιώς

συνήγαγες και ανορθοίς εις ύψος ουρανού, του

ψάλλειν παραινούσα ομοφώνως˙

Αλληλούϊα.

Ίθυνας προς τας τρίβους του Θεού τας

ευθείας, των Ρώσων τον λαόν επ’ εσχάτων,

Ματρώνα ταις σοφαίς προτροπαίς σου. Και

πάντας ευλογείν Θεόν εδίδασκες εν λόγοις

και βίω ακαταγνώστω˙ ίνα αυτού το θέλημα

γινώσκοντες, το έλεος το μέγα ομολογώμεν και

σοι συμφώνως κατά χρέος αναφωνώμεν τάδε˙

Χαίροις γενναία εν τη ασκήσει˙

Χαίροις ανδρεία εν τη ενστάσει.

Χαίροις προσευχής καμάτους η καλώς εργασαμένη˙

Χαίροις αρετής ως τύπον εαυτήν παρεχομένη.

Χαίροις θείαν αρμονίαν τη ψυχή ενηχουμένη˙

Χαίροις δόξαν ουρανίαν τοις λαοίς διηγουμένη.

Χαίροις άνωθεν ειρήνης η καλή περιστερα.

Χαίροις τω Θεώ δοθείσα ως καλλίστη προσφορά.

Χαίροις του Αρχιποιμένος η ευπρόσδεκτος αμνάς˙

Χαίροις θείων βουλευμάτων η ταχύδρομος δορκάς.

Χαίροις χάριτας πλουσίας η προχέουσα εν πάσι˙

Χαίροις θαύματα ποικίλα η τελούσα καθ’ εκάστην.

Χαίροις στύλε ολόφωτε.

Κάρπωμα τω Κυρίω προσφορά τε τελεία

γεγένησαι θεόφρον Ματρώνα. Θυσία γαρ ως

λογική Αυτώ προσήνεξαι, αγάπης εντολήν

αποπληρούσα˙ και τον Σταυρόν επ’ ώμων

ολοπόθως άρασα, οπίσω Τούτου ηκολούθεις,

ευχάς από ψυχής και ύμνον καθαρόν

προσάγουσα και μελωδούσα˙

Αλληλούϊα.

Λόγοις σου θεοσόφοις τον λαόν της Ρωσίας

εστήριξας εν θλίψεως χρόνοις, Ματρώνα ως

θεράπαινα θεία˙ ελπίδι μεν και πίστει πάντας

κραταιώσασα και τη αγάπη εν ελέει παραμυθούσα.

Διό σε νυν ωδαίς χαριστηρίοις

καταστέφομεν, εν αδιστάκτω πίστει τοιάδε

αναφωνούντες˙

Χαίροις Αγγέλων η θυμηδία˙

Χαίροις πενήτων παραμυθία.

Χαίροις Σταυρωθέντος Χριστού το φωτάναμα˙

Χαίροις Αναστάσεως θείας απαύγασμα.

Χαίροις  ότι ηκολούθησας τω Κυρίω ακλινώς˙

Χαίροις ότι κατεφίλησας Τούτου νόμον ιερόν.

Χαίροις η ακουτισθείσα Παραδείσου τας φθογγάς˙

Χαίροις η ενωτισθείσα των Αγγέλων τας ωδάς.

Χαίροις της σεμνοπρεπείας η ατίμητος εικών˙

Χαίροις άνω φωταυγείας φαιδροτάτη λαμπηδών.

Χαίροις η πεποικιλμένη χάρισι των αρετών˙

Χαίροις η κατεστεμμένη διαδήματι λαμπρώ.

Χαίροις στύλε ολόφωτε.

Μάρτυς τη συνειδήσει ανεδείχθης μεγάλη,

Ματρώνω, ως βαστάσασα ανδρείως, τας

Θλίψεις άς εδέξω Θεού ευδοκία. Σταυρόν

γάρ της τυφλώσεως υπέμεινας εκ βρέφους

προθέσει σου αγογγύστω, μελών τε ύστερον

παράλυσιν, ακλόνητον τηρήσασα σην

καρδίαν. Και πόδας σου ερείσασα τω Ευαγγελίω,

ακαταπαύστως τω Θεώ ύμνον εξύφανας

σύν Αγγέλοις άδουσα˙

Αλληλούϊα.

Νάμασιν ευσεβείας ώσπερ έλαφος θεία

προσέδραμες Ματρώνα Οσία. Και τη πηγή

της ζωής, Χριστώ ολοτελώς εγγίσασα, εξέπιες

τρυφής χειμάρρουν καθώς επόθεις, την δίψαν

σου ψυχής κατασβεννύοντα και χαρμονήν

παρέχοντά σοι άρρητον. Διό σοι φωναίς αισίαις

πάντες, πανευφροσύνως ταύτα βοώμεν˙

Χαίροις ιάτειρα των εν νόσοις˙

Χαίροις επίκουρος των εν πόνοις.

Χαίροις ασκουμένων πάντων θεσπεσία καλλονή˙

Χαίροις μάλα αγωνιζομένων η γλυκεία χαρμονή.

Χαίροις των εν σκότει καθημένων φως το πάνυ ιλαρόν˙

Χαίροις των εν τη σκιά θανάτου σάλπισμα το κραταιόν.

Χαίροις της σκληραγωγίας η ακράδαντος κρηπίς˙

Χαίροις η της αγρυπνίας αδιάλειπτος ευχή.

Χαίροις καταπονουμένων η βοήθεια εν τάχει˙

Χαίροις των απηλπισμένων παραμύθιον εν πάσι.

Χαίροις της ομολογίας η πανεύηχος φωνή˙

Χαίροις της στρατολογίας του Θεού η εκλεκτή.

Χαίροις στύλε ολόφωτε.

Ξίφος κατά δαιμόνων το οξύτατον πέλεις

Ματρώνα τη στερρά σου ασκήσει. Και γάρ

ως άσαρκος εν γη διάγουσα, νηστείαις και

αγρυπνίαις και πάση άλλη κακοπαθεία,

ταπείνωσιν βεβαίαν εκτήσω Μήτερ. Διό

και πάθη της σαρκός νεκρώσασα, ζωήν την

αιωνίζουσαν εκληρώσω, Χριστώ τω εκ του

τάφου εξαναστάντι αναβοώσα˙

Αλληλούϊα.

Όμματα της σαρκός σου αισθητά στερηθείσα,

και έχουσα κλεισθείσας τας κόρας, Ματρώνα

φωτοφόρος εγένου. Χριστόν γάρ νοερώς τον

Φωτοδότην ενοπτρίζου ψυχικοίς σου όμμασι,

Αυτού τα κάλλη κατανοούσα. Διό σε εγκωμίων

κάλλεσι δοξάζομεν, εν καθαρώ δε συνειδότι

ταύτα λαλούμεν˙

Χαίροις βολίς ακραιφνούς ανταυγείας˙

Χαίροις πυξίς ασφαλούς σωτηρίας.

Χαίροις χορούς Αγγέλων ζηλώσασα˙

Χαίροις φρονίμων παρθένων υπόδειγμα.

Χαίροις των ενασκουμένων λαμπροτάτη κορωνίς˙

Χαίροις των προσευχομένων αδαπάνητος τρυφή.

Χαίροις αγαθών αΰλων η δεικνύουσα οδόν˙

Χαίροις της Εδέμ το κάλλος και ο μείζων θησαυρός.

Χαίροις θείων αθλημάτων υποθήκη ιερά˙

Χαίροις των πιστών προστάτις και ανείπωτος χαρά.

Χαίροις η ακολουθούσα τω Κυρίω ευπειθώς˙

Χαίροις η εφεπομένη ίχνεσι ασκητριών.

Χαίροις στύλε ολόφωτε.

Πύργος της ευσεβείας ακαθαίρετος ούσα

και στύλος αρραγής της Ρωσίας, εστήριξας

λαόν σου Ματρώνα, τον πάσχοντα υστέροις

εν χρόνοις τα πάνδεινα εξ ήγεμόνων αθέων.

Αεί δε την ευφρόσυνον παρέχεις αγαλλίασιν

και βεβαιοίς εν χάριτι καρδίας πάντων, του

ψάλλειν σοι δε παραινείς ημάς ανεμποδίστως την ωδήν˙

Αλληλούϊα.

Ράβδον τε και βακτηρίαν τον Πανάγιον Σταυρόν

κεκτημένη, Ματρώνα, ευθυπόρως διήλθες

του βίου στενωπόν την τραχείαν, απάγουσαν

Εδέμ σε εις πλάτος, ένθα Αγγέλων ασωμάτοις

χορείαις και των Αγίων ομηγύρεσι συναγάλλει.

Ημείς δε αγαλλομένη σε καρδία αινούμεν, μια

νύν φωνή αναφθεγγόμενοί σοι τάδε˙

Χαίροις εφάμιλλε των Αγγέλων˙

Χαίροις ομόσκηνε των δικαίων.

Χαίροις σην καρδίαν δούσα ολοπόθως τω Δεσπότη˙

Χαίροις της Αυτού αγάπης η δεχθείσα αντιδόσεις.

Χαίροις παραλύτω ρώσιν ως προείπας η διδούσα˙

Χαίροις τας ψυχάς εκ πλάνης του εχθρού η ανορθούσα.

Χαίροις προσευχής καμάτους η αεί εργαζομένη˙

Χαίροις τον μισθόν αξίως εις αιώνας δρεψαμένη.

Χαίροις του Σταυρού τον τύπον τω μετώπω σημειούσα˙

Χαίροις Σταυρωθέντος φίλτρον εν καρδία σου κρατούσα.

Χαίροις θαύματα ποικίλα η προχέουσα απαύστως˙

Χαίροις θείας ευλογίας η πηγάζουσα ωσαύτως.

Χαίροις στύλε ολόφωτε.

Σέμνωμα Ρωσίας πέλει, η πανίερος εικών

της αειπαρθένου Κόρης, ήν ονείρατι εώρας

και εφρόντισας ποιείσθαι ώ Ματρώνα θαυμαστή.

«Αναζήτησις απολωλότων» ως ορθώς

επωνομάσθη, επανάγει τους φθαρέντας εις

ζωήν την αληθή, θαύματα πηγάζει πλείστα, λύει

γης δεινόν αυχμόν˙ ταις ψυχαίς δε επιρραίνει

όμβρον χάριτος χρηστής και του μελωδείν

προτρέπει πάντας τω Θεώ ωδήν˙

Αλληλούϊα.

Τάφος σου καθώς προείπας, Νείλος ώσπερ

νοητός, απαντλεί αδιακόπως των θαυμάτων

δωρεάς και χαρίτων πολυτρόπων μυριάριθμον

πληθύν. Ταύτα των πιστών χορείαι ευλαβούμενοι

αεί, και θερμώς κατανυγέντες ώ

Ματρώνα τη ψυχή, ύμνον πλέκομεν εκ πόθου

και βοώνεν εκτενώς˙

Χαίροις Ρωσίας απάσης σεμνότης˙

Χαίροις Χριστού Εκκλησίας ακρότης.

Χαίροις χρόνων των δυστήνων ο παρήγορος αυλός˙

Χαίροις πόνοις θλιβομένων η βεβαία αρωγός.

Χαίροις όγδοος Ρωσίας στύλος πάντας πίστει εδραιώνων˙

Χαίροις μέλλοντος αιώνος του ογδόου κληρονόμος.

Χαίροις άστρων ουρανίων υπερβαίνουσα στολήν˙

Χαίροις φως του αναστάντος η αστράπτουσα αυγή.

Χαίροις κόρας της ψυχής σου αυγασθείσα καθαρώς˙

Χαίροις χάριν θεαρέστων η διδούσα δωρεών.

Χαίροις η δοκιμασθείσα ως χρυσός εν τω πυρί˙

Χαίροις η πλουτισαμένη όλβον της υπομονής.

Χαίροις στύλε ολόφωτε.

Ύβρεις πάσας ομηλίκων και τα σκώμματα

αυτών και ονείδη εκαρτέρεις ώ Ματρώνα ανδρικώς

παιδιόθεν κεκλεισμένους έχουσα τους

οφθαλμούς, αγογγύστως πολιτείαν μετελθούσα

του Ιώβ. Τω σω οίκω δε κλεισθείσα εν πολλή

υπομονή, τας ευχάς Θεώ εδίδως ευχαρίστω

σου φωνή, κράζουσα από βαθέων της καρδίας

την ωδήν˙

Αλληλούϊα.

Φόβον του Θεού πλουτούσα τον αγνότατον

σεμνή, εν Ναώ προσεκαρτέρεις και εδόξαζες

Αυτόν, ώ Ματρώνα παιδιόθεν, αλαλήτοις

προσευχαίς. Και ημείς συναθροισθέντες εν

τω οίκω του Θεού, την Αυτού μεγαλωσύνην

ευλογούμεν εκτενώς και φωναίς εν εξαισίαις

σοι φθεγγόμεθα πιστώς˙

Χαίροις το μέτρον της καρτερίας˙

Χαίροις το ύψος της ευψυχίας.

Χαίροις η προσκαρτερούσα εις Κυρίου τας αυλάς˙

Χαίροις η καλώς συνούσα τας Αυτού θείας βουλάς.

Χαίροις η παρισταμένη ταις ανάγκαις των πιστών˙

Χαίροις η ακροωμένη των δεήσεων αυτών.

Χαίροις κτίσιν η ιδούσα άπαξ μόνον τη οράσει˙

Χαίροις κάλλη ουρανίων η ορώσα εν εκστάσει.

Χαίροις λόγων θεοπνεύστων ο ανάπλεως κρατήρ˙

Χαίροις ζάλαις κλονουμένων ακλυδώνιστος λιμήν.

Χαίροις οικουμένης πάσης η καλλίστη ευλογία˙

Χαίροις η Θεώ βοώσα σύν Αγγέλοις υμνωδίαν.

Χαίροις στύλε ολόφωτε.

Χώρα πάσα της Ρωσίας σε τιμά πανευλαβώς

και προστρέχουσι τω τάφω πλήθη εκ περάτων

γης, άνθη φέροντες Ματρώνα, σοι ευώδους

εκ λειμώνος. Και ημείς αξιοχρέως των ανθέων

ως οσμήν, ύμνον τόνδε εγκωμίων φέρομέν σοι

ευπρεπώς, πρεσβειών σου εκζητούντες

ταπεινώς τας αντιδόσεις, ίνα ομοφώνως πάντες,

τω Θεώ ως παντουργέτη προσαγάγωμεν εκ

πόθου ύμνον τον Αγγελικόν˙

Αλληλούϊα.

Ψάμμον αληθώς θαλάσσης υπερβαίνει η πληθύς

των θαυμάτων σου Ματρώνα, ά προχέεις καθ’

εκάστην εκ σου τάφου δαψιλώς. Το δε πέλαγος

χαρίτων, αίς σε έστεψε Χριστός, καταπλήττει

διανοίας και Αγγέλων και βροτών. Συστησάμενοι

χορείαν την κοινήν ούν ευπρεπώς, φόρμιγγι

λαμπρά καρδίας κράζομεν επαινετώς˙

Χαίροις το άστρον της Εκκλησίας˙

Χαίροις ο φάρος της ευποιΐας.

Χαίροις η λαμπαδουχούσα ανταυγείας τ΄ουρανού˙

Χαίροις πάσι δαδουχούσα Φώς ανέσπερον Χριστού.

Χαίροις η δούλη πιστοτάτη τ΄αγαθόν εργασαμένη˙

Χαίροις θύγατερ Κυρίου τη αγάπη πληρουμένη.

Χαίροις η επευλογούσα των πιστών τον ορμαθόν˙

Χαίροις η χαριζομένη αγαθότης κρουνόν.

Χαίροις κρίνον το κοσμήσαν Εκκλησίας τον λειμώνα˙

Χαίροις η καρποφορούσα εις Θεού τον αμπελώνα.

Χαίροις των πιστών ταις χρείαις ισταμένη φιλοπόνως˙

Χαίροις Ύψιστον αινούσα εις αιώνας των αιώνων.

Χαίροις στύλε ολόφωτε.

Ώ Ματρώνα τιμία, της Ρωσίας το κλέος και πάσης οικουμένης λαμπρότης (γ’)*

η οφθαλμοίς κεκλεισμένοις και μέλεσι σαρκός

παρειμένοις, επί γης Χριστόν δοξάσασα και

θαυμάτων παρ’ Αυτού ταις χάρισιν αντιδοξασθείσα,

ικέτευε Τούτον εκτενώς υπέρ των σε τιμώντων

και  χαρμονικώς σοι μελωδούντων˙

Αλληλούϊα.

Και αύθις το˙

Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’ . Τη υπερμάχω.

Της ευλογίας την πηγήν την χαριτόβρυτον,

και ιαμάτων τον κρουνόν τον πολυχεύμονα,

την εμπλήσασαν εν νάμασιν ακενώτοις˙ επ’

εσχάτων γην Ρωσίας ήν εφαίδρυνεν˙ την

Ματρώναν εν αινέσει μεγαλύνωμεν˙ ταύτη

λέγοντες˙ Χαίροις στύλε ολόφωτε.

Προ δε του Δι’ ευχών, το ακόλουθον˙

Ήχος γ’ . Την ωραιότητα.

*Οσία του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.

Χριστού το όνομα, το χαριέστατον, Ματρώνα

ένδοξε, κατεμεγάλυνας, υπομονή σου

καρτερά, τυφλώσεως των ομμάτων˙ ζήλω γάρ

εξήσκησας, αρετάς εν τω βίω σου˙ πόνους

επεκούφιζες, θλιβομένων τοις λόγοις σου.

Και νύν από του τάφου σου βλύζεις˙ πάσι το

Πέλαγος θαυμάτων.

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΤΕΛΕΙΩΤΗ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ

ΑΠΑΝΤΩΝ ΔΟΞΑ, ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΑΙΝΕΣΙΣ

ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΤΕΛΕΥΤΗΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ

ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ.

ΑΜΗΝ.

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Πηγή: Θησαυρός γνώσεων και ευσέβειας